Het zal vele forumbezoekers niet ontgaan dat wij webmasters van Stichting de Greb nogal eens kritische noten kraken als het beschouwingen of producten betreft van Amersfoort en Kamphuis. Voorop gesteld dat wij altijd inhoudelijk kritisch zullen zijn terzake van publicaties of persproducties die het onderwerp van de Meidagen - in het bijzonder de Grebbeberg - behandelen vinden wij het toch zaak om wat dat betreft een wellcht ontstaan misverstand te herstellen.
Het werk wat door de vele vrijwilligers en vaste medewerkers van het MIMH (voorheen IMG) wordt verricht is van eminent belang voor de vastlegging, preservering en documentatie van onze krijgsgeschiedenis. Een ieder die de instuten, thans het instuut, bezocht weet dat aldaar een deskundige en klantvriendelijke ondersteuning wordt verleend en dat de archieven zeer zorgvuldig en deskundig worden beheerd. Daar kunnen heel wat instituten en instanties een puntje aan zuigen. Ook wij als Stichting - en de individuele leden van onze Stichting - maken veel gebruik van de kennis en informatie die aanwezig is bij het MINH. Soms lijkt het wellicht alsof wij de orakels van de krijgsgeschiedenis zelf zijn, omdat we lang niet altijd (uit praktische overweging) onze bronnen vermelden. Soms ook wel overigens.
Het is duidelijk dat onze website veel gebruik maakt(e) van de archieven van het MINH. De meeste verslagen en rapporten op deze site zijn voortgekomen uit de archieven van het MINH, en voor veel van op onze website gepresenteerde werken, rapporten en verslagen is deels gebruik gemaakt van bij het Instituut voorhanden zijnde informatie en deskundigheid. De veel geroemde kwaliteit en (relatieve) compleetheid van overzicht op onze site was niet mogelijk geweest zonder raadpleging van de archieven. Het Instituut heeft ons nooit een strobreed in de weg gelegd en heeft ons altijd alle steun verleend die werd gevraagd.
Het is onfortuinlijk te noemen dat Herman Amersfoort recent in een ter perse verschenen bericht een dialoog met zijn kritikasters verbond met een rechtzaak die indertijd door een groot contingent veteranen werd aangespannen naar aanleiding van een DEEL van het werk Mei 1940, zoals dat in 1990 verscheen. Die rechtsgang werd door onze Stichting gesteund, maar niet voordat minnelijke pogingen tot een zinvolle en effectieve dialoog waren gestrand. Wij streven constant naar een dialoog met Amersfoort, deden dat ook in het verleden. We staan er thans nog even open voor. Het lijkt ons echter ieders goed recht in onze mooie democratie om middels een rechtzaak (vermeende) rechten te halen. Het is bijzonder jammer dat Amersfoort dergelijke zaken zo uit zijn verband lijkt te trekken als hij doet vermoeden in zijn uitlatingen richting pers. Onze kritieken - en kritieken van andere ingevoerde (amateur)historici en geinteresseerden - zijn dan ook vooral op de functionaris Amersfoort gericht geweest, maar zij zullen onbedoeld hun neveneffecten hebben gehad op andere medewerkers van het voormalig IMG. Dat is in elk geval wat ons betreft nimmer de bedoeling geweest. Wij streven slechts naar een zo zuiver en eerlijk mogelijke "belijdenis van de geschiedenis". Ons doel is niet ons gelijk, maar ons doel is om de gebeurtenissen van die dagen zo objectief mogelijk aan onze bezoekers te presenteren. Het moge dan ook hier - zwart op wit - gezegd zijn dat wij op geen enkele wijze ambieren dat onze kritiek leidt tot enige vorm van devaluatie van de waarde van het MINH of haar medewerkers.
Tenslotte over het werk Mei 1940 - tweede druk. Het zij gezegd dat dit werk voor 99,9% van de lezers een aanwinst in de boekenkast is. Het werk - zelfs in eerste druk - geeft een professioneel overzicht van de meest voorname gebeurtenissen in de meidagen van 1940, en de prelude. Kritieken die wij hebben op dit werk betreffen een feitenlaag die het overgrote deel van de geinteresseerden in deze materie niet zou opvallen of niet zal interesseren. Een gemiddelde geinteresseerde zou het met recht muggenziften mogen noemen. Begrijpt u dan dat wij fanaten zijn, en als dit woord een te negatieve intonatie kweekt, dat wij zeer fanatieke feitenvreters zijn. Wij letten op zaken die anderen niet zien, niet eens interesseren.
De enige kwestie waarvan wij oprecht vinden dat de redactie van het boek daadwerkelijk onzorgvuldig en onwetenschappelijk werk levert is de kwestie van de schendingen van het oorlogsrecht. Over alle andere zaken kan men een boom opzetten waarbij wellicht de waarheid (is die er?) in het midden zal liggen. De kwestie van de schending van het oorlogsrecht is voor ons een bijna principiele kwestie, een zaak waar wij ons hard voor maakten, hard voor maken en te allen tijde hard zullen blijven maken. En wij menen oprecht dat we dat recht niet alleen hebben, maar er ook de kennis voor in huis hebben.
Dit alles gezegd hebbende, kunnen wij al de bezoekers van deze site dus nog steeds van harte aanbevelen het boek Mei 1940 - tweede herziene druk - aan te schaffen. Het is een aanwinst voor u allen, zo denken wij. » Dit bericht is geplaatst op 21 juli 2005 21:28 |
