Ik ben sinds een jaar of 5, na het lezen van het boek 'Het relaas van een soldaat', geschreven door Berend Vinke (oud-gediende 8ste R.I.) geinteresserd in allerlei gebeurtennissen die zich afspeelde op- en rondom de Grebbeberg in de vroege oorlogsdagen.
Ik vind het daarom ook erg leuk om eens rond te 'neuzen' in het archief van deze site, mooi dat bijvoorbeeld officiele stukken zoals stafkaarten, maar vooral handgeschreven brieven en postkaarten bewaard gebleven zijn.
Vandaag keek ik bij het Register van Duitse gevallenen onder het kopstuk Militair Ereveld.
Wat mij opviel was dat er vooral onder het legeronderdeel van de SSVF vele soldaten overleden zijn waarvan de persoonsgegevens niet bekend zijn.
Ik las bijvoorbeeld in verhalen over de strijd in boeken, dat er met lichamen van gestorven SS-soldaten bij identificatie- en ruimingswerkzaamheden vanaf 15 mei 1940 door de Wehrmacht gemakszuchtig omgegaan werd en ze op een hoopje in een vrachtwagen werden gegooid en over de grens richting Emmerich gereden werden. (dit om waarschijnlijk de indruk te wekken dat de SS weinig verlies geleden heeft)
Is dit laatste soms de oorzaak van het grote aantal onbekenden of kan iemand anders mij wat meer vertellen? » Dit bericht is geplaatst op 13 december 2005 19:13 |
|
|
(redactie)
Totaal berichten: 2.112
|
De reden voor de vele onbekende gesneuvelden van de Standarte Der Führer heeft denk ik vooral te maken met het verschil tussen de verliesmeldingen en de geregistreerde namen van gevallenen. Daarnaast kon daadwerkelijk een aantal niet geidentificeerd worden, zoals dat met een klein deel van de Nederlanders ook was.
De verhalen van de vrachtwagens met lijken die weggevoerd werden naar Duitsland moeten niet al te serieus worden genomen. Bekend is dat er elders ook Duitsers werden begraven die gesneuveld waren en die op een andere wijze wel in de registers terecht kwamen.
Er is eigenlijk maar een onderdeel waarvan je met recht kunt zeggen dat ze opvallend weinig verliezen leden volgens de officiele registers, en dat was de SS Leibstandarte Adolf Hitler. Zij hebben een register van slechts 6 geidentificeerde gesneuvelden en 7 onbekenden (rapprt Lehmann). Overwegende dat 6 van die gesneuvelden in Rotterdam vielen op 14 en 15 mei zou dat betekenen dat alle gevechten die ze bij Zutphen, op de Veluwe en bij Keizersveer voerden [stuk voor stuk intensieve langdurige gevechten] hen slechts 6 man gesneuvelden kostten. Dat is uiterst onwaarschijnlijk. Sterker - op de Veluwe en bij Keizersveer is geen enkel geidentificeerd slachtoffer bekend. Dat lijkt zeer onwaarschijnlijk en is een teken dat bij dit onderdeel met de cijfers is gesjoemeld. Voor de SS Standarte Der Führer die bij de Grebbeberg vocht lijkt dit niet of nauwelijks aan de orde, en mag men aannemen dat de meeste doden geteld en geidentificeerd zijn. » Deze reactie is geplaatst op 13 december 2005 19:32 |
|
|
|
Afvoer van gesneuvelden naar Duitsland heeft inderdaad plaatsgevonden. Op grote schaal aan de Maas in Limburg, maar ook op andere plaatsen zoals – onder meer - bij de Grebbe. Zie b.v. Generaal Wilson, pag 269 in zijn werk “Vijf oorlogsdagen”. Hij schrijft in een noot dat enkele weken na de 14e mei een Nederlandse soldaat zich bij hem meldde, die door de Duitsers gedwongen was om een auto vol lijken te besturen: “De man had weten weg te komen, maar stond nog op zijn benen te trillen toen hij mij dit vertelde”. Bij de Grebbeberg gebruikte men voor de afvoer gevorderde trailers van de firma Van Gelder te Renkum. Over de schaal waarop dit gebeurde zijn helaas geen gegevens meer bewaard gebleven uit het archief van deze niet meer bestaande firma. Volgens het Kriegstagebuch van de SS Standarte ‘Der Führer’ waren de verliezen van 10 tot 15 mei 118 gesneuvelden (onder wie 7 officieren), 231 gewonden(onder wie 10 officieren) en 15 vermisten. Na de 15e mei overleden nog 5 man aan hun verwondingen, wat het aantal gesneuvelden op 123 brengt. Uit het in 1978 verschenen boek “Kameraden bis zum Ende” van Otto Weidinger blijkt dat de 15 vermisten nog steeds vermist zijn, zodat mag worden aangenomen dat deze de strijd niet hebben overleefd. Het totaal aantal gesneuvelden – volgens Duitse gegevens – wordt dan 138 man.
Rudolf Lehmann is in zijn boek “Die Leibstandarte” vaak zeer onzorgvuldig, gepaard met het bewieroken van de SS. Hij geeft wat meer gesneuvelden op dan de genoemde 14 (6+7). Op 10
tot 15 mei resp. 9+9+1+0+6 =25 (1 officier, 3 onderofficieren en 21 overigen). Voorts 42 gewonden. De zware verliezen bij Zutphen zijn hiermee inderdaad niet in overeenstemming. Het betreffende stafwerk spreekt van enige honderden gesneuvelden (pag 71). Van de naar Duitsland afgevoerden zijn tot nu toe slechts 6 man gevonden, die op het Ehrenfriedhof Hellstiege te Ochtrup zijn begraven. » Deze reactie is geplaatst op 14 december 2005 11:39 |
|
|
|
Nu waren de Standarten Adolf Hitler wel de beste soldaten die er in die tijd waren. Dus dat er weinig zijn gevallen is best aannemelijk. Ze kenden geen angst en schreeuwden als gekken tijdens het bestormen van de nederlandse linies. Mogelijk waren ze onder invloed van verdovende middelen. Ze vochten als leeuwen. » Deze reactie is geplaatst op 21 mei 2006 19:44 |
|
|
(redactie)
Totaal berichten: 2.112
|
Er zijn voldoende voorbeelden bekend waarbij de Leibstandarte 100% zeker soldaten verloor - zoals bij het vier uur durende gevecht bij Keizersveer waar ze in open veld optrokken tegen de Nederlandse verdediging - waar de Verlustenliste geen enkel slachtoffer vermeld. Dat terwijl verslagen duidelijk maken dat dit volkomen onmogelijk was. De Leibstandarte was echter toen nog heel duidelijk Hitler zijn persoonlijke lijfwacht, hoewel ze net onder de Heer sorteerde. Propagandistisch was het dus van groot belang dat ze niet al te veel schade opliepen. Onlogisch was dat wel. We kunnen met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid aannemen dat ze veel meer mensen verloren dan op de officiele lijsten zijn opgenomen.
Overigens is het een fabeltje dat de SSLAH uit elitesoldaten bestond, laat staan de beste soldaten die er waren. Das Heer had een aantal excellente eenheden, die bijzonder goed militair getrained waren. De Waffen SS eenheden waren nieuwe eenheden die vooral in politiek-militaire doctrine excelleerden. In eerste aanleg een samenraapsel van kader uit de persoonlijke Schutsstaffel van de Führer, aangevuld met politiek, mentaal en fysiek zeer fitte vrijwilligers. Deze troepen waren vooral als verkenners en stoottroepers getraind, en de combinatie van die training en hun fanatisme waren goed voor zeer moedig optreden. Militair gezien, en vooral militair-tactisch gezien, waren het middelmatige eenheden. Zij ontwikkelden zich echter snel tot zeer goede eenheden, maar de "Schweiss spart Blut" doctrine kostte hen spoedig hun kader en ervaren soldaten. Twee jaar later was er van de ervaren rotten van het eerste uur bijna niemand meer over.
Dat de SS gedrogeerd opereerde is verre van bewezen. Zeker is wel dat er rantsoenen Schnapps werden uitgedeeld, maar gedrogeerd waren de mannen vrijwel zeker niet. Anders dan psychisch natuurlijk! Het waren over het algemeen gewoon goed getrainde, fanatieke en vooral ook moedige militairen. » Deze reactie is geplaatst op 21 mei 2006 21:22 |
|
|
|
wat wordt bedoelt met Schweiss spart blut? is dat een verlofregeling of iets dergelijks na bewezen diensten in de strijd? » Deze reactie is geplaatst op 22 mei 2006 11:02 |
|
|
(redactie)
Totaal berichten: 1.340
|
"Zweet spaart bloed", ofwel je kunt beter een stormaanval rücksichtloss doorzetten ondanks de zware verliezen, want als je de aanval afbreekt moet je opnieuw aanvallen om je doel te bereiken. Het was een adagium dat aangaf dat een goed getrainde stormtroep eenheid door extreme inzet en niet letten op slachtoffers zijn aanvalsdoel snel en effectief kon bereiken. Aangezien in het Duitse leger, en bij de W-SS niet anders, de onderofficieren en officieren [tot rang van kapitein] voorop gingen in de aanval, waren binnen de W-SS spoedig vele goed opgeleide en ervaren kaderleden gesneuveld. Daardoor zou de W-SS na 1942 eigenlijk nooit meer op het aanvankelijke niveau terugkeren, hoewel hun reputatie wel van een hoog niveau bleef.
Dat het adagium overigens innerlijk tegenstrijdig lijkt is waar. Het is het echter niet. Een stormtroep verliest weliswaar veel mensen, maar meerdere aanvallen om datzelfde doel te bereiken, of voortdurende patstelling onder beschieting vergt op de lange duur vaak veel meer slachtoffers. » Deze reactie is geplaatst op 22 mei 2006 11:11 |
|
|
|
Schweiss spart Blut: letterlijk betekent het Zweet spaart bloed. M.a.w. door hard te werken in de voorbereiding, van of een aanval, of een verdediging enz, voorkom je met heel hard werken onnodige gesneuvelden en gewonden.
Deze term werd door alle onderdelen binnen de Duitse krijgsmacht gehanteerd, echter ook daardoor op vele manieren te gebruiken in de strijd; voorbeeld:
Bij de doorbraak van de 7de pz beschreef Erwin Rommel dit ongeveer als volgt: elk kanon, voertuig en tank schoot met alles wat we hadden, we noemenden dit de vuurwerkshow. het koste ontzettend veel munitie (zweet) echter het spaart mensenlevens.
Wat vele niet weten is, echter wel op deze site een paar keer naar voren is gekomen, dat de SS tot en met de Duitse campagne in het westen, nog steeds geen officieel Duits leger onderdeel was in de zin van het staande Duitse Wehrmacht.
De soldaten van de SS kwamen uit alle mogelijke onderdelen, en slechts alleen hun "Arische Afkomst" moest bewezen zijn en fanatiek aanhanger zijn van de Nazi's.
Van Elite troepen kun je niet spreken, en verwar fanatisme niet met elite.
De SS moest zich nog steeds bewijzen. De Duitse legertop was verre van gecharmeerd van het optreden van de SS. Zie ook onderstaande citaat van de website GO2WAR2.nl, waar onderstaand citaat van ontleend is.
(Bron GO2WAR2.nl/artikel/1272
De SS-VT (verfugungstruppen) streden zij aan zij met de Wehrmacht tijdens de inval van Polen in september 1939. De gevechtseenheden van de SS-VT onderscheden zich nauwelijks van de troepen van de Wehrmacht. Generaloberst Johannes Blaskowitz vond de Leibstandarte SS “Adolf Hitler” “een doorsnee eenheid, nog onervaren, niets bijzonders”. Een andere Wehrmacht-generaal uitte zijn ongenoegen over het brute optreden van dit regiment. Manschappen van dit regiment hadden volgens hem willekeurig in het rond geschoten en ‘routinematig’ Poolse dorpen in de brand gestoken. De manschappen van de SS-VT hadden zich weliswaar onderscheiden door hun bezieling en moed, maar hadden ook ontzettend veel verliezen geleden door hun totale doodsverachting. Wehrmacht-generaals klaagden over het feit dat SS-officieren te nonchalant omsprongen met hun manschappen. Theodor Eicke, de commandant van de Totenkopf-Division, had zijn motto om er agressief tegenaan gegaan waargemaakt en daarbij speelden grote verliezen volgens hem helemaal geen rol. Een andere klacht van de Wehrmacht was dat de SS-VT manschappen niet waren opgeleid voor complexe operaties. Ook vonden ze dat de eenheden zich niet goed aanpasten aan de divisies van de Wehrmacht waar ze aan waren toegevoegd en was men geschokt door de oorlogsmisdaden die door de SS-VT en de Einsatzgruppen gepleegd werden. Al deze klachten zouden echter niet voorkomen dat Himmler zijn privé-leger verder tot ontwikkeling kon brengen. De SS-VT werd uitgebreid met tienduizenden leden van de Allgemeine-SS en politieversterkingen werden overgeplaatst naar gevechtstroepen.
Dit laatste als toevoeging op de bijdrage van Allert. » Deze reactie is geplaatst op 22 mei 2006 11:51 |
|
|