Discussiegroep

Onderwerp: Overste Jo Mussert - Oranjeklant ipv verrader

» Dit onderwerp is gesloten
(redactie)
Totaal berichten: 2.107
2.894 keer gelezen
Categorie: Zuidfront Vesting-Holland en Rotterdam / Bijzondere gebeurtenissen en excessen
Het is wellicht bekend dat in het kader van het onderzoek naar de gebeurtenissen op het Zuidfront Vesting Holland dat ondergetekende verricht ook aandacht is - uiteraard - voor de rol van kantonnementscommandant Jo Mussert van Dordrecht.

Mussert werd al tijdens de meidagen uitgemaakt voor verrader. Mede door de chaos die dagen en zijn onsympathieke compromisloze karakter werd bijkans alles wat misging op hem geprojecteerd. Op 14 mei werd Mussert door 1e luitenant Kruithof in Sliedrecht vermoord, omdat hij als verrader zich niet had willen laten arresteren.

Dat er geen spoor van bewijs tegen Mussert was in de archieven, deed niets af aan het feit dat ook naoorlogs Mussert als verrader te boek bleef staan. Het in eigen beheer door majoor bd Kleingeld, met ondersteuning van Brongers, uitgegeven vluchtige werkje over Mussert bestempelt de overste nietsontziend tot verrader en zijn executeur bijkans tot held. Het boekje irriteerde me mateloos, omdat het een aanklacht is zonder enige wetenschappelijke onderbouwing, geschreven met onbetamelijke vooringenomenheid.

Terwijl ik in 2005 begon met mijn studiewerk voor zuidfront, kwam ik al talloze zaken tegen in de archieven die aantoonden dat er met Mussert niet zo veel mis was. In tegendeel. Mussert heeft helemaal niet zulk bizar krijgsbeleid gepleegd tijdens de meidagen. Zijn beoordelaars deden wel hun uiterste best dat zo te presenteren, want a) was Mussert als onlosmakelijk met zijn broer verbonden figuur de eenvoudige Judas en b) er waren heel wat carrieres veilig te stellen door Mussert de schuld voor falen van zoveel beroepsofficieren toe te schuiven. Hardnekkig blijft die valse beeldvorming hangen.

Onderwijl verzamelde ik steeds meer informatie die voor de zogenaamde dwalende Mussert beleidszaken steeds meer nuances brachten. Daarvan is al het e.e.a. op Zuidfront te lezen. Ter zijner tijd zal worden beschouwd dat Mussert zijn geloof in arriverende Fransen niet zijn idee fixe was, maar gesoufleerd door de leiding van de LD en de C-VH, alsmede, jawel, kapitein Calmeijer, toen chef-staf Groep Kil.

Afgelopen winter verscheen een prachtig artikel van Stijn Wiegerinck in de circulaire van het Nationaal Archief. In Oranjebitter, magazine 2010/1, een artikel over de neven van Anton Mussert, zoons van Jo Mussert, die in het Duitse leger dienst namen. Althans, twee van de vier, want de andere twee keerden zich er vanaf. In het kader van 'Zorg dat Oom Anton trotsch kan zijn.' Het artikel, gebaseerd op de archieven in het NA waarvoor ondergetekende inmiddels ook schriftelijke toestemming voor inzage heeft, bevestigt keihard dat Jo Mussert geen verrader was, maar juist Oranjeklant, zoals zijn vrouw en kinderen hem plachtten te noemen. Hij bestreedt zijn vrouw haar NSB gedachte en lidmaatschap en dwong haar zelfs in 1938 het te beƫindigen. Jo Mussert zelf zou lid zijn geweest van de Liberale Partij.

Helaas bevat het artikel over de oorlogsdagen ook passages die verraden dat auteur Wiegerinck zich niet erg in de strijddagen heeft verdiept, maar dat is geen bezwaar. Het duidelijke beeld over de gespleten familie van Jo Mussert, waar enerzijds de moeder, enkele dochters en zoons zich tot het nationaal-socialisme voelden aangetrokken en anderzijds de resterende kinderen juist niet, wordt duidelijk doordat de familie van papa's en mama's kinderen sprak. Hoewel Jo Mussert kennelijk dol op zijn vrouw was, werd hij furieus om haar NSB gedachten. Hij bekritiseerde ook zijn broer Anton, door hem te waarschuwen voor diens rol als Duitsland zou aanvallen. Enerzijds de beroepsofficier die zich de risico's aantrok van zijn familiemoraal op zijn carriere, en anderzijds ook de man die het ridicule van het nationaal-socialisme inzag.

Ter zijner tijd zal op Zuidfront de kwestie Jo Mussert in al zijn facetten worden beschreven. De kop van jut van het Zuidfront dient hoognodig te worden gerehabiliteerd. Niet omdat er, zoals in zoveel gevallen, opeens zaken in het grijze worden getrokken, maar omdat vrijwel alle aantijgingen tegen Jo Mussert onwaar, onzuiver of simpelweg vals zijn ...
» Dit bericht is geplaatst op 16 september 2010 17:31
» Dit onderwerp is gesloten
2554