Het artikel van Jan Schoeman in Checkpoint waarin Amersfoort weer eens een onovertroffen platform krijgt voor zijn verlichte ideeën, prikkelt de (elektronische) pen toch weer voor een reactie.
Het mooie aan Amersfoort is, dat hoe meer hij zegt in interviews hoe meer hij zichzelf als terzake ondeskundig etaleert. Ik heb de neiging de man op te roepen zich toch weer te gaan concentreren op de eerdere geschiedenis. Maar de complexiteit van WOII gaat hem echt boven de pet volgens mij.
Lazen we in HP de Tijd recent nog dat het Rotterdamse bombardement volgens de professor nog een uit de hand gelopen tactisch bombardement was, waar oppervlakte bommenwerpers moeiteloos tactische duikbommenwerpers vervingen, nu lezen we van onze favoriete academicus dat Wäckerle – als commandant van een SS bataljon – weliswaar het oorlogsrecht volkomen aan zijn laars lapte maar dat “(je) zo'n houding (…) echter niet automatisch van toepassing (kan) verklaren op alle Duitse militairen of alle SS'ers die daar vochten”. Nee – en dat beweert ook niemand, en heeft ook nooit iemand beweerd. Wel is en wordt beweerd, dat bij de Waffen SS – zoals Amersfoort nu zelf blijkbaar ook inziet en toegeeft – het oorlogsrecht simpelweg geen norm was! Sterker – Amersfoort uitleg (in zijn boek “de Armband”) van structurele schending van het oorlogsrecht wordt vooral ontleend uit het feit of bevelvoerende officieren de schendingen actief ondersteunden of opdroegen aan minderen. Als ze dat deden dan kon van een structurele aard worden gesproken, al dan niet lokaal. Welnu – in het geval Wäckerle is dat aan de Grebbeberg wel bewezen. Dat geeft de professor nu dus verkapt ook zelf toe. En daar zijn we blij mee, dat is winst. Hij heeft wat moeite met zeggen dat hij fouten maakt in zijn werk, maar op deze milde wijze wensen wij het ook te accepteren!
Overigens zien we dat Wäckerle’s opvolger als commandant van Dachau (in 1933), Theodor Eicke, als commandant van een Waffen SS divisie (Totenkopf) in mei 1940 ook eenvoudig overgaat tot het schenden van het oorlogsrecht. Hij vergoelijkt de executie van bijna 100 Britse gevangen als gevolg van het eerder schenden door hen van het oorlogsrecht. Het kostte hem (begrijpelijk) geen enkele moeite.
Aandoenlijk vind ik het als Amersfoort in het artikel roept dat de dialoog met de mensen die hem via de rechter aanpakten voor zijn boek “Mei 1940 (enz)” voor hem niet meer aan een wetenschappelijk debat met hem hoeven mee te doen. Hij is immers met ze uitgesproken. Voorts liegt hij gewoon glashard als het aankomt op voorbedachte rade inzake schendingen van het oorlogsrecht. Let maar op wat hij zegt:
“Tot op heden hebben mijn critici namelijk op geen enkele wijze aangetoond dat de Duitsers zich vooraf hadden voorgenomen in de campagne tegen Nederland het oorlogsrecht stelselmatig te schenden. Dat kunnen ze op basis van het bekende bronnenmateriaal ook niet, terwijl zij geen nieuwe bronnen opvoeren. Op die manier krijg je dus geen inhoudelijk debat. Overigens was het wetenschappelijke debat al eerder stukgelopen, namelijk op het moment dat onze opponenten via de rechter probeerden ons tot andere conclusies te dwingen. Wie macht en dwang inroept, beëindigt wat mij betreft de discussie."
De Duitsers hadden geen voorbedachte raden bij het plegen van oorlogsmisdaden? Nee, degene die hij daadwerkelijk bespreekt in zijn boek “de Armband” niet nee. Dat waren geen daden met pure voorbedachte rade, hoewel in het geval van de Waffen SS wel degelijk de omstandigheid ervoor (vanuit het ideologische deel van de opleiding en de neiging tot drogering) bewust was geschapen. Maar Amersfoort heeft in zijn verre van complete werk de Duitse schendingen van het oorlogsrecht die wel met voorbedachten rade werden gepleegd stelselmatig gemeden: (1) de inval zonder voorafgaand ultimatum, (2) de overvalcommando’s (in burger en in vijandelijk uniform) en (3) de wederrechterlijke luchtaanvallen op Rotterdam en Middelburg. Het zijn er slechts drie. Drie significante trouwens. Maar waarschijnlijk zijn deze drie schendingen, die massaal plaatsvonden, niet stelselmatig genoeg. Het feit dat overvalcommando’s in de overvalstrategie van ons land (en België!) een essentiële – ja prominente – rol speelden is volgens de professor geen kwestie van stelselmatig het recht schenden; het bewust bombarderen van civiele doelen – in rechtstreekse opdracht van hetzij Kesselring hetzij Göring – is geen stelselmatig vooraf bedachte schending. Nee, hoor. Het is pas stelselmatig als Herman Amersfoort dat zo vindt. Ja ja.
Daarnaast beweren zijn criticasters niet dat de SS massaal en met voorbedachten rade het oorlogsrecht in Nederland schonden. Wel, dat de Waffen SS aantoonde het oorlogsrecht veel sneller te schenden en dit bij de Grebbeberg inderdaad in een opzienbarend aantal gevallen te hebben gedaan. Ook aan het Maas-Waalkanaal zien we de SS Auflärungs Abteilung direct het oorlogsrecht schenden – in sommige gevallen zonder zelfs vooraf in het vuur te zijn geweest (geval luitenant vd Meer). Opvallend ja, want de reguliere Heer troepen kunnen we vrijwel nergens van dergelijke schendingen betichten. Opvallend ook, dat als IR322 (207 ID) de SS’ers op de Grebbeberg aflost en de hoofdmacht vormt die de stoplijn op de Berg zo bloederig moet nemen op 13 mei, dat schendingen van het oorlogsrecht opeens nauwelijks zijn gemeld … Stom toeval waarschijnlijk, hè professor?
En naast het feit dat de professor door zijn daden al eerder aantoonde weinig wetenschappelijk bloed door de aderen te hebben lopen, elimineert hij dus bij voorbaat enig wel wetenschappelijk debat door al zijn criticasters op een hoop te gooien, en te roepen dat door hun recht te zoeken (in een democratie nota bene) zij hun wetenschappelijke rechten hebben vergooid. Dat is toch hilarisch?
Volgens mij ben ik bijvoorbeeld niet een van de mensen geweest die aan de rechtszaak participeerden, en met mij nog vele anderen niet die wel de discussie aan willen. Daarnaast staat de uitspraak van de professor diametraal op de geste van hem (c.s.) om hoofdeiser in de door hem aangehaalde rechtszaak (De heer Jagtenberg – oorlogsveteraan en slachtoffer van SS oorlogsmisdaden) een gratis exemplaar van “de Armband” toe te sturen met daarin zelfs nog een speciaal dankwoord?! We wisten al dat Amersfoort met creatieve maten meet, maar dit is toch sterk diskwalificerend!
Tenslotte wil ik slechts opmerken dat de overige zaken die in het artikel gedebiteerd zijn bekende stof van deze historicus zijn. Wij moeten ons er (voorlopig) bij neerleggen dat deze professor zich blijft isoleren in zijn eigen waarheid. Helaas staat het stempel van de Staat nog steeds op zijn werk, en vindt de man platform na platform om zijn gelijk te verklaren. Triest is dat de Nederlandse, en defensie georiënteerde pers, veelal het goede persbeginsel van “hoor en wederhoor” steeds meer aan de laars lapt. Dit tweede kritiekloze reclame artikel over Amersfoort in nota bene het veteranenblad Checkpoint had op zijn minst gepaard moeten gaan met een reactie van bekende tegenstanders met een staat van dienst. Maar niets van dat alles. En we weten hoe het werkt met propaganda …. Te veel mensen zullen het (helaas) geloven. Met angst en beven kijken we uit naar 14 juni … de tweede herziene druk van “Mei 1940 (enz)”. Wij reserveren vast wat “webspace”… » Dit bericht is geplaatst op 4 juni 2005 19:07 |
