Discussiegroep

Geachte mevrouw / mijnheer.

Vol bewondering volg ik als zoon van een veteraan uit de Tweede Wereldoorlog jullie site.Het is prachtig opgezet en ik doe veel op uit jullie ter beschikking gestelde informatie.Geweldig.Ik heb ook DVD's met opnamen uit die afschuwelijke periode en ik kwam o.a.materiaal tegen van de Koninklijke Marechaussee die loyaal meehielpen de Joden en andere vervolgden de treinen in te slaan die richting vernietigingskampen gingen.Al in de Meidagen van 1940 hadden ze een smet op hun naam door op terugtrekkende Nederlandse militairen te vuren die de keuze hadden krijgsgevangen te worden gemaakt of terugtrekken.Na de capitulatie hebben de marechaussees zich op veel plaatsen zich afschuwelijk gedragen tegenover het Nederlandse volk.De Februaristaking van 1941 in Amsterdam is daarvan een levend voorbeeld hoe intimiderende marechaussees het vuur openden op de stakers,loyaal als zij waren aan de Duitse Bezetter.Er waren natuurlijk ook goede mensen onder,maar een zeer groot deel van dit onderdeel was fout tot op het bot.Ik vraag mij af waarom nog steeds personen worden vervolgd voor oorlogsmisdaden uit die tijd terwijl de Marechaussee ongeschonden met de tijd mee is gegaan.Kunnen jullie mij van info voorzien waaruit blijkt dat individuele marechaussees wel zijn vervolgd?

Graag wacht ik jullie info af.

Heel veel succes met jullie goede taak.

Met vriendelijke groet,

Dhr.Reint Meijer.

» Dit bericht is geplaatst op 8 juni 2006 01:09

Er is en wordt nog steeds veel gezegd en geschreven over het politieapparaat tijdens de bezetting. Marechaussee, politietroepen, en de diverse civiele politiediensten vielen allen onder Duitse auspiciën na de capitulatie. Op de politietroepen na - die door de Duitsers - werden opgeheven - werden de politiediensten gehandhaafd onder Duits bevel.

Er is veel aan te merken op een aanzienlijk deel van de politie - trouwens op een aanzienlijk deel van de ambtenaren in het algemeen - tijdens de bezetting. Voorop dient echter te worden gesteld dat dit in alle bezette landen zo was. Men had immers niet zomaar de keuze ontslag te nemen. Banen lagen bepaald niet voor het oprapen, waren nog carrieres, en een sociale structuur om kostwinners op te vangen na ontslag was er nauwelijks. Even ontslag nemen om principiële gronden zag men dus zelden. Dit gold overigens evenzo voor veel Joodse mede- en Nederlanders die na de capitulatie het Duitse apparaat op een of andere wijze bedienden. We zien dit al aan het overbekende geval van de heer Otto Frank, die kleding aan de Wehrmacht leverde.

Keuzes in oorlogstijd - zeker in die dagen - zijn niet zo zwart/wit.

Daarnaast mis ik volkomen het beeld dat kennelijk bij sommigen heerst dat de Marechaussee zich tijdens de meidagen zou hebben misdragen. Dat is mij onbekend, op een enkel incident na. De discussie over de groep bij het viaduct in Rhenen laat ik maar voor wat die is. Deze mensen handelden in opdracht van de legerkorpscommandant, en mijns inziens hebben zij niets misdaan. Sterker, zij hebben waarschijnlijk vooral over de hoofden geschoten van eigen mensen, want het vuur met diverse automatische wapens openen op een grote groep mensen levert bij gericht vuur beslist meer dan 10-15 doden op. Daarbij heeft deze actie op dat moment een belangrijke bijdrage geleverd tot het behouden van de linie tot in de middag van 13 mei doordat ook de groep Wäckerle van het 1ste bataljon DF werd tegengehouden. Daarbij - als de Marechaussee - als gezagsdragers binnen het leger - al geen dienstbevelen meer opvolgen; waar staat een leger dan nog?

Het is mij tevens onbekend dat de Marechaussee op Nederlandse stakers en relschoppers heeft gevuurd in februari 1941. Volgens mijn informatie was de Marechaussee onbewapend tijdens de bezetting. Daarbij zijn het Duitsers - met name de Grüne Polizei - geweest die op stakers en relschoppers schoten. Marechaussee was niet bewapend met vuurwapens voor zover ik weet.

Ook zijn mij geen voorbeelden bekend waarbij de Marechaussee zich opzichtig misdragen zou hebben na de capitulatie tegen Nederlandse burgers.

Ik denk dat het verstandig is dit soort emotionele uitspraken voorzichtig en met feiten onderbouwd te plaatsen. Daarnaast is het temporaine oog in dit soort zaken belangrijk. Zet de zaken eens af tegen de tijdsgeest en de omstandigheden.

» Deze reactie is geplaatst op 8 juni 2006 10:33

Als je er deel 6 van het werk van professor De Jong op naslaat heeft de Marechaussee in de oorlogsjaren inderdaad in vrij weinig gevallen Duitse opdrachten geweigerd, maar deze in veruit de meeste gevallen slechts laks uitgevoerd. Veel cooperatiever dan allerlei andere Nederlandse beroepsgroepen heeft men zich m.i niet opgesteld.
Bovendien zijn er ook wel degelijk gevallen bekend van weigering van Duitse opdrachten, b.v om Joden op te halen. Een heel bekend geval is dat van een groep mensen van Marechaussee en veldwachters uit de omgeving van Grotegast ( dit speciaal vanwege uw Groningse achtergrond ).

Wat betreft het " de trein inslaan " van Joden in Westerbork: het is inderdaad voorgekomen dat Joden in Westerbork ( mij is in elk geval een geval bekend half oktober 1942 dat Joodse vrouwen en kinderen betrof ) door de Nederlandse Marechausse naar de deportatietrein zijn gedreven, maar daarbij is zeker niet het buitensporige geweld gebruikt zoals u dat suggereert.Waarmee ik niet wil zeggen dat daardoor het assisteren bij dit soort Duitse acties goed gepraat zou mogen worden.

Het verhaal over het beschieten van stakers tijdens de februaristaking door de Nederlandse Marechausse is volkomen uit de lucht gegrepen, alleen al omdat de Marechausse niet over vuurwapens beschikte.
Hoogstens over een sabel.

Het " Gelderman - verhaal " ( waarbij inderdaad een aantal Nederlandse militairen, waaronder overigens ook een militair van de Marechaussee zelf - is omgekomen door Nederlands vuur ) is in zekere zin vergelijkbaar met het verhaal van de ( gedeserteerde ) sergeant Meijer: je zult dit moeten bekijken vanuit het standpunt van mei 1940, niet vanuit dat van nu.

Het is ook wat makkelijk om te zeggen dat deze militairen de keuze hadden tussen terugtrekken of in Duitse krijgsgevangenschap raken. Zo heeft Gelderman dat natuurlijk op het moment self niet geinterpreteerd. Hij kreeg te maken met een stormloop op zijn stelling ( nadat hij eerst minutenlang heeft geprobeerd met zijn stem de paniek te bezweren / hij heeft dus absoluut niet direct het bevel tot schieten gegeven ) en moest er ernstig rekening mee houden de de SSérs van Wackerle, die er vlak achter zaten, van de chaos gebruik zouden maken en eveneens over het viaduct zouden stormen, waardoor de verdediging langs de spoorlijn toen al in elkaar gestort zou zijn. Had hij dat dan maar moeten laten gebeuren? Hij heeft bovendien zijn onderscheiding ( Militaire Willemsorde ) echt niet verdiend met het wegmaaien van Nederlandse militairen militairen bij het viaduct, wel met het tegenhouden gedurende vele uren van de Duitse tegenstander bij datzelfde viaduct. Dat daarbij Nederlandse slachtoffers zijn gevallen is weliswaar afschuwelijk, maar zeker niet toe te schrijven aan de Nederlandse Marechaussee. Zo redenerend hadden " we " beter helemaal geen tegenstand kunnen bieden aan de Duitse invallers.

» Deze reactie is geplaatst op 8 juni 2006 11:39

Op de website: http://www.marechaussee.nl/over_de_kmar/taak_en_organisatie/historie/

lezen we o.m.:

"Tijdens de mobilisatieperiode van 1914 - 1918 bestond de taak van de Marechaussee tijdelijk uit politietoezicht over het gemobiliseerde Nederlandse leger. In 1919 werd het Korps Politietroepen opgericht om de binnenlandse rechtsorde te handhaven en de demobilisatie in goede banen te leiden. De gemeentepolitie, het korps Politietroepen, de Rijksveldwacht en de Koninklijke Marechaussee vormden samen het politiebestel. De Rijksveldwacht en de Koninklijke Marechaussee vervulden rijkspolitiediensten, een situatie die tot in 1940 zou voortduren.

Op 5 juli 1940 verloor de Marechaussee het predikaat ‘Koninklijke’, want op last van de Duitse bezetter ging de Marechaussee op in de burgerpolitie, waarmee het tevens de militaire status verloor. De Rijksveldwacht en Gemeenteveldwacht werden opgeheven en ondergebracht bij de Marechaussee, waardoor buiten de steden één Rijkspolitiekorps ontstond onder de naam Marechaussee. Buiten Nederland bleef de naam Koninklijke Marechaussee wel voortbestaan. Zo’n tweehonderd marechaussees, afkomstig uit het zuiden van het land, verzorgden tijdens de bezetting onder meer de beveiliging van de Koninklijke familie in Engeland en vervulden politiediensten bij de Prinses Irenebrigade. "


Alleen om die reden al kan men de ( vermeende) gedragingen van de Marechaussee van na 5 juli 1940 niet toeschrijven aan de Koninklijke Marechaussee.

» Deze reactie is geplaatst op 8 juni 2006 14:50

Tav politie en Marechaussee moet ook het volgende worden bedacht:

In normale tijden werkt men binnen de grenzen van in een rechtstaat vastgestelde regels. Met de Duitse bezetting was dit voorbij. De regels waren regels van terreur en tirannie, waarbij wat wij tegenwoordig mensenrechten noemen met voeten werden getreden. De waarborg dat bevelen van hogerhand bevoegd en in overeenstemming met de wet gegeven zijn kwam aan de politie te vervallen. De leiding werd immers al gauw volgestopt met felle nationaal - socialisten, die de belangen van de bezetter stelden boven het Nederlandse rechtstelsel.
Daarom kon de politieman niet meer vertrouwen op de rechtmatigheid van de bevelen van hogerhand en werd hem ook niet verteld welke wettelijke voorschriften hij wel en welke hij niet mocht opvolgen. De vraag was bovendien moeilijkte beantwoorden , omdat zij feitelijk pas NA de bezetting door de wetgever en door de rechter kon worden opgelost. In de bezetting was niet bekend welke bezettingsvoorschriften na de bevrijding geacht zouden worden nooit te hebben bestaan . Door de leiding werd ook niet duidelijk gemaakt , of door de bezetter uitgevaardigde verordeningen " wettelijke voorschriften " in de zin van de Nederlandse Strafwet waren en of de politieman zich na de bevrijding erop kon beroepen , dat de Duitse verordeningen, die hij had uitgevoerd, een voor hem bevrijdend wettelijk voorschrift was of niet. De rechter heeft afteraf uitgemaakt van niet.

Over het algemeen is de leiding van de politie ( niet alleen bedoeld de apert foute leiding ) zwak en slap geweest. Dat had tot gevolg dat de politie als geheel meewerkte aan Duitse maatregelen: aan het ophalen van Joden, aan het arresteren van illegalen, aan het in beslag nemen van radio's enz. Individueel verzet van functionarissen tegen maatregelen in een organisatie, die als geheel met de bezettingsmaatregelen meeliep, vereist een moed die maar weinigen zullen kunnen opbrengen. Gelukkig is dit in een aantal gevallen ook gebeurd. Maar dat is nog geen reden om dan maar over te gaan tot strafvervolging van alle anderen.
Tegen dat alles is daarom alleen door ZUIVERINGEN opgetreden, niet door middel van strafvervolging. In totaal zijn 1150 man ontslagen, daaronder een groot aantal N.S.B - ers. Die 1150 man vormden 6% van de totale sterkte. Cijfers tav de Marechaussee heb ik niet kunnen vinden. Maar zeker is dat het ook daar slechts beperkt is gebleven tot zuiveringen.

In hoofdzaak ontleend aan " In plaats van Bijltjesdag " van A.D Belinfante.

» Deze reactie is geplaatst op 8 juni 2006 15:08