|
Idd, Kees. Je verwijst naar de mail. Dan maar even voor de duidelijkheid in kort bestek de portee van mijn bericht.
Door de open hoek in de stelling (die achterover kantelde in het vak van de 2e Divisie) was de naderingszone van het acces rond de Emminkhuizerberg een veelvoud breder dan de smalle sector bij de Grebbeberg, waar in feit slechts één weg (de weg Arnhem - Rhenen) onder de forse inunadatie bij Achterberg de naderingszone vormde. Kijk je binnen het 2e Legerkorps vak naar de breedte van de divisievakken dat was dat ongeveer 1:3 voor de 4e Divisie en 2:3 voor de 2e Divisie. Met de toch al bredere naderingszone en een veelvoud aan wegstructuren in diverse sectoren, is dan de talrijkere artillerie in het vak van de 2e Divisie snel verklaard.
Bovendien stond 12.RA precies opgesteld in het scharnierpunt tussen beide vakken. Zoals ik je per mail aangaf, is die positie volgens mij haast ideaal. Alleen begrijp ik niet dat bij Berg en Dal geen vooruitgeschoven positie in kaarthoek 18 voor twee batterijen 10-veld was voorbereid, zoals dit wel voor de 2e Divisie was gedaan in kaarthoek 8. Dat komt mij als onverstandig over.
Wij zitten wat de beoordeling van Harberts betreft op één lijn. In theorie een uitstekende generaal, streng aan de leer. In de praktijk weinig vernuftig, te eigenwijs, waardoor de essentiële eigenschap je plannen dynamisch toe- en aan te passen aan de werkelijkheid (Clausewitz grondregel) aan hem niet besteed was. Het veel te rigide op oude praktijk geschoeide artilleriereglement was deels van zijn hand, en hij bewaakte het als een kloek. Clausewitz is volstrekt helder dat na de eerste kogel de theorie door de praktijk wordt ingehaald en hij die in de chaos (friction) der dingen de meeste orde weet te scheppen en de juiste aanpassingen tijdig weet te maken, vermoedelijk als winnaar uit de bus komt. Harberts won de vrede vast en zeker. In oorlogstijd zat zijn enorme ego in de weg, en verdedigde hij zijn eigen gelijk hardnekkiger dan de Grebbeberg. Hij vocht op 12 en 13 mei vooral tegen geesten, terwijl zijn legerkorps gevechtsleiding en tactisch gogme nodig hadden. Hij verzuimde dat te geven, zodat we o.m. een tegenaanval zagen die onwerkelijk slecht was gepland en qua artilleristische ondersteuning zelfs zonder moest doen. Dat vind ik onvergefelijk. Ook in die chaos.
Van Andel, commandant van Vesting Holland, was wij mij betreft met afstand de meest incompetente generaal. Die heeft op alle gebied gefaald, zelfs al voor de Duitse inval. De man had niets voor elkaar. Onvoorstelbaar. Hij is vol-ko-men gespaard. Zo ook de onzichtbare chef-staf landmacht en de even verborgen commandant Veldleger. Harberts heeft wat dat betreft het meest getoond de potentie van een slagkrachtige generale officier wel te bezitten. Hij had ook de juiste afstandelijkheid en het vermogen mensen opdrachten te geven die gewone stervelingen tegen de borst stuiten. Hij is niet, zoals veel generaals in oorlogstijd, op een langere tijdspanne dan drie dagen te beoordelen. Dat is erg kort. In die periode had hij wat mij betreft een tamelijk overtuigende start, maar sloeg hij halverwege om en ging zijn puur narcistische inborst hem meer parten spelen dan de Duitsers. Daar verloor hij alle controle en beheersing. Er zou vandaag de dag een X bij "ongeschikt" komen, ben ik bang. Maar vele collegae van Harberts faalden al op veel lichtere gronden, en met veel minder uitdaging. In die context begrijp ik dat deze man gespaard is door de Generale Staf. Waar had men moeten beginnen met evalueren van onze generaals ...? » Deze reactie is geplaatst op 9 november 2012 15:48 |