(redactie)
Totaal berichten: 2.107
|
Ik kan me best voorstellen dat deze of gene zich ergert aan de felle bestrijding van in het bijzonder Herman Amersfoort. Desondanks roept hij dat over zichzelf af.
Ik heb veel contacten in de veteranenwereld, met (krijgs)historici en actieve officieren. Daarbij blijkt niet alleen dat de zeer kritische perceptie t.a.v. de aard en werkzaamheden van de heer Amersfoort zeer breed gedragen wordt, maar dat zelfs in actief militaire kring opmerkelijk veel kritiek op hem is. Ik denk dat dit vooral te maken heeft met het opvallend weinig open staan voor andere denkbeelden en het 'gelijkhalerige'.
Zijn product dat populair gezegd als 'De Armband' wordt aangeduid, is een zeer slecht werkstuk; zeer slecht! Dat is jammer, want het onderwerp leent zich voor een discussie op niveau. Overigens zijn diverse inleidende delen van dat boek wel uitstekend geschreven. Laten we zeggen dat het theoretische deel een dikke voldoende kreeg, maar het praktiserende deel een minstens zo grote onvoldoende. Het staat vol tendentieuze conclusies en aannames en ook vol feitelijke (!) fouten. Dat terwijl het als 'gramschap' [toepasselijk in deze context] jegens vele (amateur)historici en veteranen was bedoeld. In de kring rond Amersfoort heeft menig historicus zich gedistantieerd van het product. De voornaamste reden waarom het boek - heel ongebruikelijk - op eigen titel werd uitgegeven.
Dat neemt niet weg dat ik op bepaalde momenten ook waardering heb voor Herman Amersfoort. Ook voor delen van zijn publicaties. Wie zijn inauguratiespeech kent die hij uitsprak bij zijn recente aanstelling aan de KMA, kan slechts applaudiseren. Een knap stuk werk met een doorwrochte visie op het moderne defensieapparaat. Ook heb ik voor wat betreft bepaald opvattingen waardering voor zijn mening en publicaties. Het is niet louter negatieve kritiek die hij krijgt van mij, en dat zou hij ook beslist niet verdienen. Maar hij die zich zo uitgesproken etaleert als hij doet, ontvangt ook kritiek. Daar moet je dan niet de deur voor dichtgooien. Voor ondergetekende geldt hetzelfde. Ook ik ben over bepaalde zaken onorthodox denkend, en uit mezelf soms zeer scherp en beslist. Mijn negatiefkritische gehoor ervaart echter dat ik de deur nooit dicht zal gooien, tenzij normen en waarden niet tot het portfolio behoren zoals helaas ook wel eens voor komt.
Tenslotte verwacht 'men' van staatsuitgaven een betrouwbare beeldvorming. Aangezien men bij uitstek beschikt over alle toegankelijke bronnen, een kring van gespecialiseerde (beroeps)historici heeft verzameld en eenvoudig toegang heeft tot buitenlandse archieven [voor particulieren een stuk bezwaarlijker] en bovendien gezonde fondsen voor onderzoeken heeft, mag de gemeenschap een zeker kwaliteitsproduct verwachten. Zeker als oordelen over Nederlandse militairen worden afgedrukt waarbij wel bijzonder curieus te werk is gegaan, kan men tegenkrachten verwachten. In het geval van Mei 1940, eerste druk, kwamen die er. Toen vervolgens de deur naar normaal overleg tussen nota bene gelauwerde veteranen en Herman Amersfoort door de laatste bikkelhard dicht werd gehouden, ontstond een momentum van grote verontwaardiging. Ik ben tot de dag van vandaag de mening toegedaan dat daarin slechts een persoon blaam trof. Overigens mag bekend worden geacht dat Amersfoort voor zijn houding 'intern' ook de handen niet op elkaar heeft gekregen. Vandaar ook aanzienlijke aanpassingen in de tweede druk, terwijl de gedingrechter daartoe geen vonnis gewezen had!
Ik kan overigens zeggen dat ik niet zo'n punt maak van het Lamm verhaal. Ik vind het in Mei 1940 [overigens werd het bewuste hoofdstuk geschreven door vd Doel, maar onder auspiciën van K+A] een overbodige anekdote. Als je een dergelijke anekdote opneemt, verifieer hem dan. Ik weet dat de Nederlandse archieven over Lamm nauwelijks iets melden, en zeker geen broninformatie bevatten. Daarom begrijp ik niet dat deze [voor het krijgshistorische verhaal a-la Mei 1940] onnodige anekdote werd opgenomen. Tegelijkertijd is hij te onbelangrijk om er een groot dispuut van te maken, en waarom ook? Bovendien is de zaak nu opgelost. Maar er zijn veel meer zaken die hardnekkig tot het fabelenrijk kunnen worden gerekend die ook klakkeloos worden overgenomen. Dat stelt me wel teleur.
Als detaillist vind ik Mei 1940 - gezien haar bron 'het NIMH' - een zeer matig product. Maar voor de normale geinteresseerde is het een prima werkstuk. Zo sta ik erin. Ik voer dan ook geen kruistocht tegen Amersfoort. Wel wens ik respect voor veteranen te ontwaren, en zie ik historie bij uitstek als een wetenschap waarover je in brede (geinformeerde) kring moet wisselen van gedachten. Slechts dan kun je optimaal toewerken naar de benadering van de werkelijk. In je ivoren toren gaan zitten, je beroepend op een leerstoel, en daarmee legitimeren dat jouw instituut de enige waarheid verkondigt, acht ik uitermate diskwalificerend. Daar verzet ik me tegen, en dat kan voor sommige mensen ervaren worden als een kruistocht. Dat aanvaard ik dan maar. » Deze reactie is geplaatst op 16 februari 2008 13:33 |
