Discussiegroep

Daar ik mij bezig houd met de luchtstrijd in mei 1940, valt het me op dat weinig bekend is over de vuurkracht van onze vliegtuigen. Wel wordt het aantal, fabrikaat en kaliber genoemd van de vliegtuigmitrailleurs, maar niet de hoeveelheid meegenomen munitie per vlucht en evenmin het mogelijke aantal schoten per minuut.
Graag zou ik weten van de Fokker D-21 jager hoeveel patronen per keer werden geladen en hoeveel schoten per minuut konden worden afgevuurd van de ingebouwde 4 FN-M36 7,9 mm snelvuurmitrailleurs.
Geldt dit eveneens voor de Fokker G-1?
Wie kan mij hieraan helpen?

Zie ook mijn website: http://tallyho.stormpages.com

Met vr. groet,
Dick van Faassen.

» Dit bericht is geplaatst op 23 augustus 2006 10:38

Beste Dick

De G-1 was uitgevoerd met acht FN mitrailleurs 7,9 mm M.36 no.1; dat was de traag schietende versie. Voor iedere mitrailleur waren 500 kogels aanwezig. Voor de losse mitrailleur achterin 600. Met de munitievoorraad is geëxperimenteerd vanwege de neus-zwaarheid van de G-1. Ik ben dus onvoldoende zeker om te weten of daadwerkelijk in de meidagen met 4,000 patronen is gevlogen.

Voor de G-1 gold dat een instelling van de acht frontale mitrailleurs was gekozen waarbij de mitrailleurs van links naar rechts een patroon schoten [timing van de mitrailleurs van linker naar rechterzijde] en waarbij een patroon op 300 meter ontstond van 4,8 bij 3,6 meter.

De D-XXI had een bundel (twee bij twee vleugelmitrailleurs) van haar vier M.36 no.1 mitrailleurs die op 200 meter samenkwamen. Voor iedere mitrailleur was een magazijn van 300 patronen aanwezig.

De vuursnelheid van de M.36 no.2 was circa 950 schoten per minuut. De traag schietende versie no.1 vuurde 450-500 schoten per minuut.

De snelvurende M.36 no.2 die oorspronkelijk in de G-1 zou worden ingebouwd werd afbesteld. Niet alleen omdat er problemen ontstonden met de sluitstukken op middelgrote en grote hoogte, maar tevens omdat uitwisseling met de D-XXI [M.36 no.1] niet mogelijk was. Minister van Dijk verordoneerde standaardisatie en zodoende werd ook de G-1 met de traagschietende versie uitgerust.

Alle mitrailleurs hadden problemen met de sluitstukken op grote hoogte [koude]. Tevens had de G-1 een groot aantal problemen met de geperste lucht [voor het scherpstellen van de wapens] en met het afvuurmechanisme. Ook in de meidagen werd geconstateerd dat (te) vaak slechts vier van de acht mitrailleurs werkten.

De trefzekerheid van de beide vliegtuigen was matig. Schiettesten en oefeningen toonden treffers van ver onder de 5% op de optimale afstand. Dit had vooral met de wapens van doen, en veel minder met de vliegkwaliteiten.

De uitwerking van 7,9 mm kogels met een geringe trefkans was beperkt. De schade die ontstond – mits geen vitale delen van een tegenstander werden getroffen – was zeer beperkt.

Bronnen: o.a. Hooftman [Cockpit serie], Illusies en Incidenten.

» Deze reactie is geplaatst op 23 augustus 2006 12:00

Beste Allert,

Hartelijk dank voor je snelle reactie. Daar heb ik heel veel aan.
Het is al weer een hele tijd geleden dat we emailcontact hadden. Heb inmiddels gezien dat je enorm veel werk verzet voor de Greb.
De laatste tijd ben ik weer eens bezig geweest met mijn websites. Via een van het web geplukt (probeer)programma heb ik oude foto's leuk kunnen inkleuren. Dat geeft een beter effect. Inmiddels is het programma verlopen en ik heb geen zin om het te kopen.
Omdat ik nog andere hobbies heb - tekenen, schilderen, videofilmen en werken aan mijn vakantiehuisje op de Veluwe - komt er nu niet veel van mijn websitewerk.
Straks in de wintermaanden komt er wel weer meer van.

Op mijn site http://tallyho.stormpages.com heb ik een verhaal in het Nederlands geplaatst als PDF-file. Hierin zijn de kleurenfoto's verwerkt.
Kijk maar eens als je tijd hebt.

Vriendelijke groet,

Dick.

» Deze reactie is geplaatst op 23 augustus 2006 13:32

Saillant detail bij de bewapening van de D.XXI is dat de Finnen uitstekend overweg konden met de vleugelmitrailleurs van hun toestellen. Anders dan de Nederlanders gebruikten zij de tactiek om helemaal naar een vijandelijk toestel te sluipen om van een meter of vijftig het vuur te openen.
De Finnen waren overigens de grondleggers van het moderne luchtgevecht - de finger four en het paar waren vindingen van de Finse tacticus Magnusson, dezelfde die de D.XXI aan de tand kwam voelen namense de Finse luchtmacht.

De nederlanders hadden amper in het luchtgevecht geoefend, en piloten waren enorm tevreden als ze op de manche (doelsleepvlag) 2% treffers wisten te plaatsen.

De nederlandse vliegers waren meer geoefend in het kunstvliegprogramma en het onder vuur nemen van gronddoelen ("strafen", zoals dat later bekend werd). De Nederlandse vliegers hadden ook meer moeite met het inschatten van afstand en openden van veel te grote afstand het vuur. Voorhoudhoeken en dergelijke kende men alleen uit de theorieboeken, als men al eens daadwerkelijk gevuurd had!

Natuurlijk moet genoemd worden dat de Duitse vliegers uitstekend geoefend waren en al ervaring hadden opgedaan in Spanje en Polen. Finse piloten waren eveneens zeer bekwame piloten en hadden te maken met matig geoefende tegentanders.

Mijn vermoeden bestaat dat er tevens wel het een en ander schortte aan de inbouw van de bewapening van zowel D.XXI als G.I, en het doelvizier dat voor de voorruit zat gemonteerd - Versteegh zag niks in Reflectievizieren (hoewel er wel uitvoerige besprekingen werden gehouden gedurende februari 1940 om ze aan te schaffen)

» Deze reactie is geplaatst op 23 augustus 2006 22:39

Mooie aanvulling Edwin. Goed dat je ook zelf aanvult dat de Russische tegenstanders van de Finnen niet vergelijkbaar waren met de uitstekend getrainde en veel beter uitgeruste Luftwaffe.

Wat betreft dat reflex-vizier; ik dacht dat die voor de D-XXI zelfs voorhanden waren, maar dat de simpele pijp gehandhaafd bleef omdat oefenen met het reflex vizier nogal tegenviel. Overigens helemaal met je eens dat de schiet resultaten bedroevend waren. Tijd en geld om te controleren of dit aan setting of piloot lag had men inderdaad amper.

Ook wat je zegt over de geoefendheid qua dogfighting heb je helemaal gelijk. Dat werd echter - qua manoeuvreer kwaliteiten - gecompenseerd door een overdaad aan stuntvliegen. Dat stuntvliegen bleek een ideale oefening voor de dogfight ... met uitzondering van de schietkunst waar het dus vaak mis ging.

Heb jij nog meer info over die reflex vizieren? Qua beschikbaarheid bedoel ik.

» Deze reactie is geplaatst op 23 augustus 2006 23:37

Over de reflexvizieren heb ik helaas niet zoveel informatie. wel wat:
* toen de C.V de M.36 ontving (1938 of 1939)werd een Alkan telescoopvizier gemonteerd, qua werking vergelijkbaar met een reflexvizier - verlicht en het gaf de schietafwijking aan. Deze Alkan vizieren zijn later op vrijwel alle C.V's gemonteerd, behalve die bij scholingseenheden ondergebracht waren (omdat die geen bewapening hadden).
* op een van eerst geleverde C.X's werd daadwerkelijk een reflexvizier beproefd - jammergenoeg ken ik geen gegevens of bevindingen hierover - het moet een Frans apparaat geweest zijn. Ik kan me goed voorstellen dat de proeven tegenvielen omdat de C.X slechts 1 mitrailleur had in de neus, de trefkans wordt dan nog eens verlaagd door de synchronisatie waardoor niet de maximale vuursnelheid gehaald werd.
* besprekingen zijn gevoerd over de invoering van reflexvizieren, calculaties zijn bekend voor levering van 80 stuks, maar ik denk haast niet dat ze geleverd zijn, aangezien de stukken die ik gezien heb uit feb. 40 stamden.

Overigens zeer frapant dat de M.36 no.1 zo'n lage vuursnelheid had. zelfs lager dan de vickers (750 schoten per minuut) die het verving! Dan is de hele opzet van de modernisering naar M.36 feitelijk zinloos geweest - op verhoogde technische betrouwbaarheid na

» Deze reactie is geplaatst op 24 augustus 2006 00:59

Die vuursnelheden staan in Illusies en Incidenten vermeld. Ik vind eerlijk gezegd 500 schoten/minuut ook laag. Feit is - althans volgens de schrijvers - dat de snelschietende versie 500 schoten / minuut sneller schoot. Dat is vergelijkbaar met de vuursnelheid van de Spandau's, en die werd ook kunstmatig teruggebracht vanwege overmatige slijtage en storing. Ik kan me er dus wel iets bij voorstellen. Maar 500 sch/m vind ik ook erg laag. Wellicht moeten we dit eens trachten uit te zoeken.

» Deze reactie is geplaatst op 24 augustus 2006 09:05

Ik kwam er laatst achter dat de Douglas 8a3n als enige wel degelijk met de snelschietende variant was uitgerust. Ook was de afvuurinrichting electrisch in plaats van pneumatisch zoals bij de G.I en D.XXI. Al met al een hele verbetering qua betrouwbaarheid. Ik weet niet of de Douglas uitgerust was met een systeem om de machinegeweren te verwarmen zoals de D.XXI wel had. Wel was de electronische afvuurinrichting veel lichter en had ongetwijfeld een hoop problemen met de G.I opgelost als die ook daarmee was uitgerust...

Overigens bestaat het Nederlandse bedrijf Nedinsco nog steeds, het was het bedrijf dat de vizieren zou maken (of al had gemaakt)...
Groeten,
Edwin

» Deze reactie is geplaatst op 28 oktober 2006 22:16