Heb begrepen dat er een film over de slag bij de Greb in de maak is en dat er een heel apart scenario voor is geschreven. Wat ik echter niet begrijp is waarom men voor dit scenario niet het boek ''Cis de man'' van Piet Bakker als uitgangspunt heeft genomen. Dat is een vervolg op ''Ciske de Rat'', maar ook zo ongeveer het beste Nederlandse boek over de mobilisatie, de Greb en de meidagen van 1940 dat er te vinden is. » Dit bericht is geplaatst op 26 februari 2009 23:44 |
|
|
(redactie)
Totaal berichten: 2.111
|
Waaruit hebt u begrepen dat er een film over de slag om de Grebbeberg in de maak is? Wij zijn benieuwd.
Over uw mening dat het derde deel uit de Ciske de Rat trilogie tot de beste boeken over de meidagen en de Greb zou behoren zullen de meningen beslist uiteenlopen. Een boek dat al tijdens WOII geschreven werd zal nauwelijks aan die kwalificatie kunnen voldoen. Maar het zal sowieso lastig zijn ooit een behoorlijke film over zo'n slag te produceren met Nederlandse budgetten. Tenzij die film in de lange rij anti-oorlogsfilms moet vallen, die Nederlandse cineasten zo uitstekend kunnen maken, waarin alle cliche's een veelvoud worden aangezet en de smakeloze anekdotes elkaar opvolgen. Maargoed, ik ben dan ook een cynische man als het Nederlandse cineastische producten betreft. » Deze reactie is geplaatst op 27 februari 2009 00:39 |
|
|
|
Gewoon op google gezocht onder ''De Verloren Zonen'' nadat ik er in de krant over gelezen had.
Vind Bakker zelf een betere schrijver over dat soort onderwerpen dan Kraan of Norel, maar daarover mag iedereen vanzelfsprekend met mij van mening verschillen. (De personages die hij in het boek schildert zijn erg aansprekend) Het zal van de regisseur afhangen wat er van wordt gemaakt, maar ik vermoed inderdaad net als u dat het perspectief wel weer zwaar links-liberaal zal worden aangezet en dat het daarom weinig recht zal doen aan die kerels die daar hebben gevochten; in die zin dat de weinige oude mannen die nu nog leven en dit hebben meegemaakt zich vrij moeilijk in de hoofdrolspelers zullen kunnen herkennen.
Vind het echter allang een goede zaak dat er eindelijk eens een film over deze gebeurtenis wordt gemaakt voordat het helemaal in de vergetelheid verzinkt,dit met het oog op de stand van het huidge geschiedenisonderwijs in dit land. » Deze reactie is geplaatst op 27 februari 2009 01:30 |
|
|
(redactie)
Totaal berichten: 2.294
|
Ik ben het er absoluut mee eens dat het gaat om een buitengewoon goed leesbaar boek, dat ik ooit in een adem heb uitgelezen. Ik heb het nog steeds in mijn boekenkast staan ( nadat ik het, moet ik tot mijn schande bekenen, niet had teruggegeven aan een vriendje waarvan ik het destijds had geleend ).
De informatie die het boek geeft over de Slag om de Grebbeberg zelf rammelt natuurlijk aan alle kanten, maar het is natuurlijk ook helemaal niet bedoeld als wetenschappelijk werk.
Het punt is dat wij ( ik praat nu voor de kleine groep ingewijden ) zo goed en gedetailleerd op de hoogte zijn van het verloop van de Slag om de Grebbeberg, dat geen enkel script de toets der kritiek zal kunnen doorstaan. » Deze reactie is geplaatst op 27 februari 2009 10:11 |
|
|
|
Laten we maar hopen dat deze verfilming enigzins recht zal doen aan diegenen die daar hebben gevochten, want heb daar zo mijn twijfels over.
In deze sluit ik mij aan bij dhr. Goossens en tevens vrees ik dat het verhaal zal worden verteld vanuit het perspectief en de belevingswereld van een andere en veel jongere generatie. Een dergelijke onderneming zou je volgens mij het beste aan een Britse regisseur kunnen overlaten, maar dat wel niet het geval zijn. Weet iemand soms wie de regisseur is ? » Deze reactie is geplaatst op 27 februari 2009 11:25 |
|
|
|
Helaas moet ik de heer Hoorn in deze tegenspreken. Lijkt het erop dat de gemiddelde Nederlandse oorlogsfilm gemaakt is om ons te doen afvragen waarom we er ooit aan begonnen zijn, ook een Britse regiseur, of Amerikaanse, zou het er niet veel beter vanaf brengen.
Een degelijk stukje geschied-vervalsing komt je bij beiden volop tegen. De Amerikanen zijn altijd ver in de minderheid, ontbreekt het aan alle steun, worden het slachtoffer van vele oorlogsmisdrijven en schieten vervolgens de domme duitsers bij tientallen af. Dat het er in werkelijkheid anders aan toe ging moge duidelijk zijn. De Amerikanen hadden voldoende, bij het minste geringste duitse schot uit een dorp werd het dorp platgelegd met artillerievuur en bombardementen voordat de infanterie erin ging. Aldus getuigen honderden Franse dorpen.
Ook de Engelsen laten zich echter niet onbetuigd, hoewel zij meestal dapper en trots de ondergang tegemoet gaan. Doedelzakspeler voorop "and off we go". Een stevig stukje geschiedvervalsing bij hen is bijv. de Charge van de Lichte Brigade. Een domme onnodige militaire blunder op de Krim. Dat de echte helden die dag Turkse soldaten waren die tot de laatste man standhielden, om vervolgens door de Engelse afgeschilderd te worden als lamzakken en lafaards, zult u in menig geschiedenisboekje niet tegenkomen. En Montgomery is natuurlijk de allergrootste held aller tijden. Dat de 2e slag bij El-Alamein "gewonnen" werd omdat Rommel zich ordentelijk terugtrok toen de Amerikanen in Algerije aan land kwamen en Tunesië bedreigden (en dus zijn bevoorrading), de plannen van Montgommery grotendeels gestolen waren van zijn voorgangers, en hij ondanks zijn overtuigende overwicht belachelijk hoge verliezen leed, geen vorderingen maakte en op geen enkel moment een bedreiging voor de terugtrekkende Duitsers was, zult u in de Engelse propaganda niet terug vinden.
Helaas is het eerste slachtoffer van oorlog altijd de waarheid. Het is jammer te moeten constateren dat 60 jaar na dato de waarheid nog steeds geweld aangedaan wordt.
En als ik dan lees dat Hollywood binnen afzienbare termijn tijd weer met een zoveelste WW2-film komt, dit keer gaat het over Joods-Amerikaanse soldaten die achter Duitse linie's zich te buiten gaan aan oorlogsmisdrijven om de Duitse soldaten angst aan te jagen, dan begin ik spontaan alle hoop op te geven.
Nee, geef mij dan maar een Duitse anti-oorlogsfilm zoals Stalingrad. Niks glorificatie, heldenverering of what-so-ever, gewoon de bittere realiteit, het bloed, de angst, de misvormde lichamen, de rottigheid. Mocht je ooit gedacht hebben dat "Es so schön ist Soldat zu sein", dan verpest deze film in ieder geval dat ideaal beeld. De film is gratis te bekijken op youtube, en ik heb hem al vaker gezien dan Saving Private Ryan, die ergens in een donker hoekje stoffig ligt te worden. » Deze reactie is geplaatst op 27 februari 2009 13:20 |
|
|
(redactie)
Totaal berichten: 2.111
|
Die film trailer die we zien op internet is volgens mij een trailer die met een aantal re-actors is opgenomen. In hoeverre die 'trailer' een werkelijk filmplan representeert is mij onduidelijk. In de subsidielijst van 2008 ben ik hem in elk geval niet tegengekomen en zonder subsidie bestaan er geen Nederlandse films. Maar wellicht dat er in 2009 iets op de rol(prent) staat. Ik hoop van niet.
Mijn scepsis raakt aan die van Hugo, hoewel ik vind dat cineastische vrijheid best tot op zekere hoogte contrahistoire mag zijn. Er is nu eenmaal een verschil tussen film en documentaire en dat mag wat mij betreft best. De Duitsers grossieren inderdaad in de beste en meest realistische oorlogsfilms, en zien dat als een vorm van boetedoening. Het Westen kent andere motieven en moralen en produceert vooral films die het gezonde (?) gevoel voor nationalisme moeten aanwakkeren. Na 9/11 zagen we weer een hausse aan oorlogsfilms die de VS weer 'heart and mind' moesten geven. Prima. Ik heb daar niet zoveel op tegen op zich. Het enige bezwaar dat er bewijsbaar aan kleeft is dat hele generaties - zeker de huidige die veel visueler is ingesteld - opgroeien met een Band of Brothers idee van oorlog. Als men de fora afreist dan constateert men dat hele generaties geinteresseerden blijven hangen in de BOB cultuur en wel 25 boeken over één eenheid op de plank hebben staan. Zij zijn geinteresseerd in de gloriejaren van de Geallieerden.
Het glas kun je ook half vol rekenen door te stellen dat juist series als BOB of films als Private Ryan relatief veel jongeren boeien voor de krijgsgeschiedenis. Dat zij in de eerste fase in de romantiek van de films blijven hangen is dan wellicht vanuit ons vertrekpunt jammer, maar ze hebben alle kans zich in de interesse door te ontwikkelen nu ze eenmaal 'gepakt' zijn. Dan ontstijgen ze hopelijk vanzelf het credo van 'de beste tank' of 'het beste vliegtuig' van WOII ...
Ten aanzien van een Nederlandse film over de Grebbeberg ben ik somber. Ik denk dat als men überhaupt een qua effecten mooie film wil maken, de budgetten tenminste van de hoogte Zwartboek moeten zijn. Wil men een verhaal dat te verdragen is en gespeend van de zwaarmoedige en cynische toon van onze nationale cineasten, dan hebben we een buitenlandse regisseur nodig. En hopelijk een flinke schare aan terzake deskundige adviseurs om de setting enigszins historisch verantwoord te maken.
Ik vrees echter voor een film met flinterdunne dialogen, overdaad aan defaitisme, het belachelijk maken van ons leger, onterecht onze wapens afdoen als speelgoed en de onvermijdelijke portie bloot. Als een nationale ramp als Paul Verhoeven het zou maken, krijgen we een garantie voor dergelijke ingrediënten. Maargoed, die schijnt momenteel meer in een opvolger van de Passion of the Christ geinteresseerd te zijn.
We hebben het meermaals op dit forum besproken. Een oorlogsfilm wordt door veel geinteresseerden gewenst. Ik ben niet een van hen. Maar als het er komt zullen wij bereid zijn mee te werken zolang er naar ons wordt geluisterd en er geen absurdistisch script ligt. Ik kan mij nauwelijks voorstellen dat er cineasten zijn die zo'n film gaan produceren zonder contact met ons op te nemen. Dan zouden ze bij voorbaat een kapitale blunder begaan die veelzeggend zou zijn over de kwaliteit. » Deze reactie is geplaatst op 27 februari 2009 13:54 |
|
|
|
Als kerkhistoricus en theoloog moet ik bekennen over deze materie niet erg ter zake deskundig te zijn. Mijn interesse over de meidagen van 40 is gewekt in 2005 toen een oude man mij, in mijn hoedanigheid als predikant, op zijn sterfbed van zijn ervaringen bij dit oorlogstreffen deelachtig maakte. Discretie gebiedt mij hierover niet in detail te treden, maar kan u wel zeggen dat het een en ander behoorlijk schokkend was, alsmede een zeer indrukwekkend getuigenis van opofferingsgezindheid, vaderlandsliefde en geloof. Dit soort waarden, die de generatie die aldaar vocht toch voor een groot deel kenmerkte, zeggen een hedendaags publiek of hedendaagse cineasten echter weinig tot niets, tenzij om belachelijk te maken.
Het zou in deze inderdaad een ramp zijn als platte pornografen en effectjagers de regie zouden gaan voeren, maar ik vrees het ergste. » Deze reactie is geplaatst op 27 februari 2009 14:55 |
|
|
(redactie)
Totaal berichten: 2.111
|
Dan delen wij dezelfde vrees, heer Hoorn. Voor ons in de materie zeer ingevoerde mensen is een verfilming van een ons zo bekende 'scene' te allen tijde onvoldoende. In mijn studie naar de gebeurtenissen op het zuidfront [Moerdijk, Dordrecht, Rotterdam] stuit ik op dezelfde beleving door strijders. De keiharde confrontatie met de wreedheid van de oorlog is een veelvoud belangrijker dan de periferie van slechte oefening en bewapening. Echter oorlogsfilms steken graag de draak met de zogenaamd archaïsche machine die het Nederlandse leger zou zijn geweest. Dat was zij niet, hoewel niet modern. De essentie is echter de strijd die alle van de 280,000 militairen onder de wapenen ieder voor zich moesten voeren. De morele strijd ('mag ik doden, kán ik doden'), de collectieve strijd ('ik kan niet onder doen voor mijn kameraad', 'hij is sterk, ik ben laf'), de emotie van de indrukken ('dood, verminking, stank, etc.') en de leegte van de periode nadien. Een tot vijf dagen strijd in een mensenleven, maar toch een zodanige indruk dat het als een levensgroot trauma de rest van het leven bleef. Dat is de nucleus van oorlog. De strijd die alle individuen ieder voor zich moesten strijden. Niet de glans van het gevecht, de heroiek of de lafheid, niet de sensatie, de krijgstaferelen en de anekdotes. Duitse films, zoals Hugo terecht zei, zoomen juist wel in op die tragiek van oorlog, op de strijd die het individu vocht. Niet de perifere zaak is hoofdzaak, maar de persoon staat centraal, de mens. Nederlandse oorlogsfilms staan bol van de platvloersheid, van de cliche's en vaak de simplistische anti-oorlog moraal van cineasten. Pas als zij echter in staat zouden zijn de waanzin van oorlog te vertalen naar de werkelijk persoonlijke strijd die iedere militair voert, als zij tot de kern van 'de mens in oorlog' zouden kunnen doordringen, dan pas bereiken zij de kern van de reden om oorlogsfilms te maken. Nederlandse cineasten gaan daarin niet slagen. Zwartboek, het laatste wanstaltige product van de Nederlandse filmindustrie, was daarvan weer een toonbeeld. Een orgie aan kansloos geweld, sexisme, platvloersheid en volkomen gespeend van een historische context. » Deze reactie is geplaatst op 27 februari 2009 15:08 |
|
|
|
In dit kader is het overigens wél op zijn plaats om even een goed woordje te doen voor Oorlogswinter, de verfilming van het boek van Jan Terlouw, verfilmd door Martin Koolhoven. Een kinderboek, dat weet ik, maar veel minder nadrukkelijk een kinderfilm. Mooi gefilmd, waardig omgesprongen met het verhaal en de innerlijke strijd van een kind in oorlogstijd.
Ik ben het met de heren Hoorn en Goossens eens dat de Nederlandse filmindustrie in het verleden vooral wanproducten en karikaturale nonsens heeft afgescheiden, zeker waar het de Tweede Wereldoorlog (en in het bijzonder mei 1940) betrof.
Maar: sinds het jaar 2000 worden er in Nederland ook goede films gemaakt. Denk bijvoorbeeld aan De Tweeling of de verfilming van Karakter (naar het boek van Bordewijk).Het kán dus wel, de Nederlandse cinema is er de laatste tien jaar beslist niet op achteruit gegaan, en als er een jonge kwaliteitscineast bereid is waardig om te springen met een goed script (bij voorkeur gebaseerd op een goede roman), dan kan daar best een waardige film uit komen. Historici met veel feitenkennis zullen zo'n film altijd wel af kunnen branden op basis van details ('er stond daar geen huisje', 'die loopgraaf was daar niet'), maar waar het om gaat, is dat zo'n film recht doet aan de menselijke waarheid.
Wat dat betreft verdient elke nieuwe filmer weer opnieuw krediet. Geen enkele filmer verdient bij voorbaat al geschamper omdat er in het verleden veel slechte films gemaakt zijn. » Deze reactie is geplaatst op 10 maart 2009 13:34 |
|
|
(redactie)
Totaal berichten: 2.111
|
Menno, er zijn zeker prima producten uit de filmindustrie gekomen, maar kleinschalige. Ik vind zelf de Aanslag ook een prachtige film met zelfs voor Nederlandse begrippen een bijzonder sterke acteerprestatie.
We praten echter over een film waarin de grootschaligheid tot uitdrukking moet komen, de special effects groots moeten zijn en de schaal van gebeurtenissen dus zodanig dat een breed scala aan acteurs moet worden gehuurd. Kortom, de soapsterren in uniform, want dat betekent dat voor een klein cineastisch land als Nederland. Ik zie het al voor me.
Zwartboek was weer zo'n overtuigend waardeloze prestatie in dat genre. De enige grootschalige film over WOII die een succes is geweest was Soldaat van Oranje. En dat was en is nog steeds het beste wat Nederland te bieden heeft. Ook al is het scenario dunnetjes (door de enorme afstand van het script en de vermenging van zoveel verhalen) en de entourage zo mogelijk nog dunner, de film was een hit doordat het acteerwerk een zekere cult veroorzaakte. Als Verhoeven nu gevraagd zou worden een Greb film te maken, dan zouden we stuk voor stuk achterover stuiteren van ellende en ons weer jaren mogen inspannen alle kul uit die film te weerleggen op dit forum en elders. Ik moet er niet aan denken.
Films als Oorlogswinter zijn scenario's die we kunnen behappen. Enkele acteurs kunnen zo'n film dragen en we kunnen er qua effecten en schaalgrootte mee uit de voeten. Maar dat is het dan ook. » Deze reactie is geplaatst op 10 maart 2009 13:47 |
|
|
|
Met belangstelling ,las ik de discussies rondom de kwaliteit van oorlogs- films, waarbij ik mijn dankbaarheid wil uitspreken voor de bijdragen van Allert en de heer van Hoorn in dezen. Terecht wordt erop gewezen , dat centraal in deze films zou moeten staan de wreedheid , van een oorlog en wat deze teweegbrengt voor de individuele strijder . Immers vragen als: mag en kan ik doden kon men niet stellen, aangezien de dienstplicht verplicht was en weigering de dood tot gevolg had. Dat 1-5 dagen strijd kan leiden tot een levenslang trauma , met de onmogelijkheid hierover te kunnen praten, heb ik als dochter van een ernstig getraumatiseerde vader , die op de grebbeberg vocht en zich nadien in het verzet stortte, d.w.z. daar door de vrienden kring in terecht kwam aan den lijve ondervonden.
Eerst tijdens zijn dementie periode kreeg ik enig inzicht en begon er voor mij een zoektocht , naar datgene wat verborgen moest blijven en zich slecht in eerst later door mij begrepen geheimtaal duidelijk werd.
Door te kunnen dringen ,tot de kern van de mens in oorlog en diens persoonlijke verhaal , is gegeven aan hen , die open hebben kunnen en willen staan voor de lijdens ervaringen van deze mensen en aan hen die het vermogen is gegeven , om deze ervaringen te kunnen en willen verinnerlijken.
Ik vraag mij af ,of het belachelijk maken van de prestaties van het nederlandse leger , hun slechte bewapening niet te maken hebben met een afweerreactie.Ook de flauwe aftreksels van datgene wat er werkelijk heeft plaatsgevonden dient m.i. voornemelijk een commercieel belang , evenals waarschijnlijk onkunde. » Deze reactie is geplaatst op 14 maart 2009 15:09 |
|
|
|
Het is precies om de redenen die Marianne aangeeft dat je dat soort opdrachten niet moet overlaten aan de Nederlandse filmindustrie. Dat zou ver boven hun capaciteiten gaan.
Het probleem met een film maken over Mei 1940 is dat het eigenlijk geen film wordt maar een documantaire. Want het moet historich verantwoordt zijn. Met een film gaat dat dus niet omdat er met een film (meer) geld verdient moet worden en het daarom een breed publiek moet trekken. En dat betekend dat je niet in details moet treden maar een zo wazig mogelijk verhaal neer moet zetten die iedereen begrijpt. En dat is dus niet waar we naar zoeken. Ik denk dat het beter is om daar helemaal niet aan te beginnen. Het is echt heel erg moeilijk om een goede film te maken die historisch verantwoordt is. De film Valkery is een goed voorbeeld. Historisch 75% op waarheid gebaseerd maar gewoon niet om naar te kijken......maar goed, dat is persoonlijk natuurlijk. » Deze reactie is geplaatst op 14 maart 2009 19:13 |
|
|
|
Dank je wel Eric voor je begrip. Het is juist , dat men in dit soort films slechts ten dele iets wil aanraken. Men is zich niet alleen bewust ven een commercieel belang , maar ook , dat dit slechts bereikbaar is , als zoals je stelt , men vaag blijft. Ik ben mij er van bewust , dat ook ik , tot diegenen behoor,die de vertoning van wat er werkelijk heeft plaatsgevonden
op dit moment niet zou willen zien ,daar niet tegen zou kunnen. Of men dan helemaal niet dit soort films zou moeten maken , dat vraag ik mij af,immers het brengt toch datgene , wat wij zo graag verdringen enigszins aan de oppervlakte. Ooit heb ik eens opmerkingen (lees afweermechanismen) genoteerd , van mensen, als W.O.2 ter sprake kwam .Men heeft de behoefte om deze vreselijke realiteit af te zwakken en is zich daarbij niet bewust.dat men , diegenen die daarmee worstelen in de kou te laat staan.
Een voorbeeld over dat wat verborgen moest blijven ; als kind woonde ik bij mijn grootouders en tante in de Palestrinastr. in Amsterdam . Enkele jaren geleden las ik in een boekje over deze straat tot mijn schrik, dat in het huis naast ons onze joodse buren in de oorlog zijn weggehaald. Daarover is bij ons thuis nooit gesproken , daar sprak men niet over....wel voelde ik de bedompte sfeer , die als een natte deken over je heen lag . Deze lentetijd , zal zeker niet alleen voor mij (geb.1944) niet gemakkelijk zijn , waarbij mijn gevoel en medeleven uitgaat naar hen , die dit(nog) bewuster hebben meegemaakt . » Deze reactie is geplaatst op 19 maart 2009 22:06 |
|
|
|
Het is naar mijn vaste overtuiging best mogelijk een film over de gebeurtenissen in mei 1940 te maken zonder dat dit een documentaire wordt.
Eén van de vele mogelijkheden die een scenarioschrijver verder zou kunnen uitwerken is bijvoorbeeld dit: leidt het publiek aan de hand van drie broers door de gebeurtenissen van 10 t/m 14 mei 1940.
Ik stel mij het zo voor: van drie broers, komende uit een militair gezin (vader is bijvoorbeeld in Indië gestationeerd geweest) moet er één verplicht in dienst, de andere twee melden zich vrijwillig. Broer 1 komt tijdens de mobilisatie bij de Grebbeberg terecht, broer 2 wordt rond vliegveld Ypenburg bij Den Haag gelegerd en broer 3 bij Rotterdam. Alle drie maken ze dan de strijd en de verschrikkingen van de oorlog mee.
Natuurlijk: die drie broers zijn fictie. Maar dat is alles. De rest wordt waarheidsgetrouw weergegeven: de gevechten, de ontreddering, de plaatselijke overwinningen, de nederlagen, het wel en wee van de militairen voordat de oorlog uitbrak (soldaten bezig met stellingbouw bijvoobeeld), enzovoort.
Ook aandacht voor de Duitse zijde: zoals filmscenes van de voorbereidingen, het "Kriegsspiel" in Lingen in Duitsland, militairen die hun voertuigen bemannen, parachutisten die opgewekt in de vliegtuigen stappen die hen naar Holland zullen brengen.
Om alles zo waarheidsgetrouw en echt mogelijk in beeld te brengen zullen veel computeranimaties nodig zijn. Denk alleen al aan het Rotterdam van vóór 14 mei 1940. Technisch is dit zeker haalbaar, maar dat de kosten van zo'n film enorm zullen zijn is natuurlijk evident. Het zou zonder twijfel de grootste en duurste filmproductie uit de Nederlandse geschiedenis worden!
Dan rijst de vraag: wegen de kosten op tegen de baten? Kan de investering ooit worden terugverdiend? Alleen bij een wereldwijde distributie, vrees ik. Of daartoe mogelijkheden bestaan en of het publiek elders geïnteresseerd is in een film over de strijd in Nederland tijdens de meidagen van 1940 is een vraag die ik niet kan beantwoorden. Onder het Nederlandse publiek is de belangstelling zeker aanwezig; het zou mij oprecht verbazen als dat niet zo zou zijn.
Welke Nederlandse filmproducent (of meerdere filmproducenten) durft (durven) zo'n project aan? » Deze reactie is geplaatst op 19 maart 2009 23:45 |
|
|
(redactie)
Totaal berichten: 2.111
|
Ewoud, je redeneert nu in een cirkel. Met een megabudget is alles mogelijk, daar is iedereen het dus wel over eens. En een mooi scenario kunnen we allemaal bedenken natuurlijk.
Dat megabudget komt er niet, zeker niet in de komende jaren. Ergo, een film met het juiste financiële kader komt er niet en dat betekent dat als er alsnog voor een film zou worden gekozen, die ondermaats zou zijn. Kortom, terug bij af. » Deze reactie is geplaatst op 19 maart 2009 23:53 |
|
|
|
Een voorbeeld van het maken van een aansprekende oorlogsfilm met een relatief klein budget is naar mijn mening het Canadese epos ''Passchendaele''; inclusief kippenvel-muziek. Voor mij althans het bewijs dat een tragedie (want dat is iedere oorlogsfilm) niet automatisch een eenzijdig pacifistisch-liberale ondertoon behoeft te hebben en ook heel goed sexisme kan ontberen. Wat van wezenlijk belang is en blijft voor het tonen en verduidelijken van een goed tijdsbeeld is dat de mentaliteit van 69 jaar geleden goed wordt uitgebeeld en dat wij niet worden vergast op een stel acteurs die geen benul hebben van zaken als geloof, vaderlandsliefde en opoferingsgezindheid van mensen die soms in omstandigheden van onvoorstelbare armoede en gebrek zijn opgegroeid.
Vrees dat hedendaagse Nederlandse cineasten en acteurs daar niets van af weten en dat zij, voor zover zij dat al doen, hier met een verachtend dedain op neerzien en van daaruit worden gemotiveerd om dit te ''ontmaskeren'', met als gevolg het zoveelste ''Weg met ons !''-produkt dat absoluut geen recht zal doen aan de mannen en jongens die daar hun leven hebben gegeven. Leefden Willy van Hemert en Bert Haanstra nog maar.
Die zouden het WEL begrijpen. » Deze reactie is geplaatst op 20 maart 2009 01:32 |
|
|
|
Met alle respect voor diegenen die in mei 1940 gevochten hebben (mijn opa was in '40 gelegerd op de Waalsdorpervlakte in Den Haag, heeft bombardementen meegemaakt etc, ik ken daar vele verbitterde verhalen over), maar waarom er een film over de meidagen gemaakt zou moeten worden? Er zijn talloze films gemaakt over wat oorlog doet met mensen, ook soldaten. Een voorbeeld: Cross Of Iron. Oke, ik geef toe, een nogal geromantiseerd verhaal, en alles wordt zeer plastisch in beeld gebracht. Om maar niet te spreken van "Defiance", spannend allemaal, voegt het iets toe? Oorlog blijft oorlog. Ingrijpend,verwoestenden zinloos, nog steeds, zelfs vandaag. Oorlog heeft wat mij betreft weinig met heroiek of iets dergelijks te maken. Een klein land wordt overrompeld,is er ooit iets veranderd dan? Zie Afrika, zie Afghanistan, Israel versus Palestijnen en ga maar door. Overigens uitstekende site, ben zelf nogal geinteresseerd in mei'40. » Deze reactie is geplaatst op 20 maart 2009 02:51 |
|
|
(redactie)
Totaal berichten: 2.111
|
Ik kan me in beide laatste reacties helemaal inleven. Ik ben het met de laatste schrijver roerend eens dat een film over de meidagen of de Grebbeberg niets zal toevoegen, en vooral sensatie teweeg zal brengen. Het beste bewijs is de op zich fantastische serie Band of Brothers. Voor een enkeling (opnieuw) het bewijs dat oorlog een weerzinwekkend fenomeen is, maar voor een hele generatie inmiddels een soort van maatstaf voor de heroiek en verbroedering die de winnende Geallieerden doormaakten. Er zijn inmiddels tientallen biografieën van de manschappen die onder Major Winters dienden en die stuk voor stuk opeens bestsellers wisten te produceren. Een ware hype, die een benchmark zet voor de WO2 geschiedenis die verre van representatief is. Het gros van de jonge generatie die BOB adept is, is dat niet omdat deze serie de weerzin van oorlog zo goed etaleert, maar omdat men van de actie genoot. De sensatie is immers dat wat men in een oorlogsfilm vaak zoekt.
Met de heer Hoorn voel ik mee omdat ik eenzelfde beeld heb bij onze hedendaagse cineasten. Nederlandse filmproducten vind ik stuk voor stuk ondermaats omdat Nederlandse regisseurs er met de grote middelmaat van het acteursgilde altijd maar in slagen om van ware emotie en spanning gespeende staccato dialogen te maken. Zelfs in de jaren zeventig - toen onze meest succesvolle filmproducten werden geproduceerd - leken acteurs meer op goed getrainde katholieke bisschoppen, die in kerkelijke monotone one-liner dialogen hun riedeltje opzegden, dan op mensen die middels waarlijk interacties een spanningsboog en een emotiesetting konden creeëren. We moeten ons er eenvoudig bij neerleggen dat onze Calvinistische inborst van aangeleerde eerlijkheid ons ervan weerhoudt te acteren. Overigens geldt daarbij de eveneens typisch Nederlandse programmering dat heroiek of patriottisme a-priori als overdreven wordt ervaren: joh doe normaal, hoor je iedereen dan al denken.
En zoals ik al eerder zei, is Zwartboek mijn grote schrikbeeld. Absurdistische oorlogsfilm, waarin weerzinwekkende non-acteurs als Johnny de Mol jr. een belangrijke rol spelen, omdat papa het geld levert. Waarin een hoeveelheid onwaarachtige actie wordt gepropt, die je bij de eerste paar scene's al kramp bezorgt. Dan waren sobere films als De Aanslag en het Meisje met het Rode Haar voor mij nog de beste producten als het op WO2 aankomt. Daarin slaagde men er althans in om enige vorm van benadering van de enorme sobere achtergrond, de enorme spanning van de bezetting en de non-romantiek van verzet te etaleren. » Deze reactie is geplaatst op 20 maart 2009 11:02 |
|
|