Bij de recent aangevulde verslagen komen we sinds kort de verslagen tegen van de reserve kapitein Franssen (c-2-III-11RI) en de opmerkingen bij dat verslag door zijn directe commandant majoor vd Ploeg (c-III-11RI).
Uit dit soort verslagen blijkt hoe moeilijk het werk van Nierstrasz moet zijn geweest. Een verslag van een compagniescommandant die zijn optreden aan alle kanten probeert te vergoeilijken, en zijn directe superieur voor een halve idioot uitmaakt. Deze commandant - in wederhoor - die de kapitein dreigt neer te schieten. Welke van deze twee verslagen moet men nu geloven. Ook de luitenant-adjudant van de majoor (Verberne), die we nog eens heroisch tegenkwamen in de stellingen zuid van de straatweg in de stoplijn (I-8RI), blijkt later omstreden omdat hij vermeend een soldaat neerschoot die Duits sprak. Daarbij was volgens het commentaar van de majoor de kapitein Franssen aanwezig (?). Verberne is omstreden geraakt door dit incident, maar als we nu het verslag van de majoor vd Ploeg lezen, merken we op dat de kapitein Franssen Duitse marsliederen toe liet in zijn onderdeel voor de inval! Daarnaast volgt een beschuldiging van eventuele beinvloeding door de Duits georienteerde majoor Rigter, waar Franssen als luitenant-adjudant had gediend!
Je zal - als Nierstrasz zijnde - het kaf van het koren maar moeten scheiden ... Het lijkt me een heel moeilijke kwestie. » Dit bericht is geplaatst op 15 februari 2004 14:08 |
|
|
|
Verslag van een ooggetuige,de ordonnans Martin Hendrik Kuypers (Bronzen Leeuw): "Tussen hotel De Grebbeberg en Ouwehands Dierenpark hoorden we Duits spreken. 'Handen omhoog'riep ik. 'Nicht schiessen, wir sind Freunde, klonk het in het struweel. Tot grote verbazing van luitenant Verberne kwamen uit de dekking de kapitein mr.dr. M.H.Franssen, de adjudant van zijn bataljonscommandant en diens toegevoegde sergeant te voorschijn. Ze hadden hun wapens weggegooid. Luitenant Verberne beval hen de handen omhoog te steken en waarschuwde dat hij zou schieten als ze zouden proberen te vluchten.Toen we de commandopost van majoor Landzaat tot op 20 meter waren genaderd, probeerde kapitein Franssen te vluchten.. Luitenant Verberne bedacht zich geen moment en schoot hem in de rechter heup. De kapitein bleef voorover liggen en hield zich dood. Met het pistool voor het hoofd beval luitenant Verberne hem op te staan, waarna hij strompelend en snikkend aan majoor Landzaat werd voorgeleid." » Deze reactie is geplaatst op 15 februari 2004 16:59 |
|
|
(redactie)
Totaal berichten: 1.340
|
Ja, deze affaire van Franssen en Verberne is bekend. Maar dat van de dienstplichtige Hilberdink niet (zie commentaar vd Ploeg op verslag Franssen). Het blijft een typisch geval dat Verberne Franssen neerschoot/in de dij schoot - dat strookt totaal niet met de werkelijkheid - althans volgens mij werd Franssen gewond bij de gevechten rond de commandopost en werd hij lopend met de handen omhoog gesignaleerd met Verberne. Verberne - als adjudant van de bataljonscommandant - zal Franssen als ondercommandant van Vd Ploeg toch zeker herkend hebben als Nederlands officier. En de overweging dat Franssen vermoedde dat er Duitsers voor hen stonden ipv Nederlanders was in die fase van de strijd niet zo vreemd - dus die Duitse taal kan daarvoor een goede verklaring zijn. Misschien was er echter al een sterke verdenking tegen Franssen - gegeven ook wat Vd Ploeg stelt over diens vooroorlogse coulance richting het zingen van Duitse liederen. Desondanks is het een apart gegeven - zeker ook omdat Franssen trachtte weg te rennen - althans volgens Vd Ploeg. Daarnaast kunnen we zeggen dat ook Vd PLoeg en Verberne veel emoties oproepen in de verslagen. Vooral Verberne wordt nogal geroemd om zijn moedige gedrag, maar veel vraagtekens kunnen worden gezet bij zowel zijn als Vd Ploegs "onderlinge" uitlatingen. Dat lijkt weinig te maken te hebben met "gentlemen" gedrag. Desondanks heeft Verberne vanzelfsprekend zich zeer onderscheiden - zoals wel blijkt uit vele verslagen, vooral van I-8RI. Franssen daarentegen wordt overal bespot en marcheert mee in de rijen falende compagniescommandanten. Ik meen dat hij zelfs na de oorlog onderwerp van onderzoek is geweest.
Is er iemand bekend wat er van Verberne en Franssen is geworden na de capitulatie? » Deze reactie is geplaatst op 16 februari 2004 01:40 |
|
|
(redactie)
Totaal berichten: 629
|
Ik geloof niet dat kapitein Franssen echt een verrader is geweest.
Zijn "minder flink "gedrag staat m.i daarentegen wel vast, daarvoor zijn er teveel "misverstanden "met teveel verschilende mensen en heeft hij te vaak de schijn tegen.
Van der Ploeg's verwijten aan de andere kant zijn zeker niet allemaal terecht. Zo doet hij nogal minachtend over het feit dat Franssen de draadversperring voor 2-3 had willen laten doorknippen. Hij vergeet daarbij dat hij zijn compagniescommandanten zo slecht had ingelicht over de opdracht van 3 - 11, dat men dacht dat er aangevallen mest worden in pl. van de stoplijn te versterken. Hij verzuimde bovendien contact op te nemen met al aanwezige eenheden en ging te snel en weing doordacht te werk. Een deel van de mislukking van het optreden van 3 - 11 is zijn fout geweest, zo oordeelt in elk geval het stafwerk.
Naast dat Stafwerk is ook een aantal verslagen kritisch tav zijn optreden en natuurlijk veegt ook hij in zijn rapport gewoon zijn eigen straatje schoon. Verder stond hij wel erg snel klaar met zijn oordeel over vermeende lafheid. Ook Dewez en Verberne hebben er van langs gekregen. Het Stafwerk wijt dit aan zijn opgelopen verwonding en de eerder opgedane ervaringen van die dag waarbij onderdelen van zijn bataljon waren betrokken. Hij was, zo stelt het Stafwerk, zijn evenwicht kwijtgeraakt.
Was dus ook vd Ploeg een omstreden figuur ( al viel er op zijn persoonlijke moed niet veel aan te merken ), voor Verberne gold dat evenzeer. Deze komt over als compleet" opgefokt" met positieve gevolgen naar "buiten "( de Duitsers ) en dubieuze naar "binnen "(eigen mensen, die hij verdacht van lafheid en/of verraad ). Een soort "wrekende Engel " met een haast persoonlijke missie.
Interessant lijkt mij ook de verwonding van Franssen.
Wat voor verwonding was dat eigenlijk? Er zijn 3 mogelijkheden.
A) Het verhaal van ordonnans Kuypers ( waarbij Verberne Franssen in de rechter heup trof / ik las het voor het eerst ) is niet waar. Daarvoor zou pleiten dat geen enkel ander verslag hier melding van maakt, terwijl er toch meerdere militairen getuige zijn geweest van de "voorleiding "aan Landzaat. Niemand noemt daarbij een verwonding, ook luitenant De Jong (Landzaat's adjudant ) doet dat niet. Franssen zelf rept er evenmin over, hij vertelt dat hij in de commandpost van Landzaat gewond raakte door een op zijn linker HEUP(!) ontploffende handgranaat.
B) Het verhaal van Kuyper klopt wel.En eigenlijk zou ik niet weten waarom deze militair zou liegen. Zou dan ( ik ken de eventuele medische rapporten niet ) het handgranatenverhaal niet door Franssen zelf verzonnen kunnen zijn om zo een meer heroische ( of minder vernederende ) verklaring te hebben voor de hem door Verberne toegebrachte verwonding? Vandaar misschien ook zijn zwijgen erover ( zie onder A). In beide gevallen is er sprake van een HEUPverwonding, waarbij Kuypers rechts en links kan hebben verwisseld.
Voor z'n door Franssen bedachte versie kan pleiten de verklaring van kapitein Bor ( 8e comp. pag ), dat Franssen zich bij hem meldde, gewond ging liggen en daarna, toen de stelling door de Duitsers was overmeesterd, ineens weer vlot bleek te kunnen lopen. Met een op de heup ontplofte handgranaat niet zo alledaags misschien. Daar staat dan wel weer tegenover dat hij later is GEOPEREERD.
C) In theorie kan Franssen ook aan beide heupen gewond zijn geraakt.
Alleen doet zich dan de vraag voor of hij in dat geval uberhaupt mobiel genoeg was om de stelling/loopgraaf van kapitein Bor te kunnen bereiken.
Meerkeuzetoets: A), B) of C)? » Deze reactie is geplaatst op 16 februari 2004 17:04 |
|
|
(redactie)
Totaal berichten: 849
|
Het verslag van kapt. Franssen vind ik wel heel eerlijk overkomen, los van het feit dat hij niet datgeen gepresteerd zou hebben wat van hem werd verwacht als officier. Gezien zijn verhaal en zijn idee op een gegeven moment helemaal alleen in die stoplijn te zitten en Duitse troepen richting Rhenen ziet opmarcheeren kan ik mij best voorstellen dat hij in het Duits heeft geroepen niet te schieten. De situatie was echter anders, en daar was dan nog die luitenant Verberne die behoorlijk fanatiek was. Overigens kwam hij bij het 10e Regiment Infanterie vandaan, leeft als het goed is nog (!) en is ook nog lid van de veteranen club 10 R.I.
Ik heb richting Allert wel eens mijn ideeen over het mysterieuze sneuvelen van Hilberdink uiteengezet. Denk dat het te persoonlijk is om dat hier ook te doen. Wil wel de opmerking maken dat Hilberdink om het leven is gekomen door een schot in de hartstreek en een onderscheiding heeft gekregen op basis van een beschrijving die eigenlijk (naar mijn idee) veel te algemeen is en ook op bijv. C. de Haan (ook 4 C.P.) van toepassing zou moeten zijn. Een oud-4 C.P.'er mailde mij via zijn zoon nog niet zo lang geleden het volgende verhaal:
"De naam Hilberdink zij hem wel wat, zij het dat hij deze soldaat nooit persoonlijk heeft gekend. Aangezien jij aangaf dat het om een tijdens de meidagen gesneuvelde pionier moest gaan, bracht mijn vader het in verband met een gerucht dat hem op zondag 12 mei (1940) werd verteld. Er zijn slechts drie pioniers gesneuveld, maar twee daarvan niet tijdens de meidagen. Het gerucht behelsde dat op de brug bij het viaduct in Rhenen een soldaat van de pioniers (mogelijk met de naam Hilberdink) zou zijn gedood door een officier (van een ander legeronderdeel). Dit zou zijn gebeurd toen een aantal (nederlandse)-militairen de Grebbeweg afkwamen in de richting van het station en de soldaat hen zou hebben geroepen: "Terug, jongens ga terug." Volgens het gerucht zou deze soldaat er op hebben gedoeld dat de militairen terug moesten naar het front, de officier zou het hebben opgevat dat de soldaat hen aanmoedigde te deserteren." » Deze reactie is geplaatst op 17 februari 2004 08:10 |
|
|
|
Zelf denk ik dat Kapt. Franssen ongewond bij Majoor aangekomen is
dit blijkt ook uit fragment verslag van :
Ltn. P.H. de Jong. ingedeeld als
luitenant-adjudant-I-8 R.I.
Opeens hoorden wij een geweldig lawaai van de Heimersteinsche laan afkomen en kwam aanloopen een luitenant met het pistool in den hand en een kapitein ongewapend, die onder geschreeuw van den luitenant werd vooruitgeduwd. Toen zij bij den majoor en mij, staande voor het magazijn Ouwehand, aankwamen begon de luitenant op zeer geagiteerde wijze de majoor te vertellen dat de kapitein al te groote vriendschap met de Duitschers vertoonde en hoorde ik het woord "Kamerade" en hoorde de luitenant ook zeggen "Zullen wij hem doodschieten?". De majoor zei: "Dat zullen wij niet doen" en verwees de kapitein Franssen naar het stroo in het magazijn. De luitenant Verberne verdween.
Na verlaten van majoor landzaat meld JAW Bor van 88e PAG dat :
Franssen aan Knie , heup en linkerhand gewond en deze melde de dood van Landzaat.
Dus die verwonding op MEERDERE plaatsen kan niet opgelopen zijn door
EEN schot ! (na een evt. vluchtpoging )
Nee Franssen blonk niet uit door heldendaden maar of Kuyper de waarheid sprak ?? » Deze reactie is geplaatst op 17 februari 2004 11:51 |
|
|
(redactie)
Totaal berichten: 1.340
|
Ik denk dat de luitenant Verberne zo'n type was (is) dat je in oorlogstijd graag voor je ziet vechten. Iemand die de angst omzet in adrenaline en die in staat is bovenmachtig moedig te zijn. Moed is immers niets meer dan je angst opzij zetten of overwinnen. De trance waarin deze mensen raken doordat ze hun ratio uitschakelen heeft natuurlijk ook zijn nadelige kanten. Het kan dus best zijn dat Verberne een beetje doorgedraaid is, maar wellicht was hij een van de schaarse mensen die oorlog op een of andere manier om kan zetten in iets waarvan (tijdelijk) genoten wordt. De macht van de wapens, de macht van de rang, enzovoort. Het is natuurlijk gevaarlijk die conclusie te trekken, maar de kans bestaat dat deze Verberne zo'n type was.
Franssen was denk ik inderdaad weinig moedig. Maar we hebben al eens gezegd dat heel veel kapiteins op de Grebbeberg faalden. Het verhaal van Franssen is eigenlijk een droevig verhaal. Ik geloof niet dat de man laf was, maar hij gaf wel erg toe aan zijn angst. Desondanks zijn de drie heerschappen in kwestie erg omstreden. Verberne en vd Ploeg hebben elkaar van allerlei verwensingen toegevoegd, en de overspannen wijze van leiden van Vd Ploeg (met de hand op het pistool zijn compagniescommandant toespreken) die iedereen maar laf noemt insinueert dat hij simpelweg zijn eigen angst projecteerde op anderen en daarvan zo schrok dat hij overspannen reageerde.
Moraal van het verhaal is natuurlijk dat we allemaal niet weten hoe we de vuurdoop zouden verwerken. De een breekt, de ander komt in trance. Het zal voor iedereen een verassing zijn. Ik weet nog dat ik eens een heel ernstig auto ongeluk had in Belgie samen met mijn (toenmalige) vriendin en haar zus en zwager. We werden door een gek van de snelweg gereden en sloegen keer op keer om, omdat de weg naar beneden liep. De ruiten sprongen, de benzinetank scheurde en de vonken vlogen om ons heen, de stenen in ons gezicht. Ik dacht tot mijn verbazing glashelder, en ook toen we eindelijk stil lagen en de paniek in de auto onder de dames omgezet werd in gekrijs dacht ik onderbewust heel sterk "rustig blijven". Ik maakte mijn vriendin los en vertelde heel rustig wat ik deed (ites wat ik leerde in het leger - altijd je patient vertellen wat je doet). Ik legde haar uit hoe ze het best de auto uit kon komen en begeleidde haar zonder enige paniek naar buiten. Dat terwijl de auto ieder moment kon ontploffen of vlam vatten. Later komt de angst die je feitelijk had echter naar buiten en dan sta je toch te rillen, maar de verassing voor mezelf was dat zelfs op zo'n moment van (feitelijk) doodsangst dat je (blijkbaar) een systeem hebt dat je helpt accepteren dat de dood een logisch gevolg van het leven is en dat rustig blijven op zo'n moment je meer goed doet dan paniekeren. Het is iets onverklaarbaars denk ik - voor ieder individueel. » Deze reactie is geplaatst op 17 februari 2004 12:56 |
|
|
|
Wat er van Mr Dr M.H.H Franssen geworden is ???? ( vraagt allert )
In 1943 werkte hij voor de Duitsers als " Verwalter " in den Haag : dit is een door het Duitse Militair Bestuur aangestelde beheerder en liquidator van vijandelijke en joodse bedrijven, eigendommen en vermogens. De Verwalter had het recht om onroerende goederen te verwerven, te verkopen en te vereffenen.
In feite pleegde hij (kunst) roof en handelde dit af getuigen dit bericht fragment:
Collectie H.L. Larsen (overleden 1937)
Een deel van de collectie schilderijen van de op 3 november 1937 overleden Hans Ludwig Larsen werd door zijn weduwe, mevrouw S. Larsen-Menzel, op 6 juli 1939 aan het Leidse museum De Lakenhal in bruikleen gegeven.
In 1943 werden de schilderijen uit de collectie Larsen, in opdracht van de Verwalter M.H.H. Franssen, overgebracht naar het Haagse veilinghuis Van Marle en Bignell.
Uit de proefdruk van de veilingcatalogus blijkt dat de schilderijen op 25 januari 1943 geveild zouden worden. Op 14 januari 1943, vóór de feitelijke veiling, werd een aantal schilderijen verkocht aan E. Göpel. Hij koopt de schilderijen voor het Führermuseum in Linz.
Dus gewoon geconfisqueerd... en Mevrouw Larsen kan naar haar schilderijen fluiten !
Bron : Bovenstaande is van in internet via zoekmachine te vinden.
http://www.herkomstgezocht.nl/nl/collecties/content.html#4
In 1948 in de gevangenis ?? getuigen de header van commissie Nierstrasz :
" Op heden de 5e Februari 1948 verscheen voor onze Commissie in de cellenbarak te Scheveningen de Reserve Kapitein Mr.Dr. M.H.H. Franssen ect ".
Ik mag toch aannemen dat er in Den Haag (aan het Korte Voorhout 12 B.) GEEN 2 stuks M.H.H. Franssen
gewoond hebben zodat persoons verwisseling uitgesloten lijkt !
Dit moet het voor Nierstrasz een stukje makkelijker hebben gemaakt ? » Deze reactie is geplaatst op 17 februari 2004 13:35 |
|
|
(redactie)
Totaal berichten: 1.340
|
Compliment Wim - een goed verhaal. Dit werpt dan ook een ander licht op de prestaties van kapitein Franssen en de verslagen. Wellicht was zijn angst dus meer een vorm van subversief gedrag om de Duitsers te helpen of althans geen belangrijke bijdrage te leveren bij de strijd tegen hen. De aantijgingen van pro-Duits gedrag vooroorlogs door Franssen lijken dus niet misplaatst. » Deze reactie is geplaatst op 17 februari 2004 14:33 |
|
|
(redactie)
Totaal berichten: 629
|
Inderdaad, een mooi verhaal.
Of het echter de zaak voor Nierstrasz zoveel makkelijker heeft gemaakt weet ik niet. In feite heeft hij namelijk veel meer kritiek op majoor vd Ploeg dan op Franssen. De kritiekpunten tav vd Ploeg heb ik al in een vorig stukje opgesomd. Tav Franssen blijft het bij een belangrijk punt: hij neemt hem kwalijk dat hij op 12 mei eigenmachtig de stoplijn ( vak 2-3-8RI ) ontruimde en 300 meter terugtrok. Volgens Franssen deed hij dat op bevel van kapitein Dewez, die volgens hem het bevel van de gewond geraakte vd Ploeg had overgenomen. Dewez zelf zegt dat hij er niet van bewust was het commando te moeten overnemen, ook al omdat hij niet wist dat de beoogde vervangende BC ( vd Spek ) op dat moment nog in Rhenen was. In elk geval ontkent Dewez Franssen zo'n order te hebben gegeven.
Door eigenmachtig te besluiten terug te gaan ( al schijnt Franssen nog wel een "telefoontje" te hebben gepleegd in de cp. van kapitein Maas, maar is niet bekend met wie ), verzuimde hij de stoplijn te versterken ( hier is sprake van een negatieve rol van vd Ploeg, die zijn ondercommandanten niet voldoende duidelijk heeft kunnen maken dat DAT de bedoeling was en geen aanvallende operatie, zoals men, en niet alleen Franssen, dacht ) en droeg zo bij tot het groter worden van de choas, ook al door het slechte uitvoeren van dat terugtrekken.
Meer kritische noten tav Franssen vallen eigenlijk niet.
Ook niet tav de kwestie van het al dan niet te ver terugtrekken ten Westen van Rhenen door Franssen met zijn compagnie eerder op de 12e, warover een conflict ontstond met vd Ploeg en kapitein Van Buren van de divisiestaf. Er wordt geen enkele toespeling gemaakt op mogelijke Duitsgezindheid, verraad of zelfs alleen maar lafheid ( maar waarschijnlijk vond Nierstrasz dat ook niet zijn taak ).
Nierstrasz meldt ook nog de arrestatie van Franssen door Verberne en vertelt daarbij dat Landzaat dit allemaal opvatte als uiting van nervositeit. Het is gewoon met een sisser afgelopen en Verberne is naar de stoplijn van 3 - 1 - 8RI teruggegaan. Het schot, dat Verberne zou hebben afgevuurd, volgens ordonnans Kuypers, en dat Franssen in de rechterheup zou hebben getroffen, wordt ook hier niet vermeld. Het verslag van kapitein Bor, dat ik ook had herlezen, is daarnaast inderdaad de zoveelste aanwijzing dat het verhaal van Kuypers niet klopt.
In het onwaarschijnlijke geval dat het wel zou kloppen, moet er welhaast sprake zijn geweest van een soort "doofpot-affaire", met inbegrip misschien wel van de door Rutger genoemde militair van de 4e comp. pioniers. » Deze reactie is geplaatst op 17 februari 2004 16:13 |
|
|
(redactie)
Totaal berichten: 849
|
Heer Groenman, deze doofpot theorie had ikzelf ook al bedacht. Temeer daar bij het Instituut Militaire Geschiedenis (voorheen SMG) in de archieven geen enkel rapport van Verberne meer is terug te vinden (!!), ondanks het feit dat de overzichtsbladen hiervan wel melding maken (er zouden er diversen moeten zijn). Helemaal vreemd wanneer je je realiseert dat deze man een onderscheiding heeft ontvangen.
Mijn indruk was / is dat "iemand" grondige schoonmaak heeft gehouden en alle documenten die hierover iets te melden hebben heeft doen verdwijnen maar... het rapport van Kapt. Franssen over het hoofd heeft gezien. Iedereen die wel eens bij het IMG op bezoek is geweest weet waarschijnlijk wel hoe gemakkelijk dit (helaas) kan. Gelukkig heeft men inmiddels besloten alleen nog copieen beschikbaar te stellen. Het zou natuurlijk ook zo kunnen zijn dat deze specifieke rapporten op dat moment in onderzoek waren door medewerkers van het IMG, maar die kans acht ik eigenlijk zeer klein. Of draaf ik nu door ;-) » Deze reactie is geplaatst op 17 februari 2004 16:29 |
|
|
(redactie)
Totaal berichten: 629
|
Ik heb het IMG onlangs gevraagd om de verslagen van 3 - 3 - 19RI i.v.m een onderzoek. Dat was niet mogelijk, omdat ze ergens anders "gerestaureerd" worden en pas in mei terugkomen. Ze zijn er dus wel eens niet.
Maar in het door ons nu behandelde geval lijkt me dat inderdaad anders te liggen. Ik neem aan dat de rest van de verslagen van dat onderdeel wel aanwezig was?
En inderdaad, je kunt bij het IMG ( als je dat met alle geweld wilt ) vrij makkelijk iets "achterover "drukken. » Deze reactie is geplaatst op 17 februari 2004 16:45 |
|
|
|
Dat de verklaringen van M.Kuyper met een korrel zout genomen moet worden blijkt uit zijn 2 verklaringen op deze site : ( en de 3e van Hr Brongers)
Dpl. M. Kuypers, van 3-I-8 R.I., verklaart bij zijn verschijning voor
de Commissie Militaire Onderscheidingen, op 10 Februari 1947:
13 Mei plm. 6.00 uur 's morgens kreeg ik opdracht van Kapt. Brittijn om met Lt. Verberne naar Majoor Landzaat te gaan. Onderweg op de weg van Hotel Grebbeberg naar het Dierenpark hoorden wij duitsch spreken. Wij dekten ons. Ik riep "handen omhoog" maar dat deden zij niet. Ik riep weer waarna Lt. Verberne bij mij kwam. Ik zei: "ik roep nog één keer, komen zij niet dan schiet ik". Hierna kwamen zij te voorschijn. Ik zag een Kapitein en een sergeant in Nederlandsch uniform, zij spraken duitsch. Zij hadden geen wapens meer, het kan ook zijn dat zij hun wapens hebben weggegooid toen zij te voorschijn sprongen. Ik vroeg nog of zij zich niet vergistten om duitsch te spreken, daar zij misschien dachten dat wij duitschers waren, doch zij spraken verder weer duitsch. Toen zei Lt. Verberne: "vooruit naar Majoor Landzaat" waarna wij hen opbrachten naar de Maj. Toen de Kapt. op plm. 20 meter afstand Maj. Landzaat zag wilde hij weg springen. Iemand schoot op hem, hij viel, of hij gewond is geraakt weet ik niet. Hierna hebben wij die Kapt., ik meen dat Majoor Landzaat Kapitein Franssen zei, met de sergeant weer naar de Majoor gebracht. Verder heb ik niets meer van hen gezien.
Hij schrijft op 12 December 1940 vanuit Jabeek :
Aan den Luitenant-Kolonel van den Generalen Staf :
Op MAANDAG, 13 Mei om plm. 6-uur 's-morgens kreeg ik opdracht om met een Kapitein en een 1e Luitenant, welke moet zijn geweest J.P.J. Verberne, wonende te Voorburg, naar C.-I-8 R.I. te gaan. Bij dezen luitenant kunt U wel meerdere gegevens over mij bekomen, aangezien deze van een en ander volkomen op de hoogte is. De route welke wij moesten volgen lag onder vuur en hebben sprongsgewijze van dekking tot dekking den commandopost C.-I-8 R.I. bereikt, alwaar de Kapitein achterbleef. Den terugweg deed ik alleen in gezelschap van bovengenoemden 1e Luitenant.
In de eerste weet hij niet wie er schoot en of hij gewond is (Dat zie/weet je toch!) en
in de tweede (zelfde tijd 6.00uur) geen woord over het incident. Dus met de versie van
Heer Brongers (bron?) 3 verschillende verklaringen !!!
---------------
Dat brengt mij op de vraag ( die ik al eens eerder wilde stellen ) :
Hoe betrouwbaar zijn al deze verklaringen ???? Afgelegd na een zo traumatische oorlogervaring , onder Duitsche bezetting, waar niemand wist wie te vertouwen !
En dan die naam : "Nierstrasz" deed niet erg hollands aan dus wilden velen vermoedelijk
niet te veel los laten of vertellen ???? » Deze reactie is geplaatst op 17 februari 2004 19:25 |
|
|
(redactie)
Totaal berichten: 629
|
Natuurlijk was men zich in 1940 bij het schrijven van de verslagen bewust van de Duitse aanwezigheid. In naar verhouding weinig verslagen klinkt dan ook iets van duidelijke anti-Duitse gezindheid door. Ook niet bij militairen, die daar gezien hun ervaringen, alle reden toe zouden hebben gehad. Het is trouwens ook bekend dat er militairen zijn geweest die hebben geweigerd verslagen op te stellen c.q in te sturen. Juist omdat ze wisten dat ze hun "ei "toch niet kwijt konden.
De wel geschreven verslagen zullen gemiddeld een zekere graad van onbetrouwbaarheid hebben, omdat ze onvolledig zijn.Vanwege de dingen die men liever niet noemde of mocht noemen en vanwege het onvermogen om uit de veelheid van traumatische ervaringen en emoties
het juiste verloop en de juiste tijdstippen te distelleren.
Ten tijde van de verklaringen na de oorlog ( tav de onderscheidingen ) zat de "rem "van de Duitse aanwezigheid er niet meer op, aan de andere kant lagen de gebeurtenissen natuurlijk een stuk verder terug. » Deze reactie is geplaatst op 18 februari 2004 00:49 |
|
|
(redactie)
Totaal berichten: 1.340
|
Ik blijf erbij dat Verberne de kapitein Franssen moet hebben gekend. Ook de uitspraak "vooruit naar majoor Landzaat" impliceert dat beiden prima wisten dat het om bekende militairen ging. Ik ben het overigens ook eens met Wim, die een mooi staaltje onderzoek neerzet. We hebben al eens gesteld tijdens andere "feitenonderzoeken" hoeveel tegenstellingen en tegenstrijdigheden in de verslagen zitten. Daarom blijft het dus bijzonder wat Nierstrasz heeft gepresteerd. Ik heb veel respect voor zijn werk. Als hij daarbij enkele verkeerde conclusies heeft getrokken mag wel duidelijk zijn waardoor die kunnen zijn ontstaan.
Overigens lijkt de affaire Verberne inderdaad gemaskeerd. Het zou best kunnen dat de toch al niet gulle commissie onderscheidingen niet blij is met de (later bekend geworden?) controverse rond Verberne zijn persoon. Feit blijft natuurlijk wel dat de acties die Verberne bij de 3e sectie van 3-I-8RI uitvoerde zeer tot de verbeelding spreken. De man was in elk geval in staat militairen te motiveren zich te verzetten. Dat hij dit (blijkbaar) in een soort fanatistische trance deed zij hem vergeven. In oorlogstijd excelleren niet zelden de minder fijnzinnig besnaarde persoonlijkheden. Desondanks doet zijn gedrag in de kwestie Franssen sterk denken aan een reeds bevooroordeeld denken jegens deze kapitein. Het is dan ook opvallend dat deze Franssen zo vlak voor de oorlog werd bevorderd als hem pro-Duitse symphatie-en werden nagedragen die zo breed bekend waren. » Deze reactie is geplaatst op 18 februari 2004 12:07 |
|
|