Discussiegroep

Onderwerp: Paar kanttekeningen bij Mei 1940, hoofdstuk 8

» Dit onderwerp is gesloten
(redactie)
Totaal berichten: 2.294
3.019 keer gelezen
8 reacties
Categorie: Slag om de Grebbeberg en Betuwestelling / Boeken, tijdschriften en publicaties
Ik heb om te beginnen gekeken naar hoofdstuk 8, omdat daar ook de Slag om de Grebbeberg in wordt behandeld. Gezien de naam van onze site niet zo verwonderlijk, lijkt me.

Grosso modo vond ik het een redelijk verhaal, op sommige plaatsen sterk verbeterd ten aanzien van de eerste druk.
Toch heb ik wel een paar kanttekeningen, waarvan hier alvast de volgende.

Mij viel b.v op dat in Mei 1940 wordt gesteld dat de Duitsers weliswaar op de 11e en een deel van de 12e getalsmatig de verdedigers van de Grebbeberg overtroffen, maar dat op het hoogtepunt van de strijd ( daarmee zal dan wel bedoeld zijn de 13e, omdat toen uiteindelijk de beslissende doorbraak plaats had ) de Nederlandse legerleiding 13 Nederlandse bataljons plus een regiment Huzaren kon inzetten tegen nog geen 6 Duitse bataljons.

Het is jammer dat de schrijver die 13 bataljons niet met name noemt.
We weten daardoor b.v niet of ook de 3 bataljons van 8 RI zijn meegerekend.
Zo ja, dan lijkt me dat onjuist.
III - 8 RI was al op de 11e grotendeels uitgeschakeld en hetzelfde geldt op de 12e voor I - 8 RI en ( in iets mindere mate ) II - 8 RI.
De volgende vraag is of alle 3 bataljons van 19 RI zijn meegerekend.
Ook dat zou ik niet juist vinden.
I - 19 RI en III - 19 RI waren feitelijk in hun ( noordelijker gelegen ) vakken vastgepind en konden die bezwaarlijk ontruimen. Tenzij men het risico wilde nemen daar gaten ( inundatie of niet ) te laten vallen, waren deze bataljons dus niet inzetbaar.

Over blijven dan: II - 19 RI, I - 24 RI ( volkomen versnipperd ), III - 11 RI (versnipperd en sowieso nauwelijks een half bataljon ), I - 46 RI ( min de MC ), II - 11 RI, I- 20 RI, II - 24 RI, I - 29 RI, III - 29 RI en 11 GB.
Of de schrijver ook nog heeft gedacht aan III - 24 RI ( reserve in de buurt van Remmerden ) weet ik niet.
Maar zelfs al je die paar overgebleven plukjes van 8 RI zou meetellen, lijkt me de opgave van Mei 1940 niet correct.
Fout is overigens ook te spreken van een regiment Huzaren ( 4 RH ), in werkelijkheid ontbraken zelfs 3 eskadrons ( wat enigszins werd opgevangen door de aanwezigheid van 2 - 3 RH ).

Apropos, 4 RH.

In Mei 1940 wordt niet geschroomd krtitische kanttekeningen te zetten ( en m.i met reden ) bij het optreden van ( o.a ) Van Voorst tot Voorst ( JJG ), Harberts, Van Loon, Jacometti en daarnaast een aantal ( niet met name genoemde ) officieren van vooral 8 RI.
Maar ook in dit boek ( zoals in vrijwel elk ander boek, dat ik in handen heb gehad )wordt weer het op zijn minst dubieuze optreden van Overste De Marees van Swinderen en zijn Huzaren van 4 RH met de mantel der liefde bedekt. Dat deze eigengereide Overste uitsluitend naar zijn eigen onderdeel omkeek en , zoals ook enkele van zijn officieren ( ik noem Van Pallandt )
zo ongeveer elk bevel van hogerhand negeerde, wordt niet vermeld. Dat vrijwel elke bevolen verplaatsing 4 RH verder naar het westen bracht evenmin. Zou het toeval zijn dat uitsluitend en alleen 4 RH geen enkel slachtoffer te betreuren had? In een aantal rapporten en verslagen sijpoelt dan ook nog de trots door dat de Huzaren als ( zo ongeveer ) enigen ordelijk waren teruggetrokken. Tja, daar verbaas je je dan niet meer over.
Mei 1940 constateert slechts dat het niet helemaal naar wens ging en put zich vervolgens uit in het vinden van excuses voor deze ( afgezien van het optreden van enkele kleinere onderdelen ) complete afgang. Je kunt niet stellen dat die excuses niet ook elementen van waarheid bevatten, maar ze maskeren het werkelijke verhaal.
En dat voor de zoveelste keer.
» Dit bericht is geplaatst op 30 juni 2005 15:43
(redactie)
Totaal berichten: 1.340
Hajo, helemaal met je eens! Ook in "de armband" werden de verhoudingen uit hun verband getrokken. Los van het feit dat dit soort vergelijkingen net zoveel waard zijn als het (luxe) papier waarop ze vermeld staan, dienen ze weer zo'n hoog gekozen "ontmythologiserend" doel waar ik een beetje moe van word. Ik ben nog niet zo ver in het boek, maar ik stoor me al mateloos aan de toon in de inleidende hoofdstukken. Mind you: aanmatigend praten of prediken is mij niet vreemd, maar de mensen die mijn studie naar de luchtverdediging bij de Grebbelinie lazen weten dat ik me anders uitdruk als ik zaken officieel aan het (elektronisch) studiepapier toevertrouw dan als ik een forum bezoek! Mei 1940 tweede druk heeft weer zo'n intro van "we zullen jullie het wel even vertellen." Het laat niets aan de fantasie over, stelt geen enkele (tot nu toe) wetenschappelijke vraag en laat (vrijwel) niets in het midden. Deze redactie is immers goddelijk en verlicht! Ze hebben de wijsheid in pacht.

Het leuke is dat ik momenteel een prachtig boek lees van Ronald de Graaf (Oorlog, mijn arme schapen). Een boek over de 80-jarige oorlog, waaraan ook Amersfoort zijn medewerking verleende - met nog vele andere bekende historici. De Graaf schrijft heeft beslist over deze periode, en zeer informatief. Hij weet een heel goed beeld neer te zetten van die tijd, en ook een zekere mate van ontmythologisering te projecteren. Nu is dat anders voor een onderwerp dat veel minder gedocumenteerd is, uit een tijd waarmee we weinig referentie hebben. Maar het gaat wel op een wijze dat je denkt "ik kan me tussen de feitjes en weetjes nog bewegen."
Mei 1940 echter heeft de zweem van "het evangelie van K+A". En wee je gebeente als je andersdenkend bent ....! Ik vind dat opnieuw devaluerend werken, want ik moet telkens mijn ergernis opzij zetten om zo objectief mogelijk te blijven lezen. Want het boek bevat naast een ergerlijke toonzetting natuurlijk wel degelijk veel kwaliteit. Laat dat laatste niet ondergesneeuwd raken onder mijn kritiek op de toon!

Terug naar de bataljons "van Hajo" (in feite van K+A). Naast het feit dat vergelijkingen tussen eenheden verkeerd zijn, is het een wankele vergelijking op andere gronden daar wij onze troepen (in beginsel) op 13 mei deels over twee linies moesten verdelen (stoplijn en stuk tussenverdediging, stukje ruglijn), met hier en daar nog reserve eenheden erachter. Daarnaast zegt Hajo volkomen terecht dat al in oorsprong, of als gevolg van de gevechten, vele bataljons verre van compleet waren. Zodoende bleef van die papieren (troepen)macht lang niet zoveel over als cijfers suggereren - sterker - het was een tamelijk ijle verdediging die de Duitsers ontmoetten op vele punten.
De Duitsers concentreerden zich op een aantal punten, zorgden voor lokaal enorme overmacht, braken lokaal door de linie en rolden onze weerstandspunten vanuit alle windstreken op. Gezien de staat en status van de stoplijn was de inzet van slechts 1 bataljon (in beginsel) aanvallers vermoedelijk voldoende geweest om op de Grebbeberg zelf beslissend lokaal door de stoplijn te stormen. De concentratie van krachten op enkele punten maakt - op dit smalle front - zes Duitse bataljons een zeer aanzienlijke kracht. We spreken dan nog niet eens over het groteske verschil in bewapening en vuurkracht tussen een Nederlands en Duits bataljon. Groot gevaar met dit soort (eenheden) vergelijkingen is dat wanstaltig scheve beeldvorming kan ontstaan als slechts op eenheidsniveau wordt vergeleken. Vergelijkingen dienen te allen tijde vooraf te worden gegaan door kwalitatief en kwantitatief "gelijk te richten"; voor zover dat gaat.
Om dit nog sprekender te illusteren even de NL standaard voor de hoofdverdediging. Die ging uit van een man per meter verdediging in de hoofdweerstandlinies; ofwel de stoplijn en de frontlijn. Anders gezegd: een volledig bataljon (ca 1.000 man) per kilometer front. Praten we nu over het front bij de Grebbelinie, en zouden we inderdaad (conform A+K) praten over 13 volledig uitgeruste en bezette bataljons dan zouden we over een front van maximaal 4 kilometer (in feite was het hoogstens 3 kilometer) breedte, 13.000 man kunnen verdelen. Laten we dat doen, zoals het toentertijd logisch had kunnen zijn. 6.500 man over de (4 km) stoplijn en bases daar net achter, 1.000 in de (kortere) tussenweerstand en resteren er 5.500 man voor de ruglijn en Rhenen. Iedereen die de werkelijke status en bezetting van ons Grebbefront op 13 mei kent, weet dat deze getallen (bezetting) bij lange na niet gehaald werden! Sterker, als er 1.000 man in de stoplijn stond op de Grebbeberg op de 1.500 meter tussen Rijn en Levendaalse weg dan was het veel! En dan waren er delen van de linie die heel ijl bezet waren! Andere delen overigens - zoals rond de sectie Pilzecker - overdreven zwaar (door chaos en mislukte tegenstoten). De vergelijking gaat gewoon ontzettend mank. De suggestie als zouden wij rond de 13.000 militairen in een weerstandvermogende positie hebben gehad op 13 mei is ridicuul. Zelfs de suggestie is al belachelijk! Het zijn deze suggesties die me huiverig doen zijn voor zaken waarvan ik het naadje van de kous niet weet. Wat moet je van deze auteurs en redacteuren nou wel aannemen? Ik heb het daar moeilijk mee.

Anderzijds, moeten we niet vergeten dat de Duitsers ook zeker een vierhonderd man kwijt waren tot en met de dag van 12 mei. Bij Westervoort, Arnhem, de voorposten en de frontlijn waren zij zeker een half bataljon aan sterkte kwijt geraakt aan doden en gewonden. Dat telt ook mee.
» Deze reactie is geplaatst op 30 juni 2005 20:03
(redactie)
Totaal berichten: 1.340
Wat in relatie tot hfd 8 nog boeiend is, is dat in hfd 5 (blz 173) wordt beweerd dat de Stuka's die aanvielen rond het middaguur (13 mei) van KG4 waren! Dit is apert onjuist! KG4 was niet alleen een oppervlakte-bommenwerper eenheid, maar het is algemeen bekend dat de Stuka's van Sturzkampffleugzeuge Staffel 77 (StG77) waren, en vermoedelijk zelfs (de gegevens zijn verbrand) van twee Gruppen. Bovendien viel KG4 onder Fliegergruppe zur besonder Verwendung 2. De Stuka's werden niet daar onder commando gesteld.

KG4 was op 10 mei als volgt samengesteld:
I/KG4: 36 He-111H (vermoedelijk slechts 24 operationeel)
II/KG4: 35 He-111P, 1 He-111D (vermoedelijk slechts 18 operationeel)
III/KG4: 23 (12) He-111P, 37 (21) Ju-88
Stab/KG4: 8 (7) He-111P

StG77 was op 10 mei als volgt samengesteld:
I/StG77: 39 (31) Ju-87B
II/StG77: 39 (30) Ju-87B
Stab/StG77: 4 (3) Ju-87B
Stabsstaffel StG77: 6 (5) Do-17M

Een tweede onzorgvuldigheid die me opviel (blz 177) was dat men daar roept dat "gedurende de nacht van 12 op 13 mei de afgrendeling van de Duitse troepen die de stelling [Grebbeberg] waren binnengedrongen, (leek) te zijn gelukt."

Dat is niet juist. Er was geen sprake van afgrendeling! De Duitsers waren vastgelopen tegen de stoplijn, de achterkant van de hoofdweerstand. Van afgrendeling, of enige naar succes neigende vorm van isolatie van de doorgedrongen vijand was absoluut geen sprake. Afgrendeling zou immers betekenen dat wij hen niet alleen de weg door de stoplijn blokkeerden, maar tevens hun penetratie zijwaarts tot staan zouden hebben gebracht door defensieve actie. Dat was natuurlijk helemaal niet aan de orde. Die afgrendeling met de daarop volgende tegenaanval was immers nog goeddeels in voorbereiding. En van een werkelijk afgrendelingsplan kon - zonder geslaagde tegenaanval (tot tenminste de tweede lijn) geen eens sprake zijn.

In hoofdstuk 6 wordt voorts - wat mij betreft heel onfortuinlijk - gepersisteerd in de woorden van Amersfoort als men de zaak van de krijgsgevangenen op Valkenburg bespreekt. Het is tenenkrommend als we het volgende (weer) lezen:

"Een zekere oberleutnant Hohendorff had een gevangen genomen Nederlandse vaandrig laten opbellen met de boodschap dat zich in de hangars Nederlandse krijgsgevangenen bevonden. Zou het vliegveld worden beschoten, 'dann wird's Ihnen schlecht vergehen.'Deze mededeling werd aan Nederlandse zijde zonder enig begrip voor de netelige positie van de Duitse officier, die zat opgescheept met ongeveer 160 krijgsgevangen, terzijde geschoven. Sterker nog, in het legerbericht nr.3 dat het AHK uitgaf, werd de gebeurtenis aangehaald als een schending van het oorlogsrecht."

Dit hoofdstuk werd door (C.M.) Schulten (niet te verwarren met Jan Schulten) geschreven; uiteraard onder redactie. Het is niet alleen een onverantwoorde beschrijving van zaken, maar ook nog eens een die volledig gespeend is van visie en inzicht. Het feit dat men de situatie van de Duiste officier netelig durft te noemen is gewoonweg grotesk! Wie sprongen er nou met hun parachutes af boven Valkenburg? Wij? Kom nou zeg. Hoe kun je het zo onder woorden brengen! Je zal 4RI veteraan zijn!

Daarnaast het rationele plaatje. De gequote zin die deze Duitse officier uitbracht zou ook vandaag de dag als een dreigement klinken. Het is het ook. Intonatie is ons allen onbekend, maar zo op papier zegt de man gewoon "dan zal het slecht met ze aflopen." De dreigende interpretatie die de overkant eraan zou geven nam Herr Hohendorff graag voor lief natuurlijk. Maar als deze officer and a gentleman het nou zo goed voor had met onze jongens, waarom liet hij ze dan niet gaan, of leverde hij ze uit onder aflegging van een eed dat ze niet opnieuw zouden gaan vechten (wat men een paar maanden later ook deed!). Of stel een wapenstilstand voor, want ook dat had de Duitsers immers goed uitgekomen. Niets van dat alles. De man gebruikte simpelweg een ongeoorloofde tactiek om gevreesd artillerie vuur te voorkomen. Op zich - wat mij betreft - een slechte poging om je vijand militair-diplomatiek te overklassen. Als je enig inzicht in de materie, de tijd en de omstandigheid hebt dan is wel het laatste wat je concludeert dat juist de Nederlanders hier verkeerd, ja zelfs lasterlijk op hebben gereageerd.
Daar volgt dan ook nog dezelfde conclusie die A eerder in de armband deed. Dat onze legerleiding dit voorval in een legerbericht als de zoveelste onzuivere handeling van de aanvaller propageerde. Ten eerste heeft onze legerleiding volgens mij het volste recht om zaken zo voor te stellen dat ze een juist effect op de troepen hebben. Die vrijheid kan Schulten c.s hen niet eens ontzeggen, ook niet op papier. Ten tweede was men op het AHK alleen maar geconfronteerd met massale verhalen van verraad en overvallen op strategische punten door verraderlijke Duitse commando's in Nederlandse burger of militaire kleding. Men was zonder oorlogsverklaring binnengevallen, enzovoort enzovoort. Dan kun je toch niet concluderen dat ons AHK een hele rare interpretatie voor ogen had? Ik heb maar een woord voor deze analyse: sneu.
» Deze reactie is geplaatst op 20 juli 2005 12:05
(redactie)
Totaal berichten: 1.340
Ik heb in de tussentijd mijn bewering over de Stuka's nog even met Eppo Brongers geverifieerd, omdat we samen eerder deze zaak besproken toen ik mijn studie verrichte naar de inzet van de ML in de Grebbelinie. Ik heb het volgende citaat aan het forum te presenteren om te bewijzen dat het niet mijn wijsheid is die ik poneer, maar dat bronnen me ondersteunen.

Uit de gegevens van Dr. Heinrich Weiss:
"Die I. und II. Stuka Geschwader 77 griffen zur Unterstützung des Einbruches der 207.Inf.Div. und des SS-Regimentes “De Führer” in die Grebbe-Linie im Raum Rhenen-Kesteren-Elst ohne Verluste Bunker, Feldstellungen, Artilleriebereitstellungen und Truppenansammlungen der holländischen 2. und 4. Division an. Weitere Ziele bildeten Middelbuurt, Veenendaal sowie zwischen Waal und Niederrhein südwestlich Wageningen befindliche Feldstellungen”."

Uit de gegevens van Weiss blijkt voorts (wat ik eerder al grotendeels debiteerde):
I/Stuka Geschwader 77 stond onder bevel van Hauptmann Friedrich-Karl von Dalwigk zu Lichtenfels en bestond uit 39 Ju 87B’s, waarvan er 31 inzetbaar zouden zijn. II/Stuka Geschwader 77 stond onder bevel van Hauptmann Graf Clemens von Schönborn-Wiesenheid en bestond eveneens uit 39 Ju 87B’s waarvan er 30 inzetbaar zouden zijn.
» Deze reactie is geplaatst op 20 juli 2005 17:35
(redactie)
Totaal berichten: 1.340
Wel, ik heb hoofdstuk 8 dit weekend ook gelezen, en vanavond nog wat passages opnieuw doorgenomen. Ik moet zeggen dat er weliswaar wat verbeterd is, maar ik vind het verre van een pluim waard!

Het barst van de feitelijke fouten, bijzonder slechte analyses en het blijft me verbazen dat men zo'n complexe slag - nota bene de enige in heel west-europa waar Duitsers drie dagen werden tegengehouden op een voorname speerpunt van hun aanvallen - zo weet te comprimeren. Belangrijke (bij)zaken worden daardoor overgeslagen.

De kaartjes barsten werkelijkwaar van de fouten en onzorgvuldigheden.

De militaire analyses rammelen vrijwel stuk voor stuk. De getalsmatige vergelijken gaan allemaal mank (vooral de bataljons op 13 mei en de klinklare onzin als zouden de Duitsers tweemaal zoveel artillerie hebben als wij: au contraire!) en een goede filosofie ontbreekt volledig.

Ik vind het zelfs zo matig van kwaliteit dat ik er geen tijd aan ga verspillen om de lijsten met feitelijke fouten en wankele conclusies te gaan bespreken. Het is het gewoon niet waard!

Ik vind het hoofdstuk een dissonant. Het werk tot hoofdstuk 8 zit gewoon goed in elkaar. Hier en daar een opmerking wellicht, met name ook als we praten over de strijd om Zeeland, maar 1 t/m 7 kan prima het predikaat "goed" verdragen.
» Deze reactie is geplaatst op 1 augustus 2005 19:00
(redactie)
Totaal berichten: 849
Hmm.. ben toch wel benieuwd naar je bevindingen, en ik denk dat ik niet de enige ben ;-)
» Deze reactie is geplaatst op 1 augustus 2005 19:16
(redactie)
Totaal berichten: 1.340
Ik ben nu tussen al het werk door heel veel bezig met het enorme epistel over Dordt. Dat kost erg veel tijd, en daarnaast moet ik veel afstemmen met Hajo, Jens en Eppo. Aangezien ik echt de tijd moet nemen om weer een heel verhaal aan de site te debiteren terzake van die enorme hoeveelheid fouten, onzuiverheden en hiaten in dit hoofdstuk 8, krijgt het even prio 3. Eerst de Dordt site nu. Daarbij schept het ook veel meer genoegen een positieve bijdrage te kunnen leveren aan onze sites, dan weer een azijnstukje te moeten dichten over een stuk van een ander. Ik heb er echt even geen zin in. Dordt nu eerst. We hebben straks vast weer een lange herfst en winter, en ik vermoed dat hoofdstuk 11 ook nog wat feedback zal genereren van onze kant ... Dan maar in een keertje! Bovendien weet ik dat Eppo ook al weken werkt aan een brochure over dit hoofdstuk, dus ik sluit deze keer even achteraan! :-)
» Deze reactie is geplaatst op 1 augustus 2005 19:21
(redactie)
Totaal berichten: 2.294
Je moet bij het beoordelen van mei 1940 en dus ook van hoofdstuk 8 altijd rekening houden met:
A)
Het feit dat de schrijver gebonden zal zijn geweest aan een maximum aantal pagina's. Dan wordt het sowieso een kwestie van wikken en wegen. Uiteindelijk is het toch nog het meest uitgebreide hoofdstuk geworden.
B)
Het boek ( en natuurlijk ook weer hoofdstuk 8 ), ook al is het honderdmaal afkomstig van het ( voormalige ) IMG, is niet uitsluitend bedoeld als voer voor Grebbo-logen, maar misschien nog wel meer voor wat minder ingevoerde, geinteresseerde lezers. Voor het eerste categorie had een dubbele hoeveelheid pagina's waarschijnlijk nog niet volstaan en weegt bovendien elk weglaten of elke fout nu eenmaal veel zwaarder dan voor de laatste categorie. Het boek is niet bedoeld als een beter leesbaar Stafwerk.

Natuurlijk zitten er een paar echt storende fouten in zoals de reeele verhouding naar mankracht en ( inderdaad ) naar artillerie.
Ik zou nog een hele reeks ( kleinere ) onjuistheden kunnen noemen en kom met een kleine bloemlezing:

De onvermijdelijke sergeant Meijer ( aan wie ook hier weer teveel aandacht wordt besteed, al is dat met het oog op een breder publiek ook weer niet zo vreemd ) stond met zijn PAGkanonnen niet in de frontlijn ( blz. 286 ), maar in de stoplijn. Waarom wordt trouwens deze kwestie ( blz. 288 ) zo buitengewoon complex gevonden?
Ander voorbeeld ( blz. 284 ): De doorstoot rond 22.00 uur op 12 mei van Wackerle trof het 3e bataljon van 11 RI, dat zich IN de stoplijn aan het opstellen was. In werkelijkheid was men zich aan het hergroeperen enkele honderden meters westelijker.
Er wordt ook ( blz. 285 ) verteld dat, als gevolg van deze doorstoot veel Nederlandse militairen IN de stoplijn zich omsingeld voelden en terugtrokken op het Viaduct. Er zullen wel wat militairen uit de stoplijn bij zijn geweest, maar het ging toch in hoofdzaak om manschappen van 11 RI en 24 RI, die zich, als gezegd, ACHTER de stoplijn bevonden. De bezetting van de stoplijn ( althans een aantal dicht bij de Grebbeweg ) stelde zich vooral in veiligheid door naar het noorden uit te wijken.
Zeer chaotisch doet verder de beschrijving van de Duitse aanval ( blz. 295 ) op de stoplijn in de vroege morgen van de 13e mei aan. De lezer wordt van hot naar her gesleept en weet tenslotte niet meer waar hij zich bevindt.
Verder vind ik ( blz. 289 ) de rol, die Fievez wordt toegedicht, te groot en die van De Marees van Swinderen en 4 - RH ( als gezegd ) lang niet kritisch genoeg bekeken ( terwijl er juist over deze kwestie zoveel materiaal op het IMG ter inzage ligt ).
Er zouden meer voorbeelden te noemen zijn van minder geslaagde passages.

Wat de conclusie betreft: de foutief aangegeven krachtsverhoudingen noemde ik al, maar zo heel veel mis ik hier eigenlijk niet. Voor een niet echt ingevoerde lezer althans en dat zullen de meesten zijn.


Tav de kaartjes dit: ze zijn wel mooi uitgevoerd, maar allerlei secties en objecten ( zoals b.v boerderijen in de voorpostenstrook ), die wel in de tekst worden genoemd, vind je vervolgens niet terug op de kaart. Dat is inderdaad een omissie.

Samengevat: er mist hier en daar absoluut wel iets en de tekst is niet vrij van fouten, maar ik blijf het resultaat ( zeker met het oog op de bovegenoemde vooronderstellingen ) vrij redelijk vinden. Briljant is wat anders.
» Deze reactie is geplaatst op 2 augustus 2005 15:28
(redactie)
Totaal berichten: 1.340
Een bloemlezing inderdaad Hajo, want er is nog veel meer op te noemen. Die kaartjes bevatten storende onzorgvuldigheden, zoals het volkomen weglaten van kazematten, het foutief uitleggen (legenda) dat PAG in een kazemat stond, en zware mitrailleurs in kazematten - wat maar bij een deel van de wapens zo was, het suggereren al zou de Groep Wackerle het hele viaduct en omgeving beheersen, de tegenaanval van Jacometti zou halverwege het bos zijn gekeerd, de Duitse penetratie zou in de middag van 12 mei al de stoplijn bereikt hebben van zuid tot noord op de berg, enz., enz. Ik vind dit meer dan storende onzorgvuldigheden. Dit boek is heel glossy uitgevoerd. Zorg dan voor goede illustraties!

Voorts vele andere fouten in de tekst. Ik vind de suggestie die uitgaat van de zeer mank gaande vergelijkingen tussen troepen en artillerie buitengewoon kwalijk. Dat zijn nu juist suggesties die door minder ingevoerde lezers onthouden worden. Ook de overdreven sterkte van de troep Wackerle. Alsof dit ruim 300 man waren! Er zijn aanwijzingen te over die suggereren dat de helft al veel is geweest. Dan de suggestie die de tekst zeer sterk wekt dat de Ss'ers allang doorgebroken waren en in de Stoomhamer zaten en dat toen pas Gelderman zich liet gelden bij het viaduct. In de vroege avond waren hier al massa's gevluchtte militairen verzameld en in de loop van de avond werd deze groep alleen maar groter. Doordat de SS laat in de avond doorbrak bij de Grebbeweg werd deze massa in de rug geschoten, en ontstond vermoedelijk de stormloop op het viaduct met de bekende afloop. Door de sterke bezetting van dit gebied weken de Ss'ers nu juist uit naar de Stoomhamer!

Dan weet de auteur de actie van Wackerle militair-tactisch ook nog eens te veroordelen - met al zijn kennis! Hij roept in het boek dat Wackerle eigengereid optrad, en dat dit in strijd zou zijn geweest met zijn opdracht! Welnee. De SS had op 12 mei de opdracht de Grebbeberg te nemen, en de enige die in de buurt van vervulling van die opdracht kwam was nu juist Wackerle. De man verdient - militair technisch gezien - een vette pluim voor zijn actie. Of zou de dubbele decoratie en promotie tot Standartenfuhrer vlak na de meidagen de Duitse uitleg zijn geweest voor een falende en eigengereide commandant? Ik kan het natuurlijk verkeerd zien tenslotte!
Bijna dezelfde denkfout maakt de auteur opnieuw als hij de actie van Oberst von Oesterreich [386 IR] verklaart als een eigengereide actie. Los van het feit dat de man zeer succesvol optrad met zijn regiment [totdat hij een terugtrekkingsbevel kreeg], en de voorposten in het vak van II.Divisie op de loop had gekregen, was er sprake van vrijheid van handelen binnen de Duitse bevelstructuur. Von Oesterreich kreeg lucht van kansen en nam die. Het bevel tot terugtrekken kwam louter doordat het bevel voor de divisie werd gewijzigd. Hierdoor kreeg het regiment opdracht terug te trekken en zich in de rol van dit nieuwe divisiebevel te schikken. Von Oesterreich werd vlak na de meidagen bevorderd tot Generalmajor. Typische straffen hebben die Duitsers toch staan op stoute initiatieven van hun bevelhebbers ...

Als ik met de stofkam door dit hoofdstuk ga dan kom ik op iedere pagina feitelijke fouten, onzorgvuldigheden en gebrek aan inzicht.

Ik kan dus niet zo mild zijn als jij Hajo; althans wat dit hoofdstuk betreft. Dit hoofdstuk misstaat m.i. in dit werk. Het is kwalitatief onder niveau. Dat heeft niets met het voorm. IMG te maken zoals je lijkt te suggereren, maar met de auteur en de redactie van het boek. Ik spreek er niemand anders op aan.
» Deze reactie is geplaatst op 2 augustus 2005 16:44
» Dit onderwerp is gesloten
2554