Discussiegroep

Hallo,

In mijn vorige discussievraag komt het woord 'Auftragstaktik' naar boven. Alleen kan ik er niet goed uit opmaken wat dat precies inhoud.
Kan iemand mij daar meer informatie over geven. Wanneer en hoe werd dit gebruikt? En werd het bij Grebbeberg ook toegepast?

Alvast bedant

Groet

» Dit bericht is geplaatst op 24 maart 2004 20:36

tja TIM , op de grebbeberg werdt alles toegepast wat god verboden had ,en natuurlijk hadden die duitsers een auftragtaktik ,de nederlanders van die berg ,gooien ,eigenlijk valsplat om hoog .moet je zomers eens fietsen mooie route !!!

» Deze reactie is geplaatst op 24 maart 2004 21:52

Oke bedankt, maar wat houdt die auftragtaktik precies in?

» Deze reactie is geplaatst op 24 maart 2004 21:56

Tim - met een beetje fantasie kan je het zelf verzinnen. De tactiek die binnen de marges van een opdracht (doelstelling) past kun je vervatten onder "auftragstaktik". Dat is dus per onderdeel, per niveau en per situatie anders. Volgens mij had Kevin dit al eens uitgelegd.

» Deze reactie is geplaatst op 25 maart 2004 00:48

Allert heeft gelijk maar ik zal het nog even kort toelichten.
Auftragstaktik wil zeggen dat een hogere commandant in zijn bevel/opdracht aan een lagere commandant aangeeft wat de randvoorwaarden, eindsituatie, oogmerk naasthogere commandant en doel van de opdracht is. Hierdoor bewerkstelligt de hogere commandant en aantal zaken:
1) Er wordt op lager niveau meegedacht over het plan, wat het uiteindelijk vaak sterker maakt
2) Details die er tijdens de uitvoering van de opdracht moeten worden uitgevoerd laat de hogere commandant aan de lagere commandant over (dit scheelt veel tijd en bevordert korte bevelsuitgiften, dus meer snelheid)
3) Binnen bepaalde grenzen (randvoorwaarden) kan de lagere commandant zijn eigen plan trekken, hierdoor wordt het vaak beter gedragen en hoeft de hogere commandant niet over alles na te denken
4) De lagere commandant weet beter hoe het er met zijn eenheid voorstaat. Hij kan inspelen op de bestaande situatie omdat hij bepaalde vrijheden heeft.
5) Door deze manier van commandovoering toe te passen tot op een zo laag mogelijk niveau creeer je gedeeltelijke onafhankelijkheid van commandantenbeslissingen in een gevecht: als een soldaat weet wat het einddoel van de actie is en hoe die actie ongeveer moet verlopen (en zijn commandant wordt uitgeschakeld), kan hij de opdracht evengoed verder afmaken omdat hij weet wat hem te doen staat.
(Toen er nog geen auftragstaktik was, was er een grote commandanten afhankelijkheid en stokte de actie als de belangrijkste commandanten waren uitgeschakeld omdat niemand meer wist wat te doen...)

De Duitsers hebben zoveel en zolang mogelijk bij alle acties geprobeerd deze manier van commandovoering en uitvoering toe te passen. Echter door allerlei omstandigheden kwam het hier niet altijd van. Ik kan geen details geven over wanneer wel en niet. Dan zou je bevelen en bevelsstructuren en uitvoeringen van opdrachten moeten analyseren....
Auftragstaktik is dus een bepaalde vorm van commandovoering en daaropvolgende uitvoering van opdrachten.

Tegenwoordig hanteert men nog steeds deze vorm van commandovoering: hij wordt in Nederland echter Opdracht Gerichte Commandovoering genoemd (OGC) daarbij maakt men gebruik van parallelle planning. Als je een keer naar een opendag van de KL gaat moet je maar eens een officier vragen wat met dit laatste bedoelt wordt.......

» Deze reactie is geplaatst op 25 maart 2004 15:40

Hartelijk bedankt, dit maakt het duidelijker. Wat kevin eerder zei snapte ik niet helemaal, anders zou ik dit niet vragen.
Maar waren de Duitsers er in de Tweede Wereldoorlog het eerst mee?

Alvast dank

Groeten

» Deze reactie is geplaatst op 25 maart 2004 22:43

Nee, de ontwikkeling van de auftragstaktik, (het concept van commandovoering en uitvoering heeft overigens pas deze naam gekregen rond WO 2) heeft een aantal stappen doorlopen. Ontwikkeling van de eerste beginselen zien we al op het tactische niveau gedurende de Austro-Pruissian war (1866) en de Franco-Pruissian war (1870-71) (zie hiervoor de tekst over auftragstaktik van John T. Nelsen, eerder vernoemd).
Doordat er steeds meer dodelijk geweld werd gebruikt wilden ze een manier vinden die eenheden minder afhankelijk maakte van commandanten. Deze ontwikkeling heeft zich in WO1 doorgezet. De Duitsers pasten steeds nieuwe dingen toe binnen de auftragstaktik. Uiteindelijk is het een "product"geworden dat in WO2 effectief (niet altijd!!) is gebruikt. Het is dus vooral een Duits ontwikkeld concept, maar hiervoor zal men zeker ook naar andere landen hebben gekeken. De Duitsers staan erom bekend ook dingen die ze leren van andere legers mee te nemen in hun eigen ontwikkeling (zie ook discussie Blitzkrieg).

» Deze reactie is geplaatst op 26 maart 2004 09:54

Voorbeeld van Auftragstaktik i.v.m de keuze voor de Grebbeberg als doorbraakpunt van de ( Zuidelijke ) Grebbelinie.

De opdracht om Nederland te veroveren was toebedeeld aan Legergroep B, opgesteld tussen de Dollard en Luik. Niet alleen die opdracht trouwens, maar tevens die om in Midden-Belgie zoveel mogelijk Geallieerde troepen naar zich toe te trekken en te binden. Vervolgens zou collega-legergroep A via de z.g "Sickelschnitt "door de Ardennen doorstoten naar de zee en daardoor de naar het Noorden opgerukte Geallieerden afsnijden. Uiteindelijk zou "Operatie Rood "de oorlog in Frankrijk beeindigen.
Tot het geheel van operaties. die tot de overgave van Nederland zouden moeten leiden, behoorde ook het doorbreken van de Grebbelinie. Alleen, waar?
Bij Legergroep B bestond na de bekende spionnagereizen van o.a kapitein Kriebel en majoor Manthey een voorkeur voor de doorbraak van de Zuidelijke ( Noordelijker zou een doorbraak plaatsvinden bij Amersfoort ) Grebbelinie via de lijn Wageningen - Rhenen. Dit omdat de linie daar de geringste diepte had en omdat de ( relatief hooggelegen ) omgeving van Wageningen de Duitse artillerie de beste kansen bood voor waarneming ( de frontlijn voor en iets ten Noorden van de Grebbeberg vormde het laagste punt van de Gelderse Vallei. ) l Bovendien bleek tijdens de meidagen dat de Duitse artillerie niet makkelijk in te meten was, geen toeval natuurlijk.
Bij de 207e divisie ( hierarchisch vallend onder het 10e AK, het 18e leger en uiteindelijk Legergroep B ), die deze doorbraak zou moeten uitvoeren, was men echter van mening dat de aanval zou moeten worden gerealiseerd bij Ede.
Hierbij speelde o.a een rol, dat Duitse luchtopnamen de conclusie leken te wettigen dat de Nederlanders problemen zouden hebben met het inunderen van de 2e ( de z.g Groepse ) kom in verband met de daar lopende spoorlijn Utrecht - Arnhem. Men wilde dan oprukken via de weg De Klomp - Renswoude.
( in de practijk lukte het Nederlanders trouwens net op tijd om de inundatie toch op de gewenste hoogte te krijgen met behulp van de onder de spoorlijn lopende duikers ).
Verschil van mening dus, maar de Legergroep dwong de divisie absoluut geen keuze op. De chef-staf van de 207e divisie ( Von Zitsewitz )ging zelf in April een kijkje nemen om te zien waar het zwaartepunt van de aanval zou moeten komen. Dit is een duidelijk staaltje Auftragstaktik ( zie voor dat begrip een van de vorige bijdragen ), zoals er trouwens vele zijn. Uiteindelijk werd het trouwens toch Wageningen - Rhenen, omdat Von Zitsewitz de argumenten van de Legergroep overnam.

» Deze reactie is geplaatst op 6 april 2004 18:46

Goed voorbeeld heer Groeneman. Hier betreft het dus auftragstaktik op legerkorps en divisieniveau.

» Deze reactie is geplaatst op 6 april 2004 23:25

Inderdaad - heel goed (geformuleerd) voorbeeld.

» Deze reactie is geplaatst op 7 april 2004 01:14