Discussiegroep

Bij toeval op deze site terecht gekomen. Stom verbaast was ik om in “Een kritische brochure” van Allert M.A. Goossens over het boek “Ik had mijn Roode-Kruis band afgedaan”onder het hoofdstuk “Aan een zijden draadje”, een paar regels over het optreden van mijn vader "Henk Rugenbrink" te lezen.
Op mijn 9 jarige leeftijd in 1952 is mijn vader reeds overleden. Over wat hij heeft meegemaakt heb ik met hem dus nooit kunnen spreken. Dat hem verweten wordt de wapens na overgave te hebben opgepakt behoeft naar mijn menig toch een nuance.
Was het hem, op dat moment, eigenlijk wel duidelijk dat er sprake was van een overgave?
Hoe werd zoiets aan de soldaat in het veld kenbaar gemaakt?
Indien hij geweten heeft van een overgave, lijkt het me zeer onwaarschijnlijk dat hij, samen met een mede soldaat, de grote held heeft proberen uit te hangen tegenover een Duitse overmacht. Eerder zal grote angst de drijfveer zijn geweest. Hij moet ongetwijfeld gedacht hebben nu gedood te zullen gaan worden. Waarschijnlijk een gedachte die niet terecht was maar voor iemand in paniek wel begrijpelijk. In paniek zal hij, puur uit lijfsbehoud, een wapen hebben gepakt om het gevaar af te wenden. Later heb ik van mijn moeder gehoord dat hij haar het volgende zou hebben verteld. Hij zat in een loopgraaf terwijl de Duitsers op hem afkwamen. Hij heeft zijn wapen gepakt doch deze was reeds leeggeschoten, daarna heeft hij een ander wapen gepakt maar ook deze bleek leeg te zijn. Daarna heeft hij getracht weg te vluchten. Hierop werd hij in zijn knie geschoten. Dat de Duitser, die hem neerschoot, bewust op zijn benen gericht heeft, kan ik me niet voorstellen. Het zal gewoon een gelukstreffer geweest zijn, voor het zelfde geld had hij hem in het hoofd getroffen. Hoe dit voorval in het boek “Ik had mijn Roode-Kruis band afgedaan” precies omschreven wordt weet ik nog niet, het boek moet ik nog aanschaffen. Natuurlijk zou ik graag meer willen weten over mijn vader en wat hij meegemaakt heeft. Hoe ik het precies moet aanpakken weet ik echter nog niet. Indien iemand mij iets meer kan vertellen over mijn vader of over hoe meer over hem te weten kunnen komen, zou ik dat graag willen vernemen.

Bijvoorbaat mijn hartelijke dank,

Henk Rugenbrink

» Dit bericht is geplaatst op 10 april 2005 12:16

Heer Rugenbrink. Fijn dat u reageert op deze materie. Uw reactie suggereert overigens (vermoedelijk onbewust) alsof ik (in mijn brochure) uw vader van schendingen van het oorlogsrecht beschuldig. Het is echter Herman Amersfoort - auteur van het verfoeide boek - die deze suggestie deed. Mijn verhaal probeert juist aan te tonen dat de auteur van het boek alleen maar van dit soort verhalen aangrijpt om ze zodanig te mutileren dat hij zijn gelijk kan halen.

Als u straks het boekje van de auteur Amersfoort heeft gelezen zult u wellicht opnieuw willen reageren op de passages die in Hoofdstuk 7 [aan een zijden draadje] over uw vader worden gezegd. U bent van harte welkom dat op ons forum te doen!

» Deze reactie is geplaatst op 10 april 2005 12:43

Voor andere bezoekers; dit zeg ik in mijn brochure over het geval Rugenbrink:

"Het wordt eentonig. We krijgen weer een prachtverhaal voorgeschoteld over de manmoedige SS die zich niet laat verleiden tot oorlogsmisdaad maar zich controleert! De overgave van de sectie onder de 1ste luitenant Storms van MC-III-19RI - bij koepel 32 - wordt door de auteur op zijn manier belicht. Hij stelt dat twee Nederlandse militairen, zich alsnog verzetten tegen de SS'ers, ondanks het feit dat hun luitenant capituleerde.

De auteur concludeert - zonder dit overigens te kunnen weten - dat op het moment van overgave twee Nederlandse militairen worden neergeschoten door Nederlands vuur verder westelijk. De mannen die nog in de semi-permanente opstelling bij de koepel waren, dachten voor hetzelfde geldt dat hun kameraden door de SS'ers werden neergeknald nadat ze zich hadden overgegeven. Ze grepen de wapens weer, en hierdoor raakten nog twee hunner gewond. De SS'ers grepen onmiddellijk in. Een van de twee werd in de knie geraakt door de vijand en dezelfde man die hem neerschoot verbond hem later. De auteur stelt terecht vast dat de SS'er zich aan het oorlogsrecht hield, maar stelt en-passent ook nog vast dat Rugenbrink mazzel had dat de SS'er zo'n goede schietopleiding had dat hij hem slechts in de knie trof! Bespottelijk om een dergelijke opmerking - die weer volkomen ongefundeerd is - te plaatsen. De Duitsers schoot op een paar meter afstand, en niemand vertelt of dat met een pistool, geweer of MP-40 gebeurde. Dit soort kwalificaties moet de auteur voor zich houden! Daarnaast vergaloppeert de auteur zich opnieuw door te concluderen dat Rugenbrink fout was door zich opnieuw te verzetten terwijl hij zich al had overgegeven. Ja - maar wellicht - zelfs de auteur deelt mijn mening in deze - was hij onder de impressie dat de SS ook doorvocht. En dat was net zo verboden! Min maal min is plus zal Rugenbrink [vermoedelijk] terecht hebben geconcludeerd. Maar alleen de Nederlander wordt voor zijn gedrag - zelfs op basis van zijn aanname dat de strijd doorging - veroordeeld! Het heeft niets uit te staan met primair onreglementair handelen vanwege lijfsbehoud, maar vanwege de perceptie van een tegenstander die ook een verbond breekt."

» Deze reactie is geplaatst op 10 april 2005 12:45

Heer Allert Goossens. Het is me van begin af aan duidelijk geweest dat niet U maar Herman Amersfoort de beschuldigende vinger naar mijn vader heeft gewezen. Indien dat niet duidelijk is overgekomen spijt me dat oprecht.

» Deze reactie is geplaatst op 10 april 2005 13:17

Heer Rugenbrink

Ik heb u intussen een verklaring van uw vder uit 1947 opgestuurd.
Ik weet niet of u die al kende.
Ik heb deze verklaring destijds op het IMG in Den HAAG gekopieerd.

» Deze reactie is geplaatst op 10 april 2005 13:35

Bedankt H Groenman. Dit stuk kende ik niet, eigenlijk ken ik helemaal niets van die periode. Ik ben dan ook blij verrast dat U me dit hebt toegestuurd. Voor mij betekent deze verklaring van mijn vader een stukje dichter bij hem. Van mijn moeder heb nooit iets meer gehoord dan ik al geschreven heb. Vermoedelijk heeft hij haar nooit iets meer verteld. Nogmaals mijn hartelijke dank.

» Deze reactie is geplaatst op 10 april 2005 14:16