Discussiegroep

Onderwerp: Afmetingen geschut

» Dit onderwerp is gesloten
Totaal berichten: 2
3.658 keer gelezen
10 reacties
Categorie: Overig Mei 1940
Ik ben op zoek naar de afmetingen van de volgende stukken geschut:
- vuurmond 9 cm K
- houwitser 15 cm
Weet iemand dit of waar ik dit kan vinden?
» Dit bericht is geplaatst op 11 december 2003 14:40
Totaal berichten: 40
Gegevens Howitser ,

hier op aansluitend ; misschien weet iemand ook de gegevens van de
houwitser hw 12L14 of weet die ergens op het net ???
» Deze reactie is geplaatst op 11 december 2003 21:43
(redactie)
Totaal berichten: 849
Voor zover ik weet waren er in ieder geval 2 typen 15 cm houwitsers binnen het Nederlandse leger, de 15 hw lang 17 van Krupp en de 15 hw lang 15 van Vickers.

15 houwitser lang 17 (15 hw l 17)
Type: houwitser, veldvuurmond. Materiaal: staal.
Fabriek: Krupp. Kallber: 14.97 cm. Lengte kanonloop: 2550 mm.
Gewlcht vuurmond: 2851 kg. Vo: 377 m/sec. Vuursnelheid: tot 5 minuten 2 tot 2,5 schoten per min. Munitie: zware bg van 42.35 kg of van 40.20 kg. Met deze vuurmond kon ook de lichte bg van 15 cm kort van 31,89 kg worden verschoten. Max. dracht 8000 tot 8500 m. Bediening: 1 commandant en 6 kanonniers. Ingevoerd in 1919.

15 houwitser lang 15 (15 hw l 15)
Type: houwitser, veldvuurmond. Engelse benaming B.L. 6 inch-cwt How (Vickers). B.L. = breech loading = achterlader, namelljk door het sluitstuk (breech). 6 inch = 6 x 2.5 cm. 2 cwt = 26 hunderdweight = 26 x 50 kg. Fabriek: Vickers. Kaliber: 15.24 cm. Gewicht kanonloop: 1300 kg. Gewicht vuurmond: 3693 kg. Aantal trekken: 36. Vo: 200 tot 350 m/sec. Vuursnelheid. tot 5 min. 2 schoten per min.
Munitie: bg met schokbuis nr. 10 is met vertraging. met schokbuis nr. 9 is zonder vertraging. Gewicht projectiel: 44.84 kg. Max. dracht: 8600 m. Bediening: 1 commandant en 8 kanonniers. Tractie: Fordson-trekkers, de bediening in Fordson-trucks. In 1939-1940 Trado-trekkers. Ingevoerd omstreeks 1920.
» Deze reactie is geplaatst op 11 december 2003 23:00
(redactie)
Totaal berichten: 1.340
Eerst misschien even uitleggen hoe men aan de lengte kwam. De lengte (zoals in 15 lang 24) is de lengte van de loop uitgelegd in aantal maal het kaliber. Dus in geval van 15 lang 24 is dat 360 cm.

Er was (naast de genoemde) de oude houwitser 15L24. Deze stamde uit 1878, fabrikaat Krupps, en had een massa van 4,700 kg. Gewicht van de stalen brisant granaat was 31 kg, maximum dracht 8,800 meter. Vuursnelheid maximaal 3 granaten per 2 minuten. Bemanning 9 man. Hiermee werden in de meidagen drie afdelingen gevormd.

De Marine had ook nog houwitsers 15L40. Hiervan weet ik verder niets.

Houwitser 12L14 was ook oud geschut (aangekocht gedurende WOI). Fabrikaat Bofors (Zweden) kaliber 120 mm, massa van 1,600 kg. Gewicht van de zwaarste granaat (stalen brisant) was 20,4 kg, en maximale dracht was 6,100 meter. Vuursnelheid 2-3 granaten per minuut. Bemanning 7 man.

Er was ook een afdeling houwitsers 12L12 actief gedurende de meidagen. Fabrikaat Krupp, massa 1,177 kg, verder exact als de 12L14.

Deze vuurmonden vuurden met stalen brisantgranaten met versnelde of vertraagde ontstekers.

Een 9 cm vuurmond is mij onbekend (en dit is ook een ongewoon kaliber). Twee vuurmonden benaderen dit kaliber. De marinevuurmond van 10 (vooral als 10 tl gebruikt) welke een kaliber had van 94 mm ofwel 3,7" (ik dacht een Vickers Armstrong) met een (tl) plafond van 8,000 meter, een vuursnelheid van maximaal 7 schoten en een bemanning van 4 man. De andere die in de buurt komt is het kanon 8-staal, met een kaliber van 84 mm, maar ik veronderstel niet dat dit kanon wordt bedoeld.

Het oudste geschut werd vaak bij de oudste afdelingen ingedeeld (de hoogste regimentnummers). Deze mensen waren echter meestal alleen getraind op de 7 veld kanonnen, onze standaard vuurmond.
» Deze reactie is geplaatst op 12 december 2003 00:58
Totaal berichten: 2
Bedankt voor de reacties, hier kom ik wel verder mee.
» Deze reactie is geplaatst op 12 december 2003 10:40
Totaal berichten: 33
Hierbij ben ik op zoek naar informatie over artillerie. Niet zo zeer onderdelen maar meer technieken.
Zo heb ik gelezen over "voorbereidend vuur". Wat is dit? Zijn er nog meer termen en soorten "vuur"? Hoe zuiver was het geschut?

Zijn er sites bekend bij iemand die hier op ingaan?
» Deze reactie is geplaatst op 12 januari 2004 00:03
(redactie)
Totaal berichten: 1.340
Een voorbereid vuur houdt in dat het vuur "is uitgerekend" voor de strijd. Dat betekent dat een bepaalde parameter of sector volledig is ingemeten door de artillerie. Hierbij zijn drie hoofdzaken van belang. Hoogte (en diepte) van vertrekpunt, traject (bijvoorbeeld een berg of heuvel kan de elevatie beinvloeden) en hoogte (en diepte) van het doel. Op basis van deze gegevens kan een ballistische berekening worden gemaakt en een vuur dus worden voorbereid. Er zijn nog enkele details van belang maar die zal ik je besparen (voor precies vuur telt ook de temperatuur van de dag, windrichting, enzovoort - vooral bij traagvurende vuurmonden als lichte houwitsers). Een aangevraagd niet-voorbereid vuur moest dus meestal van de kaart worden gelezen. Men maakte een berekening op ingetekende hoogte en diepte en een waarnemer corrigeerde dan (als het goed is) het vuur. Het bleek tijdens de meidagen dat de Nederlandse voorbereidde vuren over het algemeen bijzonder zuiver lagen.

Je hebt ook nog termen als afsluitingsvuur. Hiermee geeft men een vrij dicht vuur op een relatief klein gebied waarmee voorkomen wordt dat een vijand deze paramtere passeert of dit hoogst onaantrekkelijk vindt.

Een stormvuur wordt meestal door de gecombineerde wapens afgegeven. Bij de infanterie is een stormvuur de combinatie van lichte, zware en handvuurwapens, eventueel aangevuld met mortieren en licht veldgeschut. Bij de artillerie betekent dit een zeer intensief vuur, wat soms ook dynamisch beweegt (een vuurwals - een of meerdere batterijen walsen over een bepaalde parameter - soms houdt een batterij een afsluitingsvuur terwijl de ander "walst" - dit is vrij effectief tegen een infanterieaanval als het dicht vuur is).

Er is ook nog zo iets als een storend vuur. Dit is vuur wat in lage dichtheid en frequentie wordt afgegeven op meestal een groot gebied of een logistiek belangrijk punt. Storende vuren worden vaak afgegeven om in tweede en derde echelon (eerste echelon is front, tweede is daarachter en derde is nog dieper) aan- en afvoer te verstoren of om verplaatsingen van eenheden of artillerie te bemoeilijken of onmogelijk te maken. Het storingsvuur is niet echt bedoeld om doelen uit te schakelen en daarom ook vaak "storender" dan "gevaarlijk".
» Deze reactie is geplaatst op 12 januari 2004 00:17
(redactie)
Totaal berichten: 1.340
De zuiverheid van het geschut was over het algemeen goed. Van belang was dat het veldgeschut 7-veld en 10-veld geremd was, in tegenstelling tot 12 lang staal en de houwitsers (en 8-staal maar die was afwezig bij de Grebbeberg). Geschut dat ongeremd is loopt uit zijn bedding bij het afvuren en moest dan opnieuw worden gericht. Geremd geschut kan sneller vuren en hoeft niet steeds te worden gericht. Het geschut was redelijk zuiver, maar met geschut blijft het lastig bijvoorbeeld een aangewezen enkelvoudig doel uit te schakelen. Het blijft altijd in zekere mate onzuiver. Wat bij de Grebbeberg ook speelde was het feit dat achter de Berg opgesteld veldgeschut niet vlak voor de Berg kon schieten, omdat veldgeschut een beperkte elevatie heeft. Houwitsers (krombaangeschut) kunnen wel in een vrij kromme baan schieten - alhoewel mij de exact elevatie niet bekend is kan het vaak wel een barrel-elevation aan van 70 graden. Of dat bij de oude Nederlandse houwitsers (we hadden alleen maar houwitsers van 1880-1904 - sommigen enigszins gemoderniseerd) ook kon betwijfel ik omdat ze ongeremd waren.

De vuursnelheden lagen voor het moderne veldgeschut als de 7-veld en 10-veld hoog. Voor de houwitsers laag. Dit laatste is trouwens altijd het geval. Veldgeschut schiet met projectielen (lading en granaat zijn in een cartridge vervat) terwijl houwitsers met aparte kruidladingen (kardoezen) werken en vaak heel zware patronen. De bewerking van granaten (temperen) werd handmatig gedaan. Zo besloot men bij een bepaald vuur vaak bij de aanvraag van het vuur welk type munitie werd gebruikt en met welke ontsteking. Munities en ontstekingen verschilden per vuurmond. Veldgeschut schoot in principe met alle soorten, houwisters vooral met brisantgranaat. Types waren zoal:

- Brisantgranaat (met of zonder vertraagde ontsteking)vooral bedoeld om een zware schokgolf met lichte scherfwerking te veroorzaken.
- Brisantkartets (explosie met scherven en kartets met kleine scherven of kogels - tegen zachte doelen)
- Granaatkartets (explosie met buis met tientallen of honderden kleine kogeltjes tegen zachte doelen)
- Kartets (volledige lading met grotere kogeltjes tegen zachte doelen)

Een vertraagde ontsteker bij de brisantgranaat werd gebruikt voor het pentreren van harde doelen. Hierdoor penetreerde de granaat door de kinetische energie in het doel en ontplofte binnen. Zeer effectief tegen loopgraven, huizen of transportwagens. Een versnelde ontsteker zorgde voor ontploffing voor impact. Normale ontsteking is detonatie bij impact. Kartets en brisantmunitie werden vaak versneld getempeerd omdat hiermee effectief tegen ongedekte infanterie is op te treden (groter verspreidingsgebied van scherven en kogels).
» Deze reactie is geplaatst op 12 januari 2004 00:35
Totaal berichten: 33
Allert bedankt. erik
» Deze reactie is geplaatst op 12 januari 2004 04:00
Totaal berichten: 33
Wat voor munitie verschoot het Duitse 37mm kanon?
» Deze reactie is geplaatst op 14 januari 2004 20:06
(redactie)
Totaal berichten: 1.340
Anti-tank munitie (AP en HE) en brisant-granaten
» Deze reactie is geplaatst op 15 januari 2004 01:41
» Dit onderwerp is gesloten
2554