|
|
De 76e Batterij beschikte over vier (ipv drie) Vickers 7.5 tl no.2 vuurmonden. Deze no.2 versie van de oorspronkelijk Britse 7,5 cm vuurmond was de in licentie in Nederland vervaardigde versie, die wegens enkele afwijkingen als no.2 werd geadministreerd. Werkspoor en Wilton waren de voornaamste producenten daarvan. De vuurleiding van deze Nederlandse vuurmonden, vervaardigd bij Signaal (Siemens en Halcke dependance, het latere Holland Signaal, thans Thalens), functioneerde slecht. Het was nog niet voldoende uitontwikkeld, zodat er nog allerhande onregelmatigheden in de instellingen voorkwamen.
Deze zware batterijen hadden tot doel de bestrijding van doelwitten op middelgrote hoogte. Ze hadden een effectief luchtdoelbereik tot 6,000 m. De minimum afstand tot het doel diende 1,000 m te bedragen (dat was de tijd/afstand waarbinnen de ontsteking scherp gesteld werd) en de hoek tussen doel en maaiveld > 10 graden te bedragen voor effectieve vuurleiding. Laagvliegende toestellen waren dus geen potentieel doelwit. De vuurgeleide luchtafweer schoot met granaten met tijdontsteking. Het op tijd zetten van deze granaten – wat men temperen noemde – geschiedde op basis van de informatie van de vuurleiding. Zonder die informatie was het temperen van een granaat het betere gokwerk. Bij stukkenvuur (ongeleid vuur, per vuurmond), waarbij op gevoel en ‘over de duim berekening’ werd getempeerd, was de treftkans minimaal.
De Batterij was vlak voor de meidagen op- en ingericht en nog in een oprichtingsfase en stond daarom ook nog onder bevel van een reserve 2e luitenant (J.M. Schoenmaker), daar waar een batterij normaliter door een 1e luitenant of kapitein werd aangevoerd.
De 76e Batterij had weliswaar twee M.25 Spandau mitrailleurs voor (een vorm van) beveiliging tegen laagvliegende aanvallers, maar behoudens de matige vuurkracht van twee mitrailleurs, ontbrak het de batterij aan munitiebanden. Deze onwerkelijkheid – die puur op zwakke logistiek bij de luchtverdediging duidden – kwam helaas veel voor. Ook de nabij opgestelde 13e Batterij (opgesteld in park Leeuwenberg in Voorburg) had wel mitrailleurs, maar geen munitie.
De batterij was opgesteld aan de toenmalige uiterst zuidwestelijke zijde van Rijswijk, aan het spoor, onder de huidige Spoorwijk (winkelhaak spoor en de Van Vredenburchweg) , op de rand van het toenmalige park De Werve. Thans is nieuwbouw op die locatie gebouwd. De exacte locatie is waar thans de Monseigneur P.J. Willekenslaan loopt.
De batterij had als taak de as van ‘het complex Delft – Den Haag – Wassenaar’ te beveiligen in de hogere luchtlagen. Opgesteld tussen Den Haag en Delft had de batterij echter tevens een bereik dat de noordwestzijde van het luchtruim rond Ypenburg dekte.
In de ochtend werd de batterij gealarmeerd voordat het om 0300 uur organiek paraat zou komen, door een laag overvliegend enkel toestel. Het werd echter niet door de zoeklichten aangestraald, zodat het niet werd beschoten. Kort nadien kwam de batterij in de organieke paraatheid. Bij de eerste aanvalsgolf der Duitse aanvalsvliegtuigen waren er enkele lonende doelen, waarop vuur werd uitgebracht, maar nadien waren de meeste doelen op te lage hoogte vliegend voor effectief vuur. Zodoende werd door de batterij nauwelijks gevuurd, ondanks de prominente Duitse aanwezigheid in de lucht. Er werd daarom vooral stukkenvuur gegeven, wat uit de aard der zaak, weinig kansrijk vuur was voor dit soort vuurleiding geregelde batterijen.
Onderwijl had de commandant direct in de ochtend van 10 mei door de tweede ploeg – iedere batterij had twee volledige bedieningsploegen – en stafpersoneel dekkingen voor vuurleiding en wapens laten aanleggen. Mitraillerende Duitse vliegtuigen hadden daarom geen succes. De batterij kreeg geen bomaanval te verwerken, zoals de 13e Batterij wel overkwam. De commandant bleef dan ook gewoon ter plaatse en verzocht de kringleiding niet om alternatieve opstellingsplaatsen. Wel kreeg de batterij later een sectie Grenadiers ter beveiliging tegen eventuele zwervende groepjes Duitse para’s en luchtlandingstroepen.
Er worden geen bevestigde successen aan de batterij toegeschreven. » Deze reactie is geplaatst op 7 september 2013 16:10 |
