Discussiegroep

Deze site/forum is echt enorm. Ik ben al meerdere lijsten met boeken tegen gekomen over de periode mei '40 en de grebbeberg. Welke boeken zijn de meest objectieve en goed onderbouwde boeken over dit onderwerp.

Zelf heb ik nu alleen het boek :Grebbelinie 1940 van E.H. Bronger

wei vult dit aan?

» Dit bericht is geplaatst op 7 juni 2003 12:37

Het boet Mei 1940 van de sectie militaire geschiedenis van de Landmacht(?).
Hierin word wat kritischer (objectiever) gekeken naar de verichtingen van het nederlandsche leger.
Niet alleen de verschillende bekende gevechtshandelingen worden beschreven en geanaliseerd maar ook word de verichtingen van de generale staf onder de loep genomen.
Dit boek is niet bij iedereen goed gevallen omdat het een paar hardnekkige mythes aan de kaak stelt.

» Deze reactie is geplaatst op 7 juni 2003 22:39

Hmmm.. het woord mythes doet denken aan gebeurtenissen die in werkelijkheid niet hebben plaatsgevonden. Ik begrijp niet precies wat je hiermee wil zeggen, maar dat het boek op een aantal punten de werkelijkheid uit het oog verliest is denk ik inmiddels wel bekend. DE reden waarom er enkele jaren geleden een rechtzaak is gevoerd o.l.v. oud-strijder Jagtenberg. Van zijn hand is tevens een boekwerkje ('Geschiedvervalsing over de meidagen van 1940 - Kiest Defensie voor de SS en tegen haar veteranen?') waarin de schendingen van het oorlogsrecht door Duitse zijde uitvoerig beschreven zijn. Een van de pijnlijke punten is het feit dat de heren Kamphuis & Amersfoort een ietwat vreemde formulering gebruiken om aan te geven dat de schending van het oorlogsrecht door beiden zijden ongeveer gelijk was. Nogal vreemd, temeer daar de gevechtsverslagen, zoals te vinden op deze website, wel degelijk aangeven dat de Duitse troepen dit recht stelselmatig schonden. Van Nederlandse zijde is eigenlijk niets bekend, in ieder geval niet op of om de Grebbeberg. Ook de situatie omtrent het sneuvelen van soldaat Migchelbrink is foutief beschreven. Dat het boek niet bij iedereen goed is ontvangen is dus op zich niet vreemd. Ik heb overigens vernomen dat een herziene druk op de planning staat voor 2004.

Een ander mogelijk interessant boek is het werk 'Relaas van een soldaat' van Berend Vinke, oud-strijder van 16 M.C., inmiddels overleden.

» Deze reactie is geplaatst op 9 juni 2003 20:14

mooie van dat boek vinke is dat geheel op waarheid berust het is lekker boek om te lezen ,beter boek ken ik niet al is dit uitsluitend mijn mening ik ken mensen die er niks van moeten hebben

» Deze reactie is geplaatst op 9 juni 2003 21:11

Zoals wellicht (bij sommigen binnen dit forum) bekend, kijk ik wat genuanceerder aan tegen "schenden van oorlogsrecht". Ik heb altijd gevonden dat het een merkwaardig fenomeen is "oorlogsrecht". Bedoelen we daarmee bijvoorbeeld dat we de Duitsers het recht ontzeggen Rotterdam te bombarderen, of Warschau of Londen, terwijl nationale held Bomber Harris in maart 1945 Dresden plat mocht gooien, waarbij meer doden vielen dan bij de bom op Nagasaki? Ik wil niets goedpraten, maar oorlog is "a rotten thing". Ik zal nooit zeggen dat wat de SS'ers deden mag, maar ook de geallieerden hebben zich schuldig gemaakt aan het doodschieten van krijgsgevangen of militairen die zich overgaven. Ten eerste is het zo dat de adrenaline en de psyche in oorlogstijd e.e.a. veroorzaken. Dat we, met name achteraf, rationeel tegen zaken gaan aankijken is een tweede. In oorlogstijd worden mensen beesten. Oorlogsrecht is net zo krom als conventies. De atoombom mag, de neutronenbom en waterstofbom niet. Chemische wapens, napalm, biologische wapens mag niet, atoomwapens, clusterbommen en daisy cutters mogen wel. Het is zulke onzin. All is fair in love and war. Het is goedkope retoriek achteraf vast te stellen dat de Duitsers oorlogsmisdaden begingen bij de Berg. Deze vechtmachines waren keihard getrainde killing machines, vol met alcohol en er gaan geruchten zelfs met andere drugs. Een van de verschillen in kwaliteit tussen Nederlandse (vroeg geallieerde) militairen en de Duitsers was training, fanatisme en hardheid. Saillant is dat de Militaire Spectator na de oorlog diverse artikelen heeft geplaatst over de ontbrekende hardheid bij de militair. Alleen met hardheid is de militair een efficiente vechtmachine. Die hardheid brengt wreedheid mee, een brainwash die een stoottroeper in een beest doet veranderen. Daarmee praat ik niets goed, maar het is de realiteit van oorlog. Ik bedoel hier ook geen genocides mee, of razzia's of zaken van die orde. Maar op een slagveld bestonden vroeger ook weinig regels. Alleen voor de adel werd wel eens een uitzondering gemaakt, maar de ridderlijke stedenbeleggen van de 80-jarige oorlog waren een uitzondering. Meestal was de verslagene overgeleverd aan de goedheid of wreedheid van zijn overwinnaar. Ziedaar de aard van de vechtende mens ...

Hoe erg ook, de wreedheden van de SS waren een van de elementen van hun klaterende successen. Het is absoluut een rare zaak dat in het bewuste boek dit wordt weggegumd, maar we moeten zaken in proporties blijven zien. Het is overigens saillant dat sommigen binnen dit forum juist dit boek objectief noemen ... Wellicht dat dit dezelfden zijn die Van Nierstratz een warm hart toe dragen, want hier ligt wellicht (m.i.) de bron van de "objectieve" verslaggeving van K&A, daar deze Nederlandse Militair, onder auspicien en ten kantore van de Duitsers, de Nederlandse krijgsverslagen in kaart bracht. Ik kan me niet voorstellen dat hier geen sprake is geweest van enige censuur, met name ten aanzien van de onberispelijke ridderlijkheid van het krijgsvolk van kasteelheer Himmler.

» Deze reactie is geplaatst op 9 juni 2003 23:59

Tja, de inleiding van het boekwerkje "Onze Oorlog 10-14 Mei 1940", een speciale uitgave (tijdens de oorlog) van het tijdschrift "De Militaire Spectator", met daarin opgenomen de publicaties en bevindingen die in dit tijdschrift zijn afgedrukt in de periode juni 1940 t/m juli 1941, spreekt m.i. boekdelen. De laatste alinea van het voorwoord welke is overgenomen uit de uitgave van juni 1940, no. 7, blz. 292, luidt namelijk als volgt:

"Voorts moet in een bezet land de noodige zorgvuldigheid betracht worden om de waarheid te kleeden in een vorm, die de bezettende mogendheid en haar leger niet schaden of kwetsen kan".

Dit heeft ongetwijfeld ook z'n impact gehad op de verslaglegging o.l.v. Nierstrasz. Deze Duitsklinkende naam heeft er overigens ook voor gezorgd dat een aantal Nederlandse soldaten het verstandig achtte de keiharde feiten maar niet te laten vastleggen. Dit omdat het mogelijk later (in de oorlog) tegen hen gebruikt zou worden.

» Deze reactie is geplaatst op 10 juni 2003 06:15

Een mooi citaat Rutger. Typerend inderdaad. Daarom is voor mij nog altijd het onderzoek en de verslaglegging van lt kol bd Brongers de meest betrouwbare bron. Ook al is het voor veel Nederlanders (helaas) de gewoonte positieve elementen onmiddellijk af te doen als te zonnig. Geschiedschrijving is helaas een van de meest manipulatieve vormen van verslaglegging, omdat patriotisme en nationalisme de pen vaak bijsturen; bewust of onbewust. Zolang dat binnen de proporties blijft en niet neigt naar geschiedvervalsing heb ik daar geen probleem mee. Brongers heeft m.i. heel veel nuances aangebracht, vooral bij (te) positief lijkende verhalen. Misschien dat hij zich soms te veel concentreerde op de "betere" verhalen, maar dan kijk ik naar Lou de Jong, die een standaardwerk schreef i.o.v. de Staat. Met gebrekkige militaire kennis en inzicht heeft deze auteur, voor wie ik overigens wel veel respect heb, soms bittere pennenvruchten. Ook hij heeft, met name ten aanzien van de verslaglegging over Indie, behoorlijke navigatiefouten gemaakt. Ditzelfde geld voor K&A. Ik denk toch dat de Nederlandse geschiedschrijving, zeker in vergelijking met vele landen die zich Westers beschaafd noemen (Engeland, Frankrijk, VS) behoorlijk nuchter en eerlijk is. Natuurlijk is een vleugje patriotisme aanwezig, maar vlak na de oorlog en vooral tijdens de oorlog was er meer bitterheid over het eigen presteren en de (relatief) grote passiviteit en hoog collaboratiegehalte. De geschiedschrijving is daardoor vaak opvallend nuchter en bescheiden geweest. Pak daarentegen eens een Engels of Amerikaans geschiedenisboek. Je denkt bijna dat je geen geschiedenisles hebt gekregen! In die landen kan je geschiedenis les beter patriotismeles noemen, want zij blazen hun eigen prestaties wel erg op! Daarvan kunnen wij onze schrijvers absoluut niet beschuldigen. Het enige wat in Nederland ook opgeld doet is dat de geschiedschrijving en officiele publicaties van overheidswege mogen worden gewogen tegen het belang. De recentie onderzoekspublicatie naar Srebrenica is daar een voorbeeld van. Daarom neig ik ernaar onze lt kol bd Brongers veel meer krediet en hulde te geven dan enige andere schrijver van dat kaliber en binnen dat kader.

» Deze reactie is geplaatst op 10 juni 2003 10:41