(redactie)
Totaal berichten: 1.340
|
De Grebbeberg is verloren omdat vrijwel niets klopte voor een moderne verdediging. Ten eerste omdat het een veel te ondiepe stelling was, eigenlijk een veredelde kordonstelling. Hierdoor is het breken van een linie, gelijk het einde ervan. Ten tweede ontbrak het het Nederlandse leger aan (voldoende) voor een dergelijk terrein uitgelezen bewapening als mortieren, houwitsers, machinegeweren, voldoende fortificatie en vooral verbindingsapparatuur. Tenslotte was deze stelling te allen tijde gevallen door gebrek aan luchtsteun en luchtafweer. Als de Duitsers hier op 13 mei niet doorheen waren gestoten was de Grebbe waarschijnlijk zwaar gebombardeerd door vooral Stuka's, zoals dat in Polen, Sedan (Fr) en tijdens de tegenaanval langs de noordzijde van de Grebbe al was gebeurd. De Duitsers konden nu rustig aanvallen voorbereiden, door veel te weinig Nederlands artillerievuur, en kozen hun aanvalsterrein met volle concentratie van (getrainde) elitetroepen. Daarbij was naar mijn mening vooral de toegang tot de Grebbeberg veel te licht versterkt. Iedere strateeg kan nagaan dat de crux tot het veroveren van zo'n berg is dat je hem of omtrekt of dat je de basis / toegang verovert. Daarna is het een kwestie van tijd voor een dergelijke stelling valt, omdat het hoogtevoordeel van de verdediging weg is. Overigens kan je in vrijwel alle boeken over de meidagen lezen over de Vijfde Colonne hysterie in geheel Europa. Feit is dat de westerse verdediging van alle landen te veel was gebaseerd op de statische verdediging van de eerste wereldoorlog (de Franse school), en dat ook het Nederlands opperbevel strategisch en tactisch ver onder de maat was. De inzichten na de val van Noorwegen kwamen te laat om de strategie te veranderen, en de stellingen aan te passen. De aanval op de Residentie nam de laatste reserves in de rug van de Berg weg, en daarmee is de berg zelf verdedigd met onafgeloste bataljons die tegenover een overmachtige tegenstander stonden. Rutger heeft volkomen gelijk te stellen dat de overmacht en de voorafgaande spionage van essentieel belang zijn geweest. Defaitistische verhalen over zand in kisten zijn begrijpelijk vanuit het perspectief van de veldsoldaat, maar vandaag de dag toch duidelijk te weerleggen. Het was de muis die tegen de olifant vocht. » Deze reactie is geplaatst op 12 maart 2003 12:09 |