|
Ik probeer in het kort een aantal vragen te beantwoorden;
* Welke aanvals- en verkenningstechnieken / tactieken werden er aangeleerd en hoe werden deze toegepast? (wie weet iets meer dan 'hubobe'?)
In principe waren er vier verkenningsvormen;
De strategische verkenning;
Op grote afstand van het eigen front, belangrijk voor het verkgrijgen van inlichten over verzamelplaatsen, opmarsroutes, troepenconcentraties e.d. Kon plaats vinden van een hoogte van 5000 meter of juist onder het wokendek
De groot-tactische verkenning;
Betekend ruwweg; met zoveel mogelijk toestellen op verkenning in een gebied van een dagmars voor het eigen front.
De tactische verkenning;
Verkenning van het gebied direct voor het eigen front; gerichte verkenning, opmarswegen, kruizingen, bruggen e.d. Kan plaats vinden van een hoogte van 1200, 400 meter.
De waarnemingsdienst;
Verkenning ten behoeve van eigen artillerie, op een hoogte van een kwart van de dracht van de eigen artillerie, circuitjes vliegen op 1/3 van de dracht van de artillerie direct BOVEN het doelgebied of boven de eigen artillerie.
De verbindingsvlucht;
Verkenning in nauwe samenwerking met de eigen grondtroepen. Het gevaarlijkst, want uitgevoerd op boomtophoogte. Laag en zo hard mogelijk vliegend vaststellen waar vijandelijke troepen zich bevinden. Dit gebeurde voor een langere periode binnen een vooraf vastgesteld vak (bijv. van een infanterieeenheid oid.)
De verkenners hadden verschillende hulpmiddelen, radio, seinhoorn (morse), camera('s), berichtenkoker. De eigen artillerie communiceerde met de zogenaamde seinlap, of U-lap. Een lap met een aantal "poten" waarmee gecommuniceerd kon worden. wanneer de lap een bepaalde vorm aannam kon de waarnemer dit interpreteren als bijv. "uitwerkingsvuur", "zoek doelwit", "ik heb geen opdrachten aan u" etc etc.
De C.X is opvallend weinig voor daadwerkelijke verkenningstaken ingezet. Van strategische verkenning was eigenlijk geen sprake geweest na de eerste gevechten werden veelal direct bombardementstaken uitgevoerd. De verkenningsgroepen uitgerust met de Fokker C.V hebben daarentegen wel een aantal tactische verkenningsopdrachten opdrachten uitgevoerd.
Kleine aanvulling op het bericht van Allert; bommenwerpen gebeurde van een minimale hoogte van 300 meter; de bommen moesten 300 m vallen voordat de ontstekers geactiveerd werden. De kijker zelf was een uitstekend functioneerde Zeiss bomrichtkijker, gemaakt door Nedinsco. Kapt.vl. Zeegers had er een toestel voor ontwikkeld waarmee vrij eenvoudig windsnelheid, etc. in kon worden ingesteld. Er waren echter zeer weinig bomrichtkijkers aanwezig... Vaak werd er daarom "over de duim" afgeworpen, op het oog dus.
Mocht u meer vragen hebben dan hoor ik dat graag! » Deze reactie is geplaatst op 2 december 2008 23:30 |