AFGELOPEN WEEK WERD DUS DUIDELIJK DAT DE REGISSEUR ATE DE JONG NOG EEN SLORDIGE MILJOEN EURO TE KORT KOMT VOOR DE FILM HET BOMBARDEMENT OP ROTTERDAM.
DIT FINANCIËLE HIAAT DACHT HIJ WEL EVEN BIJ DE ROTTERDAMSE MIDDENSTAND OP TE KUNNEN HALEN.
HIJ VOND NAMELIJK DAT DEZE FILM IN HET BELANG WAS VAN DE STAD ROTTERDAM, EN DAT HET EEN BELANGRIJKE FINANCIËLE IMPULS ZOU HEBBEN VOOR DE STAD.
DE ROTTERDAMMER ZELF VIND ECHTER DAT DE VOLLEDIGE HISTORISCHE ASPECT VERLOREN GAAT IN DEZE "AVONTUREN DRAMA" EN WEIGERT DE FINANCIËLE IMPULS (VOOR JAN SMIT ??) TE BEKOSTIGEN.
OOK DE GEMEENTE GEEFT GEEN THUIS.
HET ZAL MIJ BENIEUWEN OF DEZE FILM ÜBERHAUPT NOG VAN DE GROND KOMT.
SCHRALE TROOST, DE CD VAN JAN SMIT BLIJFT GEWOON WEL TE KOOP. » Dit bericht is geplaatst op 17 januari 2012 11:03 |
|
|
|
De Rotterdamse middenstand heeft vol-kom-en gelijk!
Ten eerste vind ik het een onwerkelijke blunder dat je een film over Rotterdam maakt, over vermoedelijk de zwartste bladzijde uit haar geschiedenis waarbij haar historische hart werd uitgerukt, en daarin een Volendammer met een Zaanse tongval de hoofdrol gunt. Hoe kom je erop?! Dan heb je het als regisseur en producenten in de basis al mis. Of was de betrokkenheid van non-acteur Jan Smit een handreiking naar de Duitse markt, waar deze Nederlandse Schlager-zanger immers erg populair is?
Daarnaast heeft de Nederlandse cineastische industrie op één of andere manier een soort Heidelbergse catechismus, die de meeste Nederlanders erg tegenstaat; ondergetekende in elk geval zeer.
Op één in die voorgeschreven mores staat de weerzinwekkende staccato, die een verplichting schijnt te zijn. Alles wat zich hier geslaagd acteur noemt, dient 'vloeiend staccato' te kunnen dreunen. Dat niemand buiten de Heilige Mis om zo praat in het dagelijks leven, lijkt niemand te deren.
Op twee staat dat iedere film een blote tepel moet vertonen. Dat zich dat specifieke (figuurlijke) punt in feite omgekeerd evenredig met de Heidelbergse metafoor verhoudt, is me helder. Een verplichting niettemin. Een soort Nederlandse handtekening in obscura, die totaal irrelevante sex-component.
Punt drie is dat Nederlandse films zonder voldoende budget worden gemaakt. Of men laat schuldeisers achter, of men snijdt lekker in rekwisieten en vooral in figuranten. Standaard voor Nederlandse films zijn onwerkelijk doodse stadsscenes. Hoewel door mij als cultfilm geliefd, de bizar lege Leidse en Haagse straten in Soldaat van Oranje. Neem een eigentijdse 'grootproductie'(lees: cineastisch monstrum) als Zwartboek waarin de straten van Amsterdam zo verlaten waren als toen Nederland in 1974 de finale van het WK speelde. Wilde schietpartijen in de binnenstad, en geen hoofd dat voor een raam verschijnt! Pretenties hebben we volop, cineastische kwaliteit ontberen we in alle vormen: producerend, regisserend en vooral acterend. Merkwaardig dat niemand het in het buitenland maakt? Welnee. Daar kunnen ze het zich permitteren op kwaliteit te toetsen!
Een film over Rotterdam 'her darkest hour' dient wat mij betreft niet alleen een Rotterdamse cast te hebben, maar vooral ook de Rotterdamse geschiedenis geen geweld aan te doen. Wat Rotterdam in de periode 10-14 mei 1940 overkwam, is geen enkele andere Nederlandse stad overkomen. Weliswaar zijn nadien nog steden aangevallen door Geallieerde (of Duitse) acties, maar de shock die Rotterdam doormaakte werd veel breder gevoeld dan alleen in de parel aan de Nieuwe Maas. Het zette een trend, een morbide trend.
Het spijt me dus voor de heer Jansen en vast vele anderen, maar ik ben zeer gelukkig als de film niet doorgaat. Ik besef terdege dat de meeste (potentiële) kijkers ervan geen flauw benul hebben wat ze zien en hoe (on)werkelijk dat is. Als krijgshistorisch betrokkene mag me de weerzin van zo'n product echter volkomen gespaard blijven. » Deze reactie is geplaatst op 17 januari 2012 13:43 |
|
|
|
De heer Goosens hoeft voor mij geen spijt te betuigen.
Ik ben het namelijk volledig met hem eens en heb dat al meerdere malen over dit onderwerp laten blijken.
Mijn stukje druipt dan ook van sarcasme.
Echter blijf ik wel van mening dat mits in goede handen, genoeg budget en krijgshistorisch onderzoek er wel degelijk een mooie film over deze donkere episode gemaakt zou kunnen worden » Deze reactie is geplaatst op 17 januari 2012 15:35 |
|
|
|
Ik hoop dat Ate de Jong er geen spektakelstuk van gaat maken.
Hou het klein zou ik zeggen.
Zeker na het zien van 39th Battalion (Kokoda trail)ben ik er van overtuigd dat het mogelijk moet zijn om Rotterdam 1940 te vangen in een dergelijke productie.
39th Battalion is low budget gemaakt met onbekende acteurs, en het resultaat is indrukwekkend.
Ik houd echter m'n hart vast. » Deze reactie is geplaatst op 20 mei 2012 17:25 |
|
|
|
Doodzonde dat blijkt dat de negatieve verwachtingen volledig uitkomen. Uit recensies die vandaag verschenen naar aanleiding van de première van de film "Het Bombardement" blijkt dat het eindproduct over de volle breedte dramatisch slecht is geworden. Geen recensie die de film, de acteurs, het script of de maker spaart.
Nu kunnen we ons verkneukelen over ons gelijk, maar liever had ik ongelijk gekregen en een kwaliteitsproduct moeten erkennen. Dan waren we tenminste eindelijk weer een cineastisch hoogtepuntje rijker geweest. » Deze reactie is geplaatst op 19 december 2012 14:51 |
|
|
|
Alleen de affiche poster was geslaagd te noemen » Deze reactie is geplaatst op 25 december 2012 14:51 |
|
|
|
Dramatisch slecht wil ik de film niet noemen. Ik heb de film inmiddels gezien. Het is een redelijke film, maar ook niet meer dan dat. Jan Smit kan zich beter op z'n zangcarrière richten, zoveel is duidelijk. Verder is de hele film een kwestie van "net niet." Verder zijn de door middel van CGI (Computer Generated Images) gemaakte beelden best indrukwekkend, maar die scenes zijn op de vingers van één hand te tellen en ze zijn voorbij voordat je er erg in hebt. Ik ben ervan overtuigd dat iedereen die bij de film betrokken is geweest zijn of haar best heeft gedaan, maar met een budget van 5 miljoen euro kun je helaas niet meer verwachten. Met een groter budget, betere acteurs en een beter script was deze film een stuk indrukwekkender geweest. Jammer. » Deze reactie is geplaatst op 25 december 2012 21:50 |
|
|
|
De titel van deze film is op z'n zachts gezegd enigsinds misleidend.
80% is een verfilming van een stuiverroman met en "ster" die het voor een zanger nog niet eens zo onaardig doet.
Het bombardement en de gebeurtenissen in Rotterdam in mei 1940 zijn op z'n best decor en een manier om de film te promoten.
Jammer maar inderdaad zoals al gevreesd is dit niet de productie waar op gehoopt is. » Deze reactie is geplaatst op 26 december 2012 18:11 |
|
|
|
Even een reactie op het relaas van de Heer A. Goossens. Bizar lege Haagse straten in Soldaat van Oranje. Wat te denken van de bijna openingsscene Alexanderstraat/Javastraat in Den Haag met trams, auto's, mensen.....? De film Zwartboek speelt niet in Amsterdam, maar in Den Haag! Hier waren de straten niet bepaald leeg in bijvoorbeeld de Javastraat tijdens de bevrijding. Een leeg straatbeeld tijdens de donkere oorlogsjaren kwam natuurlijk door allerlei omstandigheden vaak voor!
Overigens een gezond en goed 2013 toegewenst!
Koert Engelsman. » Deze reactie is geplaatst op 1 januari 2013 13:39 |
|
|
|
Koert,
Ik kan je reactie totaal niet volgen. Tijdens een bevrijdingsscene volle straten? Ja. Logisch toch? In Soldaat van Oranje ook. Het gaat er om dat straten leeg zijn in gewone scenes waar een volle straat geen hoofdonderwerp is maar 'setting'.
We praten over de gewone straatscenes. Volslagen leeg Rapenburg, waar onze Erik als enige slaagt voor zijn bul en vervolgens een volslagen leeg Rapenburg afloopt richting een populaire studentenkroeg. Niemand te vinden. Als onze Erik in de Kloksteeg vertoevende door de SD wordt geobserveerd is hij de enige Leidenaar samen met de SD'er. De straat is voor de rest volslagen leeg. En blijft dat ook. Als Erik de parade van Alex per ongeluk treft in Den Haag, is de scene helemaal bizar. Links en rechts, zeer zichtbaar, is Den Haag volslagen uitgestorven.
In Zwartboek wordt door de non-acteur Johnny de Mol jr een kerel op klaarlichte dag midden in de stad (Den Haag/Amsterdam, I don't care) geliquideerd. Geen mens te zien! Hij schiet als een achterlijke zijn pistool leeg, nog steeds geen hoofd voor een raam. Geen Duitser die er op af komt, geen mens op straat. Realistisch?
Het dagelijkse leven ging gewoon door Koert. Lege straten waren helemaal niet gewoon in stadse omgeving. Ja, in de Sperrzeit. Ik zal het je nog sterker vertellen. Tijdens de eerste oorlogsdag in vele grote steden zat men buiten te kijken naar het schouwspel. In Rotterdam, waar toch zwaar gevochten werd, zag het zwart van de mensen. Op straat, op daken, op balkons. Nederlanders en Duitsers maakten zich er zorgen over en uitten hun verbazing. Steden waren niet geëvacueerd. » Deze reactie is geplaatst op 1 januari 2013 15:36 |
|
|
|
Voor die "lege straten" in diverse films, zijn meerdere verklaringen te geven:
1) Het leidt af, of kan afleiden, van de hoofdpersoon / -personen in de betreffende scene. Dat dit niet altijd zo is of zo hoeft te zijn, is uiteraard evident.
2) Maar een hele straat vullen met figuranten die ook nog eens gekleed gaan volgens het tijdsbeeld, kost een aardige duit. Daarbij moet ook, behalve kleding, de andere aankleding van de set correct zijn, dus bijvoorbeeld geen geldautomaat of modern straatmeubilair in beeld. Dat moet verwijderd (duurste oplossing) of "onzichtbaar" gemaakt worden. Zo is in de film "Het Bombardement" een geldautomaat in Boedapest, waar een straatscene werd gefilmd, redelijk goedkoop "onzichtbaar" gemaakt door er een reproductie van een jaren veertig reclameposter overheen te plakken.
3) Een derde oplossing om een levendige straat te krijgen, is CGI. Maar die techniek kost bakken met geld. Om een idee te geven: de scene in "Het Bombardement" waarin je niet meer dan silhouetten van Duitse Heinkels ziet overvliegen, en die nauwelijks een minuut duurt, kostte al ruim 50.000 euro. Een film als "Avatar", dat eigenlijk niets meer is dan één grote met CGI gemnaakte productie, kostte het astronomische bedrag van 300 miljoen dollar, zeg maar 280 miljoen euro.
4) Nederlandse film budgetten zijn niet te vergelijken met buitenlandse producties, laat staan Hollywood. Daarom wordt er in Nederlandse films op veel gebieden bezuinigd, onder andere op personele aankleding. Dus dan maar geen volle straat. Dat is dan wellicht niet waarheidsgetrouw, maar dat moeten we dan maar (helaas) voor lief nemen. Tenzij er een producent gevonden wordt, die wel bereid en in staat is een film met een "Amerikaans" budget te maken óf binnen de film ergens anders op bezuinigd. Dat laatste is overigens gebeurd in de film "Johnny Boy". » Deze reactie is geplaatst op 10 januari 2013 19:47 |
|
|
|
Budget? In Nederland zijn meer vrijwillige figuranten die alles om niet doen dan betaalde! Kostuums worden door derden beschikbaar gesteld of vervaardigd. Op afstand luistert dat niet zo nauw.
In Nederland kiezen we ervoor liever vele films van 500,000 per stuk te maken dan een paar groot opgezette. We hebben cineastisch al decennialang een fröbelcultuur in dit land. Met producenten en regisseurs die elkaar nadoen en totaal niet origineel zijn. Een eigen cultuur die zich van invloeden door goede vakgenoten elders niets aantrekt.
Als je, om het voorbeeld 'het Bombardement te nemen, Ate de Jong hoort zeggen dat hij Jan Smit als hoofdrolspeler koos omdat die het publiek zou aanspreken, dan draait je film dus kennelijk alleen om kwantiteit. Dat je ook van de daken schreeuwt dat kritiek zo van je afglijdt, zoals die volkszanger uit Volendam dan roept als het over kritiek gaat, dan verklaart dat, dat onze cineastische industrie, die veel te veel gesponsord wordt, doodziek is.
Het is natuurlijk volslagen onzinnig om te stellen dat volle straten afleiden. Ja, in een Nederlandse film! Wat namelijk afleidt is als een extreme filmmaker als Verhoeven aan het werk is. De man die geen idee van maatvoering heeft. Alles overdrijft hij. Dus staat er luchtdoelgeschut op het Binnenhof, net als gemechaniseerd geschut. Dan leidt een decor af, als er geen klap van klopt. Had Verhoeven afgekeken van Soldaat van Oranje. Toen werden, op de Korte Vijverberg, als ik me niet vergis, Guus en Erik bijna platgereden door een gemechaniseerd stuk geschut. Decor dat de aandacht trekt, zullen we maar zeggen. Als je daar op duidt, ja dan zijn we het eens. Gewoon decor, met figuranten en vertrouwelijke settings, is natuurlijk gewoon noodzaak voor een goede film.
Het punt in de Nederlandse cineastiek is dat we toneel spelen op doek. Het staccato geleuter, het hard spreken, de poses, de minimalistische entourage ... het is stuk voor stuk toneelspel, klucht, op het witte doek. Als we dat nu nog gaan larderen met volkszangers als hoofdrolspelers (terwijl de enige muziek die speelt van anderen is), dan zitten we op een glijdende schaal.
Er is voor het Bombardement door half Nederland gefilmd. Dat er hier of daar aan een setting e.e.a. moest worden gesleuteld, begrijp ik. Vervelend. Maar als je voor 3,000,000 een film mag maken, maak dan een film naar de schaal van je budget. Ate de Jong wilde echter gewoon iets maken dat hij budgettair en professioneel totaal niet aankon. En hij verkeert in uitstekend gezelschap.
Grappig is dat Belgische, Duitse of Scandinavische films en series het hardstikke goed doen in Europa en zelfs erbuiten. Volkeren met een zeer vergelijkbare snit als het onze. Nederland is daarin negatief dissonant. Wij scoren wel met pulptelevisie. Wereldwijd. Wij zijn Europees top of the bill met ordinaire programma's. De John de Mol en vooral de Eyeworks producties scoren grote hits. Hoe platvloerser, hoe beter. Pulp is in ons land geen fiction, maar werkelijkheid. Dat er steeds meer Nederlanders kritiekloos of kritiekzwak dit soort wanstaltige producten slikken, zelfs positief gestimuleerd worden door massale negatieve kritieken, lijkt wellicht wel een vingerwijzing te zijn naar het succes van Eyeworks producten. "Oh Oh Rotterdam" zit er vast aan te komen ... » Deze reactie is geplaatst op 11 januari 2013 10:59 |
|
|
|
Heren ,
Als aanvulling , op schrijvers hierboven .
Wij (nederland paraat) zijn gevraagt te figurenen en kleding en adviezen te geven . Na dat na verschillende mail wisselingen duidelijk werd dat , orginaliteit een bijzaak was .Bv tav kleding haardracht gevechtshandelingen. Hebben wij besloten niet aan deze productie mee te werken . » Deze reactie is geplaatst op 25 april 2013 15:55 |
|
|
|
Groot gelijk Rob. Als je historische getrouwheid hoog in het vaandel hebt, zoals jullie (en wij) dan moet je aan dit soort puur commerciële troep niet mee willen werken. De troost is dat die mensen die dit soort producties alsnog "leuk" vinden, ontbreken van professionele inbreng niet missen. » Deze reactie is geplaatst op 25 april 2013 19:32 |
|
|
|
Net gelezen dat deze 'stuiverroman' (mooie vondst van Erik Roozeboom) echt volkomen geflopt is, ondanks de misleidende mediaberichten gedurende de eerste weken dat 'alle verwachtingen werden overtroffen'. Nog geen 200,000 bezoekers en Ate de Jong, de regisseur, heeft zelfs zelfmoord overwogen.
Dit laatste laat ik maar voor wat het is, maar het eerste suggereert toch weer sterk dat dit soort 'spektakel' voor Hollandse budgetten en regisseurs echt niet is weggelegd. Ik heb begrepen dat een volgend groots debacle eraan zit te komen in de vorm van de film over Kenau Simonsdochter Hasselaar, wat ook niet om aan te gluren blijkt.
Nederland kan cineastisch kleine films net aan. Daarin slagen we soms best aardig, hoewel ook daar veel kaf onder het koren. Moet het spektakel worden, dan gaat het mis. We missen daarvoor de expertise en onze regisseurs zijn natuurlijk doorgaans van het niveau 'betere amateur'. Als je dan moet werken met het gehalte acteurs dat ons land voortbrengt - als je gewoon een volkszanger kiest merkt niemand het verschil - dan weet je waar het eindigt.
Kortom, wat mij betreft helemaal prima dat er geen voldoende budget is voor de Grebbeberg film. Dat zou slechts op een grote aanfluiting uitdraaien. Nederland kàn dat niet, veel te groot om daar een goed product van te maken. Het gevolg zou weer zijn dat we een soort musical zouden krijgen van kleine clichématige scenes - ongetwijfeld volgeplempt met informatie en defaitisme, aaneengeregen door een computeranimatie of andersoortig kunstgrepen. Dat is immers de teneur van Nederlandse oorlogsfilms, mythes uitvergroten en een anti-oorlog ondertoon.
Inmiddels is de Grebbeweg groots aangepakt en het roggeveld voor altijd verdwenen, is veel oorspronkelijks dus sowieso weg. Soms is het goed dat van uitstel afstel komt. Echt.
En voor de zeer verdienstelijke re-enactors is er volop werk. Werk dat in de juiste context staat, dat gewaardeerd wordt en dat ze niet meetrekt in wanstaltige projecten. Prachtig dat deze kleine kern aan mannen, die veel herdenkingen in Nederland met hun kundige vertolkingen van onze toenmalige militairen sieren, zo kritisch is op waar ze uiteindelijk aan meewerken. Hoewel hen vermoedelijk betrokkenheid bij een Grebbefilm niet bespaard zou zijn gebleven. Wellicht toch te aanlokkelijk! En dat is ook begrijpelijk.
PS: uiteraard is dit slechts een persoonlijke mening. Niet één namens de stichting en ook geen wet van meden en perzen. Ik zeg het er maar even bij ... » Deze reactie is geplaatst op 11 april 2014 10:57 |
|
|
|
Ik ben het met u eens. Ik had, misschien tegen beter weten in, op een goed resultaat gehoopt. Maar helaas. Het ontbrak de film m.i. aan drie dingen:
1) een goed scenario
2) goede acteurs (één positieve uitzondering: Monic Hendrickx)
3) voldoende budget
Of wij een regisseur hebben die zo'n grote klus aan zou kunnen, begin ik mij inmiddels ook af te vragen. Paul Verhoeven misschien?
Toch blijf ik dromen dat er ooit eens voldoende budget is om de slag om de Grebbeberg te verfilmen, en wel zoals het hoort. Dus historisch accuraat, zonder de gebruikelijke clichés en indrukwekkend. Dat daarbij computeranimaties gebruikt moeten worden vind ik niet erg, als het er allemaal maar volkomen realistisch uitziet. Ik bedoel: Stuka's en Fokker C.V'en bestaan niet meer. Die moet je dus met CGI (Computer Generated Imaging) "tot leven wekken", om het zo maar te zeggen.
En ja, mede daardoor wordt zo'n film een zeer kostbare zaak. Met 5 miljoen (budget film Het Bombardement) ben je er absoluut niet, ik schat dat je minstens tien keer dat bedrag nodig hebt om de gebeurtenissen van destijds waarheidsgetrouw en correct te verfilmen. En dat moet dan ook nog worden terugverdiend...
Eigenlijk best wel jammer. » Deze reactie is geplaatst op 16 april 2014 18:27 |
|
|
|
De duurste Nederlandse film tot nu toe was Zwartboek met 17,8 miljoen Euro.
Een kwalitatief goede en grootschalige verfilming van de slag om de Grebbeberg zal nooit gedaan worden omdat de immense investering nooit word terugverdient.
En dat is in de filmwereld nog steeds het belangrijkste.
Kleinschalige filmproducties zijn natuurlijk wel mogelijk, maar die halen zelden de grote zalen.
Maar mischien is een film in de filmstijl van "The Blair Witch Project" gesitueerd in een kazemat een idee.
Budget blijft beperkt door kleine crew, minimale aankleding met props, weinig tot geen cgi nodig etc etc. » Deze reactie is geplaatst op 18 april 2014 08:43 |
|
|
|
Zelfs dan heb je een probleem: hoewel kleine filmcamera's voor privé gebruik destijds wel bestonden, waren ze in vergelijking met de huidige modellen nog behoorlijk lomp en zwaar. Kon je zo'n ding wel ongehinderd meenemen?
Verder was film (het materiaal), voor een filmcamera destijds erg kostbaar, kleurenfilm zelfs zo goed als onbetaalbaar. Je moet zo'n "terug gevonden" film dus in zwart-wit opnemen en, om het authentiek te laten lijken, een digitaal verouderingsproces laten ondergaan.
Verder vraag ik mij af of een militair wel de tijd gehad zou hebben filmopnamen te maken. Zeker tijdens gevechten en het lawaai en de chaos daaromheen. En of het überhaupt zou worden toegestaan. Foto's maken, vooruit, maar filmopnamen? Ik betwijfel het, bevreesd als men was voor spionage. » Deze reactie is geplaatst op 8 mei 2014 22:05 |
|
|