Discussiegroep

Onderwerp: Krijspijnscheweg 2

» Dit onderwerp is gesloten
Totaal berichten: 2
2.444 keer gelezen
1 reactie
Categorie: Zuidfront Vesting-Holland en Rotterdam / Mediazaken en internet
Beste mensen,

Ik heb bijna twee dagen lang bijna ademloos de website www.dordtopenstad.nl gelezen. Mijn belangstelling voor de Tweede Wereldoorlog is groot, maar het relaas van de gevechten in en rondom Dordt waren wij voor mij helemaal boeiend. Mijn vader en zijn toenmalige gezin woonden toendertijd in het huis Krispijnscheweg 2, naast de Krispijntunnel, het spooremplacement en Weizigt. Ik ben zelf - na de oorlog - in dit inmiddels gesloopte huisje geboren. Rondom het huisje moet het in die eerste meidagen een hel zijn geweest. Mijn vader is helaas nooit bij machte geweest om mij veel over deze periode te vertellen, maar ik weet nog dat hij eens zei dat het waarschijnlijk het eerste Nederlandse huis was waarvan in de oorlog de ruiten kapot gingen door het oorlogsgeweld. Ik vraag me af hoe het hem is vergaan in die vroege uren van 1940 toen de Duitse parachutisten zo ongeveer in zijn achtertuin landden en zich in het bos achter het huis (het Bosch van de Roo) verzamelden.
Bedankte voor het publiceren van deze gebeurtenissen
» Dit bericht is geplaatst op 5 juli 2005 15:46
Totaal berichten: 2
Uiteraard heb ik mijn (oudere) zuster en zwager gevraagd wat zij zich nog herinnerden van die eerste oorlogsdag in Dordrecht. Mijn zwager Piet woonde toen in Krispijn, in de buurt van het J.P. Heijeplein. Dit is wat hij mij vertelde:

"Mijn tweelingbroer Adrie en ik stonden op 10 mei om plusminus 04.30 uur op de hoek Krispijnseweg/Nic. Beetsstraat naar de parachutisten te kijken. Wisten wij veel? De kogels vlogen ons om de oren totdat wij door Nederlandse soldaten werden weggestuurd. Maar omdat het voor pubers als wij zo machtig interessant was, zijn we toch weer terug gegaan. We konden een parachute bemachtigen. Maar toen wij van het weiland afkwamen, moesten we die inleveren bij voornoemde Nederlandse soldaten. Deze hadden wel geweren, maar per man slechts 5 (VIJF!) kogels.

Mijn vader ging met twee buurmannen (Van der Bemt en Van Aleten) gewoon (nou ja, gewoon) naar zijn werk. Zij kwamen niet verder dan de Achterweg, waar Van Alten van de fiets werd geschoten met een kogel door zijn long. Mijn vader liet dus gewoon zijn vrouw en vijf kinderen alleen op die eerste oorlogsdag. Toen ik hem hierover later aansprak, verdedigde hij zich met het argument dat je in die werklozentijd door het geringste foutje zonder werk kwam te zitten. Zij waren doodsbenauwd voor hun bazen.

Bij de Marnixschool was een Duitse jager neergestort. Ook daar mochten wij niet naar toe. Later werd bij ons in de straat 's nachts een peloton wielrijders gevangen genomen. Er werd ons aangeraden Krispijn te verlaten. Wij zijn naar een oom in de Lijnbaan gegaan. Wij gingen via de pas aangelegde Mauritsweg, waar onder parachutes gesneuvelde parachutisten lagen. Dat maakte grote indruk op ons. Maar wij wisten en begrepen nog steeds niet precies wat oorlog was. En dan nog even dit: op het weiland langs de Krispijnseweg zat een boer zijn koeien te melken toen de Duitse parachutisten naar beneden kwamen. Wonder boven wonder hebben de moffen hem met rust gelaten."
» Deze reactie is geplaatst op 8 juli 2005 16:39
» Dit onderwerp is gesloten
2554