Geachte redactie,
Op deze site staat een overzicht van de gebruikte/ beschikbare wapens en voertuigen van de Landmacht destijds, het kan aan mij liggen maar nergens vind ik een overzicht van De Duitse wapens.
Verhalen en foto's maken mij duidelijk dat de aanvaller gebruik maakte van de Kar 98k, MG-34 en steelhandgranaten. Gereden zou er zijn met Skdfz verkennings voertuig, bekend is mij natuurlijk dat er aanvallen plaatsvonden door Stuka's
Oud-strijders vertellen me dat de Duitsers gebruik maakte van machinepistolen en zelfs onder vuur genomen werden met AT-wapens. (Panzerfaust of Bundelgranaat M39?????)
Nogal verwarrend als ik met het bovenstaande in mn hoofd naar de 'volledig' uitgeruste Duitse elite-soldaten op deze site kijk waarbij die AT-wapens ontbreken...
Misschien een goed idee om een Duits wapenoverzicht op de site te zetten, dan wel natuurlijk degene die gebruikt zijn op en rond De Grebbberg.
Met vriendelijke groet,
M. Logtenberg » Dit bericht is geplaatst op 3 november 2006 17:08 |
|
|
(redactie)
Totaal berichten: 2.114
|
Wij hebben nooit serieus overwogen de Duitse wapens hier te etaleren. Daarvan is een overdaad aan informatie te vinden op internet.
Overigens bestond de Panzerfaust in mei 1940 nog niet en werd de Bundelgranat [bijeengepakte steelgranaten] pas in Rusland ontwikkeld.
De AT wapens waar men over spreekt in mei 1940 zijn de bekende Duitse PAK36 stukken, licht 37 mm anti-tankgeschut dat ook lichte brisantgranaten verschoot. Enigszins vergelijkbaar met de Nederlandse 47 mm Böhler PAG.
Voorts waren de standaard Duitse infanteriewapens aanwezig zoals de MP-28, MP-38, G98/K98, MG-34, Spandau 08/15, steelgranaten en de mortieren van 81 mm. Een enkele vlammenwerper werd ook gebruikt.
De pantserwagens waren van de standaard 4- en 8-wiel types 221/223 en 231/232.
Daarnaast is het predicaat elite niet van toepassing voor de bewapening. De Waffen SS was in mei 1940 niet beter bewapend dan de reguliere landmacht. Wel was zij voor verkenningsdoeleinden gemotoriseerd [wat geen voordeel bood voor de slag alhier) en voor stoottroep doeleinden voorzien van camouflage (meestal alleen jack en helm). Elitair kan de Waffen SS alleen worden genoemd in de stoottroeprol, vooral vanwege de strenge gevechtsdiscipline, fysieke en mentale hardheid alsmede vastberadenheid. Evident waren alle Duitse eenheden aanzienlijk beter uitgerust dan de Nederlandse militairen, vooral met snelvuurwapens en krombaangeschut.
De geweren aan beide zijde waren even betrouwbaar, maar de Duitse munitie had een grotere stoppende werking. De MG-34 was vele malen beter dan de NL Lewis. Onze zware mitrailleurs waren relatief goed [maar wel log], en hadden eenzelfde vuursnelheid als de Geallieerde wapens in WOII. De MG-34 in zowel zware als lichte mitrailleur uitvoering had een bijna tweemaal zo hoge vuursnelheid. Handgranaten aan Nederlandse zijde waren er niet in de Duitse overvloed, maar waren vooral van het aanvalstype [veel blast, weinig scherven]. De verdedigingsgranaat [het bekende gesegmenteerde ei] was beter dan de Duitse steelgranaat [aanvalsgranaat], maar helaas schaars aanwezig. Onze mortieren [hoewel in gering aantal] waren even goed als de Duitse, en hetzelfde geldt voor de AT wapens [Böhler zelfs nog iets beter]. Pistolen ontliepen elkaar niet. Artilleristisch was er geen getalsmatig verschil tussen beide partijen, wel een licht Duits voordeel voor bereik en vuursnelheid. Nederlandse pantserwagens waren niet aanwezig aan de Greb, maar de moderne wagens M.36, M.38 en M.39 waren beter [terreingang, hoofdbewapening] dan de toen voor handen zijnde [Duitse] versies van de 221/231 series.
Duitse artillerie gebruikte de standaard 105 mm en 150 mm stukken, en acht stukken zware houwitsers Mörser 210 mm. Enkele stukken infanteriegeschut van 75 mm en 150 mm waren ook aanwezig.
Ik hoop je hiermee althans voor nu enige extra info te hebben gegeven. » Deze reactie is geplaatst op 3 november 2006 19:15 |
|
|
|
Allert,
Bedankt voor de informatie, wist niet dat de Duitsers gebruik maakte van de PAK's , vreemd eigenlijk ze wisten toch dankzij verkenningsvluchten dat er geen Nederlands pantser dreigement te bekennen was.
Maar wat ik begerepen heb van veteranen is dat de ze door de infanterie met AT-wapens beschoten werden.
Heb altijd gedacht dat de Panzerfaust in 1934 ontworpen is, zou het hier niet om de Faustpatronen gaan??
De Duitsers maakte wel degelijke gebruik van vreemde concepten als een soort vuurwerk (granaat) die afgeschoten werd door de K98.
"Zij schoten dit over de verdedigende linie heen en maakte daar een krijsend gillend geluid, dat zich later bij het raken van de grond uitte als salvo's machinegeweer-schoten, dit om bij ons de indruk te wekken dat ze al doorgedrongen waren en daardoor chaos en paniek te veroorzaken bij onze mannen". aldus Berend Vinke, oud gediende 8. R.I.
M. Logtenberg » Deze reactie is geplaatst op 5 november 2006 19:10 |
|
|
(redactie)
Totaal berichten: 2.114
|
De Panzerfaust was een wapen dat gebruik maakte van een zogenaamde holle lading, een lading waarbij een zeer geconcentreerde explosie op een klein oppervlak zorgt voor enorme vernietigende kracht. De holle lading als explosief werd door de Duitsers geintroduceerd bij de raid op Fort Eben Emael in België op 10 mei 1940. De Panzerfaust is een ontwikkeling die in 1942 pas gestalte kreeg en eigenlijk pas een jaar later echt in geschikte hoeveelheden bij de troepen terecht kwam. In 1940 hadden de Duitsers [infanterie] alleen AT wapens als de Panzerbüchs en de PAK. Veteranen refereren aan de PAK36 als men het over AT wapens heeft. De PAK36 werd echter veel meer dan de Nederlandse tegenhanger [PAG] gebruikt als licht infanteriegeschut, met 37 mm brisantgranaten. Het is bovendien gebruikt tegen de kazematten en versterkingen met AT munitie.
Er is veel fabel over de mysterieuze Duitse munitie. In de praktijk valt het erg tegen. Er zijn enkele aanwijzingen dat met zgn Pfeiff munitie is geschoten. Maar het gros van de verhalen over geheimzinnige Duitse munitie is een groot verzinsel, net als zand in onze munitiekisten etc. Het boek van Vinke is een mooi document van de gevoelens van de militairen, maar is krijgshistorisch van zeer mager niveau. Laat je daardoor niet misleiden. » Deze reactie is geplaatst op 5 november 2006 21:06 |
|
|
(redactie)
Totaal berichten: 231
|
Naast het welbekende 3,7 PAK geschut werd ook het 7,5 cm leichte Infanteriegeschütz 18 (7,5 cm- leIG 18) veelvuldig ingezet voor infanteriesteun. Zie ook het slagorde overzicht op onze site.
Dit wapen werd in 1927 ontwikkeld door Rheinmetall. De bemanning werd beschermd door een gepantserd schild met een typische soort gekartelde zijrand. In eerste instantie had het geschut houten wielen en was voorzien van paardentractie, later werden de wielen vervangen door rubberbanden en geschikt gemaakt voor gemotoriseerd vervoer.
Het geschut woog 400 kg. (totaal rijgewicht 1560 kg), had een korte loop van 88,5 cm lang en 7,5 cm kaliber granaten, 8 tot 12 schoten per minuut, aanvangssnelheid 220 m/sec, reikwijdte 3.550 m. Richtmiddel was Rundblickfernrohr Z.E. 18. Van dit type wapen waren in 1939 reeds 2.933 stuks beschikbaar bij de troepen. Het geschut is gebruikt als krombaangeschut maar was ook te gebruiken om rechtstreeks vuur te geven.
Bijvoorbeeld de 13e Compagnie Licht Infanteriegeschut (13.l.I.G. Kp) beschikte over 8 stukken van 7,5 cm. die bij de Grebbeberg zijn ingezet. Dit wapen werd zelfs bij verkenningseenheden ingezet. » Deze reactie is geplaatst op 5 november 2006 22:58 |
|
|
(redactie)
Totaal berichten: 231
|
Waar staat 13e compagnie wordt bedoeld de 13e compagnie van het ssregiment DF. Over de kwestie rond de zogenaamde pfeifpatronen bestaat geen duidelijkheid, noch zekerheid. » Deze reactie is geplaatst op 6 november 2006 11:59 |
|
|
(redactie)
Totaal berichten: 2.114
|
Ik had deze stukken van 75 mm ook al benoemd Joost, maar het is vrijwel uitgesloten dat deze stukken over de Grift zijn gezet.
Overigens zijn er ook Gliederungen die hier 8 stukken 7,62 geschut geven ipv de leIG18, Poolse [Russische M-36] buit. Ik twijfel wel aan die informatie, omdat bij mijn weten de M-36 nooit door Rusland is uitgevoerd.
Bovendien denk ik dat deze stukken het predikaat "veelvuldig ingezet" niet mogen dragen. Er waren er slechts acht ingedeeld bij de W-SS die de eerste twee dagen de kar trokken, en daarnaast acht stukken 15 cm swIG33. Ik denk dat ze in de Nude zijn gebleven, omdat ze een stuk lastiger dan de compacte PAK over de Grift waren te zetten, waarvan 12 stukken voorhanden waren bij de W-SS.
Bij de 207.ID waren veel meer stukken ingedeeld. Acht stukken per regiment. Maar zij kwamen pas op de 13de in actie. Vermoedelijk zijn de stukken IG daarbij niet ingezet.
Zo kennen we berichten van een Duitse batterij licht veldgeschut in de Blauwe Kamer, wat heel vermoedelijk verwijst naar deze stukken. De artillerie van de Duitsers is immers niet zo dicht bij de Grebbeberg opgesteld geweest.
Uit rapporten en verslagen wordt constant gemeld dat er licht anti-tank geschut werd gezien [of werd getrokken]. Dat wijst heel nadrukkelijk op de PAK's die voor velen herkenbaar waren als AT geschut [omdat ze op onze Böhler leken]. » Deze reactie is geplaatst op 6 november 2006 13:51 |
|
|