Discussiegroep

Mijn vader Leo Verkoelen is in 1938 gemobiliseerd en was reeds geruime tijd ingedeeld bij Tirailleur Comp.13 R.I.
Mijn vraag is wie weet waar hij in 1940 bij het uitbreken van de oorlog is ingezet en hoe het verdere verloop is geweest?
Wie beschikt over nadere gegevens?

» Dit bericht is geplaatst op 28 januari 2006 11:36

Dat is voor moeilijk te zeggen.
13 RI telde sowieso al 9 tirailleurcompagnieen.
Het zou makkelijker zijn als tenminste het bataljon bekend was.
Nu kan ik alleen wat mogelijkheden aangeven.
Het 1e bataljon ( I - 13 RI ) is op 10 mei achtergebleven in de Peel-Raamstelling in de omgeving van Gemert.
De beide andere bataljons ( II - en III - 13 RI ) zijn op die dag en de volgende over de grote rivieren getrokken naar de Waal-Lingestelling, die overigens op dat moment in hoofdzaak op papier bestond.
Na het bevel tot terugtrekking van het Veldleger op Oostfront van de Vesting Holland kwam men uiteindelijk terecht in de omgeving van Gorinchem en Werkendam.
Zonder verdere gegevens, zoals b.v het bataljonsnummer of ( eigenlijk nog beter ) de naam van een officier zal het onduidelijk blijven wat er precies is gebeurd. Er zijn nu eenmaal weinig of geen lijsten ovetgebleven van militairen in de lagere rangen en bovendien worden die in rapporten en verslagen niet al te vaak genoemd.

» Deze reactie is geplaatst op 28 januari 2006 11:48

vraag aan H. Groentman
Bedankt voor de snelle reaktie. Mijn vader was gewoon soldaat het 13e regiment infanterie. Na nader onderzoek van de sukken die ik heb zat hij bij het 1e bataljon 1e compagnie. Ik heb begrepen dat dit bat in de peel raamstelling is achter gebleven na het bevel tot terug trekken. Mijn vader is uiteindelijk in Engeland terecht gekomen. Hij kwam daar aan 11 juni 1940. wellicht is het nu mogelijk nadere gegevens over de verdere verloopt te verkrijgen.

» Deze reactie is geplaatst op 28 januari 2006 11:58

Heer H Groenman,

Ik heb mijn vader wel eens horen zeggen dat ze met een groep militairen zelfs tot aan de spaanse grens zijn geweest en met een van de allerlaatste mogelijkheden naar engeland zijn over gestoken per boot. In spanje kwamen ze niet in. Van de Spaanse grens terug naar het noorden en oversteek plaats zoeken. Ik heb hem wel eens horen zeggen dat hij in zeeland geweest was, en dat hij daar, wellicht licht gewond werd, letterlijk het bloed stond in mijn schoen.

groeten,
Sjaak Verkoelen
Overigens heb ik bij defensie gewerkt en heb als zodanig zijn staat van dienst in handen gekregen, als u daar iets aan heeft wil ik die wel mailen.
groeten sjaak Verkoelen

» Deze reactie is geplaatst op 28 januari 2006 12:07

I – 13 RI en 1 – I – 13 RI in het bijzonder ( eerste deel ).

Dit eerste deel is in hoofdzaak gebaseerd op betrouwbare, controleerbare gegevens, het hierop volgende tweede deel is een hypothese.

I – 13 RI was als onerdeel van de z.g Peeldivisie gestationneerd in vak – ERP van de Peel-Raamstelling en was ingeklemd tussen II – 17 RI en III – 27 RI. Zij en de andere bataljons van de Peeldivisie hadden de taak de aftocht van het IIIe LK te dekken. De 3 compagnieen en de MC waren verdeeld over de Defensiekanaal (frontbreedte 5 km ) en de Hoofdstelling langs het z.g Koordekanaal, ruim 4 km achter het Defensiekanaal.
Aanraking met de vijand vond op de 10e mei niet plaats, afgezien van enkele Duitse patrouilles, die met vuur werden verdreven. Rond 21.00 uur kreeg de commandant van Vak – Erp bevel van de commandant van de Peeldivisie ( kolonel Schmidt ) om terug te trekken op de Zuid-Willemsvaart, waar I – 13 RI een plaats kreeg tussen pl. 96 en pl. 100 ( in dit gedeelte bevond zich sluis 5 ). De terugtocht verliep zonder poblemen. Wel had men veel van het ingelegde verbindingsmateriaal moeten achterlaten, evenals veel munitie ( waaraan dan ook de volgende dagen gebrek ontstond ) en een aantal mitrailleurs. De stemming was gezakt omdat men feitelijk zonder slag of stoot de stellingen had moeten ontruimen.
Aan het Zuid-Willemskanaal begon men opstellingen te maken. Een goot nadeel was dat de oostelijke kanaaldijk hoger was dan de westelijke, wat inzicht in het voorterrein en uitbrengen van vuur belette. De 1e compagnie bevond zich op de linkervleugel , in dit vakgedeelte bevond zich de Erpse ophaalbrug in de weg Keldonk – Erp. Bij die brug stond een stuk 6 veld.
Omstreeks 11.00 uur op 11 mei verschenen daar enkele Duitse pantserwagens, die door de 6 veld wel werden geraakt, maar niet vernietigd. Enkele uren later werd de 6 veld door de Duitsers onder geschutvuur genomen, dat eveneens op andere plaatsen werd gelegd en grote indruk maakte. Vervolgens verschenen op de oostelijke kanaaldijk weer een paar pantserwagens die naar het zuidoosten reden. Door de bocht in de vaart konden zij de zuidelijke dijk onder mitrailleurvuur nemen, zodat bij de 1e ( en 3e) ) compagnie de indruk werd gewekt dat de vijand al in de rug zat. Veel soldaten verlieten op eigen gezag het kanaal. De algemene terugtocht begon waarschijnlijk bij de 3e compagnie en breidde zich uit naar de 1e. De grote frontbreedte maakte het moeilijk de mannen op te vangen. Met rubberboten brachten de Duitsers troepen oer het kanaal en beschoten de daar nog standhoudende troepen. Daarna maakten ze van in het kanaal liggende schepen een soort brug, waarover ze enkele pantserwagens naar de westoever brachten.

In Sint-Oedenrode keeg de commandant van I – 13 RI ( majoor Staal ) de commandanten bijeen van de 1e en 2e compagnie met het grootste deel van hun compagnieen. Met de 3e compagnie bestond geen contact meer.
De 1e en 2e compagnie kregen bevel naar het westen te trekken, te voet, per rijwiel ( met andere militairen achterop ) en enkele auto’s, die steeds terugkeerden om weer anderen op te halen, wat vaak niet meer lukte.
Majoor Staal reed , na aankomst in Best, met zijn auto vooruit en raakte door een mitrailleurkogel in zijn arm gewond. Uiteindelijk is hij, via Oost-Capelle, in Middelburg terecht gekomen. Van zijn verwonding heeft alleen de commandant van de 1e compagnie ( kapitein de Ras ) bericht ontvangen met de opdracht om te verzamelen bij Rijen. Zijn compagnie verplaatste zich inmiddels te voet en per rijwiel.
In Rijen trof hij tenslotte slechts 35 militairen aan van degenen die een rijwiel ter beschikking hadden gehad. Hij kwartierde deze mannen in. Wat er vervolgens is gebeurd maakt het Stafwerk over Noord-Brabant niet helemaal duidelijk. Zeker is wel dat De Ras op 13 mei, nadat hij o.a in Breda en Zundert was geweest, met
enkele van zijn manschapen in Antwerpen is aangeland. Zowel het bataljon als de 1e compagnie waren op dat moment ongetwijfeld al volkomen gedesintegreerd.

» Deze reactie is geplaatst op 28 januari 2006 14:58

2e deel

De meesten zullen, net als de militairen van de andere Peeltroepen, Breda hebben bereikt en zich daarna in allerlei richtingen ( nood,zuid en west ) in grotere of kleinere groepen of groepjes verspreid hebben. Soms op basis van losse geruchten, soms op aanwijzingen van de Franse troepon die in Noord-Brabant opereerden.
Het aantal dodelijke slachtoffer bleef beperkt bij I – 13 RI: een gesneuvelde.

Zeker is dat van I-13 RI ( en ook van de 1e compagnie ) onderdelen terecht zijn gekomen op Walcheren.
Even zeker is dat ook in Zeeuws-Vlaanderen onderdelen van I – 13 RI zijn beland, meestal via Antwerpen.
Mogelijk sommigen ook vanaf Walcheren. Van de ongeveer 3000 man Peeltroepen die op Walcheren terecht zijn gekomen is namelijk een klein gedeelte alsnog naar Zeeuws-Vlaanderen ovegezet. Mogelijk ook wel militairen van I – 13 RI ( en 1 – I – 13 RI ).
De troepen in Zeeuws-Vlaanderen zijn tenslotte terecht gekomen in Belgie en Frankrijk.Een deel heeft Engeland bereikt. De meerderheid is daar niet in geslaagd en is op enig moment gevangen genomen door de Duitsers, zoals b.v in Ostende, La Panne ( waar zich zeker militairen van I – 13 RI hebben bevonden ), Calais, Bouloge en andere plaatsen. Zij zijn door de Duitsers naar Nederland teruggestuurd.

Anderen kwamen, als gezegd, wel in Engeland aan.
Uw vader volgens uw mededeling op 11 juni.
D.w.z dat hij pas kort daarvoor uit Frankrijk moet zijn vertrokken, zo ver is het tenslotte niet.
Bovendien niet uit b.v Calais of Bouloge. Die plaatsen waren toen al een tijd in Duitse handen.
Zuidelijker dus. Maar waar en hoe?
Het verhaal van uw vader dat ze helemaal naar Spanje zijn gegaan en terug acht ik niet zo waarschijnlijk.
De Fransen zouden hen nooit zover hebben laten komen.
Tenzij het misschien om een heel klein groepje ging dat aan hun aandacht is ontsnapt.

Het volgende verhaal geeft echter een andere mogelijkheid.
In Zeeuws-Vlaanderen was gevormd het z.g detachement – Koch, dat aanvankelijk bestond uit gewonden ( van licht tot zwaar ), maar later is uitgebreid met ( niet gewonde ) militairen afkomstig uit allerlei (7) bataljons van de Peeldivisie ( het detachment – Hendrikcx ). De samengevoegde detachementen telden samen ongeveer 700 militairen. Op 25 mei bereikte men Nantes en op de 28e Caen, waar men tot 9 juni verbleef.
Op de 10e vertrok men vanuit Brest met de Prinses Beatrix en 3 andere koopvaardijschepen en kwam op 11 (!) juni aan in Plymouth. Er zijn vanuit deze zuidelijker gelegen havens later nog meer schepen vertrokken, maar dat brengt ons ver van de genoemde datum.
Deze groep Nederlandse militairen is gebracht naar het kamp Portcawl in Zuid-Wales.

Dit bovenstaande verhaal is slechts een mogelijkheid hoe het gegaan zou kunnen zijn.
Wanneer uw vaders naam niet ergens opduikt blijft het onbewezen.
Ik heb echter niets kunnen vinden wat waarschijnlijker was.
De kans blijft verder altijd aanwezig dat een eventueel klein groepje, waar uw vader deel van uitmaakte, zich in een laat stadium bij dit detachement heeft aangesloten.

» Deze reactie is geplaatst op 28 januari 2006 16:17