Hugo van Dijk, mijn medeonderzoeker van Stichting Kennispunt Mei 1940, is teruggekeerd van een laatste bezoek aan Freiburg, waar het belangrijkste Duitse militaire archief is gevestigd. Deze keer een magere oogst, omdat het de laatste kliekjes betrof. Desondanks de curieuze vondst van een geopperd plan om bij Roermond met enige zweefvliegtuigen te landen aan de westzijde van de Maas en zo via het achterland de ijle verdediging van achteren te overrompelen, zodat de belangrijke brug op die manier in handen kon komen van de Duitsers.
In januari 1940 stuurt het 16e Armeekorps (Legerkorps), een pantserkorps, een verzoek aan Armeeoberkommando 6 (6e Leger) om de essentiële brug bij Roermond te mogen zekeren door deze vanuit de rug met enige groepen luchtlandingstroepen te mogen overvallen. Dat, omdat men te weinig vertrouwen genereert uit het staande plan om met een groep overvallers de Nederlanders te verrassen vanaf de oostzijde. Men stelt vast - het is 19 januari 1940 - dat ten oosten van de ijle Maasdefensie geen Nederlandse militair te vinden is, zodat een landing vlak achter de Maasdefensie in het donker van de late nacht geen Nederlandse militair zou moeten opvallen. Enkele dagen later bevestigt het 6e Leger het een goed plan te vinden en dit door te geleiden aan de Luftwaffe beslissers. Er werd dus - curieus genoeg - op tactisch niveau binnen de landmacht ook al nagedacht over dit soort Eben-Emael achtige landingen achter bruggen, wat impliceert dat de enorm strikte geheimhouding rond de operatie op en om Eben Emael wellicht wat overdreven was.
Men bedenke dat ten tijde van deze briefwisseling tussen AK en AOK de 2e Aufmarschweisung voor Fall Gelb nog in tactische uitwerking was. Dat 2e aanvalsplan ging uit van de klassieke Schlieffen/Moltke aanval door het hart van België, waarbij vijf tankdivisies door de sector Roermond-Visé zouden trekken en vijf tussen Visé en St Vith, terwijl de Ardennen nog slechts door infanteriedivisies zou worden doortrokken. In dit plan, dat in februari 1940 zo opmerkelijk gekanteld zou worden, waren de stalen bruggen bij Venlo, Roermond en Maastricht niet minder dan essentieel om heelhuids in handen te krijgen. Bij Roermond zou de grote 3e Panzerdivision de brug moeten benutten.
Een executief besluit over het verzoek zal niet zijn gekomen. Op 30 januari, kort na de briefwisseling, kwam het 3e Aanvalsplan vrij van het OKH en dit, zo is bekend, bekoorde de Führer totaal niet. Kort na de flater van de bij Maas-Mechelen gestrande Duitse verbindingsofficier met een deel der aanvalsplannen, wilde Hitler af van het geijkte. Het leidde tot het 4e aanvalsplan van 24 februari 1940 waarbij in Limburg nog maar twee in plaats van vijf tankdivisies over de Maas onder Roermond dienden te trekken. Een derde kleine tankdivisie, zoals bekend, zou bij Gennep de Maas oversteken. In dit 4e plan werden de Duitse oversteken van gemotoriseerde en gepanserde troepen geconcentreerd bij Maastricht en waren geen oversteken voorzien voor Midden-Limburg. Om die redenen zal het verzoek vermoedelijk niet verder zijn behandeld, omdat schaarse middelen als zweefvliegtuigen en opgeleide troepen niet lichtvaardig werden ingezet.
Een overigens ook zeer boeiende brief die Hugo vond in hetzelfde dossier - als afschrift bij AOK.6 - is een waarschuwingsbrief van Von Kleist zelf aan de legerkorpscommandanten dat bij de afkondiging van de voorgenomen winteraanval (januari 1940) gebleken was dat deze wederom door de Nederlanders was gekend. Von Kleist stelt dat net als in november uit de Nederlandse paraatheid kon worden opgemaakt dat men kennelijk zeer goed geïnformeerd was en er in Berlijn (!) een lek moest zitten. Dat laatste concludeerde Von Kleist als volgt:
"Die ersten hollandischen Gegenmassnahmen erfolgten schon zu einem Zeitpunkt, an dem selbst das Generalkommando die in Berlin getroffenen Entscheidung noch nicht kantte. (...) Daraus muss man folgern, dass die Holländer kurz nach der in Berlin gefallen Entscheidung orientiert waren, dass also die Geheimhaltung in Berlin nicht gewahrt worden ist (...)".
Pikant. Als de weerbarstige Nederlandse kopgroep zoals Reynders, vd Plassche en Wilson dat eens hadden kunnen lezen. Dan waren de laatste twee vast niet gaan borrelen op donderdagavond 9 mei 1940 wetende dat Sas weer had gewaarschuwd ... » Dit bericht is geplaatst op 10 mei 2012 12:30 |
