Discussiegroep

http://www.volkskrant.nl/binnenland/article1381515.ece/Deserteur_Meijer_in_meidagen_1940_onwettig_geexecuteerd

Ik heb er persoonlijk weinig zin in deze discussie weer opnieuw te voeren. Dit soort ondermaatse exclamaties in de pers van een of andere jurist die een titel in bonus wil krijgen, sorteer ik onder dezelfde noemer 'bad try' als het eerdere werk van Peter Kruit dat zogenaamd mythes aan scherven deed slaan: Pseudo wetenschap met een hoop bombarie.

Op basis van het tendentieuze gekraai van Meuwese in de Volkskrant acht de SP het nodig de zaak nog maar eens te onderzoeken. Tja, dat krijg je ervan als een promovendus zijn werk niet goed doet en onwaarheden en onzuiverheden via de pers naar buiten brengt. Promoveren in Nederland is voor veel luyden allang geen zaak meer van werkelijk bijdragen aan de wetenschap of werkelijk grondig onderzoek verrichten, maar een grote egotrip richting titel. Treurig.

Desondanks voor alle geinteresseerden de link bijgevoegd naar het artikeltje in de Volkskrant.

» Dit bericht is geplaatst op 21 mei 2010 18:36

Voordat het betreffende artikel achter het betaalde deel van de digitale Volkskrant verdwijnt, hieronder de integrale tekst:

[Citaat]
‘Deserteur’ Meijer in meidagen 1940 onwettig geëxecuteerd
Van onze verslaggeefster Anna van den Breemer op 21 mei '10, 12:08, bijgewerkt 21 mei '10, 13:45, Volkskrant

AMSTERDAM - De SP dringt aan op eerherstel voor de geëxecuteerde Nederlandse militair Chris Meijer die in de meidagen van 1940 werd geëxecuteerd wegens desertie. Volgens de jurist Stan Meuwese, die werkt aan een proefschrift over dienstweigering, is de 22-jarige sergeant alleen maar doodgeschoten om als afschrikkend voorbeeld te dienen.

Er is tijdens de Tweede Wereldoorlog een dode te veel gevallen aan de Grebbelinie, stelt Meuwese. Volgens hem valt er veel op het vonnis aan te merken. De militaire strafprocedure schrijft voor dat de uitvoering van een doodvonnis twee maal 24 uur tevoren formeel wordt aangezegd. Meijer werd echter al twee uur na het vonnis op een schietbaan in Doorn doodgeschoten.

‘Die twee dagen zouden tot afstel hebben geleid’, zegt Meuwese. ‘De dag erna werd besloten de Grebbelinie te ontruimen en op 14 mei 1940 tekende opperbevelhebber Winkelman de capitulatie.’

De wettelijke regeling uit 1922 over de voltrekking van een doodvonnis schrijft bovendien een executiepeloton van twaalf leden voor. Die dag waren er maar vijf marechaussees beschikbaar om sergeant Meijer dood te schieten. Meuwese: ‘Of het vonnis eerlijk was, is een zaak van de krijgsraad. Maar de uitvoering valt onder de directe verantwoordelijkheid van de Nederlandse regering.’

Op de bewuste zaterdagmorgen in mei 1940 verliet Chris Meijer uit Dieren zijn positie op de achterste verdedigingsstrook van het front. De verbindingen met zijn commandant waren uitgevallen en hij vroeg zich af of zijn positie wel nuttig was. Met negen manschappen en het pantserafweerkanon achter een vrachtwagen gekoppeld, vertrok hij richting de Vesting Holland. Meijer werd gearresteerd in een café in Loenen aan de Vecht waar hij koffie zat te drinken.

Meuwese houdt generaal Harberts verantwoordelijk voor het doodvonnis. Meuwese: ‘De generaal wilde een voorbeeld stellen om de Nederlandse militairen tot harder vechten aan te zetten. De dood van Meijer heeft echter nooit als voorbeeld gefungeerd, omdat het nieuws de troepen nooit heeft bereikt. Twee dagen na de executie werd Harberts uit zijn functie ontheven, omdat hij de controle over de situatie en zichzelf kwijt was.’

Volgens SP-Kamerlid Remi Poppe van de SP is het belangrijk om Meijer’s situatie goed te onderzoeken. ‘Het ging hier om een jongen van 22 jaar, midden in de chaos van de Grebbeberg, zonder verbindingen met zijn leidinggevenden. In een oorlog gaat zo veel fout waar jonge mensen de dupe van zijn.’
[Einde citaat]

» Deze reactie is geplaatst op 22 mei 2010 11:35

Wat veel verontrustender is dan de "ondermaatse exclamaties" van de voorvechter van kinderrechten Stan Meuwese, is natuurlijk het standpunt van een politicus.

SP-er Remi Poppe spreekt namelijk ver voor zijn beurt. Als superspeurder van de SP en naamgever van "De Poppe-methode" (binnenkomen via de achterdeur en je komst pas achteraf aankondigen) waarover Karel Glastra van Loon een boek schreef, had ik verwacht dat Poppe zelf eerst eens goed naar de zaak Meijer gekeken had in plaats van het meteen innemen van een standpunt n.a.v. hetgeen Meuwese op papier gezet heeft. In de woorden van Poppe zelf: " Je moet natuurlijk wel uitkijken, dat je niet in de luren gelegd wordt."

April 2009 reikte Poppe het "draaginsigne gewonden" uit aan 2 veteranen. Poppe zelf:"Ik waardeer het enorm dat mij deze uitzonderlijke eer toekomt.”
Inderdaad meneer Poppe, en dat is het ook. Deze jongens hadden als militair een taak, hebben zich niet aan die taak onttrokken en hebben hun plicht gedaan.

In december 2009 kwam Remi Poppe, betreffende de paraatheid van ons leger met de volgende opmerking: "De veiligheid van onze troepen en degene die zij moeten beschermen moet voorop staan.”
Zondermeer juist meneer Poppe, helemaal met u eens.

Maar hoe is het dan in hemelsnaam mogelijk dat u, gelet op deze (maar ook andere) opmerkingen uwerzijds, en u als grondlegger van de Poppe-speurmethode, over de zaak Meijer (waar sinds jaar en dag al zoveel over geschreven is, waar al zoveel onderzoek naar gedaan is) de stelling inneemt dat het belangrijk is Meijer's situatie goed te onderzoeken. En: ‘Het ging hier om een jongen van 22 jaar, midden in de chaos van de Grebbeberg, zonder verbindingen met zijn leidinggevenden. In een oorlog gaat zo veel fout waar jonge mensen de dupe van zijn.’

Met alle respect, maar uit die laatste zin blijkt dat u, meneer Poppe ver voor uw beurt spreekt, en totaal, maar dan ook totaal niet op de hoogte bent van de zaak Meijer.

Meijer is weggelopen van zijn taak. Deze taak was onder meer "De veiligheid van onze troepen en degene die zij moeten beschermen (lees: het Nederlandse volk) te waarborgen". Meijer had tot taak onze democratische samenleving te verdedigen tegen de nazi's. Dat zou u als SP-er toch moeten aanspreken. Midden in de chaos van de Grebbeberg??? Zonder verbindingen met zijn leidinggevenden???
Ik nodig u graag uit dat te onderbouwen met feiten en omstandigheden betreffende Meijer en zijn groep.

Nu ken ik wel iemand, laat ik zomaar een voorbeeld nemen, voor wie ook gold "De veiligheid van onze troepen en degene die zij moeten beschermen moet voorop staan.” Deze persoon had ook geen verbindingen met zijn leidinggevenden. Toegegeven, hij was geen 22-jarige sergeant in het midden van de chaos van de Grebbeberg. We hebben het hier over een 32-jarige soldaat, getrouwd, en alleen in een kazemat genaamd S1 te Wessem, waarvan het beton nog niet eens helemaal gehard was toen de duitse artillerie en Pak het vuur erop openden.

En terwijl de opstellingen rondom hem tot puin geschoten waren (en dat was niet het geval bij Meijer), en zijn collega's gewond, gedood of teruggetrokken waren na lang weerstand geboden te hebben (wederom niet het geval bij Meijer) en hij alleen achterbleef (weer niet het geval bij Meijer) besloot hij te blijven en "De veiligheid van onze troepen en degene die zij moeten beschermen (lees: het Nederlandse volk) te waarborgen".

En daar waar hele generaties Nederlanders opgroeien met het eeuwige politieke schand-spel rondom Meijer, die wegliep voor zijn verantwoording en zijn mede-strijders(en daarmee ons Volk) liet vallen als een baksteen, dreigt deze soldaat in de vergetelheid te raken. Misschien, heel misschien, kan meneer Poppe eens de moeite nemen zich te verdiepen in deze verdediger van ons vaderland, die niet wegliep toen de Nazi's onze grens bestormden.

Helaas zal meneer Poppe nooit de uitzonderlijke eer toekomen deze soldaat ook maar iets op te spelden. Getrouw de opdracht "stand houden tot de laatste man", het ging hier niet om een opbouwmissie ver weg maar de verdediging van onze natie, besloot deze soldaat stand te houden. Het zal meneer Meuwese aanspreken, deze soldaat kreeg namelijk ook een lintje van Hare Majesteit.

Hij sneuvelde op 10 mei 1940. Zijn naam is Bernardus Beekmans, Ridder 4e klasse der Militaire Willems Orde.

» Deze reactie is geplaatst op 23 mei 2010 15:54

Ik stuurde Remi Poppe inmiddels de volgende e-mail:

Geachte heer Poppe

Via een artikel van vrijdag 21 mei j.i in de Volkskrant vernam ik uw wens tot eerherstel van de in mei 1940 geexecuteerde sergeant Chris Meijer.
Natuurlijk is dit een groot menselijk drama geweest, maar ik vraag u toch te kijken naar de volgende punten:


Het artikel stelt dat het ging hier om een
jongen van 22 jaar, midden in de chaos van de Grebbeberg, zonder
verbindingen met zijn leidinggevenden.
Daartegen valt in te brengen dat op het moment dat Meijer besloot zijn stelling te ontruimen er nog absoluut geen sprake was van een chaos op de Grebbeberg.
De hoofdstelling langs de Grift werd pas aangevallen ruim een etmaal nadat Meijer verdween. Geen enkele andere stelling in de buurt van Meijer of elders is op dat moment en gedurende dezelfde dag ( 11 mei ) ontruimd. Dat laatste is belangrijk, omdat men daar net zoveel last had van het storend vuur dat zo nu en dan in de buurt van de stelingen terecht kwam.

Meijer heeft het andere stuk ( pantserafweergeschut ) dat onder zijn commando stond domweg in de steek gelaten en de betreffende stukscommandant niet eens gewaarschuwd.

Meijer heeft aanvankelijk misschien een enkele ( zeer halfslachtige ) poging gedaan zich ergens onderweg ( hij heeft uitgebreid de mogelijkheid gehad, want het stikte van de commandoposten ) zich te melden, maar toen dat niet meteen lukte het daar maar bij gelaten en zich steeds verder naar het westen verplaatst.
Zodoende kwam hij op een hellend vlak terecht en bleef maar doorrijden.

Meijer was als sergeant - capitulant ook nog eens min of meer beroepsmilitair.
Hij heeft gewoon toegegeven aan de wens van sommige militairen van zijn PAG - bemanning om terug te trekken.
Het zou trouwens een mooie boel worden als iedere subalterne commandant maar zo op eigen houtje besloot dat hij op zijn positie geen nuttige functie meer had.


Generaal Harberts heeft inderdaad geprobeerd de ad-hoc militaire rechtbank te beinvloeden en dat had natuurlijk nooit mogen gebeuren.
Maar niemand heeft zich ooit verdiept in deze generaal die de enorme verantwoordelijkheid had voor het behoud van het zuidelijk deel van de Grebbelinie.
Dat hij op de 14e mei instortte is verder veel meer het gevolg geweest van het feit dat hij een veel te kleine Staf had, vrijwel overal alleen voorstond en nauwelijks aan rust is toegekomen. Het is wel heel makkelijk om hem daarop af te rekenen.
Het volksgericht a la Staphorst dat in 1969 ( of was het 1970 ? ) Harberts noopte naar Engeland te vluchten ( want zo is het geweest )
was het gevolg van een zeer vooringenomen, haast demagogische tv-uitzending van AVRO's Televizier, waarin men het ( zonder zich een moment te verdiepen in de situatie in mei 1940 ) blindelings opnam voor de underdog. Dat de generaal in 1969 nog steeds hetzelfde dacht over deze kwestie heeft hem natuurlijk geen goed gedaan, maar op de keeper beschouwd was hij daar alleen maar eerlijk in.

Natuurlijk zijn er bij de uitvoering van het vonnis behoorlijke fouten gemaakt, maar men doet ( in de mentaliteit van ) tegenwoordig net of Meijer alleen maar een onschuldig slachtoffer was.
Welke " eer " hersteld zou moeten worden is mij ook onduidelijk.
Is Meijer nu opeens niet meer een deserteur? Want hoe moet je hem anders noemen?
Harberts heeft volgens eigen zeggen wel degelijk bevel gegeven om het bericht van de executie te verspreiden, maar dit zal door de vanaf de middag van de 12e mei steeds toenemende ( toen wel ) chaos op de Grebbeberg de troepen niet meer hebben bereikt.
Het is dus wel heel makkelijk om te stellen dat het vonnis niet eens meer gebruikt zou zijn waarvoor het eigenlijk bedoeld was.
De feiten hebben dat domweg achterhaald.

Natuurlijk heeft iedereen te doen met Meijer, maar dat doet men vaak ook zonder enige verdere kennis van zaken.
Dat hij het slachtoffer is geworden van een plotselinge, afschuwelijke oorlogssituatie is ongetwijfeld juist, maar dat gold voor duizenden anderen net zo goed.
Velen daarvan zijn gewoon op hun post gebleven.

» Deze reactie is geplaatst op 23 mei 2010 18:14

Hierbij het antwoord van Remi Poppe op mijn e-mail en vervolgens mijn reactie daarop:

Geachte heer/mevrouw Groenman,
Dank voor uw e-mail.

Het is maar helemaal de vraag of Meijer wel wilde deserteren. Hij heeft zijn uniform niet uitgetrokken, is niet ondergedoken, maar heeft zijn stelling met een van de stukken en de bemanning verlaten.
Niet uit angst of vanwege vijandelijke aanvallen, maar juist omdat de vijand zich niet vertoonde, heb ik begrepen uit onderzoek. Mijn vragen zijn gesteld omdat uit onderzoek ook is gebleken dat de krijgsraad vooraf is beïnvloed en de executie ook niet volgens de protocollen van die tijd is verlopen.

Hoop u voldoende geïnformeerd te hebben over de reden van mijn vragen.
Vriendelijke groet,
Remi Poppe


Geachte heer Poppe

Dank voor uw vlotte reactie en dit temeer omdat het politiek drukke tijden
betreft.

Wij bestrijden niet dat het tribunaal is beinvloed door generaal Harberts en
evenmin dat er grore vormfouten zijn gemaakt bij de uitvoering van het
vonnis.
Het gaat ons er alleen om dat Meijer steeds meer wordt voorgesteld als een
volledig onschuldig slachtoffer.
Dat is al sinds ongeveer 1970 de tendens en dit als gevolg van onderzoek
door mensen die de kwestie hebben bekeken vanuit de standpunten en de
mentaliteit van latere tijden en die totaal geen rekening hebben gehouden
met de ( oorlogs ) omstandigheden van destijds.
Voor gedegen onderzioek is nu eenmaal standplaatsgebondenheid nodig en daar
heeft met name de huidige hap-snap journalistiek of geen weet van of geen
tijd meer voor.
In feite verzaakte Meijer zijn plicht en liet zijn medestrijders aan de
Grebbe op dat vroege moment nodeloos in de steek.
Ook zonder de interventie van Harberts zou het tribunaal waarschijnlijk ( te
bewijzen valt het niet ) tot deze uitspraak zijn gekomen.
Daarbij hebben wij absoluut oog voor het menselijk drama.

En is het niet ( dit is niet persoonlijk bedoeld ) werkelijk van de gekke
dat een willekeurige onderofficier zijn post eigenmachtig verlaat " omdat de
vijand niet in zicht was"? Stel eens een moment dat dat regel zou zijn
geworden. Daar moet je toch niet serieus aan denken?

In elk geval blijven wij deze kwestie met interesse volgen.
Mocht er geconcludeerd gaan worden dat de uitvoering van het vonnis
onrechtmatig was, dan is dat een ding, maar een volledig eerherstel is vele
stappen te ver.



Met vriendelijke groet

H Groenman
Hist. Drs.

Stichting de GREB en Stichting Kennispunt mei 1940.
Webredactie.

» Deze reactie is geplaatst op 25 mei 2010 17:13

Dat Meijer zijn post verliet OMDAT de vijand op dat moment niet in zicht was ( zie vorige bericht ) zal zijn afgeleid ( ik geef er maar de prettigste uitleg aan ) uit het feit dat hij inderdaad geen lonende doelen zag voor zijn PAG-kanon en bovendien geen brisantgranaten had voor niet tank-gerelateerde doelen. Maar het zal hem toch niet zijn ontgaan dat er intussen in het voorpostengebied strijd werd geleverd en dat de vijand weliswaar niet direct in zicht was, maar wel op enige termijn in zicht zou kunnen komen.
Ik wil nog wel aannemen dat hij op het moment dat hij vertrok geen directe desertie op het oog had, maar het verdere verloop van zaken van die dag maakte hem uiteindelijk wel tot een deserteur.

» Deze reactie is geplaatst op 25 mei 2010 17:29

Vooropgesteld en ik blijf dat herhalen; liever had ik geen veroordeling van Meijer gezien. Het liefste had ik gezien dat hij nog een gelukkig en lang leven had mogen genieten na de meidagen van 1940. Dat neemt niet weg dat zijn doodsoordeel in mijn ogen rechtvaardig was en wettig tot stand is gekomen. Daarbij doel ik dus expliciet op het oordeel van de krijgsraad.

Dat Harberts buiten zijn eigen bevoegdheid trad door de krijgsraad te trachten te beïnvloeden maakt de beslissing van diezelfde krijgsraad op zichzelf natuurlijk nog niet onrechtmatig of onwettig.

Vergelijk het met de minister van Justitie die in een televisieprogramma zegt dat een mevrouw die uit zelfverdediging een ander overreed vrij moet worden gesproken. Komt een rechtbank vervolgens dan met een vrijspraak dan is die uitspraak nog niet onrechtmatig of onwettig. De krijgsraad heeft destijds meen ik ook direct aangegeven dat zij onafhankelijk was in haar oordeel en oordeelde op basis van haar eigen bevindingen en haar eigen (voor)onderzoek. De beïnvloeding is dan ook in mijn ogen niet voldoende om het oordeel van de krijgsraad in twijfel te trekken. Hoogstwaarschijnlijk zou de krijgsraad ook zonder de beïnvloeding tot eenzelfde oordeel zijn gekomen, met name gelet op het overweldigende feitencomplex dat in het nadeel van Meijer was.

Om de veroordeling van sergeant Meijer dus direct gemakshalve maar onwettig of onrechtmatig te noemen, gaat wel erg ver. Mijn inziens veel te ver. Nogmaals, hoe onwenselijk het oordeel naar onze huidige maatstaven ook is, in de situatie van mei 1940 is het oordeel van de krijgsraad althans in mijn ogen wettig en rechtmatig, ook in zijn totstandkoming.

Dat bij de executie de wettelijke maatstaven niet zijn gevolgd doet aan het primaire en elementaire oordeel van de krijgsraad in mijn ogen niet af. Overigens moet men niet vergeten dat de Duitse bezetter genegen was om gerechtelijke uitspraken tijdens en voor de oorlogsdagen onverkort tenuitvoer te leggen, met andere woorden de kans is gerede dat zou de juridisch correcte weg zijn gevolgd Meijer ook ter dood zou zijn worden gebracht. Van enig afstel van het vonnis zou derhalve hoogstwaarschijnlijk geen sprake zijn geweest.

Nogmaals wijs ik op de omstandigheden zoals die uitputtend zijn geschetst. http://www.grebbeberg.nl/index.php?page=grebbeberg#faq1_19

Hoe graag ik dat ook vanuit mijn hart zou willen zie ik geen gronden voor rehabilitatie.

» Deze reactie is geplaatst op 26 mei 2010 12:59

EXECUTIE SERGEANT CHRIS MEIJER.
Meuwese schrijft: "De militaire strafprocedure schrijft voor dat de uitvoering van een doodvonnis tweemaal 24 uur tevoren formeel wordt aangezegd".

Voor mij blijft het een belangrijke vraag of dit voorschrift een 'WET DER MEDEN EN PERZEN" is waarvan nimmer afgeweken mag worden of dat van deze wet door bijzondere omstandigheden afgeweken mag worden.

In meen in het verleden wel eens gelezen te hebben dat dit laatste het geval was bij het geval Meijer, en dat van die mogelijkheid ook gebruik is gemaakt. Maar ik ben niet meer in staat dit zelf uit te zoeken. Is er misschien iemand die dat voor mij zou willewn doen?

Ook het boek van de journalist P.A. Boer `De zaak sergeant Meijer`, dat in mijn bezit is, en dat ook over zijn jeugd en karakter handelt, kan ons misschien dichter bij de waarheid van het hele gebeuren werpen.

Op de bewuste 11e mei 1940 bevond ik mij als militair aan de oostelijke voet van de Grebbeberg en Meijer aan de westlijke voet.

Ik heb de discusie over dit gebeuren van 1940 tot heden met belangstelling gevolgd.
Met vriendelijke groet, W. D. Jagtenberg

» Deze reactie is geplaatst op 12 juni 2010 18:28

Geachte heer Jagtenberg,

Volgens mij is het zo dat in principe de 48-uurs termijn eerbiedigd dient te worden, tenzij er een militair standrecht is afgekondigd (hetgeen niet het geval is) of tenzij het Militaire Gezag voor een geval een speciale procedure voorschrijft c.q. een formeel besluit heeft genomen. Ik meen dat generaal Harberts binnen zijn gezag de vrijheid niet had autonoom het besluit tot versnelde executie te nemen. Anderszins, mij is niet bekend dat de krijgsraad protesteerde.

Hoewel dit uiteraard een interessant juridisch leerstuk is, wordt er onwerkelijk gewicht gegeven door critici aan de formele afhandeling. Hoe tendentieus dat gebeurt toont ook weer Meuwese door in zijn interview te stellen dat een formele afhandeling, en dus twee dagen uitstel, de executie had doen voorkomen. Zeer arbitrair, want de kans is niet onaanzienlijk dat de sergeant desondanks zou zijn geëxecuteerd. De Duitsers zouden vrijwel zeker toestemming voor uitvoering hebben gegeven, daar zij zelf ook zeer gevoelig waren voor discipline. De hoeveelheid geëxecuteerde Duitse militairen tijdens de oorlog (voor desertie) is ontelbaar. Overigens begonnen ze in mei 1940 al, door tientallen voor de dienstplicht gevluchte militairen, die in Nederland waren ondergedoken, op te pakken en goeddeels nog dezelfde maand te executeren. Een groot aantal werd bijvoorbeeld in Hoek van Holland kort geinterneerd en vervolgens geëxecuteerd.

» Deze reactie is geplaatst op 12 juni 2010 20:21

Vandaag in het Reformatorisch Dagblad [18 juni 2010]:

"Geen nieuw oordeel executie sergeant.

DEN HAAG (ANP) – Minister Van Middelkoop van Defensie laat de executie wegens desertie van sergeant Chris Meijer in 1940 voor wat die is.

Dat valt op te maken uit de beantwoording van SP-vragen over de kwestie, die al tot een boek en een tv-documentaire leidde. Ook werd de geschiedenis eerder al behandeld in de boekenserie over de Tweede Wereldoorlog van dr. L. de Jong.

De vraag is of de executie wettig is geweest. Generaal-majoor Harberts liet Chris Meijer destijds door een door hem samengestelde krijgsraad te velde ter dood veroordelen wegens desertie. Naar verluidt als een afschrikwekkend voorbeeld voor andere soldaten. Harberts zou veel soldaten die op de Grebbeberg lagen, maar wat laf vinden.

De executie werd in haast voltrokken, ondanks de aanzegtermijn van een doodvonnis van twee dagen. Bovendien werd gebruikgemaakt van een vuurpeloton van vijf personen in plaats van de voorgeschreven twaalf.

Van Middelkoop veroordeelt de toespraak van de generaal-majoor, maar wijst erop dat de krijgsraad ooit heeft gezegd niet beïnvloed te zijn geweest door Harberts.

De korte termijn waarin de executie plaatshad, klopte volgens de bewindsman inderdaad niet, maar volgens de minister is de context van de gebeurtenissen niet meer te achterhalen.

De zaak is lang onbekend gebleven voor het grote publiek, tot 1970. Een tv-uitzending van de AVRO leidde er toen toe dat Harberts, nadat hij veel kritiek kreeg, Nederland ontvluchtte."

» Deze reactie is geplaatst op 18 juni 2010 18:04

[EDIT: er is een reactie verwijderd wegens zinloze provocatie van de inhoud]

» Deze reactie is geplaatst op 10 april 2011 15:40

En nu: een nieuwe historische roman over dit onderwerp...
http://www.eenpassievoorboeken.nl/activiteiten/sergeantmeijer.php

Altijd curieus: een 'roman' met een ondertitel. Bovendien belooft het persbericht (klik op de link) niet veel goeds: "Maar was er eigenlijk wel sprake van desertie? En heeft Meijer een fair proces gehad?" Dat klinkt toch vooral als een historisch werk. waarin betoogd gaat worden wat al zo vaak betoogd is. Ben benieuwd of de auteur zich qua toon en verteltrant voldoende heeft weten te beheersen om er écht een historische roman van te maken (dat is: zonder bewering of betoog). Op basis van de aankondiging vermoed ik van niet.

» Deze reactie is geplaatst op 5 mei 2011 09:55

Bekend voor ons Menno. We hebben er echter bewust geen aandacht aan besteed, hoewel we wel enige foto's hebben geleverd. We zijn de 'sergeant Meijer' rehabilitatie een beetje beu.

Overigens komt het (wederom) bij Aspekt uit, uiteraard flink vertraagd. En zoals inmiddels gevoeglijk bekend mag zijn, wordt aldaar alles gepubliceerd, zonder enige vorm van verificatie van kwaliteit of inhoud. Ik heb recent weer twee boeken van die uitgever gelezen, waar de tranen je van in de ogen springen t.a.v. de wanstaltigheid van die werken. Het lijkt wel of Aspekt er een sport van maakt rotzooi uit te geven, de incidentele goede auteurs die er publiceren daarbij gespaard uiteraard.

Er waren tijden dat auteurs zich eerst bekwaam moesten tonen voordat ze een ISBN nummer kregen. Tegenwoordig kan Jan en Alleman zijn rotzooi lanceren. Als bekwaam onderzoeker en auteur moet je je sterk afvragen of je je werk wel bij zo'n ramsj uitgever wil onderbrengen. We zien dan ook het kwaliteitswerk over WOII gelukkig vooral bij serieuze uitgevers verschijnen. Bovendien daardoor vaak in een veel beter jasje en meestal nauwelijks duurder.

» Deze reactie is geplaatst op 5 mei 2011 16:17

Ik ben al enige jaren geïnteresseerd m.b.t. de ´zaak van sergeant Meijer´ en lees op dit forum ook een thread over dit onderwerp.
Naar mijn mening wordt door m.n. tegenstanders van rehabilitatie m.i. het begrip 'desertie/deserteren' veelal niet op de juiste manier geïnterpreteerd.
Desertie/deserteren kan immers met enige simplificatie op vele manieren geduid worden - en heeft als zodanig in de meidagen op vele plaatsen - en door velen plaatsgevonden.
Het verlaten van een post, de gevechtszone, het wegvluchten en/of uit de weg gaan van een risicovolle gevechtshandeling zou -indien men als zodanig redeneert- vele honderden/duizenden geëxecuteerden aan Nederlandse zijde tot gevolg moeten hebben gehad.

In dat geval is sergenant Meijer een oneerlijk en onrechtvaardig voorbeeld van iemand die op het verkeerde moment met een verkeerde generalissimo en krijgsraad te maken kreeg.
Degenen die sergeant Meijer onverkort als een deserteur beschouwen dienen dan ook zo eerlijk te zijn de vele honderden/duizenden die hetzelfde gedrag -of zo u wilt, nog erger gedrag- ten toon hebben gespreid als zodanig te beschouwen.
Het is maar te hopen dat deze -me dunkt- ongenuanceerde, onbarmhartige en barbaarse stellingname niet op onze waardering kan rekenen.

Sergeant Meijer was naar mijn mening geen deserteur pur sang. Vele feiten staven dat deze man niet trachtte te vluchten na zijn gevangenname. Dit had hij tijdens een klopjacht naar vermeende Duitse parachutisten -waaraan hij klaarblijkelijk vrijwillig deelnam- op het allersimpelst kunnen doen.

De fout die men in 1940 naar mijn mening heeft gemaakt is dat men het adagium -iedereen is onschuldig tot het tegendeel onomstotelijk is bewezen- niet goed heeft nagevolgd.
A.g.v. onder andere de toegepaste intimidatie van generaal Harberts heeft de krijgsraad destijds m.i. geen goed onderzoek gedaan naar de beweegredenen en/of persoonlijke omstandigheden van sergeant Meijer.
Wilde hij het leven van zijn manschappen niet onnodig in de waagschaal leggen ? Was sergeant Meijer teleurgesteld in zijn politieke en militaire leidslieden die hem en zijn kamaraden op een welhaast misdadige wijze (zonder een goede opleiding, uitrusting en bewapening) het strijdperk lieten betreden ? Had hij mogelijk anderszins een mentale fall out ?

Als gevolg van het m.i. zeer onvolkomen werk van de krijgsraad zijn ons de antwoorden op deze wezenlijke en terzake doende vragen onthouden. Alleen daarom al had het proces nooit mogen uitmonden in een vonnis en executie.

Voor alle duidelijkheid..
Sergeant Meijer was geen moordenaar. Er is niemand door zijn toedoen om het leven gekomen. Sterker nog, hij heeft een aantal ondergeschikten van een eventuele dood gered.
Dit is als zodanig ook door een aantal van zijn ondergeschikten erkend.

In het licht van alle gemaakte fouten is zijn dood naar mijn mening nog het beste te kwalificeren als een gerechtelijke moord.
Het is m.i. onbegrijpelijk (en onverantwoordelijk) dat -niettegenstaande alle objectief aangetoonde fouten en malversaties omtrent zijn proces, veroordeling en executie- de Nederlandse overheid nog immer weigert deze man te rehabiliteren.

Engeland heeft enige jaren geleden haar 'shot at dawn' militairen uit de Groote Oorlog postuum gereabiliteerd. Het ware m.i. te hopen dat onze politici dat ooit ook eens zullen doen t.o.v. sergeant Meijer.

A.K.A. van der Kant

» Deze reactie is geplaatst op 6 mei 2011 21:49

Het vraagt een herhaling van zetten om dit soort onevenwichtige meningen met rationaliteit te blijven beantwoorden. Je kunt wel bezig blijven. Het toont eens te meer aan waarom lekenrechtspraak tot een grote mate van willekeur leidt en (god zij dank) in Nederland niet werd ingevoerd. Sommige mensen blijven moeite houden zaken in de juiste context te plaatsen en zich vooral eerst eens goed in de materie te verdiepen. Op een paar slakken leg ik nog wat zout in reactie op Van der Kant.

1) De desertie werd genormeerd in het Militair strafrecht. Laat ik een duidelijk citaat pakken om eigengereide uitleg die ik in Van der Kant zijn reactie ontwaar te voorkomen: er werd gevonnist [o.a.] in de zin van artikel 84 [Mil. Swb.] lid 2 ["Schendig van krijgsplichten, zonder oogmerk om den vijand hulp te verleenen of den staat tegenover den vijand te benadeelen" en wel doordat onderwerp "de onder zijne bevelen staande plaats, post of vaartuig der krijgsmacht buiten noodzaak eigendunkelijk ontruimt of verlaat"].

Er is geen sprake van dat de soort desertie die Meijer pleegde massaal voorkwam of door hondertallen werd gepleegd. Van der Kant simplificeert zelf, door allerlei gevallen van 'terugtrekken zonder uitdrukkelijk bevel' daaronder te scharen. Ik daag hem uit enkele tientallen gevallen die op Meijer zijn geval leken te noemen.

2) Van der Kant heeft geen enkel argument aangevoerd, en kan dit vermoedelijk ook niet aanvoeren, waarop hij zijn mening kan baseren dat de krijgsraad zijn werk niet naar behoren deed. Dat is pure suggestie vanuit vooringenomenheid.

3) Een bizarre suggestie van Van der Kant is dat wegens de desertie Meijer bijkans een held is geworden omdat hij het leven redde van zijn medevluchters. Even bizar is het om te stellen dat dankzij zijn desertie geen mensen omkwamen. Hoe heeft van der Kant dit vastgesteld? Meijer liet in een gewogen verdedigingsplan een positie onbezet zonder dat dit achter de linies bekend was. Zouden er ter plaatse pantserwagens zijn verschenen (zoals elders het geval was), dan had deze locatie direct ten noorden van de Grebbeberg, geen enkel pantserdoorborend wapen voorhanden gehad. Daarnaast is de absurde conclusie dat door de desertie negen levens werden gespaard ronduit grotesk. Gechargeerd gesteld had ons hele leger maar naar huis moeten afmarcheren om zo 2,300 Nederlandse en ca. 2,000 Duitse levens te sparen. Of moet ik deze verwrongen voorstelling van zaken me anders voorstellen?

4) De 'shot at dawn' rehabilitatie is van geheel andere orde dan de zaak Meijer. De grote muiterij in de Britse en Franse loopgravenlegers was na jaren van massamoord door volslagen bizarre 'tactiek' van de Entente generaals volkomen begrijpelijk. Er waren dagen bij dat een enkelvoudig slagveld 50,000 slachtoffers verlangde omdat men als kanonnenvlees de loopgraven werd uitgejaagd om een kansloze aanval door open veld uit te voeren. Die muiterij had een duidelijke aanleiding. Meijer liep weg zonder dat zich maar fractioneel iets dergelijk had voorgedaan. Hij was een ouderwetse deserteur van het zuiverste water. Eentje waarvoor rehablitatie in Frankrijk noch Engeland zal worden gegeven. Appels met peren vergelijken dus.

Verder ga ik geen herhaling van zetten plegen. Het moge duidelijk zijn dat ik met gratuite meninkjes over Meijer niets op heb. Als je niet bereid bent eerlijk naar de omstandigheden van toentertijd te kijken, als je niet de context van het geval goed kent en je verdiept hebt in de gebeurtenissen, maar op een onderbuik geredeneerd met dit soort meningen komt, moet je niet al te veel applaus verwachten van mensen die toevallig terzake wel zijn ingevoerd. Ik kan dit soort lekenpraat niet waarderen. Het straalt puur denegrerend af op de mannen die wel bleven zitten en waarvan vele voor het leven werden getekend of sneuvelden.

Meijer was uiteindelijk net zo goed een slachtoffer. In die zin zal ik niet - en niemand van de Stichting - een ander oordeel hebben. Hem rehabiliteren is echter wat ons betreft bezijden de realiteit.

» Deze reactie is geplaatst op 6 mei 2011 22:58

Nee hoor, meneer Goossens - ik maak mij m.i. niet schuldig aan 'bizarre suggesties' . Tevens verkondig ik geen 'gratuite meninkje' en hoed ik mij voor het leveren van een 'verwrongen voorstelling van zaken'.
Hartelijk "dank" overigens voor uw "complimenten" - alvast de beste wensen voor 2012.

Laat ik nu naar mijn bescheiden mening wel degelijk gedegen ingevoerd zijn in deze materie en ook de context van het geval goed ken. Daarnaast dat ik ook eerlijk naar de omstandigheden van toentertijd wil kijken. Evenwel kom ik op basis van alle feiten en omstadigheden tot een andere conclusie/oordeel dan u.

In plaats van een -althans formeel gezien- zinloze discussie onder velen zou onze overheid haar verantwoordelijkheid dienen te nemen en op z'n minst opnieuw een proces moeten openstellen, zulks op basis van alle aanwezige feiten, documenten en bewijsstukken.
Denk hierbij bijvoorbeeld aan het feit dat op 6 december 2007 het doodvonnis tegen Marinus van der Lubbe door het Duitse Federaal Gerechtshof van Karlsruhe alsnog werd opgeheven, waardoor de strafvervolging formeel werd stopgezet en de veroordeelde werd gerehabiliteerd.

M.b.t. de leesbaarheid wil ik mij beperken tot uw quote aangaande het functioneren van de krijgsraad. Dit is een wezenlijk en beslissend punt, omdat het proces en derzelver uitkomst het oordeel over- en het lot van sergeant Meijer hebben bepaald.
M.a.w. als deze procesgang aantoonbaar op beslissende aspecten niet deugde, is ook anno 2011 de conclusie gerechtvaardigd dat het vonnis als zodanig geen stand kan houden.
En bedenk - het oordeel (vonnis) of sergeant Meijer wel-dan-niet schuldig is aan desertie behoord de conclusie te zijn van een wettige, tevens uiteraard een competente en deskundige rechtsgang en rechtbank met dito competente en deskundige leden.
Als zodanig is de hele discussie en de daaruit getrokken conclusies omtrent sergeant Meijer eigenlijk idd een soort lekenoordeel.

Wat m.i. aangetoond kan worden is dat het vonnis t.a.v. sergant Meijer het product was van een procesgang die aantoonbaar strijdig was met verschillende destijdse en huidige rechtsbeginselen, rechtsgrondslagen en rechtsbesluiten.
De gehele gang van zaken rond het proces van sergeant Meijer is welhaast te duiden als puur broddelwerk - een rechtsstaat onwaardig.

Goed beschouwd had het proces als zodanig helemaal niet mogen plaatsvinden. Voor de oorlog had de Nederlandse regering een rechtssbesluit genomen aangaande de instelling van 'de Krijgsraad ter velde'. Helaas is dit feitelijk bij een voornemen gebleven en heeft de daadwerkelijke instituering van een dergelijke beoogde krijgsraad nooit plaatsgevonden.
De formele totstandkoming van dit besluit voorzag immers -en dat geheel terecht- in een college welke in alle opzichten zou voldoen aan de beginselen van deskundigheid, onpartijdigheid en continuïteit aangaande de eventueel zich voor doende dossiers.

Welnu, het mag m.i. wel duidelijk zijn dat de benoeming en totstandkoming van deze krijgsraad -generaal Harberts had het over het "bij elkaar stampen" ervan- uiterst laakbaar zijn verlopen.
Wat te denken overigens van de leden van deze krijgsraad. Vrijwel stuk voor stuk zaten deze in een oneigenlijke rol en functie. Een auditeur militair die nota bene in het dagelijkse leven rechter was en als zodanig geen ervaring had als aanklager. Ook de strafpleiter beschikte in zijn functie nauwelijks over een deskundige ervaring.
Wordt vervolgd.

» Deze reactie is geplaatst op 7 mei 2011 10:31

Het spijt me, maar u toont op geen enkele wijze ook maar fractioneel dit leerstuk te begrijpen en in de juiste context te laten. U permitteert zich om een prachtige pleitnota voor Meijer zijn rehabilitatie voor te dragen, maar u komt niet in de buurt van geloofwaardigheid. Ik heb (ook?) een juridische achtergrond, maar merk dat u daarin blijft hangen. Er was echter een oorlog gaande. In oorlogstijd heb je geen tijd voor de vredeszorgvuldigheid. Die kunnen naoorlogse bestudeerders van het geval dan wel ambiëren, maar dat is dan slechts het comfort van de fauteuil dat u uitdraagt en de ambitie aandacht te vragen voor vermeende inzichten; niet het inzicht in die dagen en vooral niet de werkelijkheid van die dagen.

Typerend voor uw redeneertrant in uw laatste alinea is de 'goed beschouwd' bijdrage. Suggestief en gezocht. Als er nimmer toe is besloten geen krijgsraden te velde te installeren, dan is er dus 'goed beschouwd' geen enkele aanleiding dat tegen de status quo van mei 1940 aan te leggen. Irrelevant. Typerend evenzo het onvergelijkbare geval Van der Lubbe. Deze zaak werd uiteindelijk teruggedraaid op basis van een generiek besluit nazi-vonnissen te nihiliseren. Een zuiver politiek besluit dat zag op de afkeer van nazi-vonnissen vanwege het gesternte waaronder ze tot stand waren gekomen. Als op dezelfde basis Meijer zou moeten worden gerehabiliteerd dan criminaliseert u dus graag de generaal en de krijgsraad als daders. Dat lijkt me de omgekeerde wereld.

De voorbeelden en onderbouwing uit uw vorige bijdragen verraden slechts een uiterst beperkt en bovendien gesubjectiveerd beeld bij deze casus. U hebt mij in geen enkel opzicht overtuigd dat u voldoende ben ingelicht, behalve wat wollig gedoe rond vermeende grove fouten door de krijgsraad en zeer subjectieve conclusies.

Zelfs als de krijgsraad enige vormfouten maakte, neemt dat niet weg dat Meijer terecht als deserteur ex Mil Swb werd aangemerkt. En niet een vormfoutje maar de onderliggende casus zelf zou aanleiding moeten vormen tot een oordeel over rehabilitatie of niet. De vredeswerkelijkheid van de vrijgesproken crimineel wegens een vormfoutje doet in oorlogstijd geen opgeld.

» Deze reactie is geplaatst op 7 mei 2011 13:53

De heer Goossens heeft n.a.v. mijn eerste bijdrage o.a. de navolgende vraag gesteld:

"Gechargeerd gesteld had ons hele leger maar naar huis moeten afmarcheren om zo 2,300 Nederlandse en ca. 2,000 Duitse levens te sparen. Of moet ik deze verwrongen voorstelling van zaken me anders voorstellen?"

Alhoewel ik het gestelde "naar huis moeten afmarcheren" op zich een limieus idee vind, bedoel ik dat natuurlijk niet.
Afmarcheren ? Welnu, mogelijk naar de Vesting Holland. Dit ware wellicht een betere optie geweest. Als zodanig had sergeant Meijer mogelijk een grotere (strategische) visie dan velen van zijn superieuren.
Hoewel ik de stellige mening ben toegedaan dat ons leger in mei 1940 misdadig te noemen slecht was uitgerust en als zodanig vrijwel kansloos was in oorlogstijd- had men in de dorpen en steden van Vesting Holland -middels bijvoorbeeld geecheloneerde (en elkaar dekkende) egelstellingen- m.i. nog wel een redelijk succesvolle afweerstrijd kunnen leveren.
Het afmarcheren had voor mijn part ook omgaande naar Engeland gekund. Groot voordeel hiervan zou zijn geweest dat ons leger qua personeel en materieel gedurende de oorlog een grotere en meer wezenlijke rol had kunnen spelen in de verschillende krijgsbedrijven elders ter wereld.

Uiteraard geldt voor deze beschouwingen dat in dezen voorafgaand een strategisch en tactisch plan had moeten klaar liggen. Evenwel de visie van onze politieke en militaire leiders ging niet veel verder dan het enkel en alleen gericht zijn op de verdediging van ons eigen territoir.

Het moet mij tevens van het hart -lezend elders op deze site aangaande het onderwerp 'Meijer'- dat u (ik hoop onbedoeld) het m.i. dikwijls te verfoeien etablisement van de politieke en militaire elite in deze kwestie wel heel makkelijk 'laat weg komen' .
Ik ben van mening dat de objectieve feiten onvoldoende vertaalslag krijgen naar een m.i. meer noodzakelijke kritische houding t.o.v. dit onderwerp.
Ik ontwaar a.h.w. een soort 'spruitjeslucht' waarbij de ethiek van bewijsvoering en rechtspraak het ondergeschoven kindje zijn - en het af moeten leggen t.o.v. een voortdurend opgevoerde verheerlijking van een zogenaamde dappere strijd op de Grebbeberg.

Laat mij duidelijk maken dat ik groot respect heb voor een ieder die in mei '40 op de Grebberg gestreden heeft. Ik beschouw onze soldaten doorgaans evenwel als arme drommels wier levens op een welhaast misdadige wijze door onze gezagsdragers in een waagschaal werden gesteld.

Als zodanig heeft de 'zaak Meijer' veel meer symboliek in zich dan menigeen wellicht vermoed.
'1940' was immers ook het sluitstuk van een periode waarin onze politieke en militaire overheid een ongekend barbaars en meedogenloos optreden niet schuwde. En dat in enkele gevallen ook t.o.v. de eigen civiele bevolking en militairen. Denk in dat verband o.a. aan de muiterij op de Zeven Provinciën en de Jordaan oproer.

De zaak 'sergeant Meijer' heeft m.n. door o.a. het barbaarse optreden van een incompetente generaal een fatale en beslissende wending gekregen. Deze man wilde koste wat het kost een militair ter dood laten veroordelen, vrijwel enkel en alleen om te dienen als een afschrikwekkend voorbeeld voor de troep.
Zijn we dan blind geworden met z'n allen ? Wat moeten wij van dergelijke schier Nazistische praktijken dan wel niet vinden ?
Totaal en volledig veroordelen dunkt mij.

Natuurlijk en vanzelfsprekend -zou ik zeggen- is sergeant Meijer geen deserteur zoals een deserteur 'bedoeld' is. Een klinische uiteenzetting van het begrip 'desertie' ingevolge het militaire strafrecht doen de persoon en beweegredenen van de mens Meijer in beginsel volledig tekort.

Sergeant Meijer heeft op de berg alrede getracht verbinding te maken (welke defect was). Sergeant Meijer heeft zijn uniform niet uitgetogen om zich vervolgens bijv. getooid in een boerenkiel ergens te verbergen in een Achterbergse boederij.
Ook heeft hij niet getracht zich in de meest letterlijke zin te ontdoen van 'lastige getuigen'.
Meijer heeft zijn geschut gedurende zijn verplaatsing - "het was geen vlucht die hem deed gaan" in goede staat gehouden. Hij heeft ook geen verzet geboden tijdens zijn arrestatie en heeft nota bene met een in de hand gegeven wapen jacht gemaakt op vermeende Duitse parachutisten.

Het voort wentelen der jaren en eeuwen verschaft mensen en de mensheid het vermogen om zaken en omstandigheden achteraf in een ander c.q. nieuw licht te zien.
Een man die zijn laatste brief afsluit met de bede dat God het vaderland moge behouden is naar mijn stellige mening 'niet geschikt' om de dood 'ingefrommeld' te worden op basis van een grotendeels discutabele procesgang.
Er zijn verschillende aanwijzingen dat zijn houding en gedrag mogelijk veel meer bepaald zijn geworden door karakterologische en in de persoon gelegen factoren, welke m.i. op voorhand niets te maken hadden met lafheid, verraad o.i.d.
Veelbetekenend staat op zijn grafzerk 'Den Vaderland Ghetrouwe'.

Sergeant Meijer is m.i. het slachtoffer geworden van een meedogenloos officier die op basis van zijn eigen onvermogen een vlucht nam in zogenaamd daadkrachtig optreden.
Het heeft sergeant Meijer het leven gekost en mede daardoor is de nagedachtenis aan 'mei 1940' tot op de dag van vandaag a.h.w. door deze schandvlak bezoedeld.

PS
Zie net een bijdrage 'binnen komen' die wederom 'opgesierd' is met enkele aan mij gerichte "beleefdheidsbetuigingen" van de hand van de heer Goossens. Leuk ! (maarnietheus)

» Deze reactie is geplaatst op 7 mei 2011 15:51

Geweldig. Deze laatste reactie lijkt me een enige insteek voor de volgende notabelen bijeenkomst bij de heer Hendriks thuis.

Het spijt me Van der Kant. Ik heb niet de illusie dat uw van enig inzicht en kennis gespeende mening door mijn inspanningen ook maar fractioneel zal kunnen worden bijgesteld. Ik leg me er gaarne bij neer dat dit soort materie te allen tijde bepaalde mensen op missie aan zal spreken en dit soort standpunten oplevert. Tant pis.

» Deze reactie is geplaatst op 7 mei 2011 16:09

Ik ga mij verder niet in deze discussie mengen, maar het moet mij toch even van het hart dat als wij een ding niet doen, dat het verheerlijken van de Slag op de Grebbeberg is.
En als ik dan toch een enkele inhoudelijke reactie mag geven op het stuk van de heer vd Kant: wat te denken van het volgende?
U stelt dat Meijer op de Grebbeberg getracht heeft verbinding te maken, maar daarin niet is geslaagd. Aan de andere kant liet hij de trekker ophalen, het stuk aanhaken en de bemanning instappen. Vervolgens tufte hij de Laarsenberg af richting Cuneraweg. Daar was dus allemaal wel tijd en gelegenheid voor, maar niet voor het leggen van een contact met andere onderdelen die op enkele tientallen meters van hem af lagen? Zo had hij de kennelijke vuurpauze ook kunnen benutten. Meijer heeft op de Cuneraweg zelfs nog de tijd genomen voor een praatje met een bekende militair van een ander onderdeel.
Verder schiet u wat losse flodders af op generaal Harberts, die heel makkelijk wordt afgedaan als incompetent. Mijn vraag: heeft u zich wel eens verdiept in de enorme problemen en verantwoordelijkheden van deze officier? Waarschijnlijk niet, want dat hoort natuurlijk niet. Heeft u enig idee hoe het kwam dat deze man na 4 dagen aan het eind van zijn krachten was?
Heel interessant vind ik dat idee om de Nederlandse troepen te laten afmarcheren naar Engeland. Hoe groot, dacht u, zou de slaagkans van zo'n operatie zijn geweest in de oorlogsdagen? En was de strategische visie van Meijer betreft: hij zal er van te voren zeker niet over hebben nagedacht, maar zal, eenmaal in de buurt van de vesting Holland aangekomen, voor zichzelf dit excuus geformuleerd hebben.

» Deze reactie is geplaatst op 7 mei 2011 16:41

De ´houdbaarheid´ van het vonnis aangaande sergeant Meijer is langzaam maar zeker aan het instorten, zulks vanwege het loopjes nemen met de waarheid.

Een tip voor een ieder... Klop in uw zoekmachine de term 'zoek de goochemerd'. Het levert u zeer waarschijnlijk de hit 'Goossens' op.

Ik constateer bij de heer Goossens welhaast een overspannenheid waarmee de eigen waarheden worden volgehouden. Een en ander is het gevolg van het steeds krampachtiger vasthouden aan een niet valide realiteit. Een echte Inside Job dus, waarvoor een disgesprek ten huize van de heer Hendriks helaas geen soelaas zal bieden.

» Deze reactie is geplaatst op 7 mei 2011 17:42

Een googleslag geeft nog veel meer prijs dat goochemerd.

Voor een ieder is google een goudmijn. Je vindt altijd wel wat, wat bij je mening past. Daarom kennen we tegenwoordig het fenomeen van 'google waarheid'. Ik geloof dat we daarmee uw reacties aardig pakkend samenvatten.

» Deze reactie is geplaatst op 7 mei 2011 18:11

Geachte heer Groenman,

Dank voor uw reactie.
Uw taalgebruik is op voorhand al heel wat vriendelijker dan de no go retorieken van uw mede(?) redactielid G.
Retorieken welke een schijn hebben van logica maar feitelijk gewoon uit zijn verband gerukte en mankementen vertonende onevenwichtigheden betreffen.
Wel eens van een goede promotie gehoord ?

Inzake uw opmerking...
Ik heb geenszins willen zeggen dat op de onderhavige site de 'strijd om de Grebbeberg wordt verheerlijkt'. Evenwel vind ik -als ik zo vrij mag zijn- dat er wel eens teveel de nadruk wordt gelegd op de zogenaamde weleerse glorie van het Nederlandse krijgsbedrijf.

De intrinsiek onbeschaamd en respectloze houding van onze leidslieden in '39 en '40 t.o.v. de landsverdediging, heeft m.i. de kiem gelegd dat onze strijd in de meidagen als zeer povertjes aangemerkt kan worden.

M.b.t. de zaak Meijer...
Zou dat rustig aanhaken van het geschut, het de berg 'aftuffen' en vervolgens een praatje maken met een andere militair nu juist precies kunnen duiden op het feit dat Meijer zich van geen kwaad bewust was ?
Juist iemand die wat te verbergen heeft zou op zo'n moment zich m.i. als de wiedewiet uit de voeten maken.

M.b.t. uw vragen t.a.v. generaal Harberts hoop ik nog een reactie te verzorgen.

» Deze reactie is geplaatst op 7 mei 2011 18:33

Jammer dan men zich hier weer laat verleiden om elkaar vliegen af te vangen in deze kwestie.
Iedereen heeft recht op zijn zienswijze en mening in deze "kwestie".
Laten we dat ook respecteren van elkaar ipv elkaar in de haren te vliegen en elkaar proberen te overtuigen van zijn gelijk.
Discussie is helemaal niet erg maar laten we er voor waken dat het niet uitmond in een virtuele vechtpartij.

» Deze reactie is geplaatst op 8 mei 2011 06:44

Citaat van de heer Groenman:

"Verder schiet u wat losse flodders af op generaal Harberts, die heel makkelijk wordt afgedaan als incompetent. Mijn vraag: heeft u zich wel eens verdiept in de enorme problemen en verantwoordelijkheden van deze officier? Waarschijnlijk niet, want dat hoort natuurlijk niet. Heeft u enig idee hoe het kwam dat deze man na 4 dagen aan het eind van zijn krachten was? "

Mijn 'losse flodders' zijn als zodanig niet opgepakt in een soort 'uitgaanscircuit', maar komen voort uit een langdurige en holistische beschouwing van dit onderwerp.
Generaal Harberts is ons toch wel overgeleverd als een man met een zeer uitgesproken karakter. Kijkend naar zijn wijze van optreden en zijn uitspraken -zowel gedurende de meidagen als ook na de oorlog- doet mij terugdenken aan vroeger jaren waarin we dit soort gedrag toeschreven aan het 'getijsem'.

Het gedrag van Harberts gedurende de meidagen (en ook daarna) is welbeschouwd shokerend, overmatig en disproportioneel gewelddadig te noemen. Ik zeg het met enige terughoudendheid, evenwel: gestoord gedrag.

Lees en huiver:

Reeds op 10 mei - in een fase van de meidagen waarin deze generaal a.g.v. de gerievelijkheden van zijn slaapvertrek in Hotel Cecil te Doorn nog maar weinig last zal hebben gehad van vermoeidheid, gaf hij de navolgende -fascistoïde- bevelen uit.

- Verdachte personen, dan wel verdacht optredende optreden moesten onverwijld gearresteerd worden en indien verzet werd geboden dienden deze ter plekke doodgeschoten te worden.

- M.b.t. huizen waaruit handelingen plaatsvonden gericht tegen het Nederlandse leger dienden alle mannelijke personen ouder dan 18 jaar ter plekke te worden doodgeschoten.

Gelukkig heeft de commandant Veldleger Baron van Voorst tot Voorst deze gewetenloze bevelsuitgifte -zodra hij hiervan kennis nam- omgaande verboden en geannuleerd.
Deze vorm van standrecht is vanzelfsprekend volkomen in strijd met alle destijdse en huidige Nederlandse en internationale rechtsbegiselen en rechtsregels.
Jammer is evenwel te moeten constateren dat de commandant Veldleger
-wetend wat voor vlees hij in de kuip had- niet omgaande overwogen heeft deze man een enkeltje 'Boven-Digoel' te bezorgen.

Het gedrag van generaal Harberts inzake de krijgsraad -het behoeft eigenlijk geen toelichting- is volstrekt ongepast en een officier onwaardig. Zijn gedrag t.o.v. de officieren der krijgsraad vertaalde zich in o.a. schreewen en andersoortig intimiderend gedrag.
Als zodanig was zijn optreden volstrekt incompetent en onprofessioneel te noemen.

Wie de beelden van zijn interview in de beruchte AVRO uitzending van 1970 naziet kan ook anno 2011 zijn oren en ogen nauwelijks geloven. De hautainiteit en meedogenloosheid die afsralen van dit interview zijn schokkend en verbijsterend te noemen.

Lettend op het gehele optreden van generaal Harberts vermoed ik -met terughoudendheid opgemerkt- dat we te maken hebben met een persoon met narcistische trekken. Als zodanig was generaal Harberts een patient en ten diepste een beklagenswaardig man.
Een man evenwel die met zijn morbide te noemen gedrag in de meidagen voor enorm veel leed heeft gezorgd.

» Deze reactie is geplaatst op 8 mei 2011 09:22

Eric, je hebt wel een punt. Ik laat mij soms te makkelijk verleiden om kruisvaarders met argumenten te trachten te overtuigen en kan dat soms beter laten. Als krijgshistoricus word je echter geraakt door de fluksheid en verpolitikisering van de materie door bepaalde lieden. Ook wel eens door het dedain van bepaalde meningen, opgebouwd rond of omfloerst met zwaar aangezette retoriek.

Het is een gegeven dat het onderwerp Meijer zich duidelijk leent voor debat. Dat is net zo goed bij de kwestie Gelderman het geval, het geval van Jo Mussert (daar zit ook een nieuwe ontwikkeling in Dordrecht aan te komen) en zo nog meer van die kwesties. Scharroo in Rotterdam wordt ook wel eens verweten dat hij de stad niet op de eerste Duitse sommatie overgaf, enzovoort. Het zijn allemaal van die makkelijke naoorlogse redenaties. En ik moet leren aanvaarden dat er talloze semi-geinteresseerden zijn die dat soort onderwerpen met zevenmijlslaarzen denken te kunnen parafraseren. Politici in dit land hebben dagelijks te maken met wijsneuzen uit het volk die niet dwars gezeten door enige dossierkennis van alles en nog wat vinden van een specialistisch onderwerp.

Nederland is altijd een elitair landje geweest. Piepklein, maar vermeend onzettend wijs, zeker als het moralen betreft. Wij weten hoe het hoort. Momenteel worden we overspoeld door de verlichte geesten die over het geval Osama Bin Laden hun volkenrechtelijke mening paraat hebben. Elitair gedrag, dat Nederland meent zich te kunnen permitteren. Tegelijkertijd hebben we een land dat - gisteren nog in het nieuws - nabestaanden van een massamoord (Rawagedeh), door onszelf begaan en erkend, lekker laat uitsterven zodat we nooit compensatie hoeven betalen. Daar kwamen geen horden tegen in opstand, daar hoorden we Knoops niet over. Wij zijn, kortom, geen haar beter dan anderen. Maar we hebben de morele wijsheid wel altijd in pacht, en vaak zonder enige gene.

Bij mijn analyses van de krijgshistorische gebeurtenissen in mei 1940 heb ik mezelf in de loop der jaren moeten aanleren juist niet met de bril van vandaag te kijken en me zo veel mogelijk in de chaos van die tijd te verplaatsen. Me telkens afvragend 'wat zou een logische stap zijn geweest met de toen voorhanden informatie, in de toen bestaande situatie, met de toen voorhanden middelen en tegen de achtergrond van de toenmalige mores?' Dat is soms verdomde moeilijk en ik zal er vast regelmatig in falen. Als je dan nog een analyse met de wijsheid achteraf wilt geven, moet je dat ook zo duiden. Op Zuidfront tracht ik die modus bijvoorbeeld nadrukkelijk aan te houden.

Bij het onderwerp Meijer gebleven, kun je inderdaad eenvoudig met elkaar van mening verschillen of hij nu zo nodig geëxecuteerd had moeten worden. Wij als Stichting hebben altijd aangegeven dat wij daarover tamelijk genuanceerd denken. Tegen de toenmalige omstandigheden is het naar onze mening te billijken dat het zover kwam. Dat het lot van Meijer macaber was, zeker gegeven het feit dat de voorbeeldstelling door de snelle ontwikkelingen op het front totaal niet tot wasdom kwam, is ook helder. Dat de doodstraf ook naar onze mening een archaïsch middel is, is evenzo bekend. Desondanks kunnen we niet met dergelijke maatstaven naar de geschiedenis kijken. Want waar houdt het dan op? Gaan we Oldenbarnevelt zijn onthoofding ook reviseren, of de veldtocht tegen de Belgen? Gaan we onze koloniale periode ook nog even analyseren tegen de volkenrechtelijke mores van vandaag de dag? Het is allemaal erg onwerkelijk. Zo ben ik in mijn voormalige woonplaats ook wel eens te hoop gelopen tegen de insteek om een nieuwbouwwijk allerlei namen te geven uit de Franse tijd. De periode die onwerkelijk gerelativeerd in onze geschiedenisboeken staat. Lieden als Daendels die de Franse legers Nederland inloodsten die thans als helden te boek staan. Het is ongelofelijk maar waar. Tegelijkertijd is men in Dordrecht van mening dat op een slachtofferlijst van de stad voor WOII de naam van Jo Mussert niet hoort voor te komen. De man was te omstreden! Ik bedoel maar. Pure willekeur. Dat soort zaken wordt gedomineerd door enorme subjectivering of zelfs moralisering van de geschiedenis en dat stuit mij tegen de borst. Het zal wel een van de redenen zijn waarom geschiedenis nooit een volwassen sociale wetenschap kan worden. Ze wordt te vaak en te eenvoudig gemanipuleerd door meningen en sociale gevoelens.

» Deze reactie is geplaatst op 8 mei 2011 10:51

Dat Harberts behoorlijke fouten ( de door u genoemde zaken zijn mij goed bekend ) heeft gemaakt is duidelijk, maar toch mis ik iets.
Het is namelijk zo ontzettend makkelijk voor burgers - vooral van deze tijd - om zo'n generaal Harberts te veroordelen. Wie van ons wil de verantwoordelijkheid dragen voor een legerkorps van een bij voorbaat verloren leger aan een cruciaal front? Wie van ons wil de verantwoordelijkheid aanvaarden mensen de strijd in te sturen, met aanmerkelijk risico op de dood? Wie van ons wil de verantwoordelijkheid aanvaarden voor tucht en orde maatregelen, voor het toepassen van de juiste tactische zetten? Vrijwel niemand.
Harberts,laat hij op enkele punten minder competent zijn geweest, deed dat wel. Je zult daar in die extreem moeilijke omstandigheden maar staan. In een aantal opzichten " blind ", omdat hij niet over de noodzakelijke inlichtingen kon beschikken. Zonder een ook maar enigszins behoorlijke Staf, waardoor hij na enkele dagen volkomen op was. Dat is de niet onbelangrijke andere kant van het verhaal.
Morbide en narcistisch, daarmee ben je er toch niet?

En ja, ik herinner me het geruchtmakende interview als de dag van gisteren. Ik zag daar niet alleen generaal Harberts. Ik zag ook Jaap van Meekren, de vleesgeworden vooringenomenheid zelve, die totaal voorbij ging aan de oorlogsomstandigheden, het blindelings opnam voor Meijer en zich ( met Ria Breemer ) tot exponent maakte van de volkswoede. Staphorst op zijn smalst. Waarbij, toegegeven, Harberts naliet de politiek correcte antwoorden te geven en zichzelf bleef. Olie op het vuur natuurlijk.

» Deze reactie is geplaatst op 8 mei 2011 11:28

Heer Roozeboom,

Dank voor uw bijdrage.

Ik ben een groot en enorm pleitbezorger voor de vrijheid van meningsuiting en als zodanig verwijt ik de afgestudeerde krijgshistoricus (ja, ja - het zal wel) Goossens op voorhand niets.

Evenwel moet de heer Goossens niet denken dat hij middels luchtverontreinigend reljongeren gedrag mijn bijdrages ongemerkt kan blameren en kleineren.
Dergelijke 'spuuglelijke' acties vragen nu eenmaal om een reactie.

En om terug te komen op de zaak van sergeant Meijer ..
Er zit gelukkig rek in het denken van de rechtse ballen meute: nu wordt al min of meer toegegeven.. na een schijnbare jarenlange ontkenning.. dat de executie van deze sergeant mogelijk toch wel buitensporig was.

» Deze reactie is geplaatst op 8 mei 2011 11:47

Met de kennis van nu is daar misschien iets voor te zeggen.
Probeer je je serieus te verplaatsen in de situatie van mei 1940 ( en dat zou m.i de insteek moeten zijn ), dan lijkt mij die conclusie veel te makkelijk. En dan behoor ik nog niet eens tot die " rechtse meute ".

» Deze reactie is geplaatst op 8 mei 2011 12:52

M.b.t. de bijdrage van de heer Groenman.

In mei '40 en tijdens andere krijgsbedrijven in WO2 hebben zich vele gelijke situaties voorgedaan als waar generaal Harberts zich voor gesteld zag.
Een en ander kan toch als zodanig geen vrijbrief opleveren voor (opper)officieren om zich te verliezen in moord en brand schreeuwen, intimidatie en het uitvaardigen van gruwelijke bevelen ?
Als zodanig is generaal Harberts inzake het Nederlandse strijdtoneel m.i. helaas toch wel een uniek voorbeeld.

Ik wil de hypothese m.b.t. vermoeidheid op zich overnemen, evenwel komt het waarschijnlijkheidsgehalte bij mij persoonlijk wat in het gedrang door de aanwezigheid van een luxe ingerichtte en van alle gemakken voorziene hotelkamer in het Hotel Cecil te Doorn.

Citaat:
"Wie van ons wil de verantwoordelijkheid aanvaarden mensen de strijd in te sturen".

Persoonlijk ben ik van mening dat -gezien de inferieure 'nachtwakersstaat' van onze armee- het aanvaarden van een dergelijke verantwoordelijkheid op zich al iets crimineels in zich heeft.
Aan de andere kant konden de beestaanbidders v.h. Nazisme uiteraard ook geen vrije doorgang krijgen. Een behoorlijk dilemma derhalve.

Evenwel hoop ik dat het besef leeft dat men er ook 'niet is' met een zogenaamd krachtdadig optreden, welke doorspekt is met geestaanverwante zaken van een tegenstander die men juist zegt te willen bestrijden.

» Deze reactie is geplaatst op 8 mei 2011 13:13

Zo, nu heeft Van der Kant wel genoeg ruimte en gelegenheid gekregen zijn bommetje te droppen. Lijkt me prima nu weer over te gaan tot de orde van de dag. Als er al teksten komen over 'rechtse ballen meute' lijkt me de grens wel bereikt. Meneer gaat maar lekker elders het activistje uit lopen hangen.

» Deze reactie is geplaatst op 8 mei 2011 21:21

Gelukkig zijn we het met z’n allen over 1 ding wel eens: dat Harberts een goede smaak had wat betreft zijn keuze voor Hotel Cecil ;-)

Ik vraag me altijd af of de zaak Meijer dezelfde belangstelling had ontwikkeld na het beroemde (of beruchte) AVRO-interview uit 1970 indien Harberts in dat interview berouw had getoond en als een aangeslagen man in beeld was gebracht. Als het dan al was uitgezonden, dan hadden wij (het volk) de dood van Meijer vermoedelijk afgedaan als een vervelend incident waarvan zich er tijdens die meidagen van 1940 zoveel hadden voorgedaan. Juist door de (noem het arrogante) houding van Harberts en de immer populaire afstand tussen de (noem het) elite en het gewone volk (waar ik mijzelf gemakshalve ook onder schaar) was het m.i. makkelijk ‘scoren’ voor Van Meekren & co.

» Deze reactie is geplaatst op 8 mei 2011 22:56

Ach, de media verstaan de kunst van beeldvorming. Vorige week was er de in de basis wel interessante docu 'Zwarte Soldaten'. Dat had enige interessante elementen, maar zelfs de meest objectieve kijker kon wel vaststellen dat de zes geinterviewden vooral over de knie moesten. Niet alleen werden vooral de passages over Jodenvervolging uitgelicht, maar de gemonteerde beelden (waaronder die van massa executies) waren evenzo van die orde. Dat terwijl geen van hen met die zaken (rechtstreeks) te maken had gehad. Het gros had vermoedelijk in Wiking gediend, ééntje bij de Nederlandse SS.

Uiteraard is de Shoa een verschrikking geweest, maar deze mannen hadden heel wat anders te melden gehad. Zoals over hun drijfveren, hun frontervaringen, hun verdere leven als 'landverrader', etc. De docu bleef echter sterk hangen rond de Jodenvervolging. De docu maker had er kennelijk voor gekozen de zes vooral nog eens op het schandblok te zetten. Past wat mij betreft in het tijdsbeeld van publiek criminaliseren van mensen, de morele meetlat die weer eens onbarmhartig ons land teistert. We worden momenteel stuk voor stuk gesorteerd op onze meningen, zoals hierboven ook wel weer duidelijk werd door tijdens een regulier debat over een deserteur anno mei 1940 ineens voor 'rechtse meute' te worden uitgemaakt omdat iemand zijn zin niet krijgt. Dat is helaas wel de realiteit van nu. Met daarbij de media van nu. Nieuws wordt voor het belangrijkste deel door hen gemaakt. En zelden objectief helaas. Internet heeft dat alles nog een nieuwe dimensie gegeven. Ergo, de eerder genoemde 'google waarheid'.

» Deze reactie is geplaatst op 8 mei 2011 23:38

Laat ik vooropstellen dat een discussie over Sergeant Meijer enkel tot een negatief beeld kan leiden van zowel de legerleiding als van de sergeant zelf.

Op grond van de blote feiten omtrent het handelen van de sergeant in oorlogstijd is zijn gedrag niet te vergoelijken op basis van het feit dat er meer soldaten waren die van het front wegliepen, noch van het feit dat Harberts een monstrueuze order gaf naar aanleiding van de gebeurtenissen in de ochtend van 10 mei 1940.

Van belang acht ik dat geen enkele dode wat mij betreft te rechtvaardigen is en dat ik de doodstraf verachtelijk vind, ook als dat op een ter plaatse legitieme wijze is totstandgekomen. Ik kan dat betrekkelijk zakelijk zeggen, zonder door emotie te worden overmand. Dat zeg ik echter met de wetenschap van nu en met de state of mind die ik nu heb.

De veroordeling van Meijer acht ik op basis daarvan dan ook verwerpelijk. Ga ik daarbij echter uit van de tijdvak van toen en de omstandigheden waarin die veroordeling plaatsvond dan zou die uitkomst best wel eens anders kunnen zijn.

Allert en Hajo stipten al aan dat algemeen aanvaardde gedachten van nu, niet 1 op 1 kunnen worden geplaatst op de beoordeling van de veroordeling van Meijer. Het blote feit resteert dat Meijer zonder order of noodzaak zijn post verliet, terwijl hij daarmee anderen in gevaar bracht. Het blote gegeven dat zijn handelen onder de omschrijving van "de onder zijne bevelen staande plaats, post of vaartuig der krijgsmacht buiten noodzaak eigendunkelijk ontruimt of verlaat" past behoeft toch geen betoog neem ik aan.

Dat is wat mij betreft ook de crux in dit verhaal. Ik heb er een hekel aan om het steeds te moeten zeggen maar sergeant Meijer heeft zich schuldig gemaakt aan (toentertijd) ernstige strafbare feiten en daarbij het leven van anderen in gevaar gebracht.

Dat Harberts heeft geprobeerd om zijn mening aan de Krijgsraad te Velde op te leggen is niet van wezenlijk belang. Het bevestigt slechts de gedachtegang van Harberts zelf en niet die van de raad die tot een veroordeling kwam. De raad heeft namelijk expliciet aangegeven dat Harberts hiermee buiten zijn boekje is getreden en dat zij met zijn mening geen rekening heeft gehouden.

Onder de omstandigheden van toen kan ik me ook nauwelijks een andere straf voorstellen voor het gedrag dat Meijer liet zien. Het feit dat mensen als Meijer hun post juist niet verlieten was een belangrijke peiler waarop de verdediging van het land steunde, vandaar dat het dan ook strafbaar werd gesteld met toepassing van de hoogste strafmaat.

Met alle respect voor de nabestaanden van de sergeant vind ik deze discussie over en de grote nadruk op het handelen van Meijer negatief afstralen op de mannen die wel hun post bleven bezetten en pas onder veel, veel gevaarlijkere omstandigheden hun post moesten verlaten, dan wel daadwerkelijk standhielden ondanks alles. Wat mij betreft verdienen zij veel meer aandacht dan sergeant Meijer in deze.

» Deze reactie is geplaatst op 9 mei 2011 10:25

Ik heb een praktische vraag inzake een geplande pelgrimage naar de 'heilige berg'..
Is de voormalige locatie (huis) waar wijlen majoor Landzaat zijn comandopost had thans vrij te bezoeken c.q. te betreden ?
Indien zo, zou u mij s.v.p. aangaande deze locatie een routebeschrijving kunnen verstrekken, zulks gerekend vanaf de hoofdweg bij Ouwehands dierenpark ?
Bij voorbaat dank hiervoor.


Om nog eenmaal in 4de termijn terug te komen op de 'zaak Meijer'...

Ik geloof niet dan sergeant Meijer met zijn gedrag mensen in gevaar heeft gebracht. Zijn terugtocht was -objectief gezien- een juiste beslissing. Er is immers geen Duitse tank de Grebbeberg opgereden.
Wat had deze sergeant met zijn geschut -exclusief brisantgranaten- dan aldaar moeten uitrichten ?

Ik vind sergeant Meijer welhaast een type van een moderne (onder)officier die met zijn handelen niet verankerd bleef staan in een rigide en feodale 'befehl ist befehl' structuur, maar zich juist een niet afhankelijke funtionaris toonde - een professional waarop zijn direct leidinggevenden vertrouwen konden stellen.
Iemand die -achteraf gezien dan wel- op het juiste moment de juiste keuzes wist te maken.
Dat hij daarmee ook de levens van 9 anderen in veiligheid heeft gebracht pleit alleen nog maar meer voor hem. Hij stond als onderofficier pal voor zijn mannen en diende ook nog eens het algemene en het strategische belang. Het vasthouden van zijn stelling zou immers een strategische miskleun zijn geweest.
Van lafheid was al helemaal geen sprake - dat bleek ook wel uit het feit in hoedanige wijze hij onverschrokken de dood tegemoet trad, aldaar op die schietbaan te Doorn.

De 'generatie' Meijer werd niet alleen qua materiaal -lees: de bewapening, de uitrusting- op een welhaast misdadige manier door onze overheid in de steek gelaten, maar zeker ook mentaal gezien had onze overheid deze generatie op geen enkele wijze op een oorlog voorbereid.
Psychologisch gezien had de meerderheid onzer soldaten gewoonweg niet de tools aangeleverd gekregen om zich te wapenen tegen deze zeer ingrijpende psychische prepotentie.
Het is dan als zodanig ook wel misdadig simplistisch en kort door de bocht te noemen dat de verantwoordelijken van deze bittere ellende (primair de regering en secundair de militaire leiders) vervolgens diegenen 'af gingen straffen' die -volledig begrijpelijk- mentaal en geestelijk gezien deze adaptatie bij zichzelf niet konden oproepen.
En zo werd sergeant Meijer van een slachtoffer vakkundig gedemoniseerd naar een dader.

Vele jonge Nederlandse jongens konden -liggend onder zwaar vuur- simpelweg voor zichzelf op dat moment niet duidelijk krijgen wat hun plicht en hun taak was. Dat was natuurlijk geen lafheid en had als zodanig ook niets te maken met desertie.

Ik denk dat sergeant Meijer ooit gerehabiliteerd zal worden. Het zal nog wel enige tijd duren, evenwel zal de ethiek en de moraal het op den duur winnen van het odium en de bittere afgunst.
Ik hoop in ieder geval van harte de rehabilitatie van sergeant Meijer nog mee te mogen maken.

» Deze reactie is geplaatst op 10 mei 2011 07:18

Op zichzelf kan ik de redenatie dat de meeste manschappen zich -liggend onder zwaar vuur- simpelweg op dat moment niet duidelijk krijgen wat hun plicht en hun taak was wel volgen. Dat zulks geen lafheid was en als zodanig ook niets te maken had met desertie ben ik geheel met u eens.

Ik meen echter dat die redenatie opgaat voor de manschappen die onder vuur zijn gevlucht, bijvoorbeeld bij de Stuka aanval op de grendelstelling op 13 mei 1940 maar toch niet voor een verantwoordelijk en ervaren onderofficier die goede kennis van zaken behoorde te hebben en zeer wel wist wat zijn taak op de Grebbeberg was die tweede oorlogsdag. Dat was in ieder geval onder geen enkel beding het wegrijden van de plek die hij moest verdedigen, met achterlating van de stukken waarover hij het commando had. Door zijn handelen heeft hij wel degelijk personen in gevaar gebracht, niet in het minst de bemanningen van de 2 overige stukken die zonder commandant maar moesten bedenken wat ze moesten doen. Hij was direct verantwoordelijk voor deze mannen en liet hen achter zonder orders of bevelen.

Ik heb de indruk dat u niet beseft welke taak de commandant van een sectie pantserafweergeschut in de meidagen 1940 had.

Blijkbaar heeft u ook geen inzicht in het materiaal dat Meijer onder zich had, namelijk een voor die tijd modern en uitstekend pantserafweergeschut waarvoor bij de Duitsers grote vrees bestond. Ik durf te stellen dat het wapen veel beter was dan het Duitse 3,7 PAK.

Er werden inderdaad geen tanks gebruikt bij de Grebbeberg maar wel degelijk pantserwagens en zoals het woord het reeds zegt was pantserafweergeschut juist tegen dat soort doelen zeer effectief en geschikt.

Dat het een miskleun zou zijn geweest om te blijven is natuurlijk een gotspe van eerste orde. U bent blijkbaar niet bekend met de gedachte achter vuurplannen of gesloten opstellingen in een linie anders zou u dat toch niet hebben gezegd.

Overigens had de sectie commandant van de PAG sectie zich wellicht beter kunnen inspannen om ook andere granaten te proberen te bemachtigen dan zijn plek te ontvluchten. Het argument dat Meijer slechts pantsergranaten had en dus niets kon doen is een ver gezocht argument en allerminst steekhoudend.

Dat Meijer zich achteraf dapper heeft opgesteld bij zijn executie tekent wellicht zijn instelling maar niet zijn verantwoordelijkheidsgevoel noch zijn kunde als onderofficier. Dapperheid wordt als kwalificatie bij de omschrijving van het strafbaar feit ook niet genoemd. Wel het verlaten van een plek hetgeen schending van krijgsplicht met zich meebrengt. Meijer kan best heel dapper zijn geweest en hij zou zich in het gevecht heel goed hebben kunnen onderscheiden, mogelijk zelfs zodanig dat hij daarbij voor een ridderorde in aanmerking zou zijn gekomen of dat hij zijn leven had geofferd. Ik sluit dat helemaal niet uit, echter zover kwam het niet omdat hij zijn plek in de linie zelf verliet.

Waarom nam hij eigenlijk slechts 1 stuk mee terwijl hij het commando voerde over drie stukken PAG?

Uw opmerking over heilige berg laat ik geheel voor uw rekening. Voor zover mij bekend is de Grebbeberg een monument in letterlijke zin waar duchtig gestreden is. Als u daar de kwalificatie heilig aan wilt verbinden best. Het zou niet mijn keuze zijn geweest, zeker niet wanneer u daarbij aanhalingstekens gebruikt. Ik meen dat die opmerking door velen als kwetsend wordt ervaren hetgeen uw intentie mogelijk niet zal zijn.

Het Paviljoentje bestaat overigens als zodanig niet meer, het was namelijk verwoest door de beschietingen van de Duitsers. Vandaar dat de meerderheid van de bezetting uiteindelijk het pand heeft verlaten. Ongeveer op diezelfde plek is een nieuw huis gebouwd waarop een plaquette werd aangebracht. Als u over de parallellaan langs de straatweg loopt tussen Ouwehand en het Hotel treft u het huis aan. Ik wens u veel genoegen bij uw bezoek aan de Grebbeberg waarbij ik hoop dat u door voortschrijdend inzicht tot een nadere bezinning van de kwestie zult komen. Vergeet u bij die gelegenheid vooral niet het ereveld te bezoeken?

» Deze reactie is geplaatst op 10 mei 2011 10:36

Er zijn door de Duitsers inderdaad geen tanks gebruikt ( op zichzelf ook minder geschikt voor inzet OP de Grebbeberg ) en pantserwagens in maar beperkte mate, maar het punt is dat Meijer dat in de morgen van de 11e mei nog niet kon weten. Hij kon wel weten dat de vijand in elk geval niet zover meer weg was, daarvoor moet het gevechtsrumoer uit de voorposten toch duidelijk genoeg zijn geweest.
Verder heb ik de nodige moeite met u opvatting ( of moet ik er een provocatie in zien? ) dat Meijer strategisch de juiste keuze maakte.
Hoezo strategische keuze? De enige keuze die hij maakte was het verlaten van de gevechtsterrein, los van enige strategie.
Ik zie vervolgens alleen maar iemand, die na het vertrek uit Rhenen op een gegeven moment totaal de regie kwijt is en maar blijft doorrijden. In feite weet hij niet meer waarmee hij bezig is en hoe dit moet eindigen. Hij is vanwege de kennelijke behoefte aan koffie aangehouden in Loenen, maar dat had net zo goed in Zandvoort aan Zee kunnen gebeuren.
Dat hij een professionele onderofficier was waar zijn leidinggevenden vertrouwen in konden stellen is gezien zijn optreden natuurlijk helemaal van de gekke. Misschien dat je dan eerder zou kunnen denken aan zijn ondergeschikten. De meesten zullen het in hun hart wel best gevonden hebben dat de afstand tot de Grebbeberg steeds groter werd, al is hij enkele malen vanuit de groep voorzichtig gewaarschuwd dat het verkeerd zou kunnen gaan aflopen.

» Deze reactie is geplaatst op 10 mei 2011 12:33

Mannen, het is sterk de vraag in welke mate het zinvol is verder op de provocaties van 'also known as' in te gaan. Dit heerschap is alleen maar uit op confrontatie en niet eens op een boeiende wijze of met een ander doel dan de provocatie zelf. Zijn absurdistische motivatie, smalende taalgebruik en overige tendentieuze inhoud leent zich slechts voor (verder) zwijgend laten passeren. Lijkt me ter bewaring van het serieuze gehalte van onze discussiegroep uitstekend om deze 'also known as' provocaties verder lekker te laten voor wat ze zijn.

» Deze reactie is geplaatst op 10 mei 2011 12:39

Ik heb alreeds aangegeven dat mijn 4 de termijn de laatste was waarop ik inhoudelijk op de ´zaak Meijer´ wilde ingaan en als zodanig zal ik dat dan ook niet meer doen.

Enkel nog dit. Ik bemerk dat de leden van deze site het optreden van sergeant Meijer voornamelijk door een militaire bril aanschouwen.
Ik zie Meijer eerst en vooral als een mens. Hij is immers niet met sergeantsstrepen op geboren.

Ik ben in het algemeen overigens geen voorstander om iemand te (ver)oordelen voor een enkel moment en/of ingevolge een kort tijdsbestek in zijn leven. Iemand dient in principe m.i. beoordeeld te worden t.a.v. zijn handel en wandel gedurende zijn gehele leven.

Ik ben van mening dat sergeant Meijer geen laffe man was. Het is zeker niet denkbeeldig dat zijn "vlucht " a.g.v. een mentale diatribe heeft kunnen ontstaan. Dat een dergelijk verschijnsel tijdens het ondeugdelijke proces niet duidelijk is geworden (of mocht ?) worden, is uiteraard niet verwonderlijk te noemen.

De schuldvraag c.q. de feiten en omstandigheden hullen m.i. teveel in nevelen. Derhalve mijn wens voor een spoedige rehabilitatie.

[EDIT].

Dank aan de heer Bruinsma voor de locatiebeschrijving aangaande de voormalige commandopost van wijlen majoor Landzaat. Ik ben al meer op deze berg geweest, evenwel deze locatie had ik nog niet bezocht.

De heer Bruinsma wil ik haastig verzekeren dat de benaming 'heilig' geëigend bedoeld was. Een dergelijke plaats waar zich zoveel menselijk leed heeft afgespeeld placht ik altijd 'heilig' te noemen.

Alhoewel ik doorgaans (als ik zo eerlijk mag zijn) niet veel op heb met het klassieke 'typetje' van een veteraan -ik ben betrokken geweest bij de voormalige Alternatieve Veteranendag- respecteer ik in principe de oudstrijders van de berg, met uitzondering dan van de 'beestaanbidders' welke zich in mei '40 in camouflagetunieken op de berg bevonden.

Een vraag...
Is de precieze locatie van het PAG geschut van sergeant Meijer op de berg bij een van de leden precies -of bij benadering- bekend ?

» Deze reactie is geplaatst op 10 mei 2011 19:47

Er zijn een paar dingen die ik niet kan begrijpen. Nu ben ik geen historicus maar een meer dan gemiddeld geinteresseerde in ded tweede wereldoorlog die door de bomen het bos niet meer ziet in deze zaak door alle tegenstrijdigheden die er zijn en alle verhalen die de wereld in worden geholpen.

Als Meijer geen goed schootsveld had, waarom dan geen nieuw schootsveld zoeken?
Als Meijer geen intentie tot vluchten had, waarom heeft hij dan de Berg verlaten zonder dit te laten weten aan de bemanningen van de andere PAG en is het achtergebied ingetrokken?
Waarom heeft hij zich niet gemeld in Nieuwersluis en is hij eerst gaan koffie drinken op een steenworp afstand van deze kazerne?

A.K.A. zegt:
Enkel nog dit. Ik bemerk dat de leden van deze site het optreden van sergeant Meijer voornamelijk door een militaire bril aanschouwen.
Ik zie Meijer eerst en vooral als een mens. Hij is immers niet met sergeantsstrepen op geboren.


Excuseer mij als ik zeg dat deze zaak alleen maar van de militaire zijde kan worden bekeken.
Meijer was in de eerste plaats militair. Hij heeft een beroepskeuze gemaakt en hij heeft zijn plicht tijdens de oorlog verzaakt.

Maar nogmaals, ik zie door de bomen het bos niet meer.

» Deze reactie is geplaatst op 14 mei 2011 14:07

Dat laatste begrijp ik volkomen. Rehabilitanten werpen bewust een rookgordijn op door activistische retoriek te spuien over het geval Meijer. Het geval wordt zelden objectief inhoudelijk bekritiseerd, maar meestal op een wijze die we hierboven van 'Also known As' zien, waarin slechts tendentieus wordt geredeneerd en onwerkelijke analyses van het geval worden gepresenteerd.

Meijer had een uitstekend schootsveld. Daar was niet zoveel mis mee. Zijn taak was bestrijding van gepantserde doelwitten. Aan zijn linker zijde had hij (op enkele tientallen meters) een sectie zware mitrailleurs, aan zijn rechterzijde (ook op enkele tientallen meters) een sectie infanterie met drie lichte mitrailleurs. Voorts waren rechts voor hem een kazemat met zware mitrailleur en een tweede met twee zware mitrailleurs geplaatst. Meijer zat dus voor een aanval door grondtroepen er 'warmpjes bij'. Zijn taak in die positie was de bescherming van dit frontdeel te verrichten als zich onverhoopt pantserwagens of tanks zouden vertonen. Zijn moderne kanon was geschikt om ieder gepantserd voertuig dat de Duitsers bezaten te doorboren.

Op 11 mei, toen Meijer benen maakte, was er nog geen Duitser in beeld bij hem. Het vertrok al uit de stelling voordat de Duitsers de voorposten op zo'n 2 km voor zijn positie onder de voet hadden gelopen. Zijn taak was het niet om die voorposten te ondersteunen, hoewel dat valselijk wel eens wordt gesuggereerd. Zijn taak was het afsluiten van de Cuneraweg, de weg die west van de Grift (het riviertje voor de Berg), zich door de hoofdweerstand slingerde. Daarbij waren de stellingen en ook de positie van Meijer niet lukraak in het veld geplempt maar zorgvuldig ontworpen. Zo hadden andere stukken antitankgeschut andere segmenten van de stoplijn (de achterste zijde van de hoofdweerstand) tegen gepantserde voertuigen te beschermen. Kortom, er was voor Meijer geen enkele aanleiding om van positie te veranderen. Bovendien, zo wist Meijer als beroepssergeant heel goed, was hij tactisch ondergeschikt aan de commandant van II-8.RI, die ca 200 m achter hem zijn commandopost had. Hij had helemaal de vrijheid niet zo maar van positie te veranderen.

Uw andere twee vragen waren (mede) aanleiding voor de Krijgsraad vast te stellen dat Meijer weloverwogen zich aan zijn opdracht had onttrokken en - ook in tweede instantie - geen aandrang voelde zijn eventueel later gerealiseerde fout te herstellen. Dat hij zich na zijn arrestatie van de domme hield en deed alsof hij niet begreep wat hij fout had gedaan en opeens alle bereidheid toonde tot herstel, ontkracht geenszins dat Meijer voordien gewoon deserteerde, zoals rehabilitisten wel eens beweren. Het zou zelfs omgekeerd geredeneerd kunnen worden. Immers, men kan met een deserteur (sec) veel meer piëteit hebben als die na ontdekking blijkt volledig te zijn bezwangerd door frontkolder of andere vormen van psychische klachten. Bij Meijer was daarvan geen sprake. Die was heel rationeel. Kennelijk dus ook volkomen welbewust en weloverwogen de benen genomen.

De argumentatie van AKA dat Meijer vooreerst mens was en pas secundair militair is gratuit en bovendien retoriek van de koude grond. Natuurlijk kun je dit soort zaken slechts primair door een militaire bril zien. Dit soort simplistische redenaties kun je niet aanvaarden. Daarmee zou te allen tijde ieder oordeel over mensen, militair of burger, onhoudbaar worden. Hitler werd ook niet met de swastika om de arm geboren. Dus?

U kunt er gerust vanuit gaan dat Meijer terecht voor desertie werd veroordeeld. Ondanks de onregelmatigheden rondom de krijgsraad installatie en de executie van het vonnis, en natuurlijk de morele overwegingen bij de doodstraf zelf, kan iedere objectieve historicus slechts constateren dat Meijer het 'label' van deserteur volkomen terecht werd omgehangen. Tegelijkertijd ontzegt dat niemand zijn of haar gedachte omtrent de wreedheid van zijn lot en/of de droge constatering dat ook Meijer slachtoffer werd van de oorlog. De tendens van rehabilitisten om leger, generaal of alle anderen de schuld te geven van Meijer zijn lot en zodoende de zaken zo te keren dat de generaal of het leger dader en Meijer slachtoffer werd, is slechts preken voor eigen parochie. Het houdt in een serieus historisch debat geen stand.

» Deze reactie is geplaatst op 14 mei 2011 14:39

1.
Dat Meijer van het slagveld verdween had niets te maken met een gebrekkig schootsveld. Zijn taak was om eventuele tanks of pantserwagens die op de Cuneraweg verschenen uit te schakelen. Het zicht op die weg, 330 meter van zijn opstelling, was zo dat hij ze vrijwel altijd tijdig zou zien. Daar kan het niet aan hebben gelegen.
2.
Zo makkelijk was - stel dat Meijer dat al gewild had, wat op zijn vriendelijkst gezegd onduidelijk is - dat waarschuwen in de practijk niet eens geweest. Het 2e stuk van zijn sectie stond opgeteld op hemelsbereed 750 meter van Meijer's eigen stuk. Om het te bereiken moest er tenminste een kilometer door allerlei loopgravenstelsels worden afgelegd. Moderne communicatiemiddelen waren er niet.De beide andere PAG secties ( de 19e compagnie PAg telde er 3 van elk 2 stukken ) stonden betrekkelijk veel noordelijker opgesteld.
De ene tegen Achterberg aan en de andere langs de inundatie in het vak van III - 19 RI ten noorden van Achterberg.
3.
Ik neem aan dat hij helemaal geen plannen had zich daar te gaan melden. Hij was onderweg immers al veel meer militaire posten voorbijgereden en maar doorgereden. Tijdens dat koffiedrinken - helemaal toevallig in de buurt van Nieuwersluis - heeft een bezoeker de plaatselijke veldwachter gewaarschuwd en die is gaan kijken in het betreffende cafe in Loenen. Pas zo kwam de bal aan het rollen.
4.
Dat ben ik helemaal met u eens.

» Deze reactie is geplaatst op 14 mei 2011 14:51

Heren, bedankt voor de snelle en zéér duidelijke reactie.

Maar toch geven deze bij mij nog wat meer vragen en dan meer in het kader dat ik niet kán begrijpen dat er zo sterk tegen de veroordeling van C. Meijer wordt gepleit en men het durft te bestaan om rehabilitatie voor te stellen. Echter, door tijdsnood kan ik hier vandaag niet meer uitgebreid op terugkomen en doe dit nu uiterst beknopt en stip even wat zaken aan.

Als hij een vrij schootsveld heeft met een wapen wat uiterst modern is en er geen enkele Duitser in zijn blikveld is en hij, behoudens wat storend vuur, niet echt onder vuur heeft gelegen maar er toch voor kiest om de boel in te pakken en weg te wezen, waarom kan het dan toch bestaan dat er mensen zijn die pleiten voor rehabilitatie?
Op het risico af als een sentimentele dwaas te worden beschouwd is het pleidooi voor rehabilitatie een klap in het gezicht en een smet op het blazoen van zij die hun plicht wél hebben gedaan en lijf en goed hebben gegeven.

Het hele koffiehuis gebeuren klinkt bij mij als een "oké, laten we eerst even de boel goed op elkaar afstemmen verhaal" en het zoeken naar een rechtvaardiging voor deze daad. Het is voor mij ten enen male onbegrijpelijk dat iemand, wie men heden ten dage grote plichtsbetrachting toeschrijft, op zo'n flagrante wijze zijn plicht, maar ook die van zijn groep verzaakt en dat men dit gemakshalve maar over het hoofd ziet.

Voor wat betreft het waarschuwen van de bemanning van het andere PAG heb ik uit alles wat ik heb gelezen begrepen dat hij er nota bene langs is gereden.
Daarop baseer ik dan ook datgene op wat ik heb geschreven.

Voor waar het de dood van deze man betreft is en blijft dit natuurlijk triest. Wij zouden ons slechter als beesten kunnen beschouwen als wij ons hierin verlustigen.
Het is en blijft een jong leven wat is beëindigd.
Maar mag dit sentiment de waarheid in de weg staan?
Nooit en te nimmer.

Het lijkt echter of men de zachte en valse sentimenten wil stellen boven de harde realiteit en naakte waarheid en blijkbaar vind men het gepast daarbij geen enkel middel te schuwen.
Dit maakt mij furieus.

» Deze reactie is geplaatst op 14 mei 2011 15:52

Ik vind dat de ´zaak van sergeant Meijer´ veel te gelimiteerd wordt neergezet.

Zeventig jaar na dato zouden we er m.i. met een meer veelomvattend en een diepgaander inzicht over dienen te praten.
De sergeant hoofdzakelijk neerzetten als een deserteur vind ik -in het licht van al het wedervaren en alle gebeurtenissen in die tijdsperiode - te eenvoudig - te simpel.

Het optreden van sergeant Meijer kan m.i. niet los gezien worden van het ´geestelijke klimaat´ waarin velen in die dagen (burgers en militairen) verkeerden. Een constellatie waarin onze maatschappij en ons leger (waarvan sergeant Meijer onderdeel uitmaakte) vooral in mentale zin niet voorbereid was op hetgeen zou gaan plaatsvinden.
Ingevolge een dergelijke omstandigheid kunnen 'de stoppen' op verschillende manieren bij mensen doorslaan. Er kunnen zich in dat geval in de menselijke psyche zoveel processen plaatsvinden welke kunnen leiden tot even zovele gedragingen. Bij de een uit zich dat in shell shock - of totale paniek. Anderen worden apathish. Weer anderen verlaten stilzwijgend -en schijnbaar zonder paniek- hun post.
Elders las ik op dit forum nog van een Groningse soldaat die -ook al weggelopen- helemaal te voet naar Groningen liep.

Gelet op het feit dat sergeant Meijer alom bekend stond als een 'mannetjesputter' acht ik het zeer wel mogelijk dat zijn weglopen -en later zijn schijnbaar weloverwogen handelen- een psychische oorsprong hadden.

De heer Goossens is -m.i. terecht- de mening toegedaan dat sergenat Meijer ook slachtoffer was. Mogelijk is het wellicht goed dat hij dit punt voor zichzelf nader uitwerkt om daardoor deze kant van de zaak prominenter in beeld te krijgen. Mede daardoor zou de 'harde' conclusie aangaande desertie mogelijk ook een ander gewicht kunnen krijgen.

Wij zouden m.i. 70 jaar na dato 'de moed' moeten hebben om gezamenlijk de totale politiek van voor 1940 kritisch tegen het daglicht te houden.
In die politieke realiteit werden bijvoorbeeld Joden zonder paspoort aan de Duitse grens terug gezonden - een gewisse dood tegemoet. Schoot men zonder scrupules Engelse vliegeniers uit de lucht en werd er tot in 1939 nog gerechtelijk opgetreden tegen mensen die 'den heer Hitler' (een bevriend en hooggeacht staatshoofd immers) in woord of schrift hadden beledigd.
Hoe ziek wil je het hebben ?

Evenwel was de destijdse politieke elite ook schuldig responsabel dat ons leger niet op zijn taak was voorbereid. Zulks niet alleen qua materiaal maar vooral ook mentaal.

Als zodanig zouden anno 2011 de regenten van 1940 eens in de beklaagdenbank moeten plaatsnemen en zou de beschuldigde vinger niet naar sergeant Meijer, maar naar hen moeten wijzen. Een rehabilitatie van het ´slachtoffer´ zou in dezen een grote symboliche betekenis kunnen krijgen.

Het 'geval' Meijer in vergelijking stellen met hen die zogenaamd wel moedig waren, vind ik onnozel. Daar is de onderliggende zaak te gecompliceerd voor. Een dergelijk oordeel komt ons gewoonlijk niet toe.

» Deze reactie is geplaatst op 15 mei 2011 20:38

Omgekeerde wereld AKA.

Meijer wordt hier niet nadrukkelijk als deserteur weggezet, maar in verweer tegen activisme door rehabilitisten kan door objectievere lieden niet anders dan worden gewezen op de werkelijke omstandigheden. Dan de zaken omkeren en stellen dat Meijer hier nadrukkelijk als deserteur wordt uitgelegd is uw zoveelste groteske verdraaiing van feiten.

Voor ons is Meijer net zo goed slachtoffer van een Duitse inval geworden en is er geen sprake van dat wij zijn slachtofferrol ook maar enigszins willen uitlichten door hem nadrukkelijk als deserteur te portretteren. Hij staat gewoon op het op deze website opgenomen digitaal ereveld als slachtoffer van de strijd op de Grebbeberg.

» Deze reactie is geplaatst op 15 mei 2011 21:25

Vooralsnog interpreteer ik dat het "officiéle" standpunt van uw stichting onmiskenbaar er een is dat sergeant Meijer deserteur was en in uw ogen ook anno 2011 als zodanig blijft - wel of niet expliciet onder de aandacht gebracht, het staat er wel !

Dat standpunt betreur ik en vind ik jammer.

Overigens duidt uw laatste opmerking m.b.t. het 'digitale ereveld' geen enkel verschil van gevoelen aan t.o.v. 'de mens' Meijer.
Uw stichting ziet hem als een deserteur en als zodanig 'ligt' hij ook op uw 'digitale ereveld' met grafschrift 'deserteur' "begraven" - en mogelijk ook nog in een apart en weinig roemvol hoekje.

Van een gelijkwaardigheid t.o.v. de anderen is door uw officiële standpunt onmiskenbaar geen sprake. Meijers aanwezigheid op dit ´ereveld´ vormt wat dat betreft een slechte maskering voor uw denken over deze man. Nogal wiedes.

» Deze reactie is geplaatst op 15 mei 2011 21:57

Met de redenatietrant die u meent te moeten hanteren, ervaar ik uw zoveelste tendentieuze beschuldiging slechts als een deugd.

» Deze reactie is geplaatst op 15 mei 2011 22:01

Het feit dat deze man een plaats heeft gekregen op uw digitale ereveld kan ik in het licht van uw "oficiële" standpunt niet als deemoedig en in beginsel ook niet als consequent ervaren.

Dat heeft als zodanig natuurlijk niets te maken met 'tendentieus beschuldigen'.

Deserteurs werden vanaf de oude dag immers niet gezamenlijk met de andere strijders begraven. Als zodanig is het enigermate inconsequent te noemen dat deze "deserteur" een plaats heeft gekregen op uw ereveld.

» Deze reactie is geplaatst op 15 mei 2011 22:30

Wat is het relevante verband tussen het stoffelijke ereveld op de Grebbeberg, dat bij OGS in beheer is, en ons digitale ereveld dat de rol van slachtoffers toont die vielen wegens de slag om de Grebbeberg? Geen enkel, lijkt me. Dus met inconsequent heeft het niets te maken.

Nu gaan we het er verder bij laten. Uw opinie is inmiddels genoegzaam bekend.

» Deze reactie is geplaatst op 15 mei 2011 23:34

Zie ik het goed dan probeert u de zaak Meijer meer in het licht van de maatschappelijke omstandigheden van toen te plaatsen en dat past mijns inziens ook beter. Wat mij betreft raakt u daarbij ook wel aan punten die hout snijden. Maar om voor een totale rehabilitatie te pleiten op grond van het feit dat Meijer onterecht zou zijn veroordeeld gaat er bij mij zonder meer niet in.

De uitspraak van de krijgsraad te veld was, zeker in de omstandigheden van destijds, gewoonweg zeer wel te billijken. Van die omstandigheden kunnen leken, waar ik mij gemakshalve zelf ook maar toe schaar, nauwelijks een voorstelling maken

Alle omstandigheden die u noemt maken dat wat mij betreft niet anders.

Als u denkt dat er bij ons een soort nijd of wrok zou heersen tegenover Meijer dan bent u echt op het verkeerde spoor. Wij maken in principe geen onderscheid tussen mensen. Meijer was net zo goed slachtoffer, dan wel niet direct van Duits vuur maar zonder Duitse inval zou hij hoogstwaarschijnlijk niet zijn gestorven.

Uw redenatie omtrent ons digitale ereveld zie ik maar als een soort uiterste redmiddel om nog iets aan kracht te winnen voor uw argumenten. Wat mij betreft is die redenatie infaam en getuigt het niet van een erg zuivere argumentatie techniek.

Het lijkt erop of u ons wilt neerzetten als strijders tegen Meijer, dat is geenszins het geval. We komen slechts op tegen het gemak waarmee om zijn rehabilitatie wordt gevraagd, c.q. geëist. De argumenten die daarbij naar voren komen zijn in mijn ogen althans niet erg valide en de tegenargumenten veel te sterk.

Dat Meijer dapper zou zijn geweest, een man van stavast, kan ik gezien zijn handelen niet inzien. Echter ik sluit dat helemaal niet uit.

Dat Meijer al of niet een deserteur was in de zin zoals wij die term thans hanteren is wat mij betreft volstrekt irrelevant. Het gaat om de termen die destijds werden gehanteerd en niet om een waardeoordeel van nu. Maar goed dan treed ik in herhaling.

Er is nog zoveel te doen als het om de meidagen 1940 gaat, dat ik u adviseer om uw pijlen te richten op andere misstanden. Bijvoorbeeld het gemak waarmee hedendaagse historici de Duitse oorlogsschendingen afdoen als te billijken in tijd van oorlog. Dat die krijgsschendingen in het heetst van de strijd nu eenmaal voorkomen terwijl er duidelijke aanwijzingen zijn dat die schendingen gepland en gedetailleerd voorbereid waren.

» Deze reactie is geplaatst op 16 mei 2011 10:27

Tsja, ik had een ander antwoord klaar staan maar na het lezen van de reactie van AKA heb ik besloten dit te schrijven.

AKA schrijft:
Zeventig jaar na dato zouden we er m.i. met een meer veelomvattend en een diepgaander inzicht over dienen te praten.
De sergeant hoofdzakelijk neerzetten als een deserteur vind ik -in het licht van al het wedervaren en alle gebeurtenissen in die tijdsperiode - te eenvoudig - te simpel.


We zouden er inderdaad, 70 jaar na dato, beter over kunnen praten en het beschouwen in het licht van de gebeurtenissen uit die tijdsperiode.
Die tijdsperiode was 3 dagen in Mei en niet ervoor en ook niet daarna.
Er was een oorlog aan de gang en het Nederlandse leger deed alles wat men maar kon om de overweldiger tot staan te brengen.
In het leger zitten dienstplichtigen en beroepsmilitairen.
Beroepsmilitairen leggen een eed van trouw af aan de koningin en als ik kijk naar de eed die ik zelf heb afgelegd en die niet veel zal verschillen van, of zelfs gelijk zijn aan, de eed die door Meijer is afgelegd bestaat deze uit het volgende:

Ik zweer trouw aan de koningin, gehoorzaamheid aan de wetten en onderwerping aan de krijgstucht.
Zowaarlijk helpe mij God Almachtig.

Een eed moet men niet licht opvatten en de, aan die eed verbonden consequenties dient men te dragen.
Meijer heeft dus gezworen zijn vorstin trouw te zijn en zich te onderwerpen aan de krijgstucht.
Nu heeft hij zich, door zich terug te trekken van het slagveld en de benen te nemen tegen de krijgstucht verzet.
Op basis daarvan is hij veroordeeld.
Dit is een naakte constatering van een vaststaand feit.
En zelfs al zou hij niet de eed, maar de belofte hebben afgelegd is hij nog verplicht zich te houden aan de krijgstucht.
Alleen dit zou al een reden moeten wezen voor de rehabilitanten om te zwijgen.

AKA schrijft:
Het optreden van sergeant Meijer kan m.i. niet los gezien worden van het ´geestelijke klimaat´ waarin velen in die dagen (burgers en militairen) verkeerden. Een constellatie waarin onze maatschappij en ons leger (waarvan sergeant Meijer onderdeel uitmaakte) vooral in mentale zin niet voorbereid was op hetgeen zou gaan plaatsvinden.
Ingevolge een dergelijke omstandigheid kunnen 'de stoppen' op verschillende manieren bij mensen doorslaan. Er kunnen zich in dat geval in de menselijke psyche zoveel processen plaatsvinden welke kunnen leiden tot even zovele gedragingen. Bij de een uit zich dat in shell shock - of totale paniek. Anderen worden apathish. Weer anderen verlaten stilzwijgend -en schijnbaar zonder paniek- hun post.
Elders las ik op dit forum nog van een Groningse soldaat die -ook al weggelopen- helemaal te voet naar Groningen liep.


Dus men had het maar moeten laten voor wat het was? Of alle anderen ook maar tegen de muur moeten zetten?
Wat willen jullie nu en waarom wordt er toch zo krampachtig naar zoveel schijn -argumenten gezocht?
Had men dan een onderzoek moeten doen naar de psyche van de man? Dat doen we tegenwoordig als het kan maar in de meidagen was het, voor het geval dat even wordt vergeten, oorlog.
Daar was daar geen tijd voor en ging men uit van de feiten zoals die er waren.
Er is geschreven dat zij, naar aanleiding van het gedrag in het koffiehuis, zijn gaan opvallen.
Het zal niet zo zijn dat ze stil in een hoekje hebben gezeten en snel de koffie naar binnen hebben gekiept om weer verder te gaan, opzoek naar een opdracht voor de verdediging van ons land.
Naar wat ik ervan weet hebben omstanders hun verhalen gehoord, een veldwachter is gewaarschuwd en deze heeft eerst nog kontakt opgenomen met de Willem III kazerne en is pas daarna Meijer en zijn groep gaan halen.
Er is dus behoorlijk wat tijd doorgebracht in het koffiehuis terwijl ze hun dorst snel hadden kunnen lessen en verder hadden MOETEN gaan naar de kazerne die een klein stukje verderop lag.
Meijer moet hebben geweten dat de kazerne daar was als hij opzoek was naar een nieuwe order want anders is er helemaal geen enkele verklaring voor zijn aanwezigheid in Loenen aan de Vecht. Daarmee komt ook de vraag naar boven waarom hij zich niet in die kazerne is gaan melden.
Het argument dat ze gedwee met hem zijn meegegaan en er niet vandoor zijn gegaan omdat ze niet wisten dat ze een fout hadden gemaakt en daarom geen desertie pleegden slaat i.m.o. werkelijk helemaal nergens op.
Ik veronderstel dat het een lijdzaam meegaan was in de wetenschap dat ze ‘gepakt’ waren en dat de rit ten einde was.

AKA:
Wij zouden m.i. 70 jaar na dato 'de moed' moeten hebben om gezamenlijk de totale politiek van voor 1940 kritisch tegen het daglicht te houden.
In die politieke realiteit werden bijvoorbeeld Joden zonder paspoort aan de Duitse grens terug gezonden - een gewisse dood tegemoet. Schoot men zonder scrupules Engelse vliegeniers uit de lucht en werd er tot in 1939 nog gerechtelijk opgetreden tegen mensen die 'den heer Hitler' (een bevriend en hooggeacht staatshoofd immers) in woord of schrift hadden beledigd.
Hoe ziek wil je het hebben ?

Tsja;
We kunnen natuurlijk ook de schuld geven van dit alles aan de soldaat die niet genoeg gasgranaten heeft afgevuurd op de loopgraaf waar Hitler in de eerste wereldoorlog in zat. Dan had Hitler het nooit overleefd.
Ook zou ik natuurlijk ook zeggen dat we de joden niet hadden moeten huisvesten in Westerbork, de Engelsen maar rustig moeten laten vliegen over een neutraal land en daarmee alles op het spel zetten en meer van dit soort, niet ter zake doende argumenten weer kunnen geven.
Konden wij de oorlog voorzien?
Wij waren een neutraal land en er moest alles aan gedaan worden om dit ook te blijven.
En wat zou het nut zijn om de politiek die toen werd gevoerd nu te gaan bekijken? Geen enkel, zeg ik u.
Dit zijn dingen die worden gebruikt als peilers op nat zand om een wankele zaak overeind te houden en daarmee in de starre houding die bij de activisten heerst omtrent het vergoelijken van het plichtsverzaken van Meijer te blijven volharden.

Persoonlijk denk ik dat de hele pijn van de activisten voor rehabilitatie ligt besloten in het feit dat het vonnis te snel is voltrokken en dat, als hij inderdaad de 48 uur had gekregen, hij de oorlog had overleefd.
Generaal Harberts heeft de beslissing genomen iemand als voorbeeld te stellen en het krijgsbelang te laten gelden.
Dat is een beslissing die voor Meijer een dodelijke afloop heeft gehad.
Echter doet deze beslissing niets af aan het feit dat hij zich, willens en wetens, heeft onttrokken aan zijn verantwoordelijkheden en daarmee desertie heeft gepleegd.
Aan dat feit moet u uw argumentatie toetsen en niet aan alles wat er omheen hangt en er bij wordt gehaald.

Zijn dood heeft hem een slachtoffer gemaakt van de mei-dagen. Ook over de Duitse soldaten wordt geschreven dat zij een slachtoffer zijn. En toch waren zij de overvallers van ons land.
Echter is hij geen slachtoffer van de politiek of van wat voor iets dan ook.

Hij is het slachtoffer geworden van zijn eigen daden.

» Deze reactie is geplaatst op 16 mei 2011 10:38

[EDIT: de redactie heeft enkele mogelijk kwetsende exclamaties verwijderd]

Men zegt: taal ‘leeft’. Welnu, we hebben sinds vandaag alhier op dit forum een nieuw begrip erbij gekregen, te weten: ‘rehabilitanten activisten’.
[EDIT].

Ik wil de heer Bruinsma verzekeren dat ik geenszins oneerbiedig de thematiek omtrent het digitale ereveld heb willen aansnijden. Evenwel ben ik het in zoverre met hem eens dat dit punt een wat ongelukkige dynamiek aan de discussie kan verstrekken. Ik wilde slechts een zekere inconstitentie blootleggen.
U beschouwd sergeant Meijer ten volle als een deserteur, maar u ‘legt’ hem wel op uw ‘EREveld'. Wie het vat - vatte het.

Ik juich op zich de gewetensvolle benadering van de heer Van Loenen toe aangaande de rol en betekenis van de eedzwering.
Evenwel zijn de eed en degene die de eed vordert twee totaal verschillende concepties. De SS legde zo u weet ook een eed af op Hitler. Ik neem aan dat u m.b.t. een dergelijke Goddeloze eed niet de strikte naleving op het oog heeft.

De heer Van Loenen brengt in het licht van de meidagen dan ook nog aan de orde dat men "de aan die eed verbonden consequenties dient te dragen" .
[EDIT]

Weet u wel hoeveel van die "dappere" officieren al in juni 1940 deze eed of belofte a.h.w. de prullebak ingooiden en angstvallig en nauwgezet de door de Duitsers verordineerde loyaliteitsverklaring ondertekenden ?!
[EDIT]

Ik zou er niet raar van opkijken als ook generaal Harberts en/of leden van de krijgsraad 'm ondertekend hebben.

Het mag een publiek geheim heten dat na de oorlog m.n. uit dit korps van "helden" de nodige beschouwingen aangaande de "deserteur" Meijer de ronde deden.

Ik dien u overigens eerlijk te melden dat –indien ik destijds had geleefd- nog zo mijn twijfels zal hebben gehad of ik überhaupt een eed ten opzichte van een dergelijke overheid had afgelegd. Een overheid die de noodlijdende onderdaan onbarmhartig marginaliseerde en als zodanig voluit a-sociale denkbeelden uitdroeg t.a.v. de verschillende maatschappelijke vraagstukken.
Het leverde in die tijd bijvoorbeeld een wekelijks radiopraatje op van mevrouw Colijn (puissant rijk en de vrouw van… ) waarin de minderbedeelden een ‘steuntje in de rug ‘ kregen middels uitleg over een recept waarin met beperkte middelen toch bijvoorbeeld zo’n overheerlijke soep van visresten gemaakt kon worden.
Hoe intrinsiek onbeschaamd en onbeschaafd kan je het maken ?!

Voor een dergelijke “natie” zou ik me wel tweemaal bedenken om daar -ingevolge een afgeleghde eed- mijn leven voor op te offeren, maar dat terzijde.

De heer Van Loenen heeft het verder erover dat sergeant Meijer
"willens en wetens" gedeserteerd is.
Hoe weet de heer Van Loenen dat eigenlijk zo zeker ? Ik zal dit niet zo stellig durven opmerken.
Sergeant Meijer had wel degelijk de intentie uitgesproken om zich te melden in de Vesting Holland. Dat zei hij overigens al op de berg en niet pas ‘achter de koffie’ op de locatie waar hij werd aangehouden.

Ik beschuldig het stichtingsbestuur geenszins van een hetze tegen sergeant Meijer, maar uw 'law and order' standpunt in dezen is al met al toch wel erg insolide en kortzichtig te noemen.

Ik kan slechts nog een ampel beroep doen op uw verantwoordelijksheidsgevoel.
Laat uw standpuntbepaling m.b.t. de 'zaak van sergeant Meijer' a.u.b. niet de zwakste schakel blijven van uw -voor het overige- prima website.

Ik heb mijn opinie m.i. getracht te verduidelijken. Uw ingewortelde standpunt aangaande sergeant Meijer is op den duur -make my words- onhoudbaar. Ze is als zodanig achterhaald en 'van vroeger'.

Waarom neemt u het in deze kwestie meegerekend niet op voor al die tallozen die geleden hebben onder de ongerechtvaardigheid van een incompetente landsregering en legerleiding ?

» Deze reactie is geplaatst op 16 mei 2011 19:33

AKA; Ik juich op zich de gewetensvolle benadering van de heer Van Loenen toe aangaande de rol en betekenis van de eedzwering.
Evenwel zijn de eed en degene die de eed vordert twee totaal verschillende concepties. De SS legde zo u weet ook een eed af op Hitler. Ik neem aan dat u m.b.t. een dergelijke Goddeloze eed niet de strikte naleving op het oog heeft.


Ik ben de mening toegedaan dat een eed, welke dan ook, nageleeft dient te worden. Nu weet ik dat ik mij door het doen van deze uitspraak enigszins op glad ijs begeef voor waar het de Duitse eed betref.

Echter wil ik u het volgende ter overdenking meegeven. Wij leggen in Nederland een eed af en vragen daarbij om Gods ondersteuning ten tijde van nood. Mogen wij deze eed dan breken die wij hebben afgelegd tegenover God, Vorstin en Vaderland?
NEEN. Die eed is ten allen tijde heilig.
Gelukkig ben ik nooit in de situatie geweest dat mijn eed van trouw dermate op de proef werd gesteld maar mijn eed is mij heilig en ik hoop deze dan na te leven.

Ook de Duitse soldaat heeft de eed afgelegd aan datgene wat op dat moment voor hem “heilig” was. Alleen was daar het verschil dat hele onderdelen tegelijkertijd werden ingezworen en niet de individu. En het niet trouw zijn aan de Führer had direct implicaties naar de achterban.
Ik begrijp wat u wilt zeggen, maar uw vergelijking gaat enigszins mank.

AKA:De heer Van Loenen brengt in het licht van de meidagen dan ook nog aan de orde dat men "de aan die eed verbonden consequenties dient te dragen" .
[EDIT]

Weet u wel hoeveel van die "dappere" officieren al in juni 1940 deze eed of belofte a.h.w. de prullebak ingooiden en angstvallig en nauwgezet de door de Duitsers verordineerde loyaliteitsverklaring ondertekenden ?!
[EDIT]

Helaas weet ik dat er velen de verklaring hebben ondertekent en dat is zeer te betreuren. Echter staat dit los van het veroordelen van Meijer. Dit is iets wat heeft plaatsgevonden na de strijd en hoe verfoeilijk ook staat dit, nogmaals, los van de zaak Meijer.

AKA:Ik zou er niet raar van opkijken als ook generaal Harberts en/of leden van de krijgsraad 'm ondertekend hebben.

Ik vind dit, mits onderbouwd door feiten een heel trieste beschuldiging aan het adres van mensen die hun plicht hebben gedaan en wijs deze dan ook per definitie van de hand als zijnde achterklap.

AKA:Het mag een publiek geheim heten dat na de oorlog m.n. uit dit korps van "helden" de nodige beschouwingen aangaande de "deserteur" Meijer de ronde deden.

Het smalende gebruik van het woord helden vind ik in deze niet erg getuigen van integriteit.

AKA:Ik dien u overigens eerlijk te melden dat –indien ik destijds had geleefd- nog zo mijn twijfels zal hebben gehad of ik überhaupt een eed ten opzichte van een dergelijke overheid had afgelegd. Een overheid die de noodlijdende onderdaan onbarmhartig marginaliseerde en als zodanig voluit a-sociale denkbeelden uitdroeg t.a.v. de verschillende maatschappelijke vraagstukken.
Het leverde in die tijd bijvoorbeeld een wekelijks radiopraatje op van mevrouw Colijn (puissant rijk en de vrouw van… ) waarin de minderbedeelden een ‘steuntje in de rug ‘ kregen middels uitleg over een recept waarin met beperkte middelen toch bijvoorbeeld zo’n overheerlijke soep van visresten gemaakt kon worden.
Hoe intrinsiek onbeschaamd en onbeschaafd kan je het maken ?!

Voor een dergelijke “natie” zou ik me wel tweemaal bedenken om daar -ingevolge een afgeleghde eed- mijn leven voor op te offeren, maar dat terzijde.

Hoeveel politieke en maatschappelijke frustratie ligt er ten grondslag aan uw betoog? Ik lees steeds maar weer dat de politiek dit en dan weer dat, zus en zo, en ik proef maatschappelijke onvrede als u, telkens weer begint over politiek en maatschappij.
Maar goed, als vooroorlogse feiten uw argument zijn zeg ik u dat Meijer, áls hij dit al zo voelde, nooit de eed had mogen en moeten afleggen.


AKA:De heer Van Loenen heeft het verder erover dat sergeant Meijer
"willens en wetens" gedeserteerd is.
Hoe weet de heer Van Loenen dat eigenlijk zo zeker ? Ik zal dit niet zo stellig durven opmerken.
Sergeant Meijer had wel degelijk de intentie uitgesproken om zich te melden in de Vesting Holland. Dat zei hij overigens al op de berg en niet pas ‘achter de koffie’ op de locatie waar hij werd aangehouden.

Ik baseer dit op het volgende.
Het verplaatsen uit de positie zonder toestemming van een CO. kan worden beschouwd als een domheid en zal als zodanig worden afgehandeld.
Het aanhaken van het geschut aan de trekker en er daadwerkelijk mee vertrekken is erg vreemd en dat zal ook als zodanig worden bestraft.
Maar………..
40 kilometer reizen zonder zich ergens te melden, niet het aangrijpen van de mogelijkheid een nieuwe order te ontvangen, zonder je maten op de hoogte te stellen van je vertrek en een gat achter laten in een linie waar niemand van op de hoogte is en dan koffie gaan drinken en daar ruim de tijd voor nemen?
Als hij de plannen had zich daadwerkelijk te melden waarom heeft hij dan niet die laatste 3 km verder gereden? Waarom heeft hij tijdens de hele rit niet contact opgenomen met het hoofdkwartier of heeft hij zich gemeld bij één van de vele posten die hij ongetwijfeld is gepasseerd? Zegt u mij maar in wat voor licht ik dat dan moet beschouwen. En zeker als ik de situatie die er toen was voor ogen neem.
Plat gezegd is hij hem de eerste dag al gesmeerd.

AKA:Ik beschuldig het stichtingsbestuur geenszins van een hetze tegen sergeant Meijer, maar uw 'law and order' standpunt in dezen is al met al toch wel erg insolide en kortzichtig te noemen.

Als ik vanaf hier even voor het beheer mag spreken denk ik niet dat zij beticht kunnen worden van het voeren van een Hetze. Het zijn juist die mensen die zoeken naar rehabilitatie, om wat voor reden en op wat voor grond dan ook, die het negatieve van de daad van Meijer steeds weer opnieuw naar buiten brengen.
De man is gestorven en staat opgetekend op de rol van slachtoffers van de Duitse bezetting.
Laat hem daar en gun hem de vergetelheid van het geval en de rust van zijn graf. Hij wordt elk jaar weer geeerd als een gevallene en hij wordt nooit buitengesloten.

AKA:Ik kan slechts nog een ampel beroep doen op uw verantwoordelijksheidsgevoel.
Laat uw standpuntbepaling m.b.t. de 'zaak van sergeant Meijer' a.u.b. niet de zwakste schakel blijven van uw -voor het overige- prima website.

Het beheer van deze website neemt in dit geval juist de verantwoordelijkheid door achter een met feiten onderbouwd standpunt te staan en daar te blijven.

AKA:Ik heb mijn opinie m.i. getracht te verduidelijken. Uw ingewortelde standpunt aangaande sergeant Meijer is op den duur -make my words- onhoudbaar. Ze is als zodanig achterhaald en 'van vroeger'.

Het is geen standpunt van het beheer. Het is een op feiten gebaseerde beslissing geweest die totaal gerechtvaardigd is genomen. Meijer heeft een beslissing genomen en daar is hij op afgerekend. Die beslissing is inderdaad achterhaald en daarmee tipt u de kern van de discussie aan. U leeft en denkt nu terwijl de zaak Meijer toen speelde.

AKA:Waarom neemt u het in deze kwestie meegerekend niet op voor al die tallozen die geleden hebben onder de ongerechtvaardigheid van een incompetente landsregering en legerleiding ?

Wederom spreekt u hier politiek en maatschappelijk ongenoegen uit. Probeert u deze eens buiten de discussie te houden en de discussie puur feitelijk te voeren.

Als laatste dit;
geschreven woord is altijd anders als een woord wat is gesproken van man tot man. De toonzetting kan wat scherp over komen maar ik neem aan dat men hier wel doorheen kijkt.
Ik ben geenszins erop uit om iemand te beledigen al besef ik dat sommige van mijn opmerkingen als zodusdanig kunnen worden gelezen.

» Deze reactie is geplaatst op 16 mei 2011 20:47

Ik zie - in navolging van Van Loenen - in het geheel niet in waarom een Duitse militair de eed op de Führer in beginsel euvel geduid zou moeten worden. Dat is de zoveelste tendentieuze redenatie. Waar in het internationale recht wordt het afleggen van een eed op een staatshoofd geduid als overtreding? Het was een normaal gegeven dat een militair een eed op het staatshoofd (en God) aflegde. Dat is op zichzelf geen enkele reden iemand te be- of veroordelen.

De aan de Duitsers afgelegde verklaring is een geheel ander leerstuk, dat vele invalshoeken kende en qua legitimiteit van zowel opsteller als ondertekenaar voor een ambivalentie in het oordeel heeft gezorgd. Het is ronduit bizar die kwestie hier ook weer bij te slepen, bovendien met als achterliggende bedoeling 'helden' door het slijk te halen.

Uw reacties worden hoe langer hoe bespottelijker, AKA. Infaam bovendien. Kennelijk moet alles wijken voor uw gelijk. Dan kun je je gaan afvragen of u zich in feite niet van gelijke methodieken bedient als die u generaal Harberts euvel duidt.

» Deze reactie is geplaatst op 16 mei 2011 21:01

Beste AKA.
Meningen verschillen, dat mag gelukkig in dit land.
Mede voor dat recht hebben meer dan 70 jaar geleden Nederlandse soldaten gevochten op de Grebbeberg.
Dit kan niet gezegd worden over Meijer die toen al niet meer aanwezig was op zijn post.
Dat er veel te zeggen is over deze kwestie maakt dit topic maar weer duidelijk.
Laten we het wel zuiver houden en de emoties niet de overhand laten nemen.
Respecteer elkaars afwijkende meningen en stop om elkaar woodeijk te lijf te gaan.
De discussie daalt nu snel naar een bedenkelijk niveau.
Laten we deze site en het forum zijn hoge niveau behouden en stoppen met dit eindeloze gezeur.

» Deze reactie is geplaatst op 16 mei 2011 21:05

Ik wil de heer Van Loenen en Goossens bedanken voor hun repliek. Ik denk dat wij (alle deelnemers) de conclusie dienen te trekken dat de meningen -behoorlijk- verdeeld blijven.

Ik zie terugkijkend op mei 1940 sergeant Meijer a.h.w. functioneren in een omstandigheid waar hij eigenlijk niet tegen opgewassen was. Een omstandigheid waar ook anderen verwijtbaar in tekort zijn geschoten. Dat ik in dat verband de regering en de legerleiding als verantwoordelijken duidt heeft m.i. niet zoveel te maken met mijn persoonlijke beleving van maatschappelijke onvrede - alhoewel je van zulk een maatschappij nu bepaald niet vrolijk wordt.

Ik vind het oordeel dat sergeant een deserteur pur sang zou zijn geweest -ingevolge alle feiten en omstandigheden- niet is hard te maken. Wij dienen de mogelijkheid open te laten dat hij slachtoffer was van een mentale abberatie.

Verder ben ik het met de heer Roozeboom eens dat er in deze topic mogelijk teveel woordelijk kabaal naar elkaar is gemaakt - in zoverre dat dit 'kabaal' niet geheel functioneel was in de coherentie van de aangevoerde argumenten.

» Deze reactie is geplaatst op 16 mei 2011 21:48

AKA: Ik zie terugkijkend op mei 1940 sergeant Meijer a.h.w. functioneren in een omstandigheid waar hij eigenlijk niet tegen opgewassen was. Een omstandigheid waar ook anderen verwijtbaar in tekort zijn geschoten. Dat ik in dat verband de regering en de legerleiding als verantwoordelijken duidt heeft m.i. niet zoveel te maken met mijn persoonlijke beleving van maatschappelijke onvrede - alhoewel je van zulk een maatschappij nu bepaald niet vrolijk wordt.

Ik vind het oordeel dat sergeant een deserteur pur sang zou zijn geweest -ingevolge alle feiten en omstandigheden- niet is hard te maken. Wij dienen de mogelijkheid open te laten dat hij slachtoffer was van een mentale abberatie.

Zucht………………….
Waar komt de suggestie nu ineens vandaan dat hij niet tegen zijn taak zou zijn opgewassen?
Hij was een sergeant die een beroepsfunctie had en niet de eerste de beste, van de straat getrokken, jongen die voor het eerst met zijn geschut in aanraking kwam.
We kunnen er gerust vanuit gaan dat hij erg goed op de hoogte was van zijn taak en hierin doorkneed was. Zijn taak was het tegenhouden van Pantservoertuigen.
Zijn stuk geschut was modern, pantsermunitie was voorhanden en zijn manschappen waren nog fit. De legerleiding had hem met het moderne geschut een uitstekend stuk gereedschap verstrekt waarmee hij aan het werk had gekund. Met geen mogelijkheid kon hij weten dat de Duitse troepen bijna geen pantser tegen de Berg zouden inzetten.


Waarom is het niet hard te maken dat hij, laat ik het dan een keer anders zeggen, is vertrokken naar het achtergebied zonder enige toe- bestemming?
De feiten liggen er en zijn aantoonbaar.
Ik heb u eerder gevraagd eens te onderbouwen waarom dit niet zo zou zijn maar die onderbouwing ontbreekt ten ene male.
Datgene wat u als tegenargument voert is een “mogelijke” mentale instorting. En die is volgens mij juist niet te onderbouwen en is een aanname.

Maar zoals u al aangaf gaan we er inderdaad niet uitkomen. Laten wij daarom het gesteggel en de woordenstrijd afsluiten en verder gaan met andere zaken die onze inspanningen goed kunnen gebruiken.

Het is voor mij persoonlijk in ieder geval een verrijking van mijn kennis en inzichten geworden en daarvoor allen dank.

Gerrit

» Deze reactie is geplaatst op 17 mei 2011 00:25

Geachte heer Van Loenen,

Dank voor uw reactie. Het inhoudelijk ingaan op de door u aangegeven punten zou mogelijk wederom kunnen leiden tot een woordenstrijd waarin 'de hoofden heet en de harten koud´ worden.

Om dan toch zijlings op uw vraag in te gaan zou ik u willen aanreiken dat er meer is dan wat wij als mensen waarnemen en voor waar houden.
Ik kan en wil niet op voorhand mijn standpunt inzake sergeant Meijer baseren op basis van een plaatselijk ingedaald gewoonterecht dat een ieder die gedurende 5 uur gaans zich van het front afkeert automatisch een deserteur is.

De afgelegde afstand, het feit dat 'de groep Meijer' nergens onderweg verhaal ging halen doen niets af aan de mogelijkheid dat sergeant Meijer gedurende al die tijd in een staat van een mentale confusie verkeerde.

Juist vanwege het feit dat het vonnis even snel 'bij elkaar werd gefrommeld' en de wettelijke termijn van executeren niet werd nageleefd - stonden er voor Meijer geen beroepsmogelijkheden meer open waarin de voornoemde aspecten -eventueel- uitgediept hadden kunnen worden.
Als zodanig was de procesgang van het Leger versus sergeant Meijer wettelijk gezien niet afgerond c.q. 'niet compleet'.
Als zodanig kon ook het vonnis (schuldig aan desertie + doodstraf) alreeds in 1940 feitelijk geen stand houden.
Ik betreur het ten zeerste dat meerderen deze grondregels van onze rechtstaat -waarvan de contouren in 1940 echt niet extreem afweken t.o.v. de huidige situatie- zo 'gemakkelijk' naast zich neerleggen en met betrekking tot sergegant Meijer de welbekende onwettige uitkomst de facto laten prefaleren.

Evenwel wil ik evenals de heer Van Loenen -ik hoop dat het website bestuur mij het vergunt dat ik alreeds de aftiteling van deze topic begin af te draaien- wil ik opmerken dat de discussie hoe dan ook verrijkend genoemd kon worden. We hebben elkaar immers 'verrijkt' met alkaars mening en daar is m.i. nu juist een discussieplatform voor bedoeld.

Vanaf deze plaats wil ik nog mijn verontschuldiging maken indien mijn woorden mogelijk wat 'scherp' zijn overgekomen en wil ik de heer Goossens de hand reiken. Onze debatting was m.i. niet altijd vriendelijk van toon, evenwel hoop ik dat wij in een eventueel vervolg toch in een aimabele verhouding kunnen voortgaan.

» Deze reactie is geplaatst op 17 mei 2011 07:18

Geachte heren,

Met belangstelling heb ik als jongeling (54 jaar) de discussie gevolgd. Jarenlang heb ik "gezweefd" tussen de stelling "zo'n lafaard moet de kogel krijgen" en "Harberts was een enorme kl*****"

Dat laatste is mij ingegeven door zijn uitspraak "het regiment der lafhartigen" toen hij sprak over 8RI.

Door uw discussie op dit forum ben ik het handelen (ook de fouten) van gen. Harberts beter gaan begrijpen en in de context van de tijd en de situatie gaan zien.

Volgens mij heeft het geen zin om de nagedachtenis van sgt. Meyer nodeloos te besmeuren, maar ik ben van mening dat een deserteur, zoals hij er een was, terecht is veroordeeld en ter dood is gebracht. Mannen die handelden zoals hij zijn een smet op het blazoen van de helden die de meerderheid vormden en dat kan vandaag de dag niet duidelijk genoeg worden gemaakt.

Ik dank de deelnemers aan deze discussie dan ook hartelijk voor het helder uiteenzetten van hun mening. Hierbij wil ik opmerken dat ik de inzichten van Dhr. Goossens deel en bewondering heb voor zijn oprechte pogingen om elke discussie objectief aan te gaan.

» Deze reactie is geplaatst op 21 mei 2011 21:32

Het is nu eenmaal zo: Er zijn helden en er zijn lafaards. Het recht moet zijn loop hebben. En dat is gebeurd. Hetgeen her oordeel der geschiedenis vormt, is niet aan de enkeling om te bepalen. In oorlogen vallen nu eenmaal doden. Het standrecht dient niet coulant te zijn. Men vecht voor God, koning en vaderland. Zo niet, dan past de strengste straf. Er is slechts één instantie die vergiffenis kan schenken en dat is de Hoogste Macht. Slechts daarin dienen wij ons vertrouwen te leggen. Dat is de onherroepelijke les der geschiedenis.

» Deze reactie is geplaatst op 24 mei 2011 12:54