Eén van de oorzaken dat aan Nederlandse zijde de opsporing van vijandelijke artillerie faalde, is dat niet of nauwelijks kruispeilingen konden worden gedaan op vurend geschut. Als er een duidelijke waarneming was, werd er ook niet altijd goed verder mee gewerkt.
Uit gevechtsverslagen en rapporten wordt duidelijk, dat de uitrusting op de verschillende waarnemingsposten blijkbaar verschilde.
Op Groene Bank was er een UKG (gesaboteerd), een telefoonlijn (beneden in een loopgraafje) en verder alleen een kijker met duizendstenverdeling (die meegenomen kon worden op het platform).
Op het grotere platform van de wp in het Dierenpark (uitkijktoren) stond er ook een afstandmeter. Voorzover bekend was daar geen UKG.
Reden dat met name door de Legerkorpsartillerie in het vak van IV Div (I-12 RA, I-15 RA, II-19 RA) weinig aan artilleriebestrijding is gedaan, is waarschijnlijk te wijten aan te weinig kruispeilingen. Maar vooral aan de te strakke voorschriften en de slechte verbindingen. De voorschriften vroegen op mondingsvlammen minstens drie kruispeilingen. Die waren er nooit. Er waren zelden posten die zicht hadden op dezelfde gebieden. Als die er waren, werden ze niet gecoördineerd.
Wat het laatste betreft, faalde de coördinatie tussen DAC en LKAC blijkbaar opzichtig.
Hoogst merkwaardig is namelijk, dat twee verschillende afdelingen, twee dagen na elkaar, opdracht kregen om de NH Kerk (Oude, meest zuidelijke toren) van Wageningen te beschieten. Het eerste vuur werd afgegeven door 2-III-8 RA (batterij Konijnenburg) op 11.5.40 9.15 (bevel DAC).
Resultaat was, dat de spits eraf geschoten werd en kerk en omgeving in brand raakte. De volgende dag kreeg II-19 RA van de LKAC nogmaals bevel die toren te beschieten, omdat daar (opnieuw ?) Duitse waarnemers zouden hebben gestaan. Er werd door deze afdeling geschoten met granaatkartetsen, die nauwelijks schade kunnen hebben veroorzaakt. De zware brisantgranaten van III-8 RA hebben dat beslist wel kunnen doen en gedaan.
Toch wordt in het boekje van S.J. de Groot "Vestingartillerie in het Veldleger" (p. 109 en 123) de vernieling (!) van de Oude Toren als wapenfeit geclaimd door II-19 RA. Ze kregen die claim zelfs toegewezen in een dagorder van de Divisiecommandant, Kol Van Loon. Naar mijn mening ten onrechte. Deze keten van gebeurtenissen illustreert de slechte verbindingen en communicatie in mei 1940.
Met meldingen die tot op het hoogste niveau als bevestigd golden moet een onderzoeker ook nu nog voorzichtig omgaan (denk aan de interpretatie dat op de Dunoberg een kanon (!) 15 cm lang met grote dracht stond, overgenomen door Gen Maj Harberts), evengoed als met meldingen die meteen al als zeer onwaarschijnlijk golden en daarom al lang zijn afgeschreven (ik puzzel nog steeds wat het eerste door Groene Bank gemelde vuur -uit de Betuwe richting Ede en Veenendaal- geweest kan zijn). Bevestiging of ontkrachting achteraf is nu bijna nooit meer met voldoende zekerheid te krijgen. » Dit bericht is geplaatst op 28 oktober 2011 09:10 |
