Discussiegroep

Ik heb in Kerkrade de staat van dienst opgevraagd van mijn vader H.Peeneman (geb Arnhem 1914).Dit om er achter te komen waar hij nu precies bij ingedeeld was toen hij meevocht op de Greb. Ik meen dat het II-8RI was maar weet dat niet zeker. Op het eerste blad staat het volgende (in 1934 toen hij als dienstplichtig soldaat in het leger kwam: I Baltaljon /mitrailleurscompie / Mitraillist no 4. Wat houdt dit in?

» Dit bericht is geplaatst op 17 april 2015 17:44

Elk infanterie-bataljon telde naast 3 z.g tirailleur-compagnieen ook een mitrailleurcompagnie. Die laatste bestond uit een aantal ( in doorsnee 4 ) secties en een sectie weer uit 3 stukken ( zware mitrailleurs ). De bemanning van zo'n stuk telde 12 man, een stukscommandant, een vervangend stukscommandant en een tiental mitraillisten. Die hadden de nummers 1 t/m 10. Uw vader zal gasontsmetter zijn geweest.

De kans is natuurlijk ruim aanwezig dat uw vader in 1940 nog steeds behoorde tot het 1e bataljon ( I - 8 RI ),maar je kunt niet helemaal uitsluiten dat hij om wat voor reden dan ook is terecht gekomen bij het 2e bataljon ( II - 8 RI ).
Verder zou je behalve het bataljon ook de sectie moeten kennen om hem te kunnen plaatsen. En daarover geeft de Staat van Dienst helaas geen uitsluitsel.

» Deze reactie is geplaatst op 17 april 2015 18:12

Aangezien mijn vader altijd een erg goed geheugen heeft gehad ga ik er vanuit dat dit wel het 2e bataljon geweest moet zijn.Is er ergens een mogelijkheid om er achter te komen welke sectie dat was? Ik heb nog een groepsfoto die tijdens de mobilisatie gemaakt is. Kan ik er vanuit gaan dat deze groep bij elkaar is gebleven toen de Slag om de Greb begon?
Ik stuur deze foto mee. Kan deze hierbij worden geplaatst? Misschien dat er iemand van herkend wordt.

» Deze reactie is geplaatst op 17 april 2015 18:25

De bij de foto genoemde gesneuvelde Gudden behoorde in mei 1940 met zekerheid tot MC - I - 8 RI.
De vraag is natuurlijk of hij en uw vader destijds ( nog ) allebei deel uitmaakten van dit onderdeel.

» Deze reactie is geplaatst op 17 april 2015 18:54

Nog even een oproepje ivm de foto: Is er iemand die een persoon op deze foto herkent?. Deze foto is gemaakt tijdens de mobilisatie rond 1939 Deze groep was ondergebracht in de openbare lagere school aan de Nieuwe Veenendaalse weg in Rhenen. Achterste rij 3e van rechts is mijn vader Henk Peeneman, 2e van rechts is Gerrit Gudden (gesneuveld), helemaal rechts mogelijk (hij lijkt er erg op) G.E.J. Willemsen (gesneuveld). Ik ben op zoek naar de sectie waaronder mijn vader viel. Het was II-8RI, ik weet dat Majoor Jacometti zijn majoor was zoals hij dat noemde, maar meer weet ik niet. Ik wil graag meer weten waar hij tijdens de aanval was en met wie.

» Deze reactie is geplaatst op 20 april 2015 17:38

Het gaat om G.H.J Willemsen, niet om G.E.J Willemsen. Mocht het inderdaad deze Willemsen zijn die op bovenstaande foto staat ( en dat is niet onmogelijk als je ook kijkt naar de foto bij de naam Willemsen bij Ereveld / daarop staan met zekerheid 19 man van de 1e sectie van 2 - II - 8 RI waaronder Willemsen ) dan zou dit een gedeelte ( mogelijk een groep /elke sectie telde 3 groepen) kunnen zijn van de 1e sectie van 2 - II - 8 RI. Ik zeg met nadruk KUNNEN.

» Deze reactie is geplaatst op 20 april 2015 18:18

In een eerdere reactie gaf u al aan dat mijn vader waarschijnlijk gasontsmetter geweest is. Dat klopt inderdaad, staat in zijn Staat van Dienst. Wat is dat eigenlijk?
Als ik er nu van uit ga dat het inderdaad de 1e sectie van 2-II-8RI was zou het dan zin hebben om info bij het NIMH op te vragen?

» Deze reactie is geplaatst op 12 mei 2015 17:51

Gasontsmetter: zal hebben geholpen bij het desinfecteren in het geval van gasbesmetting. Maar heel precies weet ik het ook niet.
Nee, het opvragen van informatie bij het NIMH heeft naar mijn mening dan weinig zin meer. Iets ter aanvulling zullen ze daar niet hebben en alle relevante verslagen staan op onze website.

» Deze reactie is geplaatst op 12 mei 2015 18:42

Laat ik voorop stellen dat het Nederlandse leger buitengewoon slecht was voorbereid op enige inzet van strijdgassen. Laten we ontzettend dankbaar zijn dat het tot zulke inzetten nimmer gekomen is. Nederland was er zowel in actieve (eigen aanmaak van strijdgassen) als passieve zin (bescherming en ontsmetting) zeer slecht op voorbereid. Wie heel specifiek in deze materie geïnteresseerd is in relatie tot ons leger, raad ik aan het uitstekende NIMH-product "De Geest in de Fles" aan te schaffen. De auteurs Roozenbeek/van Woensel hebben daar veel informatie en geschiedenis samengebracht in een overzichtelijk geheel.

Ons leger bezat geen chemische strijdmiddelen, na een zeer bescheiden aanmaak van materieel en gassen tijdens het staartje van de Eerste Wereldoorlog. Tijdens het interbellum werd mondjesmaat onderzoek en mogelijke aanmaak onderzocht en in enige vorm voorbereid, maar dit eindigde al spoedig omwille van budgettair nood. Later, in de dertiger jaren, werd het onderzoek weer opgepakt en zou in Nederlands-Indië zelfs werkelijk enige aanmaak van strijdgassen worden opgepakt. In Nederland kwam het zover niet.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog zou Nederland desastreus onder de voeten zijn gelopen als de Duitsers in 1917 of 1918 (zoals enige tijd gepland) de vizieren op ons land zouden hebben gericht. Er was zo goed als geen bescherming voor het veldleger. Alles wat er wel was, was volkomen rudimentair. Voordat de oorlog was afgelopen was nog maar een fractie van het veldleger behoorlijk beschermd geweest tegen strijdgasaanvallen. De enorme achterstand qua chemische beschermingsmiddelen bleef en werd maar half verbeterd tijdens het interbellum. Weliswaar waren er voor alle manschappen gasmaskers voorhanden, maar daarmee waren allerhande mechanische en overige problemen. Menigeen had een lek masker tijdens de mobilisatie. Gaspakken en moderne ontsmettingsstraten, noodzakelijk voor het reinigen van troepen die door bepaalde chemische strijdmiddelen waren besmet, waren zo goed als afwezig. Een uitgebreid sensorensysteem bestond zelfs niet. Zoals men bijvoorbeeld in het Britse leger talloze voertuigen met detectiestickers beplakt zien, was dit fenomeen in Nederland niet in gebruik bij de gewone troepen. Detectie geschiedde met de zintuigen ...

Toch was er wel een zekere vorm van organisatie, zij het uiterst provisorisch. Ieder bataljon kreeg een toegewijd gasofficier, die deze taak weliswaar primair diende uit te voeren, maar overigens normaal als toegevoegd stafofficier functioneerde. Binnen compagnieën werd een officier of seniore onderofficier aangewezen als coördinator in geval van chemische oorlogsvoering gerelateerde zaken en werden gewone militairen van de compagnie- en bataljonsstaf aangesteld om in geval van chemische oorlogsvoering een reinigingsstraat op te zetten, waar met chemische stoffen besmette troepen konden worden afgespoten en (binnen de mogelijkheden der middelen) gereinigd. De betreffende militairen hadden daartoe een vluchtige cursus genoten op hun opleidingscentrum. Het was een nevenfunctie, dus men was intendant/gasontsmetter of verbindelaar/gasontsmetter. Het had in werkelijkheid dus nauwelijks iets om het lijf en dit werd - gelukkig - versterkt door het feit dat chemische oorlogsvoering in de oorlog met Duitsland gelukkig niet aan de orde is geweest.

» Deze reactie is geplaatst op 13 mei 2015 12:26