Discussiegroep

Al jaren lees ik de "postings" hier met meer dan gemiddelde belangstelling. Vandaag las ik op teletekst dat de historicus Kruit tot een conclusie komt (welke ik gevoelsmatig deel) dat er veel meer gewonden waren in Mei '40 dan aangnomen werd. Ongeacht de juistheid van de conclusie leeft bij mij de vraag wat er met deze gewonden is gebeurd.
Waar werden die verzorgd en/of gerevalideerd? Het huidige MRC in Doorn is niets meer dan een geconfisqueerd duits herstellingsoord dat na WO II een nederlands revalidatiecentrum werd. Wat gebeurde er met al de ernstige gewonden na de meidagen? Werd dit opeens een burgeraangelegenheid?
Ik heb nooit iets in deze materie,behoudens een enkele terloopse opmerking, waar dan ook kunnen vinden.

» Dit bericht is geplaatst op 10 december 2008 21:12

Mag ik u verwijzen naar mijn eerder posting over dit onderwerp?

De Duitse (en Nederlandse) gewonden werden verpleegd in de vele hospitaals die ons land toen rijk was. Veel meer (en kleinere) dan heden ten dage. Alle hospitaals in het westen van het land lagen vol. Bovendien werden in de grensstreken tot en met de Peel-Raamstelling en de Grebbestelling, gewonden in veldhospitaals gestabiliseerd en dan vaak naar Duitsland gestuurd. Overigens gebeurde dat minder dan gepland was. In Duitsland waren langs de grens met Nederland een aantal grote ziekenhuizen ingericht voor de slachtoffers. Uiteindelijk werden de meeste toch in Nederland behandeld. Voor de Grebbeberg, waar naar schatting toch meer dan 1,000 gewonden vielen, werd dit vrijwel geheel Arnhem, maar ook in een stad als Utrecht en Amsterdam. In Maastricht en Venlo kwamen vele gewonden terecht die ook van het Belgische front kwamen. Dat gold in wezen voor veel grenssteden in het zuiden. Daarbij was natuurlijk een aanzienlijk deel van de gewonden licht gewond en 'eenvoudig' verwond. Zij zijn vrij spoedig uit het systeem ontslagen. Anderzijds zijn er patiënten geweest die wel een jaar of meer onder de zorg van de medische wereld bleven.

Inderdaad werd de verzorging van de gewonden een burgeraangelegenheid (onder Duitse auspiciën). Daarbij waren ook vele Duitse legerartsen betrokken. Het oorlogsrecht is hierin overigens helder. Bij de gewondenzorg mag het vijandbeeld niet meer meetellen.

» Deze reactie is geplaatst op 10 december 2008 21:20

Ik begrijp Uw eerdere reactie op het bericht over het werk van Kruit maar ik denk dat we hier op twee verschillende sporen zitten. Het gaat mij hier uitsluitend om nederlandse gewonden. Ik ken uit de nederlamndse literatuur hierover maar twee (vage) verwijzingen.

» Deze reactie is geplaatst op 10 december 2008 21:31

Akkoord, dat begreep ik niet geheel uit uw eerste bericht. De heer Kruit verwees immers naar de Duitse gewonden, vandaar.

De Nederlandse gewonden werden net als de Duitse in ziekenhuizen en aanverwante instellingen (waarvan vele in die dagen, zoals kloosterhospitaals, hospitia, gasthuizen, etc.) opgenomen en verzorgd. Een deel had al voldoende verzorging tijdens de strijd gekregen (lichte verwondingen).

Rond de 7,500 Nederlandse gewonden werden verzorgd, waarvan ongeveer een derde langere tijd wegens de ernst van de verwondingen. Men gaat er vanuit dat er tussen de 8,000 en 9,000 gewonden aan Nederlandse kant vielen. Een deel overleed aan die verwondingen en een ander deel was zo licht gewond dat zij nauwelijks of geen nazorg nodig hadden.

Overigens was er een compleet draaiboek vooroorlogs gemaakt, dat deels in werking trad, dat in totaliteit 30,000-40,000 verzorgingsplaatsen bood voor gewonden. Een deel van deze capaciteit ging verloren door de strijd (in het bijzonder in Rotterdam), maar met de ruim 10,000 gewonden die in het westen des lands werden behandeld (van beide zijden) had men ruimschoots voldoende capaciteit voor de militairen.

Hoeveel burgergewonden er zijn gevallen weet ik niet. Met het inferno van Rotterdam en de vele strijdperken in bewoonde niet-geëvacueerde gebieden, zullen er vele duizenden zijn geweest. Te meer daar er ook onder de burgers zo'n 2,700 doden vielen zal het aantal gewonden vermoedelijk beduidend hoger hebben gelegen. Het zal echter allemaal binnen de capaciteit van het draaiboek zijn gebleven.

» Deze reactie is geplaatst op 10 december 2008 21:44

Het bekendste revalidatiecentrum voor de Nederlandse militaire slachtoffers (gewonden) uit de meidagen van 1940
is Huize "Kareol" aan de Van Lennepweg te Aerdenhout in de gemeente Bloemendaal geweest. Er is daar toen m.b.t. de verzorging van onze gewonden uit de meidagen over geschreven in de pers. Hoewel ik nog geen inzage heb gehad in het werk van Kruit, zal Kareol daar zeker in genoemd worden.
De BNMO (Bond van Nederlandse Militiare Oorlogs- en Dienstslachtoffers) heeft nog steeds een periodieke uitgave van het blad "De Kareoler" Zie onderstaande link http://www.bnmo.nl/
Ook even Googlen op: Kareol 1940
geeft aardig wat oplossingen.

» Deze reactie is geplaatst op 11 december 2008 13:07

Ik ben bang van niet, althans ben het niet tegengekomen. Het boek beschrijft vooral enkele strijdtonelen en trekt enkele conclusies ten aanzien van de operationele gebeurtenissen. Voor het overige is het vooral een kwantitatieve analyse. Die analyse is statistische werkelijkheid. De kwalitatieve analyse is op veel punten zwak. Die behelst trouwens uiteraard de slagvelden.

Over de gewondenverzorging wordt nauwelijks iets gezegd. Het boekje focust echt op de operationele gang van zaken, met name de oorzaken van de verwondingen en daaraan gekoppelde analyses.

» Deze reactie is geplaatst op 11 december 2008 13:12

John Simons vraagt naar de verzorging van gewonde militairen van mei 1940.

Kort na mei 1940 werd het prachtig landhuis "Het Kareol" door de familie Bunge aan het Rode Kruis ter beschikking gesteld als Herstellingsoord voor Nederlandse gewonde militairen. Ik verbleef daar in 1942 enkele maanden. Het was daar een prachtige oase voor ons, waar ik nog altijd met grote dankbaarheid aan terug denk!

W.D.Jagtenberg

» Deze reactie is geplaatst op 17 december 2008 11:31