Discussiegroep

Onderwerp: Checkpoint: interview met veteraan Jagtenberg

» Dit onderwerp is gesloten
(redactie)
Totaal berichten: 1.340
2.669 keer gelezen
4 reacties
Categorie: Slag om de Grebbeberg en Betuwestelling / Oorlogsmisdaden en oorlogsrecht
In de laatste Checkpoint is aan wederhoor gedaan. Voorposten veteraan - en slachtoffer van SS oorlogsmisdaden - Jagtenberg is uitgebreid aan het woord gekomen. Het artikel zal later na toestemming van Checkpoint op de site worden geplaatst.

De inhoud van de discussie is nu wel bekend. Die hoeven we niet te herhalen.

Toen ik van de week hoorde dat Defensie eindelijk eens haar veteranen gaat inventariseren, kreeg ik zoveel kramp dat ik bijna me auto in een vrachtwagen boorde! Niet door opzet maar omdat ik zo nu en dan eens wat verantwoordelijken (zijn ze het wel?) en bewindslieden over een tafel zou willen trekken! Daarom zijn de laatste woorden in het interview met veteraan Jagtenberg zo typerend.

"Wat dat betreft is het 'over de schaduw heenspringen' niet minder op Amersfoort van toepassing dan op mij. Wat er nu uitkomt blijft teveel in het luchtledige hangen en is naar mijn idee nog steeds misleidend. Misschien ben ik een te gevoelig mens. Ik merk wel dat de Nederlandse bevolking altijd fantastisch voor mij is geweest. Het is de overheid die het vaak zo moeilijk voor ons maakt. Het is een soort olietanker waar ik met een roeispaan probeer beweging in te krijgen. Dan duurt het wel lang voordat zo'n schip zichtbaar van koers verandert."

En zo is het. Treurig maar waar. Aandoenlijke, maar ware woorden van een door ons zeer gewaardeerd veteraan.
» Dit bericht is geplaatst op 22 juni 2005 12:04
(redactie)
Totaal berichten: 849
Het besproken artikel is zojuist op de website geplaatst:
http://www.grebbeberg.nl/bibliotheek/oorlogsmisdaden/boeka_checkpoint_juni2005.html

Opmerkelijk vond ik het stukje over het boek van Brongers uit 1971 (!):
"De door u gewaardeerde heer Brongers publiceerde in zijn boek 'Grebbelinie 1940' in 1971 precies dezelfde versie als waar in 1990 zoveel ophef over ontstond. Toen protesteerde niemand, ook u niet."

In 1971 leefde dit onderwerp natuurlijk (nog) helemaal niet. Uit de archieven van Brongers blijkt overigens dat er in 1983/1984 al een uitgebreide briefwisseling was tussen hem en de broer van soldaat Migchelbrink. Dat is zeer waarschijnlijk de reden geweest voor een diepgaand onderzoek naar dit onderwerp met als resultaat herziening van de gebeurtenis (in de daarop volgende 8e of 9e druk van het boek).

Het is dus m.i. niet zo vreemd dat vervolgens in 1990 (min of meer tegelijk met het verschijnen van een nieuwe 9e druk van 'Grebbelinie 1940' met herziene beschrijving van het sneuvelen van Migchelbrink) zo'n ophef wordt gemaakt over een stuk 'foutieve' geschiedschrijving in het boek Mei 1940... Los van het feit dat de auteurs hiermee (en alleen met dit voorbeeld) wilde aantonen dat ook Nederlandse soldaten het oorlogsrecht (grof) schonden!! Overigens was 'de zaak Migchelbrink' zeker niet de enige reden voor de ophef ;-)
» Deze reactie is geplaatst op 25 juni 2005 08:39
(redactie)
Totaal berichten: 1.340
Dat wat positieve kritiek op Amersfoort (en Kamphuis) hun werk zo moeilijk maakt is het doorslaan van de heren naar de andere kant. Het bombardement op Rotterdam was zo'n voorbeeld; Migchelbrink ook.

De zaak Migchelbrink is natuurlijk niet onomstreden. Ik durf niet te zeggen "zo is het gegaan". Maar zoals het eerder werd verwoord door de heren in hun beruchte boek, slaat direct weer door. Het is inmiddels hersteld - zij het schoorvoetend - in "de armband". Maar opvallend is dat een zo'n omstreden voorbeeld blijkbaar wel model zou mogen staan voor een Nederlandse schending, terwijl de tientallen verslagen waarin militairen menen dat de SS (vooral) het oorlogsrecht schond werden gebagatellisseerd - ook in de Armband.

Model staan, zeg ik, terwijl eerder slechts een enkel verslag model stond voor de zijde van het verhaal dat M. SS'ers neerschoot na overgave. Het is bepaald niet uitgesloten dat de groep het op een akkoordje gooide over het gebeuren en het moedige vechten van de soldaat niet wilde besmeuren met zijn laatste actie die niet onder de banier van moed en eer zou kunnen schuil gaan. Desondanks is voor dat scenario qua bronwerk thans geen enkele gerede grond voor het ondersteunen van deze versie. Als men echter een bescheiden vraagteken zet bij de versie die thans wordt gepredikt, waarbij Migchelbrink dus ook nog eens de hoogste militaire onderscheiding heeft gekregen (wat ik overigens nooit begrepen heb! Hij was moedig, zeer moedig, maar zo bijzonder dat de MWO hem toekwam?) dan zou ik daar vrede mee hebben.

Overigens zijn we inmiddels verblijd met de nieuwe herziene druk van Mei 1940. Drukte belet me direct lezen, maar het kriebelt wel al ...
» Deze reactie is geplaatst op 25 juni 2005 12:47
Totaal berichten: 26
Beste Allert.
Natuurlijk is het goed dat M de MWO gekregen heeft,ipv een officier .De gewone sld doet het vuile werk en mag daar wel eens voor beloond worden,en wellicht is deze MWO een eer voor alle sld in de meidagen van 1940 en daarna!Zoals gevoeld word door enkele veteranen die ik gesproken heb!groet Rob.
» Deze reactie is geplaatst op 29 juni 2005 22:59
(redactie)
Totaal berichten: 1.340
Rob, ik begrijp wat je wil zeggen, maar vind je argument niet opgaan. De Grebbeberg staat wellicht bij ons model voor een stuk heldhaftig verzet. Maar elders, bijvoorbeeld aan de Maas, het Maas-Waalkanaal, Dordt, Ypenburg of Valkenburg liepen ook mannen rond die zich inspanden om de Duitse invasie te keren. Migchelbrink zijn verhaal vind ik onvoldoende exclusief - afgezet tegen de maatstaven van de meidagen waarin onderscheidingen echt zeer verdiend moesten zijn - om een MWO te verklaren. Vergis je niet - twee dapperheidsonderscheidingen gaan vooraf aan de MWO. Migchelbrinck wist die twee onderscheidingen over te slaan door zich samen met zijn evenzo moedige groep heftig te verzetten. Ze waren daarin in de voorposten een voobeeld, maar ik zie geen reden voor een MWO. Daarbij telt de factor "beleid" vooral bij een (onder)officier zwaar mee. Migchelbrink kreeg die echter kado. Een bronzen leeuw of kruis was mijns inziens voldoende geweest - zonder enige mate van deflatie te willen loslaten op zijn prestaties.

Rob, vergeef me mijn kritiek. Ik houd echter niet van symbolische heldenverering. Daar zijn we te nuchter voor. Althans zo zie ik het. Elders vochten honderden van onze militairen niet minder verbeten dan M, en verdienden (blijkbaar) geen MWO.
» Deze reactie is geplaatst op 30 juni 2005 01:00
» Dit onderwerp is gesloten
2554