Discussiegroep

Het schrijven van mijn boek over de artillerie in mei 1940 bij de Grebbeberg levert me twee nieuwe ontdekkingen op:

1. Het is uit de cijfers op deze website van gesneuvelden voor mij nu wel duidelijk dat SSDF op relatief grote schaal krijgsgevangenen heeft ingezet voor het trekken van geschut en als levend schild. Van de rond 50 slachtoffers bij 1-III-8 RI en 3-III-8 RI is ongeveer de helft na 11 mei overleden. Dat is voor mij een schokkende ontdekking. Het beeld zou nog scherper kunnen worden als deze indruk nader getoetst zou worden aan de hand van detailgegevens als die nog te vinden en/of te reconstrueren zijn. Een belangrijke toetsvraag is voor mij nog hoeveel krijgsgevangenen er op 11 mei 1940 zijn gemaakt in de voorposten(met andere woorden hoeveel mensen kwamen die dag nog levend uit de strijd?) Waarschijnlijk heeft toch de Nazi-doctrine (waarin het recht van de sterkste gold en het leven van een tegenstander daarom ook weinig waard was) tot het opvallend hoog percentage slachtoffers geleid. Ik begrijp de verontwaardiging van Brongers en veel oud-strijders van 8 RI over een vroegere publicatie van het NIMH dus goed
2. Nu zou ik kunnen verwijzen naar mijn vroeger werk. Dat doe ik niet, want dat gaat me een paar honderd euro aan nabetaling voor rechten aan Bundesarchiv-Militärarchiv Freiburg kosten. Materiaal uit dat archief mag (zoals me nu pas gebleken is) niet vrij worden gekopieerd en verspreid zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van BA-MA F. Ook niet voor onderzoekdoeleinden en ook niet als er een bronvermelding bij staat. Mijn ouder werk zal ik daarom binnenkort deleten.

» Dit bericht is geplaatst op 15 oktober 2021 02:39

Het opvallende is dat de gesneuvelden van 1-III-8 RI en 3-III-8 RI vooral in clusters lijken te zijn omgekomen; vooral een groep van de 2e sectie van Bijkerk (plv. Driessen) bij de Ungels/ Anna Hoeve en een grote groep van de 2e sectie van Lindeman bij Middelkoop.

Tegenover de 22 gesneuvelde SS-ers op 11 mei 1940 staan minstens 33 gesneuvelde Nederlandse militairen. Dat zou op zijn minst een aanleiding moeten zijn een vermoeden van veel oorlogsschendingen in de voorposten te rechtvaardigen.

» Deze reactie is geplaatst op 15 oktober 2021 12:56

Gelukkig blijkt dat mijn websites of het al lang geleden op www.grebbeberg geplaatste .pdf van vier eerste hoofdstukken uit mijn te studie die ik nu aan het herschrijven en afronden ben, niet verwijderd hoeft te worden. Wel een pak van mijn hart.

De Duitse regels (nieuw vanaf begin deze maand) blijken toch meer in lijn met die van andere archiefbewaarders. Zoals ik het nu begrijp zijn de regels als volgt.
Geschreven stukken zoals oorlogsdagboeken en gevechtsverslagen van militaire eenheden zijn ook in het Duitse archief vrij van tarief of auteursrecht van derden. Ze zijn namelijk staats- (beter gezegd publiek)eigendom. Hetzelfde geldt voor het door mij gebruikt kaartmateriaal van BA-MA F. Wel wordt een duidelijke bronvermelding op prijs gesteld. De voornaamste archiefbewaarders geven daar meestal ook een duidelijke instructie voor.
Voor boeken e.d. samengesteld door een bepaald persoon kan, net als voor beeldmateriaal (foto's en video's), een vergoeding verschuldigd zijn. Voor het hergebruiken van grote lappen tekst uit een boek of andere publicatie ook. Zonder meer kopiëren en verder verspreiden van dat soort materiaal is dus niet verstandig. Het is dan uit eigen belang aanbevolen om na te gaan wie de uiteindelijke copyrighthouder is. Soms is dat de auteur, soms een derde, bijvoorbeeld een uitgever aan wie het auteursrecht overgedragen werd.

» Deze reactie is geplaatst op 15 oktober 2021 20:05

Cees, waar baseer jij hetgeen op wat je onder 1.) stelt? Ik vind het oorzakelijk verband, zeker zoals je het nu beknopt omschrijft, niet duidelijk. Er zijn zeker excessen aan de orde geweest, laat daar geen misverstand over bestaan. Dat hebben we indertijd, mede in het licht van de ongenuanceerde benadering door Herman Amersfoort en de vervolgen met Jagtenberg/Brongers, uitgebreid bestudeerd. Daarbij kwam niet het beeld naar voren dat ik nu onder jouw 1e punt lees. Wel dát er excessen waren, maar niet met grote slachtofferlijsten op 11 mei. Veel militairen trokken terug, kwamen later alsnog in de strijd. Harberts en consorten raakten juist zo (negatief) onder de indruk van de massa die ze terug zagen waar de schijn van op de loop gaan hen zo trof. Ik heb zelf nooit de indruk gekregen dat we hier met grote slachtoffercijfers door wederrechtelijk Duits handelen van doen hebben gehad. Ik vind het altijd wel verstandig juist dit soort stellingen iets degelijker te onderbouwen dan je nu doet, te meer daar menigeen op internet maar een kleine hint nodig heeft om weer een wild verhaal te maken. Ik weet dat je degelijk te werk gaat, dus wellicht heb je wel heel uitgebreide beschouwingen bij deze stelling, maar die onderbouwing mis ik vooralsnog en dan zou ik er wat terughoudender in zijn.

Wat betreft punt 2. Ik heb me nog nooit iets van Ba/Ma haar publicatierestricties aangetrokken aangaande militaire documentatie van WOII. Auteursrechten daarover hebben zij helemaal niet en ten principale geldt bovendien dat Hitler-Duitsland onvoorwaardelijk capituleerde en daarmee verviel alles van dat regime aan de wederpartijen. Dat Ba/Ma voor de Duitse en internationale gemeenschap beheert zij gezegd, maar als ze mij een heffing zouden sturen wegens publicatie van een akte krijgen ze wat facturen terug voor oorlogsschade binnen mijn familie! Nee, zonder gekheid. Alleen op zaken die persoonsgegevens raken (bijvoorbeeld personeelsakten of -kaarten bij het WASt) wordt omwille van de AVG (GDPR) restrictief omgegaan met openbaar en mogen we niet zo maar (nog niet geopenbaarde) gegevens openbaren. Zo ben ik zelf in mijn boeken zeer terughoudend met onwelvoeglijk gedrag, 'lafheid' of vermeend verraad aan benoemde personen ophangen indien zij nog niet bekend zijn of daarvoor niet veroordeeld zijn. Ik gebruik dan initialen en meer niet. Ik overweeg daarbij dat ik ernaast kan zitten of dat families heel lang na de oorlog lastige vragen kunnen krijgen. Dan is fatsoen mijn adviseur. De Duitse archieven - overigens via de Russische archieven ook vaak al openbaar - kun je gerust gebruiken voor je werk. Ikzelf verwijs altijd wel naar de akte nummers om te zorgen dat het verantwoord wordt. Dat hoort er gewoon bij.

» Deze reactie is geplaatst op 17 oktober 2021 18:36